จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2519

ตูม!

เสียงระเบิดดังขึ้นมาพร้อมๆ กับวินาทีที่หัวใจแห่งถงเทียนนั้นเข้าไปรวมเป็นหนึ่งกับเขาแห่งถงเทียน

วินาทีต่อมามันก็เกิดการสั่นไหวรุนแรงขึ้น!

ครืน…

เขาแห่งถงเทียนนั้นมันสั่นสะท้านอย่างรุนแรง

จุนเถียนนั้นหน้าถอดสีไปทันที “ข-เขาแห่งถงเทียนมัน… ถูกเจ้าครอบครองแล้ว?”

จุนเถียนนั้นรู้สึกว่าตนเองช่างอับโชคเสียเหลือเกิน

เขานั้นไม่เคยนึกฝันเลยว่าเรื่องราวนี้มันกลับจะมาเกิดขึ้นต่อหน้า

เย่หยวนนั้นกลับครอบครองเขาแห่งถงเทียนไว้ได้!

เขาแห่งถงเทียนนั้นมันเป็นสมบัติล้ำค่าในตำนานของนิกายสวรรค์หยกแท้!

ใครจะไปคิดเล่าว่าสมบัติเช่นนั้นมันกลับจะตกไปอยู่ในมือของเย่หยวน!

“ใช่แล้ว ไม่เช่นนั้นมีหรือที่มดปลวกเช่นข้านี้จะเอาชนะยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์อย่างเจ้าลงได้?” เย่หยวนกล่าวขึ้น

ตั้งแต่ที่บรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์มานั้นความคิดความเข้าใจต่อโลกของเย่หยวนมันก็เปลี่ยนไปหน้ามือเป็นหลังมือ เขานั้นรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าตัวเขาควบคุมพลังงานของเขาแห่งถงเทียนได้อย่างง่ายดาย

มันเป็นเพราะเรื่องนั้นเองที่ทำให้เขาสามารถซัดจุนเถียนจนลอยปลิวไปได้อย่างง่ายดาย

ไม่เช่นนั้นแล้วมีหรือที่มือใหม่ที่เพิ่งบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์ระดับเลิศน้อยอย่างเขานั้นจะไปต่อสู้ใดๆ กับยอดฝีมืออย่างจุนเถียนได้?

เย่หยวนนั้นไม่เคยคิดฝันเช่นกันว่าเขาแห่งถงเทียนที่คนทั้งมหาพิภพถงเทียนคิดว่ามันคือดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งการบ่มเพาะนั้นแท้จริงแล้วเป็นแค่สมบัติชิ้นใหญ่ชิ้นหนึ่ง!

และสมบัตินี้มันกลับสามารถเอาไปใช้งานได้!

กุญแจสำคัญในการเปิดใช้งานมันนั้นก็คือการที่ต้องหลอมควบคุมหัวใจแห่งถงเทียนให้ได้สมบูรณ์

เย่หยวนนั้นลองผิดลองถูกหลอมบ่มจนควบคุมหัวใจแห่งถงเทียนได้และสร้างบัญญัติเทพแห่งถงเทียนที่เป็นเส้นทางสู่ชั้นบรรยากาศสวรรค์ขึ้นมาจากมัน

จนสุดท้ายเขาก็ได้ครอบครองเขาแห่งถงเทียนไปในที่สุด!

วินาทีที่เขานั้นขยับ โลกทั้งใบมันย่อมจะขยับตาม!

เวลานี้ทั้งมหาพิภพถงเทียนต่างรับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนได้สิ้น

เย่หยวนนั้นพุ่งตัวลงไปยังตีนเขาแห่งถงเทียน

ตูม!

เย่หยวนแทงมือลงไปในดินทันที

ความรู้สึกแรกที่เขารับรู้คือมันหนัก!

หนักราวกับน้ำหนักของโลกทั้งใบ!

ใบหน้าของเย่หยวนนั้นแดงก่ำออกแรงสุดตัวเพื่อดึงมันขึ้นมา

แม้ว่าเขานั้นจะครอบครองเขาแห่งถงเทียนได้แล้วแต่เขานั้นย่อมจะไม่มีวิธีการใดที่จะเรียกใช้มันได้

ต่อให้จิตใจของเขาจะเชื่อมกับเขาแห่งถงเทียนและทำให้เขาแห่งถงเทียนนั้นเบาลงไปจากน้ำหนักจริงๆ มากมายแค่ไหนก็ตาม

แต่มันก็ยังหนักหน่วงมหาศาล!

