จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2555

“เสี่ยวฉีกราบคารวะองค์ชายใหญ่!”

ณ ห้องส่วนตัวในร้านเหล้าแห่งนี้เสี่ยวฉีกำลังก้มลงกราบตรงหน้าองค์ชายใหญ่

องค์ชายใหญ่ยิ้มขึ้นมา “ลุกเถอะ จะอย่างไรเจ้าก็เป็นน้องเมียข้า อย่าได้วางท่าเหมือนคนไม่รู้จักกันเลย!”

เสี่ยวฉีนั้นเงยหน้าขึ้นมากล่าว “เสี่ยวฉีขอบพระคุณองค์ชายใหญ่มากที่ช่วยดูแลพี่สาวข้า!”

พี่สาวของเสี่ยวฉีนั้นเป็นสาวใช้ที่ทำงานในราชวัง

แต่เวลานี้นางได้กลายเป็นนางสนมของขององค์ชายใหญ่ไป มันย่อมจะเหมือนการเปลี่ยนเป็ดให้กลายเป็นหงส์

คุณในครั้งนี้เสี่ยวฉีย่อมจะไม่อาจปฏิเสธได้

องค์ชายใหญ่นั้นคิดอยากจะแฝงเข้าไปในตระกูลถังมานานเพื่อศึกษาเรื่องราวของเย่หยวน

แต่เขาเองก็ไม่คิดฝันว่าตระกูลถังนั้นจะอยู่กันอย่างเหนียวแน่น ไม่มีทางใดที่เขาจะแทรกคนของตัวเองเข้าไปตรวจสอบเรื่องราวของเย่หยวนได้เลย

จากนั้นองค์ชายใหญ่ก็ได้ไปพบเจอว่าพี่สาวของเสี่ยวฉีนั้นเป็นคนรับใช้ทำงานอยู่ในวังที่สำคัญไปกว่านั้นชีวิตของนางยังแสนลำบาก

เขาจึงได้เสนอขอแต่งกับพี่สาวของเสี่ยวฉีไป!

องค์ชายใหญ่นั้นรู้ดีว่าเสี่ยวฉีนั้นคือคนที่รับหน้าที่ดูแลเย่หยวนเป็นการส่วนตัว

เมื่อมันเกิดสายสัมพันธ์เช่นนั้นขึ้นมาแล้ว เขาย่อมจะมั่นใจว่าจะสืบข่าวของเย่หยวนกลับออกมาได้แน่นอน

“เสี่ยวฉี เจ้านั้นเป็นคนฉลาด เจ้ารู้ดีว่าองค์ชายนี้ต้องการอะไร! องค์ชายผู้นี้ทำให้พี่ของเจ้าอยู่สบายได้แต่ก็ทำให้นางต้องตกนรกได้! ชีวิตของนางมันย่อมจะขึ้นอยู่กับคำตอบของเจ้า!” องค์ชายใหญ่กล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

คนอย่างเสี่ยวฉีนี้องค์ชายใหญ่ย่อมจะไม่คิดพูดอ้อมค้อมให้มากาย

ข่มขู่นั้นง่ายที่สุด!

เสี่ยวฉีหน้าซีดลงไปก่อนจะรีบตอบกลับมา “เสี่ยวฉีเข้าใจดี! สงสัยแค่ว่าองค์ชายนั้นต้องการรู้เรื่องใด?”

องค์ชายใหญ่ยิ้มขึ้นเมื่อได้ยิน “ตอนนี้เวลามันก็ผ่านไปได้สามปีแล้วตั้งแต่ที่เย่หยวนนั้นเดิมพันกับราชครูไว้! ข้าอยากจะรู้ว่าเย่หยวนนั้นสั่งเอาสมุนไพรสวรรค์ใดไปบ้างในช่วงสามปีนี้?”

