จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2510

การโจมตีที่เขารับมาก่อนหน้านั้นมันย่อมจะมีความหมาย

ครั้งแรกที่เย่หยวนได้รับการโจมตีนั้นเข้าไปเย่หยวนก็สัมผัสได้ทันทีว่าพลังของแปดจอมเทพนี้มันมิใช่พลังจากตัวรูปปั้นเอง

เขานั้นดึงพลังงานบนมหาพิภพถงเทียนออกมาด้วยวิธีการบางอย่าง

และนี่มันก็คือสิ่งที่เขาเรียกว่าอำนาจสวรรค์

พลังของมันนั้นอาจจะเป็นแค่ดั่งน้ำหยดเดียวในมหาสมุทรสำหรับมหาพิภพถงเทียน

แต่สำหรับนักยุทธแล้วพลังนั้นมันมากพอจะเรียกว่าเป็นอำนาจสวรรค์ได้!

เพียงแค่ว่าวิธีการเช่นนี้ต่อให้จะตบตาคนอื่นได้แต่มีหรือที่จะตบตาเย่หยวนได้?

เย่หยวนนั้นหลอมเขาน้อยแห่งถงเทียนมาใช้ได้แถมเวลานี้เขายังเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งมหาพิภพถงเทียนอีกด้วย

การขยับไหวของเต๋าสวรรค์นั้นมันไม่อาจจะหลุดรอดจากสายตาของเย่หยวนไปได้!

เขานั้นยอมที่จะถูกโจมตีมากมายเพื่อจะหาช่องทำความเข้าใจที่มานี้

วิธีการที่สามารถสั่งใช้งานเต๋าสวรรค์!

โชคยังดีที่เขานั้นไม่พลาดโอกาสนี้ไป เขาทำได้สำเร็จ!

รูปปั้นทั้งแปดนั้นมันทำงานเหมือนเป็นค่ายกล

แต่ละครั้งที่พวกมันคิดใช้พลังงานมันจะส่งสัญญาณประหลาดออกไปภายนอก

และพร้อมๆ กันนั้นเขาแห่งถงเทียนมันก็เหมือนจะตอบรับการขานเรียกนั้นและปล่อยพลังออกมาให้ยืมใช้

เย่หยวนนั้นมีเขาน้อยแห่งถงเทียนอยู่ในครอบครองเขาจึงอ่านสัญญาณนี้ได้เช่นกัน

หลังจากได้ลองอ่านไปหลายต่อหลายครั้งเขาก็เริ่มเข้าใจมันได้!

เพราะฉะนั้นเขาจึงสามารถจะไล่พลังงานฟ้าดินมากมายนั้นไปด้วยแค่คำพูดเดียว!

แต่ภาพนั้นมันกลับดูเหนือล้ำฟ้าดินราวทำให้เหล่าชาวเผ่าเทวารู้สึกราวกับว่าตนได้มาเห็นการปะทะของเทพเจ้า

ตูม!

ปราณดาบรุนแรงพุ่งปะทุขึ้นในระยะนับหมื่นๆ กิโลเมตร

ค่ายกลดาบเอกภพ!

รูปปั้นทั้งแปดนั้นตกอยู่ในห้วงของค่ายกลดาบทันที

แปดจอมเทพนั้นกล่าวขึ้นมากล่าวตระหนก “เจ้า… เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่?”

“เจ้าไม่เข้าใจหรือว่าข้าคิดจะทำอะไรกัน?” เย่หยวนตอบกลับไป

“จ-เจ้ากล้า? รูปปั้นทั้งแปดนี้มันคือที่อยู่ของข้าผู้เป็นเสี้ยวจิตวิญญาณดั่งเดิมของตัวจริง! หากเจ้ากล้าทำลายมันลงแล้วตัวจริงของข้าย่อมจะได้รับรู้ถึงมันแน่! หากตัวจริงของข้าลงมาแล้วพวกเจ้าทั้งหลายจะได้ตายอย่างไร้ที่กลบฝัง!” แปดจอมเทพนั้นตอบกลับมา

เย่หยวนหรี่ตาลงมองเพราะเขานั้นคาดเดาได้ถูกต้องอย่างแท้จริง!

มันยังมีตัวตนที่เหนือล้ำอยู่เบื้องหลังแปดจอมเทพนี้ไปอีกขั้นอย่างที่เขาคิด!

เพียงแค่ว่าเย่หยวนนั้นไม่อาจประเมินได้เลยว่าตัวตนนั้นจะแข็งแกร่งสักเพียงใด!

ความเงียบของเย่หยวนนี้มันทำให้แปดจอมเทพคิดว่าเย่หยวนเกิดกลัวขึ้นมา

เพราะฉะนั้นเขาจึงได้คิดต่อรองด้วยความใจเย็น “หึๆ เจ้าหนุ่ม เจ้านั้นเป็นมดปลวกก็จริงแต่เข้านั้นก็เป็นมดปลวกที่แข็งแกร่งนัก! ข้าว่าเจ้าคงเดาได้แล้วใช่ไหมเล่าว่าโลกนี้มันมิใช่จุดสูงที่สุด! มันยังมีโลกที่เหนือกว่านี้ไปที่มีเหล่ายอดฝีมือผู้แข็งแกร่งอย่างที่เจ้าไม่อาจคาดเดาได้อยู่! ตราบเท่าที่เจ้าช่วยเทพผู้นี้ฝังเจตจำนงวิญญาณดั่งเดิมแล้วยอมเป็นทาสให้เทพผู้นี้ วันหน้าเทพผู้นี้จะพาเจ้าออกไปจากโลกใบนี้เอง! เจ้ารู้หรือไม่ว่าหากไม่มีการชี้นำจากเทพแล้วเจ้าจะไม่มีทางออกไปจากโลกใบนี้ได้เลย?”

แปดจอมเทพนั้นรู้สึกว่าคำเชิญนี้มันน่าสนใจจนเกินกว่าที่เย่หยวนจะต้านทานไว้ได้อย่างแน่นอน

เมื่อก้าวขึ้นมาถึงระดับของเย่หยวนนั้นคนเราจะยังต้องการอะไรได้?

ในเมื่อเขาได้รู้ว่าภายนอกมันยังมีโลกที่กว้างใหญ่อยู่ มีหรือที่เย่หยวนจะไม่คิดสนใจได้?

แต่เย่หยวนนั้นยังคงนิ่งเงียบ!

“หึๆ ข้ารู้ดีว่าเจ้านั้นกำลังคิดอะไรอยู่! แต่ว่าเจ้าคิดมากเกินไปแล้ว เจ้าไม่มีทางประเมินพลังของตัวจริงข้าได้หรอก! ลองคิดเถอะว่าคนที่สามารถควบคุมชีวิตบนมหาพิภพถงเทียนนี้ได้หมดสิ้นนั้นจะต้องมีพลังในระดับใด? เพราะฉะนั้นเจ้าเลิกล้มความคิดนั้นไปเสียเถอะ! หากตัวจริงข้าลงมาแล้วโลกใบนี้มันคงได้แตกสลายลงแน่!” แปดจอมเทพนั้นกล่าวขึ้นมาเพิ่มน้ำหนักการตัดสินใจให้แก่เย่หยวน