จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2585

ในฐานะนักดาบแล้วพวกเขาย่อมจะหัวแข็งไม่ยอมคนเป็นธรรมดา เจตจำนงของพวกเขานั้นแข็งแกร่งเหนือฟ้าดินไม่อาจจะทนเห็นความอยุติธรรมบนโลกได้

ลู่จ้านหยวนนั้นเป็นคนโอหังชอบรังแกผู้คนทั้งนิกายด้วยความที่เขานั้นมีฉือเฟยหยูหนุนหลัง

หลัวหยุนชิงนั้นอดที่จะทนดูเรื่องนั้นไม่ได้จึงเข้าไปสั่งสอนลู่จ้านหยวนมาหลายครา

และก็เพราะเรื่องนี้เองที่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและฉือเฟยหยูยิ่งแย่ลง

การตีสั่งสอนศิษย์นั้นมันก็เหมือนการตบหน้าว่าอาจารย์ไม่สั่งสอนให้!

จะว่าไปแล้วคนของฉือเฟยหยูนั้นต่างบรรลุขึ้นมาจากพิภพเดียวกันสิ้น!

ตั้งแต่ฉือเฟยหยูไปจนถึงลู่จ้านหยวนนั้น พวกเขาต่างมีที่มาเดียวกันสิ้น

โอหังรังแกผู้คน!

ไร้มารยาทและไร้เหตุผล!

เพียงแค่ว่าในสมัยก่อนนั้นตัวหลัวหยุนชิงยังเกรงกำลังฝีมือของฉือเฟยหยูอยู่มากและไม่กล้าจะทำอะไรเกินเลย

แต่ว่าหลัวหยุนชิงนั้นก็ไม่นึกฝันว่าเย่หยวนนั้นจะยิ่งกล้ามากกว่าเขาไปหลายเท่าตัว

เขานั้นกลับสังหารลู่จ้านหยวนลง!

นิสัยที่กล้าทำอย่างไม่เกรงกลัวอำนาจของใครนี้มันเป็นสิ่งที่เขาชื่นชมอย่างมากล้น

เพียงแค่ว่าอีกด้านหนึ่งนั้นตัวฉือเฟยหยูที่เสียหน้าอย่างใหญ่หลวงก็กำลังยืนหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธแค้นอยู่

ศิษย์ของเขาตายลงไปแต่อีกฝ่ายนั้นกลับบอกว่าฆ่าได้ดี!

นี่อีกฝ่ายนั้นยังเป็นหัวผู้อาวุโสอย่างเขานี้อยู่ในสายตาหรือไม่?

“ดี! ดี! ดี! เฒ่าคนนี้อยากจะรู้นักว่าคนหนุ่มมันเก่งกาจกันสักแค่ไหน!” ฉือเฟยหยูนั้นกล่าวคำว่า ‘ดี’ ออกมาถึงสามครั้ง เป็นการบ่งบอกได้อย่างดีว่าอารมณ์ของเขาในตอนนี้เป็นอย่างไร

คลื่นพลังรุนแรงของชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกปะทุขึ้นมาครอบตัวหลัวหยุนชิงไว้รอบด้านทันที

ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นกลาง!

หลัวหยุนชิงนั้นไม่คิดเกรงกกลัวและปล่อยปราณดาบออกมาจากร่างพุ่งทะยานขึ้นฟ้า

แม้ว่าเขานั้นจะมีพลังบ่มเพาะต่ำกว่าฉือเฟยหยูไปขั้นหนึ่งแต่เขานั้นก็มั่นใจในวิชาดาบที่รุนแรงจนแทบทลายฟ้าดินของเขานี้!

สองยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกเริ่มเข้าปะทะกันมันจึงทำให้ผู้คนที่อยู่ใกล้ๆ หน้าซีดขาวลงตามๆ กัน

ในดินแดนสวรรค์ห้าแสงนั้นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกล้วนแล้วแต่เป็นยอดคนที่สูงล้ำที่สุดของภูมิภาค!

ไม่ว่าจะเป็นนิกายสวรรค์ไหนๆ พวกเขาก็ล้วนมีตำแหน่งสูงล้ำ

ยอดฝีมือระดับนี้มันไม่ได้ออกมาต่อสู้ทุกวี่วัน

แต่หากพวกเขาลงมือแล้วมันก็จะกลายเป็นภาพที่ยิ่งใหญ่อลังการเหมือนเช่นภาพตรงหน้านี้!

ไม่ต้องรอให้ใครมาสั่งการใดๆ ทุกผู้คนที่อยู่ใกล้ๆ นั้นต่างพุ่งตัวหนีหลบไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้

ฟุบ!

หลัวหยุนชิงนั้นเป็นฝ่ายพุ่งตัวหายไปก่อน!

ตูม…

คนทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรงจนทำให้แผ่นดินของยอดสวรรค์กลับนี้ปลิวว่อนไปทั่วเขา

บนยอดสวรรค์กลับมันจึงได้เกิดช่องที่ว่างโลกขึ้นมากลางป่าเขา

เพียงแค่ว่าแม้หลัวหยุนชิงจะมีพลังบ่มเพาะต่ำกว่าฉือเฟยหยูไปขั้นหนึ่งแต่เขาก็ไม่ได้เสียเปรียบอีกฝ่ายแม้แต่น้อย!

ผู้พิทักษ์โม่นั้นกล่าวขึ้นมาด้วยปากที่อ้าค้าง “ศิษย์พี่หลัวนั้นช่างมีพลังดาบที่เหนือฟ้านัก วินาทีที่เขาบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกได้เขาก็สามารถจะต่อสู้กับผู้อาวุโสฉือได้อย่างไม่ด้อยกว่า! เขานั้นแตกต่างจากพวกเราไปอย่างสิ้นเชิงจริงๆ!”

ส่วนฮั่นเฉียนหยุนนั้นได้แต่กัดฟันขึ้นมาอย่างจุกอก

เมื่อเห็นคนที่เคยยืนอยู่ในระดับเดียวกันก้าวขึ้นไปอยู่บนหัวตัวเองนั้น ความรู้สึกนี่มันย่อมจะมีแต่คนที่เคยประสบเท่านั้นจึงจะเข้าใจ

ความรู้สึกที่เจ็บแค้นและโศกเศร้าเกินจะบรรยายได้

ระหว่างที่คนทั้งสองกำลังปะทะกันไปนั้นมันก็มีดาบแสงลำหนึ่งพุ่งออกมาจากขอบฟ้า

ตูม!

เสียงระเบิดดังขึ้นส่งร่างของคนทั้งสองลอยลิ่วออกจากกัน

จากนั้นมันก็มีชายคนหนึ่งที่ดูท่าทางเหมือนเป็นปราชญ์ลอยตัวลงมา