เสี่ยวฉีนั้นเป็นคนรับหน้าที่หาสมุนไพรสวรรค์ที่เย่หยวนต้องการใช้ไปส่ง

เพราะฉะนั้นไม่ว่าเย่หยวนจะหลอมอะไร นางย่อมจะรู้ก่อนเป็นคนแรก

เสี่ยวฉีนั้นเบิกตาขึ้นกล่าว “ในช่วงปีแรกอาจารย์เย่หลอมเพียงแค่โอสถสวรรค์ปรับฐานเท่านั้น! ส่วนสองปีที่ผ่านมานี้เขาได้ขอให้ข้าเอาดอกเกล็ดมังกร ดาวสวรรค์เดิม หอมเมฆาม่วง…”

สมุนไพรที่เย่หยวนสั่งให้จัดการหานั้นเสี่ยวฉีย่อมจะจำมันได้ขึ้นใจและค่อยๆ บอกออกมารายชิ้น

แต่สีหน้าของเซี่ยหัวที่นั่งอยู่กับองค์ชายใหญ่นั้นมันกลับดูแปลกๆ

หลังจากที่เสี่ยวฉีกล่าวออกมาสิ้นแล้วเซี่ยหัวก็ถามขึ้นมา “เจ้าแน่ใจหรือว่ามันใช้แค่สมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายนี้?”

เสี่ยวฉีนั้นพยักหน้ารับ “มีหรือที่เสี่ยวฉีจะกล้ามาพูดจาเหลวไหลต่อหน้าองค์ชายใหญ่และท่านเซี่ยหัว? แท้จริงแล้วมันมิใช่แค่พวกท่านหรอกที่สงสัย แม้แต่คนตระกูลถังเองก็มึนงงกันอย่างมากเช่นกัน”

เซี่ยหัวขมวดคิ้วแน่น “เจ้าเย่หยวนนี่มันคิดจะทำอะไรของมันกันแน่?”

องค์ชายใหญ่ที่ไม่มีความรู้เรื่องการโอสถจึงได้ถามขึ้น “ทำไมหรือ? มันมีอะไรแปลกหรือ?”

เซี่ยหัวตอบกลับไป “สิ่งที่สมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายนั้นใช้หลอมได้มันมีแต่โอสถสวรรค์พื้นๆ สิ้น หากวัดกันที่ความยากแล้วมันคงไม่ได้เหนือล้ำกว่าโอสถสวรรค์ปรับฐานมากมายนัก คุณภาพโอสถสวรรค์ปรับฐานของมันนั้นพัฒนาไปจนถึงระดับเจ็ดได้แล้ว ทั้งอย่างนั้นมันกลับยังเสียเวลาไปกับมัน! หากทำเช่นนี้ต่อไปอย่าว่าแต่ห้าปี ต่อให้จะเป็นห้าสิบปีเองมันก็คงไม่มีทางใดที่มันจะหลอมโอสถฟื้นฟูเทพได้!”

เมื่อองค์ชายใหญ่ได้ยินเช่นนั้นเขาก็ขมวดคิ้วแน่นขึ้น “เจ้าหมอนี่มันคิดรนหาที่ตายหรือ? เวลานี้ยังเหลือเวลาอีกสองปี หรือว่ามันจะเรียนรู้หลอมโอสถฟื้นฟูเทพทัน?”

เซี่ยหัวกล่าวตอบมา “เรื่องนั้นแหละที่ข้ากังวลที่สุด! เจ้าเด็กคนนี้มันคิดจะทำอะไรของมันกันแน่?”

องค์ชายใหญ่ยิ้มกล่าวขึ้นมา “เรื่องนี้ก็ข่าวดีสิ! การหลอมโอสถฟื้นฟูเทพนั้นเดิมทีมันก็มิใช่เรื่องที่จะทำได้อยู่แล้ว! มันนั้นรู้จักแค่วิธีการหลอมโอสถสวรรค์ปรับฐาน ดูท่ามันคงไม่ได้รู้ถึงความน่ากลัวของโอสถฟื้นฟูเทพ! เวลานี้มันคงกำลังลองหาทางทุกอย่างอยู่แน่!”

เซี่ยหัวหยุดคิดและก็รู้สึกเห็นด้วยกับความคิดนั้น

“เจ้ากลับไปเถอะ ข้าไม่ต้องการให้เจ้าทำอะไรมากมาย แค่รายงานมาก็พอว่าเย่หยวนมันใช้สมุนไพรสวรรค์ใดบ้าง! เข้าใจนะ?” องค์ชายใหญ่สั่งเสี่ยวฉี

เสี่ยวฉีก้มหน้ารับก่อนจะเดินกลับออกไป

…

สองปีต่อมาเย่หยวนก็ยังไม่คิดจะแตะต้องโอสถฟื้นฟูเทพแม้แต่น้อย