จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2596

ท่านเจ้านิกาย หมอกพิษนี้มันรุนแรงอย่างมาก! เราไม่อาจจะเข้าไปใกล้มันได้แม้แต่น้อยเลย! ข้าเกรงว่ามันคงเป็นการโจมตีของศัตรูแน่แล้ว!” ผู้พิทักษ์ปีกม่วงคนหนึ่งเข้ามารายงาน

เฟิงซวนยี่หรี่ตาลงด้วยใบหน้าดำมืดทันที “ไปเตรียมการ! เปิดค่ายกลป้องกันนิกายทันทีเตรียมพร้อมรับมือศัตรู!”

“ขอรับ!” ผู้พิทักษ์ปีกม่วงคนนั้นรับคำสั่งและเดินจากไป

ในเวลานี้ทั้งนิกายสวรรค์ยุทธมั่นนั้นได้เข้าสู่สภาวะพร้อมรับสงครามเต็มที่

คนทั้งหลายนั้นต่างรอการต่อสู้นี้อย่างจดจ่อคิดวางแผนรับมือการบุกของศัตรู

ด้านหลังเฟิงซวนยี่นั้นหลัวหยุนชิงได้กล่าวขึ้นด้วยจิตสังหารรุนแรง “ท่านเจ้านิกาย ข้าจะไปที่ยอดน้ำฟ้า!”

แต่เฟิงซวนยี่กลับส่ายหัวออกมาเมื่อได้ยิน “อย่าเพิ่งรีบร้อนไป! เป้าหมายของศัตรูคืออะไรเรายังไม่ทราบแน่ได้ หากเจ้ารีบออกไปโจมตีมันอาจจะกลายเป็นเข้าทางศัตรูได้ หมอกพิษนี้มันรุนแรงอย่างมากดูท่าคงเป็นการวางแผนมานานแสนนาน บนยอดน้ำฟ้ามันคงไม่มีใครรอดชีวิตอีกแล้ว!”

หลัวหยุนชิงกัดฟันแน่นด้วยจิตสังหารที่พุ่งพล่าน

ในเวลานั้นเองมันก็มีรายงานเข้ามาอีกครั้ง “ท่านเจ้านิกาย เหตุการณ์ไม่ดีแล้ว! หมอกพิษนั้นมันกำลังขยายตัวไหลไปยังยอดเมฆาเคลื่อน!”

เมื่อหลัวหยุนชิงได้ยินเช่นนั้นเขาก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไป “ท่านเจ้านิกาย หมอกพิษนี้มันไม่จางหายแม้จะถูกลมพัดแรง! หากเราปล่อยให้มันไหลไปตามลมเช่นนี้ต่อข้าเกรงว่ามันจะไม่ต้องรอให้เกิดการโจมตีใดๆ นิกายสวรรค์ยุทธมั่นเราก็จะถูกทำลายลงสิ้นได้แล้ว!”

เฟิงซวนยี่หรี่ตาลงกล่าวขึ้น “ไปเรียกผู้อาวุโสทั้งหลายให้มุ่งหน้าไปเตรียมตัวที่ยอดเมฆาเคลื่อน!”

“ขอรับ!” ผู้พิทักษ์คนนั้นกล่าวรับ

“เดี๋ยว!” ผู้พิทักษ์คนนั้นยังไม่ทันได้เดินจากไปเฟิงซวนยี่ก็เรียกเขาไว้อีกครั้ง

“เมื่อกี้เจ้าบอกว่ามันไหลไปทางยอดเมฆาเคลื่อน?” เฟิงซวนยี่ถามขึ้น

ผู้พิทักษ์คนนั้นจึงพยักหน้ารับ “ขอรับ! ยอดน้ำฟ้านั้นตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของยอดเมฆาเคลื่อนและในทิศทางนั้นมันจะมีลมตะวันตกเฉียงเหนือพัดตลอดปี ทำให้หมอกพิษนี้มันไหลไปทางยอดเมฆาเคลื่อนตามกระแสลมตะวันตกเฉียงเหนือ!”

