จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2586

“ความเข้ากันได้ของเขามันกลับเพิ่มขึ้นหรือ?”

“ความเข้ากันได้นั้นมันเป็นสิ่งที่ติดตัวมาแต่กำเนิด มีหรือจะยังเพิ่มขึ้นได้?”

“หลัวหยุนชิงผู้นี้คงไม่ได้คิดพูดจาไร้สาระเพื่อช่วยชีวิตตัวเองหรอกนะ!”

…

เมื่อคำพูดทั้งหลายนั้นถูกกล่าวขึ้นมาแล้วมันย่อมจะทำให้คนทั้งหลายแตกตื่นไปตามๆ กัน

เจ้านิกายเองก็ต้องหรี่ตาลงมองอย่างตกตะลึงไม่น้อย

ในเวลานั้นเองฉินชุนก็กล่าวขึ้น “หลัวหยุนชิง คำพูดของเจ้านั้นมันเป็นการดูถูกพวกเราเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์โดยตรง! หากผู้มีค่าความเข้ากันได้แค่หนึ่งก็สามารถจะหลอมโอสถสวรรค์แล้วเช่นนั้นพวกเราเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ทั้งหลายจะไม่กลายเป็นแค่ตัวตลกหรือ?”

ความเข้ากันได้นั้นมันคือเงื่อนไขใหญ่ในการเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์

ผู้บรรลุสวรรค์หลายต่อหลายคนนั้นเคยเป็นยอดนักหลอมโอสถจากภพเบื้องล่างแต่ก็ต้องยอมแพ้เมื่อขึ้นมาถึง

หลัวหยุนชิงยิ้มตอบกลับไป “การกระทำมันชัดเจนกว่าคำพูด มันถึงเวลาที่ต้องพิสูจน์กันแล้วว่าเขามีค่าแค่ไหน หากอาจารย์ฉินรู้สึกว่าหยุนชิงกล่าวล้อเล่นท่านก็ไม่ลองไปประลองกับเขาดูเล่า?”

เมื่อฉินชุนได้ยินเขาก็ตะโกนร้องขึ้นมาทันที “หลัวหยุนชิง! นับวันเจ้าจะยิ่งกำเริบเสิบสาน! เฒ่าคนนี้เป็นถึงนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสามมีตำแหน่งสูงล้ำแค่ไหน? เจ้าจะให้ข้าไปประลองโอสถกับเจ้าขยะที่มีความเข้ากันได้แค่สี่แต้มนี้หรือ?”

แม้ว่าหลัวหยุนชิงจะมีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกแล้วแต่ฉินชุนก็ไม่คิดจะก้มหัวให้แก่เขาแม้แต่น้อย

เพราะตำแหน่งของนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสามนั้นมันยิ่งใหญ่มากในนิกาย!

เขานั้นมีตำแหน่งสูงเทียบเคียงเหล่าผู้อาวุโสได้ทีเดียว!

หลัวหยุนชิงนั้นหัวเราะขึ้นมาเมื่อได้ยิน “ในเมื่ออาจารย์ฉินปฏิเสธที่จะประลองแล้วท่านจะทำอย่างไรเล่า?”

ฉินชุนนั้นหยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะกล่าวขึ้นมา “จิงซวน เจ้าก้าวออกมา!”

ด้านหลังของฉินชุนนั้นมันก็ปรากฏหญิงสาวในชุดสีเหลืองอ่อนก้าวออกมา

นางผู้นี้มีดวงตากลมโตและปากที่แดงเหมือนดั่งลูกเชอร์รี่ ใบหน้าของนางนั้นมันสวยงามล้ำโลกทำให้คนที่ได้เห็นรู้สึกราวกับว่านางนั้นเป็นนางฟ้าจากสวรรค์

ผู้บรรลุสวรรค์หลายคนนั้นแทบไม่อาจจะกะพริบตาได้เมื่อเห็นนาง!

ฉินชุนนั้นหันไปมองเย่หยวนด้วยรอยยิ้ม “ศิษย์จิงซวนของข้าผู้นี้ติดตามศึกษาวิชาการโอสถจากข้ามานานถึงสิบปี! หากเจ้าสามารถเอาชนะนางได้แล้วข้าก็ย่อมจะถือว่าเจ้านั้นผ่านการทดสอบนี้ คิดว่าอย่างไรเล่า?”

