จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2554

เดิมทีแล้วการได้โอสถสวรรค์ปรับฐานระดับเจ็ดมันย่อมจะเป็นสิ่งที่เขาคาดหวังมาแต่ก่อน องค์ชายรองควรจะพอใจได้อย่างมาก

แต่เวลานี้เมื่อได้เห็นคนอื่นมีของดีกว่า โอสถสวรรค์ปรับฐานระดับเจ็ดของเขานี้มันจึงแทบจะไร้ค่าใดๆ ไป

ไร้ค่าแต่ก็ยังไม่กล้าจะโยนทิ้ง!

“ทำไมหรือ? เจ้าไม่อยากได้มัน? เช่นนั้นจะเอาคืนมาให้ข้าก็ได้” เย่หยวนกล่าวขึ้น

องค์ชายรองนั้นผงะไปทันทีที่ได้ยินก่อนจะกล่าวขึ้น “อยาก! ทำไมข้าจะไม่อยากได้มันเล่า! ฮ-ฮ่าๆ!”

เย่หยวนจึงได้กล่าวขึ้นมาเสริม “ทำไมข้าถึงให้แค่ระดับเจ็ดกับเจ้า เจ้าน่าจะฉลาดพอรู้ถึงมันได้! หากมิใช่เพราะเห็นแก่หน้าพี่หลู่แล้วอย่าว่าแต่ระดับเจ็ด แค่ระดับหนึ่งข้าก็จะไม่หลอมให้เจ้า! ในเมื่อเจ้าวางเดินพันลงไปแล้ว ก็ต้องเชื่อมั่นใจการเดิมพันของเจ้า ข้านั้นเกลียดชังคนที่มันเอาแต่คิดเรื่องผลประโยชน์เป็นที่สุด!”

พูดจบเย่หยวนก็หันไปหาหลู่หยุน “พี่หลู่ โอสถสวรรค์นี้ข้าหลอมให้ท่าน หากท่านไม่อยากใช้มันก็จงทำลายมันลงเสียเถอะ ข้าไม่อยากให้มันต้องไปตกในมือคนอื่น”

หลู่หยุนผงะไปก่อนจะพยักหน้ารับ

แน่นอนล่ะว่าเย่หยวนนั้นมองความตั้งใจของเขาออกได้

เขานั้นกำลังคิดอยู่ในใจว่าหลังจากหลังไปแล้วเขาจะเอาโอสถสวรรค์ปรับฐานของตัวเองให้องค์ชายรองกินแทน

องค์ชายรองที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ่งสิ้นหวัง!

ในเวลานี้เขาอยากจะตบหน้าตัวเองดังๆ สักที

ทำไมตอนนั้นต้องพูดออกไปด้วย?

ปากของเขานี้มันหาเรื่องเสียจริง!

คำพูดเดียวคุณภาพโอสถก็ตกลงมาถึงสองระดับ!

มันช่างแพงล้ำเกินไป!

หลังจากที่ส่งทุกคนกลับไปแล้วเย่หยวนก็ได้ยกกล่องไม้สุดท้ายขึ้นมา

ภายในนั้นมันมีโอสถสวรรค์ปรับฐานสีทองวางอยู่

เพียงแค่ว่าคลื่นพลังจากโอสถสวรรค์เม็ดนี้มันแตกต่างจากของที่คนทั้งหลายได้ไปสิ้น

มันยังมีสีทอง แต่ไม่ได้ส่องแสงออกมา

โอสถทองระดับเก้าที่เย่หยวนให้ถังหยูและคนอื่นๆ ไปนั้นมันมีสีทองที่สว่างจ้าจบแสบตา คลื่นพลังที่หลั่งไหลออกมานั้นเรียกได้ว่ารุนแรงล้ำ

แต่เจ้าโอสถสวรรค์เม็ดนี้มันกลับดูไร้พลังใด

เหมือนว่ามันมิใช่โอสถทองระดับเก้าใดๆ เลยเสียด้วยซ้ำ!

เย่หยวนหรี่ตาลงมองและกล่าวขึ้น “โอสถสวรรค์ปรับฐาน ในที่สุดข้าก็หลอมมันขึ้นมาถึงระดับเก้าขั้นสุดได้! สงสัยเหลือเกินกว่าโอสถทองระดับเก้าขั้นสุดนี้มันจะส่งผลอย่างไรกับตัวข้าบ้าง!”

โอสถสวรรค์ปรับฐานเม็ดนี้มันมิใช่โอสถสวรรค์ธรรมดาๆ เพราะมันเป็นถึงโอสถทองระดับเก้าขั้นสุดที่อยู่ในสภาวะสูงสุดคืนสู่สามัญ!

เวลามันผ่านไปได้ถึงหนึ่งปีแล้วตั้งแต่ที่เขาลงเดิมพันกับหลินหลาน

หนึ่งปีมานี้เย่หยวนไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นเลยนอกจากศึกษาทุ่มเทแรงกายแรงใจให้แก่โอสถสวรรค์ปรับฐาน

จนสุดท้ายในการเก็บตัวครั้งนี้ เขาก็ได้พัฒนาโอสถสวรรค์ปรับฐานของตนให้ขึ้นมาถึงจุดสูงสุดได้!

หลายปีมานี้ด้วยสิ่งที่กู่เม่ามอบให้และการแลกเปลี่ยนความรู้กับเจียงยู่มันได้ทำให้เย่หยวนเห็นถึงมุมลับในโอสถสวรรค์ปรับฐาน

เจ้าโอสถสวรรค์ที่เป็นพื้นฐานที่สุดนี้มันกลับแฝงไปด้วยความรู้และทักษะมากมาย!

