จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2520

สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด ดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยง

พื้นที่บริเวณนี้มันรกทึบไปด้วยป่าเขาพร้อมสัตว์ป่าและพืชพรรณที่ไม่เคยพบเห็นอยู่มากมาย

ส่วนหนึ่งของป่านั้นมันถูกถางเอาไว้เป็นที่โล่ง แต่ตอนนี้มันกลับเปี่ยมล้นไปด้วยหญ้ารกทึบ

ในหมู่หญ้ารกทึบสูงล้ำหัวนั้นมันกลับมีแท่นพังๆ ตั้งอยู่แท่นหนึ่ง

วินาทีนั้นเองที่แท่นนั้นมันได้ส่องแสงออกมาพร้อมปรากฏให้เห็นเงาร่างของคนพุ่งตัวออกมา

“อ่อก!”

เมื่อเงาร่างนั้นพุ่งตัวออกมาตกถึงพื้นเขาก็ต้องกระอักเลือดออกมาอย่างรุนแรง

เขานั้นพยายามจะประคองตัวเองลุกขึ้นมาแต่กลับต้องกระอักเลือดออกมาอีกครั้งหนึ่ง

บาดแผลของเขานั้นมันหนักหนาเพียงใดคงไม่ต้องอธิบาย

และคนผู้นี้มันย่อมจะเป็นจึนเถียนที่หนีออกมาจากมหาพิภพถงเทียนแล้ว!

“ห-ให้ตายเถอะ! อาการของข้ามันหนักหนาเกินไป ข้านั้นแทบไม่อาจขยับได้แล้ว! เรื่องง่ายๆ เช่นนี้กลับพลาดลงได้ปล่อยให้มดปลวกมันทำร้ายจนสาหัสปานนี้! แต่ว่า… นั่นมันคือสมบัติวิญญาณสวรรค์! หลังจากข้ารักษาตัวจนหายได้แล้วข้าจะต้องไปเอาเขาแห่งถงเทียนมาครองให้ได้!”

สายตาของจุนเถียนนั้นมันเปี่ยมล้ำไปด้วยความโลภ

การโจมตีของเย่หยวนนั้นมันรุนแรงจนทำให้ทวยเทพต้องร่ำร้องอย่างแท้จริง

แม้แต่ตัวเขาที่เป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์ระดับเลิศน้อยขั้นสุดนี้เองก็ยังถูกกระแทกจนลืมเหนือลืมใต้สิ้น

แต่โชคยังดีที่เส้นทางเชื่อมโลกมันปิดลงไปแล้ว เย่หยวนย่อมจะไม่มีทางผ่านขึ้นมาได้!

ไม่เช่นนั้นตัวเขาคงได้ตายลงตรงนี้เป็นแน่

เขานั้นค่อยๆ สงบจิตใจของตนลงก่อนจะหยิบเอาโอสถสีดำเทาออกมากลืนลงคอไปและเริ่มดูดซับพลังของมันรักษาอาการบาดเจ็บในร่างกาย

ตูม!

แต่วินาทีเดียวกันนั้นเองที่แท่นบูชานั้นมันก็แตกสลายระเบิดขึ้น!

จุนเถียนนั้นถูกแรงกระแทกของมันนี้ซัดจนลอยลิ่วไป

พร้อมๆ กันนั้นมันก็ปรากฏเงาร่างหนึ่งยืนอยู่ไม่ไกลจากจุนเถียน

จุนเถียนนั้นหรี่ตาลงมองอย่างหวาดกลัว “จ-เจ้า… มันเป็นไปได้อย่างไรกัน? เส้นทางเชื่อมโลกมันปิดลงแล้วแน่ๆ ไม่มีทางใดที่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์ระดับเลิศน้อยจะทลายเปิดมันออกได้! เจ้า… เจ้าทำมันได้อย่างไรกัน?”

