จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2595

“หยุด!”

เย่หยวนนั้นถูกหยุดไว้โดยฮั่นเฉียนหยุนทันทีที่เขามาถึงยังยอดเมฆาเคลื่อน

แดนเนรเทศนั้นมันเป็นมิติที่แยกไปและเหล่านิกายสวรรค์ทั้งห้าของดินแดนสวรรค์ห้าแสงนั้นต่างมีค่ายกลเคลื่อนย้ายที่เชื่อมต่อไปยังที่แห่งนั้น

และของนิกายสวรรค์ยุทธมั่นนั้นมันก็อยู่บนยอดเมฆาเคลื่อนนี้

ได้เห็นฮั่นเฉียนหยุนยืนขวางอยู่ตรงนั้นเย่หยวนก็ขมวดคิ้วแน่น “ข้าจะเข้าไปยังแดนเนรเทศ!”

ฮั่นเฉียนหยุนจึงยิ้มตอบกลับไป “ขออภัยด้วยผู้อาวุโสเย่! แดนเนรเทศนั้นมันอยู่ใต้การดูแลของอาจารย์ข้าแล้ว หากไม่มีคำสั่งของอาจารย์ข้าก็ไม่อาจจะปล่อยให้ใครเข้าแดนเนรเทศไปได้!”

เย่หยวนหรี่ตาลงถาม “เจ้ากล้าหยุดข้า?”

ฮั่นเฉียนหยุนจึงตอบกลับไป “หยุดแล้วทำไมเล่า? มันมิใช่ว่าท่านเข้าไม่ได้เสียหน่อย แต่ท่านแค่ต้องไปทำเรื่องขออาจารย์ข้าก่อนก็เท่านั้น! หรือว่าท่านจะเอาชนะแล้วเหยียบข้ามศพข้าไปก็ได้!”

เย่หยวนไม่คิดจะเถียงใดๆ ต่อไปและเดินหันหน้าหนีไป

ฮั่นเฉียนหยุนที่ได้เห็นท่าทางนั้นของเย่หยวนก็รู้สึกสะใจขึ้นมาเหมือนได้แก้แค้นเรื่องก่อนหน้า

หลังเย่หยวนเดินจากไปแล้วมันก็ปรากฏร่างหนึ่งขึ้นมาแล้วเขาจะเป็นใครไปได้นอกจากเฟิงซวนยี่?

“เจ้าทำได้ดีมาก!” เฟิงซวนยี่กล่าวชม

ฮั่นเฉียนหยุนรีบตอบกลับมา “ท่านเจ้านิกายวางใจเถอะ หากมีข้าอยู่เฝ้าแล้วเย่หยวนย่อมจะไม่มีทางฝ่าไปได้แน่!”

เฟิงซวนยี่พยักหน้ารับ “ข้าย่อมจะวางใจแล้ว แต่ในช่วงนี้เจ้าก็ต้องระวังให้มากอย่าได้ประมาท! เพราะใต้ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำลงไปแล้วเย่หยวนสามารถจะเอาชนะได้สิ้น!”

ฮั่นเฉียนหยุนพยักหน้ารับ “ขอรับท่านเจ้านิกาย!”

หลังจากวันนั้นเฟิงซวนยี่ก็ทำทุกวิถีทางเพื่อจะป้องกันไม่ให้เย่หยวนเดินทางเข้าไปยังแดนเนรเทศ

เขานั้นรู้ดีว่าเย่หยวนนั้นมากวิชาและเก่งกาจแค่ไหนเพราะฉะนั้นเขาจึงได้สั่งการให้ผู้พิทักษ์มากฝีมืออย่างฮั่นเฉียนหยุนนี้เป็นคนมาปกป้องยอดเมฆาเคลื่อน

แน่นอนว่าเขาย่อมจะใช้นามของฉือเฟยหยูมาบังหน้าเพื่อไม่ให้เย่หยวนชิงชังเขา

หลังจากเย่หยวนกลับมาแล้วเขาก็ไม่ได้ไปก่อเรื่องใดๆ มากมายอีก

วันแรกๆ นั้นเฟิงซวนยี่ย่อมจะยังไม่ได้วางใจมากมาย

แต่ผ่านไปได้หลายเดือนเข้าเย่หยวนก็ยังคำแค่เก็บตัวบ่มเพาะในห้องและออกมาสั่งสอนนักหลอมโอสถสวรรค์ทั้งหลายในเรื่องการหลอมโอสถบ้าง เฟิงซวนยี่เองก็เริ่มจะวางใจขึ้นมา

