จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2520

สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด ดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยง

พื้นที่บริเวณนี้มันรกทึบไปด้วยป่าเขาพร้อมสัตว์ป่าและพืชพรรณที่ไม่เคยพบเห็นอยู่มากมาย

ส่วนหนึ่งของป่านั้นมันถูกถางเอาไว้เป็นที่โล่ง แต่ตอนนี้มันกลับเปี่ยมล้นไปด้วยหญ้ารกทึบ

ในหมู่หญ้ารกทึบสูงล้ำหัวนั้นมันกลับมีแท่นพังๆ ตั้งอยู่แท่นหนึ่ง

วินาทีนั้นเองที่แท่นนั้นมันได้ส่องแสงออกมาพร้อมปรากฏให้เห็นเงาร่างของคนพุ่งตัวออกมา

“อ่อก!”

เมื่อเงาร่างนั้นพุ่งตัวออกมาตกถึงพื้นเขาก็ต้องกระอักเลือดออกมาอย่างรุนแรง

เขานั้นพยายามจะประคองตัวเองลุกขึ้นมาแต่กลับต้องกระอักเลือดออกมาอีกครั้งหนึ่ง

บาดแผลของเขานั้นมันหนักหนาเพียงใดคงไม่ต้องอธิบาย

และคนผู้นี้มันย่อมจะเป็นจึนเถียนที่หนีออกมาจากมหาพิภพถงเทียนแล้ว!

“ห-ให้ตายเถอะ! อาการของข้ามันหนักหนาเกินไป ข้านั้นแทบไม่อาจขยับได้แล้ว! เรื่องง่ายๆ เช่นนี้กลับพลาดลงได้ปล่อยให้มดปลวกมันทำร้ายจนสาหัสปานนี้! แต่ว่า… นั่นมันคือสมบัติวิญญาณสวรรค์! หลังจากข้ารักษาตัวจนหายได้แล้วข้าจะต้องไปเอาเขาแห่งถงเทียนมาครองให้ได้!”

สายตาของจุนเถียนนั้นมันเปี่ยมล้ำไปด้วยความโลภ

การโจมตีของเย่หยวนนั้นมันรุนแรงจนทำให้ทวยเทพต้องร่ำร้องอย่างแท้จริง

แม้แต่ตัวเขาที่เป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์ระดับเลิศน้อยขั้นสุดนี้เองก็ยังถูกกระแทกจนลืมเหนือลืมใต้สิ้น

แต่โชคยังดีที่เส้นทางเชื่อมโลกมันปิดลงไปแล้ว เย่หยวนย่อมจะไม่มีทางผ่านขึ้นมาได้!

ไม่เช่นนั้นตัวเขาคงได้ตายลงตรงนี้เป็นแน่

เขานั้นค่อยๆ สงบจิตใจของตนลงก่อนจะหยิบเอาโอสถสีดำเทาออกมากลืนลงคอไปและเริ่มดูดซับพลังของมันรักษาอาการบาดเจ็บในร่างกาย

ตูม!

แต่วินาทีเดียวกันนั้นเองที่แท่นบูชานั้นมันก็แตกสลายระเบิดขึ้น!

จุนเถียนนั้นถูกแรงกระแทกของมันนี้ซัดจนลอยลิ่วไป

พร้อมๆ กันนั้นมันก็ปรากฏเงาร่างหนึ่งยืนอยู่ไม่ไกลจากจุนเถียน

จุนเถียนนั้นหรี่ตาลงมองอย่างหวาดกลัว “จ-เจ้า… มันเป็นไปได้อย่างไรกัน? เส้นทางเชื่อมโลกมันปิดลงแล้วแน่ๆ ไม่มีทางใดที่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์ระดับเลิศน้อยจะทลายเปิดมันออกได้! เจ้า… เจ้าทำมันได้อย่างไรกัน?”

จุนเถียนในเวลานี้หวาดกลัวอย่างถึงที่สุด

เพราะอาการบาดเจ็บของเขามันสุดแสนสาหัสจนไม่อาจจะต่อสู้ใดๆ ได้อีก

เรื่องที่เย่หยวนทลายเส้นทางเชื่อมโลกขึ้นมานี้มันย่อมจะเป็นข่าวร้ายที่สุดในชีวิตของเขา!

เย่หยวนยกฝ่ามือขึ้นมาก่อนจะปรากฏเขาอันน้อยที่ดูแข็งแกร่งบนฝ่ามือนั้น

“ใช้มันเปิด” เย่หยวนกล่าว

จุนเถียนนั้นหน้าซีดขาวลงไปทันที “จ-เจ้ากลับหลอมควบคุมเขาแห่งถงเทียนได้สมบูรณ์แล้ว? นี่… มันเป็นไปได้อย่างไร? ดูอย่างไรเจ้าก็…”

“ข้าย่อมจะเป็นแค่มือใหม่ที่ไม่รู้เรื่องราวใด แต่ข้านั้นหลอมควบคุมเขาแห่งถงเทียนได้อย่างใดน่ะหรือ? ข้าคงทำเจ้าผิดหวังแล้ว เพราะว่าคู่มือการควบคุมเขาแห่งถงเทียนนั้นมันก็ถูกบันทึกอยู่ภายในเขาแห่งถงเทียนนี่เอง” เย่หยวนตอกบลับไป

เมื่อจุนเถียนได้ยินเช่นนั้นเขาก็แทบจะต้องตะโกนด่าสวนออกไป

มหาพิภพถงเทียนนี้มันเป็นกับดักชัดๆ!

การที่เขาลงไปยุ่งเกี่ยวกับมันนั้นเท่ากับรนหาที่ตายอย่างแท้จริง!

ก่อนหน้านี้เย่หยวนได้สร้างเรื่องราวใหญ่โตขึ้นในมหาพิภพถงเทียน

เพราะเขาแห่งถงเทียนที่ปกปักค้ำยันสวรรค์ไว้ตลอดหลายล้านๆ ปีที่ผ่านมามันกลับหายลับไป!

หาย…

เขาแห่งถงเทียนนั้นถูกเย่หยวนหยิบมาใช้งาน!

ในเวลานั้นเหล่ายอดฝีมือทั้งมหาพิภพถงเทียนต่างทั้งหวาดกลัวและตกตะลึง

เขาแห่งถงเทียนนั้นมันคือเส้นทางสู่สวรรค์ในความเชื่อของนักยุทธทั้งหลาย

แต่เวลานี้เมื่อเขาแห่งถงเทียนมันหายไปแล้ว พวกเขาก็ไม่รู้จะต้องทำอย่างไรกันต่อไป

ครั้งนี้จุนเถียนกลัวขึ้นมาจับใจจริงๆ!

จุนเถียนนั้นค่อยๆ ถอยหลังกกลับไปอย่างไม่รู้ตัว

แต่สายตาของเย่หยวนนั้นกลับค่อยๆ หันไปมองดูรอบๆ กาย

ที่แห่งนี้มันทำให้เขารู้สึกไม่สบายตัวอย่างมาก