พื้นฐานนั้นคือสิ่งที่เป็นรากของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์

ไม่ว่าจะต้องเดินทางไกลเท่าไหร่นับพันนับหมื่นกิโลเมตร เราก็ยังต้องใช้สองขานี้ที่พาก้าวเดินไป!

เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงได้ตัดสินใจใช้เวลาทั้งหมดไปกับโอสถสวรรค์ชนิดนี้เพื่อจะสำรวจตัวเขาเอง

การฝึกฝนโอสถสวรรค์ปรับฐานขึ้นมาจนถึงขั้นสุดนี้มันย่อมจะช่วยให้เย่หยวนสามารถหลอม

และทำความเข้าใจโอสถสวรรค์ชนิดอื่นๆ ได้เร็วขึ้นเท่าตัว

เพราะพื้นฐานวิชาการหลอมโอสถสวรรค์นั้นเกือบครึ่งมันแฝงไว้ภายในการหลอมโอสถสวรรค์ปรับฐานนี้!

วินาทีที่โอสถสวรรค์ไหลลงถึงท้องเย่หยวนก็รู้สึกได้ถึงกระแสพลังอบอุ่นที่ไหลตามเส้นชีพจร

จากนั้นสติของเย่หยวนก็ต้องสั่นสะท้าน

เพราะเขานั้นรู้สึกได้ว่าพลังมันกำลังไหลเข้าไปลึกลงในร่าง

โอสถสวรรค์ปรับฐานขั้นสุดนี้มันเหมือนดั่งเป็นปืนแรงดันน้ำที่ชำระล้างเส้นชีพจรของเขา

และแรงดันของมันก็ยังพุ่งเข้าไปถึงไขกระดูก

ล้างไขกระดูก!

เมื่อก้าวขึ้นมาถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์แล้ว ร่างกายของคนเรามันก็ย่อมจะแข็งแกร่งจนถึงที่สุด

หากคิดอยากจะล้างไขกระดูกในระดับนี้มันย่อมจะยากยิ่ง

แต่เจ้าโอสถสวรรค์ปรับฐานขั้นสุดนี้มันกลับทำได้!

ไม่ทราบว่าผ่านไปนานเท่าใดแต่มันก็ได้ค่อยๆ ปรากฏกองเถ้าสีดำขึ้นบนร่างกายของเย่หยวนส่งกลิ่นเหม็น

เย่หยวนสะบัดร่างปัดเถ้านั้นออกไปจากร่างสิ้น

จากนั้นเขาก็ใช้ปราณเก็บกวาดเอากองเถ้าสีดำนั้นไปทิ้ง

“สามแต้ม!”

ถังหยูร้องขึ้นมาพร้อมกระโดดลุกขึ้นยืน “ท่านพี่! ท-ท-ท่านมีความเข้ากันได้ พ-เพิ่มไปเป็นสามแต้ม!”

พูดไปถังหยูก็แทบจะกัดลิ้นตัวเองไป

สามแต้มนั้นมันย่อมจะมิใช่เรื่องใหญ่

หากให้พูดแล้วมันก็ย่อมจะยังเป็นความเข้ากันได้สุดแสนขยะ

แต่เย่หยวนนั้นกลับก้าวขึ้นมาจากศูนย์!

เย่หยวนยิ้มกว้างขึ้นมาอย่างพึงพอใจกับตัวเลขนี้

สามแต้มนั้น ต่อให้จะเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ที่ตกต่ำที่สุดพวกเขาก็คงไม่คิดสนใจ

แต่เย่หยวนนั้นเฝ้าฝันถึงมัน!

ช่องว่างเรื่องความเข้ากันได้นั้นมันยิ่งใหญ่เกินไป

ต่อให้เขาจะบ่มเพาะฝึกฝนโอสถสวรรค์ปรับฐานไปจนถึงขั้นสุดได้แต่มันก็ยังไม่น่าว่าเส้นทางวันหน้าของเขาจะเป็นอย่างไร

แต่สามแต้มนั้นมันเป็นความเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่แก่เย่หยวน!

เดิมทีนั้นเย่หยวนยังเป็นเหมือนคนตาบอดในดงสมุนไพรสวรรค์ไม่อาจมองเห็นอะไรได้

แต่เวลานี้ดวงตาของเขามันเริ่มจะเห็นแสงจางๆ ขึ้นมาแล้ว!

ก้าวนี้มันสำคัญอย่างมากในเส้นทางการโอสถของเขา!

ที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังพิสูจน์ได้ว่า ความเข้ากันได้นั้นสามารถเพิ่มขึ้นได้!

“หึ ไม่นึกเลยว่ามันจะยังได้ผลเช่นนี้ด้วย ดีเสียจริง!”

เย่หยวนนั้นยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเริ่มฝึกหลอมโอสถสวรรค์ทันที

เขานั้นอดทนรอไม่ไหวแล้ว!

แน่นอนว่าวินาทีที่เขาได้ลงมือ มันก็สัมผัสได้ถึงความแตกต่างกันที!

แม้ว่าเบื้องหน้าของเขาจะยังเป็นความโกลาหลไม่อาจแยกแยะได้แต่ด้วยสัญชาตญาณการโอสถของเขาแล้ว การหลอมครั้งนี้มันย่อมจะง่ายกว่าแต่ก่อนนับสิบเท่า!

โอสถสวรรค์ปรับฐานระดับเก้ามันถูกหลอมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

“ปาฏิหาริย์! ปาฏิหาริย์อย่างแท้จริง! ไม่นึกเลยว่าความเข้ากันได้กลับจะสามารถเพิ่มพูนได้! สามแต้มนั้นมันอาจจะไร้ค่าสำหรับคนอื่นแต่กับน้องเย่แล้วมันคงได้กลายเป็นดั่งเสือติดปีก!” เจียงยู่ร้องลั่นขึ้นมา

……….