จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2582
“แข็งแกร่งนัก! นี่มันคือกฎแห่งหยาง! กฎที่ว่ากันว่ามันคือครึ่งหนึ่งของโลก! พลังเช่นนี้มันย่อมจะจัดการคนในระดับเดียวกันลงได้สิ้น!”
“แม้ว่าลู่จ้านหยวนจะกดพลังของตนลงไปถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นปลายแต่กำลังฝีมือของเขานั้นก็คงเอาชนะยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยได้หมดสิ้นแน่!”
“ไม่อาจจะเทียบกันได้เลย! หยุนชิงคนนั้นมันอ่อนแอเสียเหลือเกินหากเอามาเทียบกับลู่จ้านหยวน!”
…
วินาทีที่ลู่จ้านหยวนลงมือนั้นมันก็ย่อมจะเกิดเสียงโห่ร้องขึ้นมาจากทุกทิศ
เทียบกับหยุนชิงแล้วนั้นลู่จ้านหยวนเป็นเหมือนดั่งมรสุมลูกใหญ่ส่วนทางหยุนชิงเป็นแค่ลมแผ่วเบาในคืนฤดูร้อน
คนทั้งสองนี้ไม่อาจจะเอามาเทียบกันได้แม้แต่น้อย
ลู่จ้านหยวนนั้นมีกฎแห่งตะวันที่รุนแรงเหนือล้ำ
ฝ่ามือมหาพิภพตะวันเต่ง!
เมื่อปล่อยฝ่ามือนี้ออกมาแล้วมันก็เหมือนราวกับทั้งโลกหล้าจะลุกเป็นไฟสร้างความหวาดกลัวขึ้นในหัวใจของผู้คน
เย่หยวนยกดาบขึ้นมาหมุนเป็นวงก่อนจะเอ่ยขึ้น “เอกภพ!”
วินาทีที่วิชานี้กางออกมามันก็ไม่เหลือช่องว่างใดๆ อีกต่อไป!
ตูม!
คนทั้งสองนั้นปะทะกันไปอย่างเท่าเทียม!
“สองขั้ว!”
“สี่ลักษณ์!”
“หกผสาน!”
“แปดทิศ!”
เย่หยวนนั้นปล่อยดาบออกมารุนแรงดุดันราวกับสายน้ำเชี่ยวกราก ยืดยาวออกไปไม่มีหยุดยั้ง
การเปลี่ยนแปลงของดาบนี้มันแฝงไปด้วยพลังของยอดเต๋า!
เต๋ากำเนิดหนึ่ง หนึ่งกำเนิดสอง สองกำเนิดสาม สามกำเนิดอนันต์!
ต้นกำเนิดนั้นได้หวนมาอีกครั้งพร้อมด้วยความเป็นไปได้ไร้จำกัด!
ไม่ว่าตัวลู่จ้านหยวนจะแข็งแกร่งรุนแรงปานใดมันก็ไม่อาจจะเอาชนะพลังนี้ไปของเย่หยวนไปได้
คนที่กล่าวพูดว่าเย่หยวนไว้ก่อนหน้านั้นต่างต้องอ้าปากค้างขึ้นมาสิ้น
ศึกที่ชัยชนะถูกกำหนดชัดมันกลับกลายเป็นศึกที่ไม่รู้ผลแน่!
เต๋าดาบของเย่หยวนนั้นมันเปลี่ยนแปลงไม่มีหยุดยั้ง บ้างก็เอื่อยไหวอ่อนน้อม บ้างก็ดุดันรุนแรง
“นี่มัน… มันแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไรกัน? นี่มัน… มันคือยอดฝีมือศิษย์นิกายในอันดับสามผู้มีกายเต๋าตะวันก่อนกำเนิดระดับห้าเชียวนะ!”
“ขยะอย่างเจ้านี่มันกลับสามารถเรียนรู้เต๋าดาบขึ้นมาได้ถึงขั้นนี้หรือ? จะบ้าเกินไปแล้ว!”
“ไม่มีกายเต๋าใดๆ พรสวรรค์ด้อยต่ำ นี่มัน… ไอ้การทดสอบเข้านิกายนี่มันเรื่องตลกชัดๆ!”
…
นี่มันสร้างชื่อเสียงใหม่และสำเร็จไปได้ในคราเดียวกัน!