ครืน…

เขาแห่งถงเทียนเริ่มขยับ!

สีหน้าของจุนเถียนนั้นซีดขาวลงอย่างชัดเจน

“เจ้าหมอนี่… มันบ้าบิ่นเสียจริง! มันนั้นไม่ได้รู้วิธีใช้งานเขาแห่งถงเทียนเลยแม้แต่น้อย มันจึงคิดจะใช้มือยกเขาแห่งถงเทียนขึ้นมาตรงๆ! หากเจ้าเอาเขาแห่งถงเทียนมาใช้ได้จริงมันก็คงแปลกแล้ว!” จุนเถียนกล่าวขึ้นมาพร้อมเสียงหัวเราะ

ในเวลานั้นเองเขาก็ยกหอกยาวในมือขึ้น

กับมือใหม่เช่นนี้ ต่อให้จะได้รับสมบัติล้ำค่าใดๆ ไปอีกฝ่ายก็คงไม่อาจจะหาทางใช้งานมันได้!

มีหรือที่เขาจะไปแพ้ให้แก่มือใหม่อ่อนหัดเช่นนี้ได้?

ส่วนอีกด้านคนทั้งมหาพิภพถงเทียนนั้นต่างสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนนี้

ผู้คนต่างตกตะลึงอย่างสุดใจ

เว่ยเฟิงและพวกนั้นหันไปมองดูด้วยความตกตะลึงอย่างถึงที่สุด “ท่านนักบุญฟ้าครามคิดทำอะไรกันแน่? ห-หรือว่าท่านคิดจะยกเขาแห่งถงเทียนขึ้นมา?”

“บ-บ้าน่า! เขาแห่งถงเทียนนั้นมันเป็นเส้นทางเชื่อมสู่สวรรค์! มีหรือที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เช่นนั้นมันจะถูกยกขึ้นมาด้วยเรี่ยวแรงของผู้คนได้?”

“นายท่านคิดจะทำอะไรกันแน่? หรือว่าท่านจะคิดใช้เขาแห่งถงเทียนนี้จัดการจุนเถียนผู้นั้นลง?”

…

ในจุดที่คนทั้งหลายอยู่ในตอนนี้พวกเขายังพอจะเห็นเงาของเขาแห่งถงเทียนอยู่ลิบๆ ที่เส้นขอบฟ้า

คลื่นพลังของเย่หยวนในเวลานี้ต่อให้จะอยากปิดบังอย่างไรมันก็คงไม่อาจปิดได้ มีหรือที่คนทั้งหลายจะไม่เข้าใจว่าเย่หยวนคิดทำอะไร?

แต่จุนเถียนนั้นไม่คิดสนใจยกหอกยาวขึ้นมาเตรียมง้างไว้ในมืออย่างสุดแรง

“หอกคำรามเจ็ดยอดฟ้า! หอกนี้มันจะทำให้เจ้าได้รู้ผลของการต่อต้านสวรรค์!”

แต่พูดยังไม่ทันขาดคำสีหน้าของจุนเถียนก็ต้องเปลี่ยนสีไป

“ย้าก…!”

ครืน…

เย่หยวนร้องลั่นขึ้นมาสุดเสียง

พร้อมๆ กันนั้นเขาแห่งถงเทียนมันก็ลอยขึ้นจากดิน!

จุนเถียนนั้นอ้าปากคางขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

ใต้เขาแห่งถงเทียนนั้น ร่างของเย่หยวนมันยืนอยู่อย่างสง่า

สองมือของเขาชูสูงยกเขาแห่งถงเทียนด้วยท่าทางค่อนข้างลำบาก

แต่เขานั้นก็ยังยกมันไว้ได้!

“หึๆ เจ้าบอกว่าตนคือสวรรค์มิใช่หรือ? สวรรค์อันสูงส่งมันก็กลัวมดปลวกเป็นหรือ? น่าขัน! บ้าบอสิ้นดี!”

เย่หยวนคืนคำเย้ยหยามไปให้แก่จุนเถียนอย่างสุดตัว!