เหวินจิงซวนขมวดคิ้วแน่นขึ้นเมื่อได้ยิน “อาจารย์ มีหรือที่ผู้ที่มีค่าความเข้ากันได้แค่หนึ่งนั้นมันจะหลอมโอสถสวรรค์ได้จริง? ต่อให้ข้าชนะมันก็คงไม่มีอะไรให้ภาคภูมิเลย”

“สิบปีมานี้เจ้าติดตามข้ามาเรียนรู้วิชาการโอสถและแทบไม่ได้โผล่หน้าออกไปที่นิกายเลย วันนี้มันจึงเป็นโอกาสดีที่จะให้เจ้าได้แสดงความสามารถที่ฝึกฝนมาตลอดสิบปีให้ท่านเจ้านิกายได้เห็น!”

ฉินชุนนั้นเองก็ไม่คิดจะปิดบังใดๆ และกล่าวออกมาตรงๆ

นักหลอมโอสถสวรรค์นั้นใช้ชีวิตอยู่ด้วยชื่อเสียง มิใช่แค่ฝีมืออาจารย์เท่านั้นที่ต้องยิ่งใหญ่ แม้แต่ศิษย์เองก็ต้องสร้างชื่อแสดงฝีมือไปด้วย

เขาให้เหวินจิงซวนออกมาประลองนี้ก็เพื่อที่จะแสดงว่าตัวเขานั้นเป็นอาจารย์ที่ดีกว่าหวู่เฉิงเฉา

“เรื่องนั้น… ก็ได้ค่ะ!” เหวินจิงซวนลังเลอยู่เล็กน้อยแต่ก็ยังตอบตกลงไป

หวู่เฉิงเฉาที่ได้ยินนั้นต้องนั่งทำหน้าเหยเกไป

เมื่อฉือเฟยหยูได้เห็นเช่นนั้นแล้วเขาก็จึงร้องกล่าวขึ้นมา “ท่านเจ้านิกายหากมันแพ้ให้แก่เด็กน้อยจิงซวนนี้แล้วเฒ่าคนนี้จะขอล้างแค้นให้จ้านหยวน!”

หลัวหยุนชิงนั้นรู้ถึงฝีมือของเย่หยวนดีจึงไม่ได้กังวลใดๆ แม้แต่น้อยและยิ้มตอบกลับไปแทน “เช่นนั้นหากเย่หยวนชนะขึ้นมาเล่า?”

ฉือเฟยหยูจึงหัวเราะตอบกลับมา “หากมันชนะได้จริงเรื่องนี้ก็ถือว่าจบกันแต่เพียงเท่านี้!”

หลัวหยุนชิงที่ได้ยินก็หัวเราะลั่นขึ้นมา “ได้สิ ตกลง!”

ทางเจ้านิกายเองก็พยักหน้าออกมา “เช่นนั้นแล้ว…”

“เดี๋ยวสิ!”

ในเวลานั้นเองที่เย่หยวนได้กล่าวขึ้นมาแทรก

ฉือเฟยหยูยิ้มกล่าวขึ้นมา “ทำไมเล่า? รู้จักกลัวขึ้นมาแล้วหรือ? สายไปแล้ว!”

เย่หยวนหันไปมองหน้าเขาด้วยสีหน้าเหนื่อยใจก่อนจะหันไปหาทางฉินชุน “เจ้านั้นเป็นผู้พิทักษ์ ข้านั้นเองก็เป็นผู้พิทักษ์! เจ้าส่งศิษย์มาท้าทายข้านี้มันจะไม่เป็นการดูถูกข้าเกินไปหน่อยหรือ?”

ฉินชุนหัวเราะลั่นขึ้นมาเมื่อได้ยิน “เจ้าเป็นแค่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยคนหนึ่ง คิดจะมายืนเทียบเคียงข้าหรือ? เจ้ามีสิทธิ์อะไรกันเล่า?”

เย่หยวนที่ได้ยินต้องส่ายหัวออกมา “ข้าไม่คิดจะลดตัวไปเทียบเคียงเจ้าหรอก! เจ้ามันยังไม่มีค่าพอจะมายืนเทียบเคียงระดับของข้า!”

ในขณะที่คนทั้งหลายกำลังคิดว่าเย่หยวนกลัวจนคิดหาทางออก ตัวเย่หยวนนั้นกลับกล่าวคำพูดที่ทำให้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง

“นี่… เจ้าหมอนี่มันปากร้ายดีจริง!”

“ข้าอยากจะรู้เสียจริงๆ ว่าอะไรมันทำให้นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยคนหนึ่งปากกล้าได้ถึงขนาดนี้!”