จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2583

ตึง!

วินาทีก่อนนั้นลู่จ้านหยวนกำลังปลดปล่อยพลังบ่มเพาะที่กดไว้ออกมา

แต่วินาทีถัดมานั้นเขากลับร่วงลงไปกอง นอนชักกระตุกบนพื้น

ชักกระตุก… อีกครั้ง!

คนทั้งหลายนั้นไม่อาจจะรู้ได้เลยว่าลู่จ้านหยวนนั้นถูกพิษไปตั้งแต่เมื่อใด

ตอนที่ลู่จ้านหยวนปล่อยพลังกลับออกมานั้นคนทั้งหลายยังคิดไปว่าเย่หยวนคงได้ตายแน่แล้ว

แต่พริบตาต่อมา ตัวเขานั้นกลับลงไปนอนชัก

แต่วินาทีเดียวกันนั้นมันกลับมีเรื่องที่น่าเหลือเชื่อยิ่งกว่าเกิดขึ้น

เย่หยวนยกดาบชี้ออกพร้อมพุ่งเข้าใส่ร่างของลู่จ้านหยวนที่นอนกองชักอยู่บนพื้น!

เขาคิดสังหาร!

ผู้พิทักษ์โม่และฮั่นเฉียนหยุนหน้าซีดขาวลงและร้องขึ้นมาพร้อมกัน “เจ้ากล้า!”

คนทั้งสองนั้นไม่คิดลังเลใดๆ และใช้วิชาการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วที่สุดของตนพุ่งเข้าไปขวางทันที

สองยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำนั้นมันย่อมจะรวดเร็วปานฟ้า

เพียงแค่ว่าต่อให้จะเร็วแค่ไหนเย่หยวนก็ยังเร็วกว่า!

เย่หยวนใช้กฎแห่งห้วงมิติออกมาเสริมความเร็วของตนเองจนถึงที่สุด

แม้ว่ามันอาจจะไม่ได้เร็วเท่าผู้พิทักษ์ทั้งสองนั้นแต่เขาก็อยู่ใกล้ลู่จ้านหยวนกว่าคนทั้งสองมากนัก!

ฉึก!

ดาบนั้นของเย่หยวนแทงลงจุดตายอย่างแม่นยำ!

ลู่จ้านหยวนนอนตายลงตรงนั้น!

ความเงียบงันเข้าปกคลุม

ในวันทดสอบเข้านิกายนี้มันกลับมีเจ้าคนผู้หนึ่งที่ยังไม่ทันได้เข้านิกายสังหารศิษย์อันดับสามของนิกายในลง!

นี่มันจะโอหังจนเกินไปแล้ว!

บ้าบิ่นเกินไป!

รน… หาที่ตายเกินไป!

พวกเขานั้นกล่าวบอกว่ามันคือศึกชี้เป็นชี้ตายแต่คนทั้งหลายต่างจะไม่คิดสนใจจริงจัง

เดิมทีแล้วมันเป็นแค่การประหารเท่านั้น

มีหรือที่มดปลวกคนหนึ่งนี้มันจะสังหารมังกรบนฟ้าลงได้?

ทั้งๆ อย่างนั้นเจ้ามดตัวนี้กลับกัดคอมังกรจนขาด

คนทั้งหลายนั้นไม่อาจจะทันตั้งตัวได้!

แม้แต่ผู้พิทักษ์ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำทั้งสองนี้เองก็ยังไม่อาจจะช่วยได้ทัน!

“กฏแห่งห้วงมิติ!” ผู้พิทักษ์โม่กล่าวขึ้นมา

เดิมทีแล้วเขาคิดว่าด้วยความเร็วของเขานั้นต่อให้จะอยู่ห่างจากลู่จ้านหยวนไปหน่อยมันก็คงพอเข้าไปช่วยได้ทัน

แต่ใครจะไปคาดคิดว่าเย่หยวนนั้นกลับมีความเร็วที่เหลือเชื่อเช่นนี้!

ไม่มีใครคิดฝันว่านอกจากเต๋าดาบแล้วเย่หยวนนั้นยังจะมีกฎแห่งห้วงมิติที่เหนือล้ำปานนี้!