จุนเถียนในเวลานี้หวาดกลัวอย่างถึงที่สุด

เพราะอาการบาดเจ็บของเขามันสุดแสนสาหัสจนไม่อาจจะต่อสู้ใดๆ ได้อีก

เรื่องที่เย่หยวนทลายเส้นทางเชื่อมโลกขึ้นมานี้มันย่อมจะเป็นข่าวร้ายที่สุดในชีวิตของเขา!

เย่หยวนยกฝ่ามือขึ้นมาก่อนจะปรากฏเขาอันน้อยที่ดูแข็งแกร่งบนฝ่ามือนั้น

“ใช้มันเปิด” เย่หยวนกล่าว

จุนเถียนนั้นหน้าซีดขาวลงไปทันที “จ-เจ้ากลับหลอมควบคุมเขาแห่งถงเทียนได้สมบูรณ์แล้ว? นี่… มันเป็นไปได้อย่างไร? ดูอย่างไรเจ้าก็…”

“ข้าย่อมจะเป็นแค่มือใหม่ที่ไม่รู้เรื่องราวใด แต่ข้านั้นหลอมควบคุมเขาแห่งถงเทียนได้อย่างใดน่ะหรือ? ข้าคงทำเจ้าผิดหวังแล้ว เพราะว่าคู่มือการควบคุมเขาแห่งถงเทียนนั้นมันก็ถูกบันทึกอยู่ภายในเขาแห่งถงเทียนนี่เอง” เย่หยวนตอกบลับไป

เมื่อจุนเถียนได้ยินเช่นนั้นเขาก็แทบจะต้องตะโกนด่าสวนออกไป

มหาพิภพถงเทียนนี้มันเป็นกับดักชัดๆ!

การที่เขาลงไปยุ่งเกี่ยวกับมันนั้นเท่ากับรนหาที่ตายอย่างแท้จริง!

ก่อนหน้านี้เย่หยวนได้สร้างเรื่องราวใหญ่โตขึ้นในมหาพิภพถงเทียน

เพราะเขาแห่งถงเทียนที่ปกปักค้ำยันสวรรค์ไว้ตลอดหลายล้านๆ ปีที่ผ่านมามันกลับหายลับไป!

หาย…

เขาแห่งถงเทียนนั้นถูกเย่หยวนหยิบมาใช้งาน!

ในเวลานั้นเหล่ายอดฝีมือทั้งมหาพิภพถงเทียนต่างทั้งหวาดกลัวและตกตะลึง

เขาแห่งถงเทียนนั้นมันคือเส้นทางสู่สวรรค์ในความเชื่อของนักยุทธทั้งหลาย

แต่เวลานี้เมื่อเขาแห่งถงเทียนมันหายไปแล้ว พวกเขาก็ไม่รู้จะต้องทำอย่างไรกันต่อไป

ครั้งนี้จุนเถียนกลัวขึ้นมาจับใจจริงๆ!

จุนเถียนนั้นค่อยๆ ถอยหลังกกลับไปอย่างไม่รู้ตัว

แต่สายตาของเย่หยวนนั้นกลับค่อยๆ หันไปมองดูรอบๆ กาย

ที่แห่งนี้มันทำให้เขารู้สึกไม่สบายตัวอย่างมาก

แต่มันได้ผลอย่างชัดเจน!

“จ-เจ้าสังหารข้าไม่ได้!” จุนเถียนร้องขึ้นมา

“โอ้? ทำไมเล่า?” เย่หยวนถาม

“ข้านั้นคือนักบวชนิกายนอกแห่งนิกายสวรรค์หยกแท้ ข้านั้นมีกระดานชีวิตอยู่ที่นิกาย หากเจ้าสังหารข้าคนที่นิกายสวรรค์หยกแท้จะต้องออกมาตามล่าเจ้าแน่! ที่สำคัญไปกว่านั้นเขาแห่งถงเทียนนั้นมันยังเป็นสมบัติล้ำค่าของนิกายสวรรค์หยกแท้ หากพวกเขารู้ว่าเจ้ามีมันไว้ในครอบครองแล้วพวกเขาคงต้องออกตามล่าเจ้าสุดหล้าฟ้าดิน! ตัวเจ้านั้นอาจจะหนีได้แต่เจ้าจะทำอย่างไรกับคนทั้งหลายในมหาพิภพถงเทียนเล่า?” จุนเถียนกล่าวขึ้น

