จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2567

“ท่านทูต เรานั้นได้ตรวจสอบเรื่องราวการตายของนักบวชจุนมาหลายปีแต่ก็ยังไม่อาจจะหาเบาะแสใดได้ แต่ไม่นานมานี้ยูฉินผู้นี้เพิ่งจะไปได้ยินเบาะแสหนึ่งมา!” องค์ชายใหญ่กล่าวขึ้นมา

“หืม? ลองว่ามา!” เฉิงฉงชานขมวดคิ้วถามขึ้น

“ยูฉินคิดว่าการตายของนักบวชจุนนั้นน่าจะเป็นเพราะเย่หยวนแน่!” องค์ชายใหญ่กล่าวขึ้น

เฉิงฉงชานที่ได้ยินจึงต้องรีบถามขึ้นเสริม “มันหมายความว่าอย่างไร?”

องค์ชายรองจึงบอกไป “ตอนที่นักบวชจุนตายลงนั้นมันเป็นเวลาเดียวกันกับที่เย่หยวนบรรลุขึ้นมาพอดี! ที่สำคัญไปกว่านั้นเขายังบรรลุขึ้นมาที่ป่าหมึกเรืองด้วย! ยูฉินรู้ดีว่าคำพูดนี้มันอาจจะฟังดูไร้น้ำหนักไปหน่อยแต่เย่หยวนนั้นมันมีความลับที่มากมายเหลือเกิน! ตั้งแต่ที่มันมาถึงอาณาจักรตะวันออกเรานั้นมันได้ทำเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้ให้เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า! หากนักบวชจุนไม่ทันระวังตัวมันก็ไม่แน่ว่าเขาอาจจะตายลงด้วยน้ำมือของเย่หยวน!”

เฉิงฉงชานหยุดคิดและเงียบปากลงไป

เวลานี้เรื่องราวการปกครองของอาณาจักรตะวันออกมันได้ตัดสินลงไปแล้วแต่ตัวยูฉินนั้นยังไม่ยอมรับ!

เขานั้นคิดจะเอาใจเหล่าเฉิงฉงชานทั้งหลายแต่คนทั้งสามนั้นกลับไม่สนใจมากมาย เวลาจะทำอะไรที่ไหนก็ไม่มีใครรู้ใครทราบได้

องค์ชายใหญ่นั้นได้ตรวจสอบเรื่องราวของเย่หยวนอย่างละเอียดและได้รู้ว่าเย่หยวนทำอะไรที่ไหนตั้งแต่ที่เขาขึ้นมาถึงนี้เหมือนเป็นเรื่องของตัวเองก็ไม่ปาน

และเขานั้นก็ได้เห็นถึงช่องว่างที่น่าตกตะลึงนี้!

การตายของนักบวชจุนนั้นมันกลับประจวบเหมาะเวลาที่เย่หยวนเพิ่งบรรลุขึ้นมาพอดี!

เพราะฉะนั้นเขาจึงคิดอยากจะเอาเรื่องนี้มารายงานให้เฉิงฉงชานฟังและยืมมือเฉิงฉงชานจัดการเย่หยวนลงเสีย

ตราบเท่าที่เย่หยวนตายลง โอกาสของเขามันก็จะกลับมา

แต่ว่าเฉิงฉงชานและพวกนั้นกลับหันไปสนใจและบุกเข้าไปสำรวจสุสานเก่าแทน เพิ่งจะกลับมาถึงเมืองก็ไม่นานมานี้

แต่ใครจะไปคิดว่าคนทั้งสามเมื่อกลับมาถึงนั้นพวกเขากลับจะทั้งโดนพิษและบาดเจ็บสาหัส?

ไหนจะยังเรื่องความบาดหมางที่เกิดขึ้นระหว่างเย่หยวนกับทูตเฉิงอีก!

องค์ชายใหญ่นั้นเห็นชัดเจนว่านี่มันคือโอกาสทอง!

ตราบเท่าที่เขาเอาเรื่องนี้ไปบอกเฉิงฉงชานแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรอีกตัวเฉิงฉงชานก็คงจะช่วยจัดการเย่หยวนผู้เป็นเสี้ยนหนามให้เขาแน่

สำหรับเฉิงฉงชานแล้ว ใครจะสังหารจุนเถียนมันไม่สำคัญ

ที่สำคัญนั้นคือข้ออ้างที่จะเอาไปให้ทางนิกายต่างหาก!