ในการต่อสู้กับลู่จ้านหยวนนั้นเย่หยวนใช้เพียงแค่กฎเต๋าดาบสู้

แค่นี้มันก็มากพอจะเห็นแล้วว่าฝีมือของคนทั้งสองต่างชั้นกันแค่ไหน!

และกฏแห่งห้วงมิตินั้นมันก็ได้ส่งผลออกมาในวินาทีสุดท้าย

ฮั่นเฉียนหยุนกันฟันแน่นกล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจ “เจ้า ดีมาก! เจ้ายังไม่ทันได้เข้านิกายก็สังหารศิษย์นิกายในลงเสียแล้ว ช่างกล้านัก!”

เย่หยวนหันไปมองเขาพร้อมถามขึ้น “คนนับพันได้เห็นว่ามันเป็นลู่จ้านหยวนนั้นเองที่มาท้าทายเอาชีวิตเป็นเดิมพันกับข้าก่อน ข้าสังหารมันลงแล้วจะเป็นอะไรไปเล่า?”

ฮั่นเฉียนหยุนยิ้มตอบกลับไป “โอหัง! ศิษย์น้องลู่นั้นเป็นคนระดับไหน แล้วเจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? มดปลวกไร้พรสวรรค์อย่างเจ้ามันก็กล้ายกตัวขึ้นเทียบศิษย์น้องลู่หรือ?”

เย่หยวนที่ได้ยินก็ยิ้มกว้างตอบกลับไป “ใช่ ข้านั้นเป็นมดปลวก และเจ้าขยะนี้มันก็ตายลงด้วยน้ำมือมดปลวกนั้น!”

ฮั่นเฉียนหยุนกัดฟันแน่นร้องขึ้น “ไร้สาระ! เรื่องนั้นมันเพราะเจ้ามากเล่ห์ใช้พิษออกมาใส่ศิษย์น้องลู่ต่างหาก!”

เย่หยวนยักไหล่ตอบกลับไป “ไม่ว่าจะอย่างไรเจ้ามันก็ไม่คิดจะมองตามหลักเหตุและผลสินะ! คนทั้งหลายต่างก็เห็นว่ามันนี้เป็นคนที่แหกกฎลงก่อน! หากตอนนี้เป็นข้าที่ตายลงพวกเจ้าคงโห่ร้องดีใจไปฉลองกันต่อยกใหญ่ใช่หรือไม่เล่า?”

ฮั่นเฉียนหยุนยิ้มตอบกลับไป “แน่นอน! วันนี้ต่อให้จะเป็นจักรพรรดิหยกมันก็ไม่อาจช่วยชีวิตเจ้าได้!”

พูดจบคลื่นพลังของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำของเขามันก็ปะทุขึ้นมาทำให้สีหน้าของคนทั้งหลายซีดขาวลงไปทันที

แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดสนใจและหันไปหาทางผู้พิทักษ์โม่ “ข้าชนะแล้ว เจ้าจะให้ข้าเข้านิกายได้หรือยัง?”

ผู้พิทักษ์โม่ขมวดคิ้วแน่น “เจ้าโง่หรือ? สังหารศิษย์น้องลู่ลงไปเช่นนั้นแล้วเจ้ายังจะพูดถึงเรื่องการเข้านิกายสวรรค์ยุทธมั่นอีก? เจ้าคงไม่รู้สินะว่าเขานั้นคือศิษย์โดยตรงของผู้อาวุโสฉือเฟยหยู! และผู้อาวุโสฉือเฟยหยูนั้นก็เป็นถึงยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยก! ที่ศิษย์พี่ฮั่นว่ามานั้นมันไม่มีผิดเลย วันนี้ต่อให้จะเป็นจักรพรรดิหยกมามันก็คงไม่อาจช่วยเจ้าได้แล้ว!”