แต่ว่าเฟิงซวนยี่นั้นยังให้ฮั่นเฉียนหยุนเตรียมการรับพร้อมอย่างเต็มที่ไว้เสมอกันว่าเย่หยวนจะแอบลอบเข้าไป

ในวันนี้เย่หยวนก็ได้มาสอนพวกหวู่เฉิงเฉาตามปกติ

หวู่เฉิงเฉานั้นซาบซึ้งในความรู้นี้อย่างมาก

“ผู้อาวุโสเย่นั้นช่างมีพัฒนาการในด้านโอสถที่เหนือล้ำอย่างไม่มีหยุดยั้ง หวู่เฉิงเฉานั้นได้รับประโยชน์ทุกครั้งที่มาฟังท่านจริงๆ!” หวู่เฉิงเฉากล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มกว้าง

หลายปีมานี้มันมิใช่แค่พวกเขาทั้งหลายที่พัฒนา

เพราะหวู่เฉิงเฉาสัมผัสได้ว่าเย่หยวนเองก็พัฒนาไปอย่างมากเช่นกัน!

ที่สำคัญไปกว่านั้นเย่หยวนยังพัฒนาได้อย่างรวดเร็วล้ำ!

นี่มันคือส่วนที่น่ากลัวที่สุด!

ยิ่งผ่านไปนานเท่าใดหวู่เฉิงเฉาก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความน่ากลัวของพรสวรรค์นี้

ส่วนเรื่องความเข้ากันได้ใดๆ นั้นมันถูกเขาทิ้งไว้ข้างหลังสิ้นแล้ว

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เจ้านั้นบ่มเพาะฝึกฝนโอสถสวรรค์ระดับหนึ่งมาจนเกือบครบสิ้นแล้ว มันถึงเวลาที่จะก้าวขึ้นไปฝึกฝนโอสถสวรรค์ระดับสองแล้ว”

หวู่เฉิงเฉาที่ได้ยินจึงต้องถามย้ำขึ้นมา “จริงหรือ?”

เย่หยวนพยักหน้ารับ “ข้าจะยังโกหกเจ้าทำไมเล่า? ไป ไปที่พักเจ้ากัน ข้าจะสอนให้เจ้าโดยตรง”

หวู่เฉิงเฉานั้นยิ้มกว้างอย่างไม่สงสัยอะไรรีบเดินนำทางเย่หยวนไปทันที

คนทั้งสองนั้นมาถึงยังยอดน้ำฟ้า ยอดเขาที่หวู่เฉิงเฉาพักอยู่

ในฐานะผู้พิทักษ์นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสามตัวหวู่เฉิงเฉาย่อมจะต้องมีห้องหลอมโอสถส่วนตัวในบ้าน

หวู่เฉิงเฉานั้นยิ้มกว้างออกมาก่อนจะถามขึ้น “ผู้อาวุโสเย่ ท่านจะสอนอะไรข้ากันแน่?”

เย่หยวนหยิบเอาสมุนไพรสวรรค์หลายชนิดขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะอย่างเป็นระเบียบ

“พวกเจ้าหลอมกลั่นสมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายนี้ก่อน” เย่หยวนสั่ง

หวู่เฉิงเฉามองดูที่สมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายนั้นด้วยความสงสัย “ผู้อาวุโสเย่ สมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายนี้มันทำเป็นโอสถสวรรค์ใดได้หรือ? ข้าไม่เห็นเคยได้ยิน!”

เย่หยวนจึงตอบกลับไป “มันเป็นโอสถสวรรค์ระดับสองลับชนิดหนึ่ง เพราะฉะนั้นเจ้าคงไม่รู้จักมันหรอก จากนี้ไปเจ้าแค่หลอมมันตามที่ข้าสั่งบอกก็พอ! ข้าอยากจะเห็นว่าการหลอมโอสถสวรรค์ระดับสองของเจ้านั้นมันมีปัญหาตรงไหนบ้าง”

เมื่อหวู่เฉิงเฉาได้ยินเช่นนั้นเขาก็ยิ้มกว้างขึ้นมาด้วยความเข้าใจ “ยอดเยี่ยมไปเลยผู้อาวุโสเย่!”