เขานั้นยังคงก้าวหน้าไปเรื่อยๆ ส่วนตัวจุนเถียนเองก็ค่อยๆ ถอยหลังไปเรื่อยๆ

เวลานี้มันไม่มีทางใดที่เขาจะปล่อยหอกออกไปได้แล้ว!

“ห-ให้ตายสิ! เจ้าบ้า! จำเอาไว้เถอะ! หลังจากข้ากลับไปรายงานเรื่องนี้กับที่นิกายแล้ว ข้าอยากจะรู้ว่าเจ้านั้นยังจะเอาอะไรมาโอหังได้อีก?!”

สุดท้ายจุนเถียนก็เก็บหอกยาวในมือลงก่อนจะพุ่งตัวขึ้นสูง

เขานั้นไม่คิดจะต่อสู้ใดๆ กับเย่หยวนอีกแล้ว!

เวลานี้เขาแห่งถงเทียนมันอาจจะมีน้ำหนักแค่หมื่นกิโลกรัมในมือของเย่หยวน

แต่หากมันถูกโยนออกมาด้วยคลื่นพลังรุนแรงนั้น มันอาจจะกลายเป็นหนึ่งล้านหรือสิบล้านกิโลกรัมไปได้ง่ายๆ!

หอกของเขานั้นมันคงแหลกเละลงแน่!

เขาแห่งถงเทียนนั้นมันคือสมบัติวิญญาณสวรรค์!

หอกของเขานั้นมันไม่อาจจะไปเทียบเคียงได้เลย!

หากเย่หยวนโยนเขาออกมาจริงๆ แล้วน้ำหนักแรงปะทะมันจะต้องหนักหน่วงสักแค่ไหน?

เพียงแค่ว่ามีหรือที่เย่หยวนจะปล่อยเขาไปง่ายๆ เช่นนั้น?

เย่หยวนหัวเราะขึ้นมาก่อนจะใช้ปราณเทวะในร่างกายอย่างบ้าคลั่งส่งแรงทั้งหมดที่มีโยนเขาแห่งถงเทียนออกไป

จากนั้นเขาแห่งถงเทียนก็พุ่งขึ้นฟ้าเข้าใส่เงาร่างนั้นท่ามกลางสายตาของคนทั้งหลาย

ความเร็วของมันนั้นรวดเร็วจนแทบไม่อยากเชื่อว่าเป็นเขาขนาดใหญ่ยักษ์

จุนเถียนที่กำลังเหินตัวอยู่นั้นต้องเร่งความเร็วอย่างถึงที่สุดแต่ความเร็วของเขาแห่งถงเทียนมันก็ยังเหนือล้ำพร้อมทั้งขนาดที่ใหญ่ยิ่ง!

ไม่มีที่ให้หลบ!

เขาต้องเบิกตากว้างขึ้นมาด้วยขนที่ลุกทั่วร่าง

เช่นนี้แล้วเขาคงมีแต่ต้องฝืนทนรับมันไว้!

ตูม!

จุนเถียนกระอักเลือดขึ้นพร้อมรู้สึกได้ว่ากระดูกทั้งร่างมันแตกสลายลงสิ้น

การโจมตีของสมบัติวิญญาณสวรรค์มันย่อมจะรุนแรงอย่างถึงที่สุด!

แต่ว่าจะอย่างไรตัวจุนเถียนนั้นก็เป็นถึงยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์ พลังกระแทกเช่นนี้ย่อมจะไม่มากพอที่จะสังหารเขาลงได้

เมื่อได้รับแรงกกระแทกที่รุนแรงนั้นเขาจึงยืมพลังของมันมาเสริมความเร็วของตนจนจึงยิ่งเหนือล้ำหายวับไปกับห้วงมิติทันที!

“เย่หยวน ข้าจะจดจำเรื่องในวันนี้ไว้! เส้นทางเชื่อมต่อมันใกล้จะปิดเต็มทีแล้ว ต่อให้เจ้าจะบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์ได้แต่เจ้าก็ไม่มีทางออกไปจากเขาแห่งถงเทียนได้! ล้างคอรอวันถูกเชือดเอาไว้เสียเถอะ!”

นั่นคือเสียงสุดท้ายของจุนเถียนก่อนที่คลื่นพลังของเขาจะหายวับไปจากมหาพิภพถงเทียน