เหล่าผู้บรรลุสวรรค์คนอื่นๆ ต่างต้องส่ายหัวออกมาคิดว่าเย่หยวนนั้นหุนหันจนเกินไป

ถอยกลับมาก้าวหนึ่งแล้วมันก็จะเป็นอนาคตอันสดใส ทนไปอีกสักหน่อยเขาก็จะได้เข้าสู่ทะเลกว้างใหญ่แล้ว

เย่หยวนนั้นเป็นแค่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อย นอกจากกนั้นแล้วเขายังไร้ซึ่งพรสวรรค์ใดๆ เสียด้วย!

แล้วเขามีดีอะไร?

เย่หยวนยักไหล่ตอบกลับไป “ข้าจะรู้หรือ? บางทีผู้อาวุโสหลัวอาจจะชอบหน้าข้าก็ได้”

เชื่อก็บ้าแล้ว!

ชอบหน้าเจ้าก็เอาเหรียญตราปีกเขียวให้เลยหรือ?

เพราะจะอย่างไรเสียคนที่จะก้าวขึ้นมาเป็นผู้พิทักษ์ของนิกายได้นั้นมันก็ต้องมีพลังบ่มเพาะในระดับชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำขึ้นไปสิ้น

ส่วนผู้พิทักษ์ปีกเขียวนั้นนอกจากจะต้องมีพลังบ่มเพาะชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำแล้วพวกเขายังต้องทำคุณให้แก่นิกายอย่างมากมายด้วย

แต่เจ้าหมอนี่ที่เพิ่งบรรลุขึ้นมานั้นมันย่อมจะยังไม่ทันได้สร้างคุณงามความดีใดๆ และพลังบ่มเพาะของเขาเองก็ยังอยู่แค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อย

หลัวหยุนชิงนั้นกลับเอาเหรียญตราแสนสำคัญไปให้เขา!

งง!

ตะลึง!

สิ้นหวัง!

ในนิกายสวรรค์ยุทธมั่นนี้คนที่คิดหมายตำแหน่งผู้พิทักษ์ปีกเขียวนั้นต้องทำงานให้แก่นิกายอย่างมากล้นนับพันๆ ปีกว่าจะได้ตำแหน่งมา

แต่เย่หยวนนั้นกลับได้มันมาตั้งแต่ยังไม่ทันเข้านิกาย!

ผู้พิทักษ์โม่นั้นมองดูเย่หยวนด้วยสายตาคมกริบก่อนจะกล่าวขึ้นมา “ทำไมเจ้าไม่เอามันออกมาตั้งแต่แรกหากเจ้ามีตราปีกเขียวกับตัว! ปลอมเป็นหมูเพื่อกินเสือเช่นนี้มันคงสนุกเจ้ามากแล้ว?”

เขานั้นอยากจะเอาเท้าขึ้นมาลูบหน้าเย่หยวนเสียให้ได้!

ดูเย่หยวนคงมีตราปีกเขียวนี้ติดตัวมาตั้งแต่แรกแต่เขากลับต้องทำให้นิกายสวรรค์ยุทธมั่นนี้สั่นสะท้านขึ้นมาเสียก่อนจึงจะหยิบมันออกมา!

เจ้าหมอนี่จงใจทำชัดๆ!

แล้วเช่นนี้เขาจะจัดการเรื่องราวต่ออย่างไร?

ผู้พิทักษ์โม่นั้นได้แต่รู้สึกปวดหัวขึ้นมา

เย่หยวนจึงตอบกลับไป “เจ้าดูหน้าพวกเขาสิ!”

ผู้พิทักษ์โม่หันกลับไปมองสีหน้าของคนทั้งหลายตามคำของเย่หยวน

แน่นอนว่าพวกเขานั้นได้แต่อ้าปากค้างขึ้นเป็นภาพที่สุดแสนจะน่าเหลือเชื่อ

“เดิมทีข้านั้นคิดจะเข้านิกายไปก่อนแล้วรอให้ผู้อาวุโสหลัวท่านกลับมาค่อยจัดการเรื่องราวแต่เจ้าลู่จ้านหยวนนี้มันกลับมาหาเรื่องข้าวันแล้ววันเล่าจนสุดท้ายถึงขั้นคิดอยากจะสังหารข้าลง หรือว่าคนอย่างมันนี้ก็ควรค่าจะอยู่ต่อไป?” เย่หยวนถามขึ้น