วิชาดาบของเย่หยวนนั้นมันแสดงพลังของเต๋าดาบออกมาอย่างถึงที่สุด
เต๋าดาบของเขานั้นไม่ได้มีพลังรุนแรงกดหัวคนใดๆ เพราะว่ามันยังเป็นแค่กฎเต๋าดาบระดับหนึ่ง
แต่การใช้เต๋าดาบของเขานั้นต่างหากที่มันช่างสุดแสนสมบูรณ์ เป็นระดับที่ทำให้คนที่เห็นต้องลืมหายใจ!
จะใช้ออกมาได้เก่งกาจแค่ไหนมันก็ขึ้นอยู่กับความฉลาดของผู้ใช้!
เพราะฉะนั้นแม้ต้องปะทะกับลู่จ้านหยวนผู้เก่งกาจเขาก็ยังไม่แสดงทีท่าว่าจะพ่ายแพ้ลงใดๆ
ผู้พิทักษ์โม่และฮั่นเฉียนหยุนนั้นต่างต้องอ้าปากค้างขึ้นมาตามๆ กัน
“นี่… เจ้าหมอนี่มันพรสวรรค์ด้อยต่ำจริงหรือ? วิชาดาบเช่นนี้ข้าว่ามันไม่ด้อยไปกว่าหลัวหยุนชิงด้วยซ้ำแล้วมิใช่หรือ?” ผู้พิทักษ์โม่กล่าว
“หึ อย่าว่าแต่ไม่ด้อยกว่าเลย! หากหลัวหยุนชิงนั้นกดพลังบ่มเพาะของตนลงมาสู้เองข้าว่าก็ยังไม่อาจจะสู้ได้ด้วยซ้ำ! แปลกจริง หรือว่าค่ายกลตรวจวัดมันจะทำงานผิดพลาดแล้ว? หรือว่าแท้จริงเจ้าหมอนี่มันจะเป็นยอดอัจฉริยะมากพรสวรรค์?” ฮั่นเฉียนหยุนกล่าวขึ้นมาตาม
ได้เห็นฝีมือของเย่หยวนนี้หลายต่อหลายคนก็เริ่มสงสัยขึ้นมาว่าค่ายกลตรวจวัดมันจะพังจริงๆ หรือไม่
ผู้พิทักษ์โม่กล่าวขึ้นมา “แบบนี้มันคงไม่ดีกับศิษย์น้องลู่นักแล้ว! เจ้าเด็กคนนี้มันมั่นคงเกินต้านทาน!”
ฮั่นเฉียนหยุนที่ได้ยินจึงยิ้มตอบกลับไป “ไม่ต้องกังวลไป ศิษย์น้องลู่เองก็มิใช่คนที่จะยอมให้ใครมากดหัวง่ายๆ หรอก! เขานั้นสำเร็จวิชานั้นไปแล้ว!”
ผู้พิทักษ์โม่จึงกล่าวขึ้นถาม “เจ้าพูดถึงยอดหยางกำเนิดหยินหรือ?”
ฮั่นเฉียนหยุนยิ้มตอบกลับไป “จะยังมีวิชาไหนอีกเล่า?”
ผู้พิทักษ์โม่นั้นผงะไปทันทีที่ได้ยิน “หากเขาสำเร็จวิชานั้นได้แล้วเจ้าเด็กคนนี้ก็เป็นอันตรายแน่! ศิษย์น้องลู่คงไม่คิดปรานีแน่นอน!”
แน่นอนว่าในเวลาเดียวกันนั้นตัวลู่จ้านหยวนก็ร้องลั่นขึ้นมาพร้อมด้วยคลื่นพลังที่พลุ่งพล่าน!
“ไอ้เด็กเวร ข้าประมาทเจ้าไป! การหลอกเป็นหมูเพื่อกินเสือของเจ้านี่มันสุดยอดนัก! แต่มันก็จบเท่านี้แหละ! กายเต๋าตะวันก่อนกำเนิดระดับห้าของข้านั้นมันมิใช่ของเล่น!”
ลู่จ้านหยวนร้องขึ้นมาพร้อมกล่าว “ระวังเถอะ! ยอดหยางกำเนิดหยิน! ฝ่ามือเมฆสลดยอดหยางสวรรค์!”
ยอดหยางนั้นมิใช่สิ่งที่น่ากลัว
แต่สิ่งที่น่ากลัวนั้นคือยอดหยางที่ให้กำเนิดหยิน!
นี่มันเหมือนกับแข็งกำเนิดอ่อน
เพียงแค่ว่าพลังของกฎตะวันนั้นมันรุนแรงกว่าแข็งกำเนิดอ่อนไปไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า!
หากวิชานี้ถูกปล่อยออกมาแล้วพลังของมันย่อมจะพุ่งทะยานไปอีกนับสิบเท่า!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ
DDD...