“หึ… หึๆๆ ฮ่าๆๆ…”

เฟิงซวนยี่เขาก็ผงะไปเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

หลัวหยุนชิงและผู้พิทักษ์คนนั้นต่างผงะไม่เข้าใจว่าเฟิงซวนยี่หัวเราะเรื่องอะไร

“เป็นอะไรไปหรือท่านเจ้านิกาย?” หลัวหยุนชิงขมวดคิ้วแน่นถามขึ้น

เฟิงซวนยี่หัวเราะจนน้ำตาไหลก่อนจะตอบกลับไป “ข้าหัวเราะที่เจ้าเด็กเย่หยวนมันกลับช่างมีฝีมือเหนือล้ำน่ะสิ! เจ้านิกายผู้นี้ห้ามไม่ให้เขาไปยังแดนเนรเทศเขาเลยก่อเรื่องจนนิกายสวรรค์ยุทธมั่นเราแทบแตก!”

หลัวหยุนชิงที่ได้ยินก็ต้องรีบถามขึ้น “เย่หยวน? มันเกี่ยวอะไรกับเย่หยวนหรือ?”

เฟิงซวนยี่หยุดหัวเราะลงและกล่าว “เกี่ยวอะไร? ไอ้เด็กคนนั้นมันคงคำนวนทิศทางลมมาก่อนหน้าและไปปล่อยพิษบนยอดน้ำฟ้าน่ะสิ! จากนั้นมันก็ปล่อยให้หมอกพิษนี้ไหลไปตามสายลมตรงไปทางยอดเมฆาเคลื่อน! หึ ลูกไม้มันดี! ช่างเป็นลูกไม่ที่ดีจริงๆ!”

เมื่อหลัวหยุนชิงได้ยินเช่นนั้นเขาก็สงบสติลงได้ทันที

แต่ได้ยินเช่นนั้นตัวเขาก็ยังแทบไม่อยากเชื่อ

“ท่านเจ้านิกาย นี่… มันจะเป็นไปได้หรือ? จะอย่างไรเสียเย่หยวนก็ยังเป็นแค่นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับหนึ่ง มีหรือที่เขาจะหลอมกลั่นพิษในระดับนี้ขึ้นมาได้?” หลัวหยุนชิงถามขึ้น

เฟิงซวนยี่ที่ได้ยินก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “ที่เจ้าว่ามันก็จริง เรื่องนี้จะประมาทไม่ได้ เราไปดูยังยอดเมฆาเคลื่อนให้แน่ใจก่อนจะดีกว่า! เจ้าลองไปตามดูหน่อยว่าเย่หยวนไปไหนบ้างวันนี้! หลังจากตรวจสอบได้ชัดเจนแล้วกลับมารายงานข้าทันที!”

“ขอรับ!” ผู้พิทักษ์คนนั้นรับสั่งและพุ่งตัวหายไป

…

บนยอดเมฆาเคลื่อนนั้นมียอดฝีมือมากมายกำลังรวมตัวกันอยู่

เวลานี้แม้แต่เหล่าผู้อาวุโสที่ไม่ชอบออกมายุ่งเรื่องทางโลกก็ยังปรากฏตัวขึ้น

เวลานี้บนยอดเมฆาเคลื่อนนั้นมันมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกอยู่ถึงราวยี่สิบคน!

จากนั้นมันก็ค่อยๆ ปรากฏให้เห็นเงาร่างหนึ่งเดินฝ่าหมอกลงมาจากบนยอดเมฆาเคลื่อน

เฟิงซวนยี่ขมวดคิ้วถามขึ้น “เป็นอย่างไรบ้างหยุนชิง?”

หลัวหยุนชิงนั้นสูดหายใจลึกก่อนจะกล่าวรายงานขึ้น “พวกเขาไม่เป็นไรมากมาย เพียงแค่ว่าพิษนี้มันทำให้พวกเขานอนชักกระตุกกันอย่างไม่มีทีท่าจะหยุดลง! ดูสภาพนี้แล้วมัน… เหมือนกับพิษโค่นสายลม!”

เฟิงซวนยี่ที่ได้ยินต้องผงะไป “โค่นสายลม? พิษนี้มันรุนแรงถึงขั้นนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?”

โค่นสายลมนั้นย่อมจะเป็นพิษที่คุ้นหูทุกผู้คนอย่างมาก

คนทั้งนิกายสวรรค์ยุทธมั่นนั้นรู้จักมันดี

เพียงแค่ว่าพวกเขาเองก็รู้ด้วยว่ามันเป็นพิษที่ส่งผลถึงแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่เท่านั้น