แน่นอนว่าการจะหาแพะมารับโทษเช่นนี้ มิใช่ว่าใครก็จะมาเป็นแพะได้

หากจับใครก็ไม่รู้กลับไปแล้วมีหรือที่ทางนิกายจะเชื่อถือว่ามันเป็นความจริง?

หรือต่อให้นิกายจะเชื่อแต่คนทั้งหลายก็คงไม่เชื่ออยู่ดี!

เดิมทีนั้นคนที่เหมาะสมจะเป็นแพะที่สุดย่อมจะเป็นองค์จักรพรรดิ

แต่เวลานี้มันมีเย่หยวนขึ้นมาอีกคน!

เย่หยวนนั้นมีชื่อเสียงยิ่งใหญ่ล้ำในอาณาจักรตะวันออกนี้!

ชื่อเสียงของเขาในเวลานี้มันสูงล้ำองค์จักรพรรดิไปเสียด้วยซ้ำ!

หากเขานั้นกลายเป็นคนร้ายและเฉิงฉงชานจัดการสังหารเย่หยวนลง มันย่อมจะเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดูได้ด้วย!

ต่อให้จะบังเอิญแค่ไหนมันก็คงไม่มีทางบังเอิญไปได้ถึงขั้นนี้!

ส่วนเรื่องที่ว่าเย่หยวนนั้นเป็นฆาตกรตัวจริงหรือไม่ มันมิใช่เรื่องสำคัญเลย!

ไม่นานเฉิงฉงชานก็ได้รู้ถึงเรื่องราวเบื้องหลังและหันมายิ้มให้แก่องค์ชายใหญ่

เขากล่าวขึ้นมา “เฉียวยูฉิน เจ้านั้นมันฉลาดและรู้ว่าทูตผู้นี้ต้องการอะไร! ข่าวของเจ้านี้มันมีประโยชน์อย่างมาก! สิ่งใดที่เจ้าอยากได้ ข้าย่อมจะเอาให้ได้เช่นกัน แต่วันหน้านั้นเจ้าต้องทำตัวอย่างไรคงไม่ต้องให้ทูตผู้นี้บอกใช่หรือไม่?”

เมื่อเฉียวยูฉินได้ยินเขาก็ต้องยิ้มกว้างขึ้นมาทันที “ยูฉินนั้นเป็นคนของท่านทูต หากท่านต้องการต่อให้จะเป็นชีวิตนี้ข้าก็มอบให้ได้!”

เฉิงฉงชานตอบกลับไป “แต่จะอย่างไรเสียเจ้าเด็กคนนี้มันรู้กฎแห่งห้วงมิติ วิชาการเคลื่อนไหวของมันนั้นเหนือล้ำอย่างแปลกประหลาด มิใช่คนที่จะจัดการลงได้ง่ายๆ! ข้านั้นจะส่งข่าวกลับไปที่นิกายและขอให้ทางนั้นส่งกำลังเสริมมาจับมัน! ส่วนช่วงนี้เจ้าก็อย่าเพิ่งทำอะไรออกนอกหน้าแล้วกัน!”

เฉียวยูฉินรีบตอบรับด้วยความยินดี “ท่านทูตโปรดวางใจ ยูฉินนั้นจะไม่ทำเรื่องอะไรแน่นอน!”

…

ในวันนี้เฉิงฉงชานได้นำเอาศิษย์น้องทั้งสองมาพร้อมด้วยของขวัญเต็มไม้เต็มมือ มุ่งหน้ามายังคฤหาสน์ราชครู

ระหว่างทางที่มานั้นมันย่อมจะทำให้เกิดความแตกตื่น

คนทั้งหลายนั้นไม่ได้รู้เลยว่าเฉิงฉงชานและเย่หยวนมีเรื่องใดกันมา พวกเขานั้นแค่เห็นว่าเย่หยวนคือราชครูของอาณาจักรตะวันออก

และต่อให้จะเป็นทูตของนิกายสวรรค์หยกแท้เองก็ยังต้องมาขอรับการรักษาจากท่านราชครูถึงที่

นี่มันจะเหนือล้ำจนเกินไปแล้ว!