เย่หยวนที่ได้ยินต้องขมวดคิ้วแน่นเหมือนได้ยินเรื่องน่ารำคาญใจ

แต่เย่หยวนย่อมจะไม่คิดเชื่อถือมันทั้งหมด

เมื่อจุนเถียนได้เห็นเย่หยวนเริ่มลังเลเขาจึงรีบกล่าวขึ้นเสริม “เจ้าเองก็สัมผัสได้ถึงพลังกฎที่กดดันสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด! หากเพื่อนๆ ของเจ้าที่ยังไม่บรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์ขึ้นมาแล้วมันย่อมจะไม่มีทางขึ้นถึงสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดได้! หากฝืนขึ้นมาแล้วมันคงไม่พ้นกลายเป็นเนื้อบดภายใต้พลังยอดเต๋าแห่งกฎนี้แน่!”

“ตราบเท่าที่เจ้าไว้ชีวิตข้านั้น ข้าจะยอมให้เจ้าประทับตราเจตจำนงวิญญาณดั่งเดิมลงบนตัวและติดตามรับใช้เจ้าไป! เจ้าเองก็เพิ่งขึ้นมาถึงสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดและคงยังไม่รู้ถึงอะไรต่อมิอะไรบนนี้ พอดีเลย เจ้าจะได้มีคนนำทางด้วย!”

จุนเถียนนั้นไม่อยากจะตาย

ตอนที่เขาลงไปยังมหาพิภพถงเทียนนั้นเขาคิดรับเย่หยวนเป็นคนรับใช้

ใครจะไปคิดว่าในเสี้ยวพริบตาต่อมา เขากลับก้มหัวขอเป็นคนรับใช้เย่หยวนแทน? ช่างน่าขัน!

หลังจุนเถียนกล่าวจบแล้วเขาก็นั่งรอคำตอบของเย่หยวนไปอย่างเงียบงัน

เย่หยวนนั้นปิดปากเงียบไปนานอย่างไม่อาจเข้าใจได้ว่ากำลังคิดอะไร

จุนเถียนที่สัมผัสได้ถึงความเงียบนี้ก็ยิ่งรู้สึกกระวนกระวาย

แต่วินาทีต่อมานั้นเย่หยวนก็เปิดปากขึ้นถาม “บนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้มันมีวิธีที่จะฟื้นคืนวิญญาณให้แก่คนที่เหลือเพียงแค่เสี้ยวจิตศักดิ์สิทธิ์หรือไม่?”

จุนเถียนรีบตอบกลับไปทันที “แน่นอน! แน่นอนว่ามันมี! สามสิบสามสวรรค์นั้นมันเป็นจุดสูงสุดของทุกโลก เป็นดินแดนแห่งพลังกฎ! อย่างว่าแต่เสี้ยวจิตศักดิ์สิทธิ์ ต่อให้จะเป็นคนที่ตายสิ้นลงไปแล้วก็ยังฟื้นคืนกลับมาได้!”

เมื่อเย่หยวนได้ยินเช่นนั้นเขาก็ตื่นเต้นดีใจอย่างถึงที่สุด

เพียงแค่ว่าเขาไม่ได้คิดแสดงมันออกมา “โอ้? เช่นนั้นคนเราจะฟื้นคืนวิญญาณได้อย่างไร?”

“เรื่องนั้น… เรื่องนั้น…” จุนเถียนได้แต่ยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “ข้านั้นเป็นเพียงแค่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์ระดับเลิศน้อย ตัวตนที่ต่ำที่สุดของสามสิบสามสวรรค์ มีหรือที่ข้าจะรู้ว่าคนเบื้องบนท่านใช้วิธีการใดกัน?”

“อ่า? เช่นนั้นเก็บเจ้าไว้ก็ไร้ค่า ตายเสียเถอะ!” เย่หยวนตอบกลับไป

……………………….