จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2604

“ระหว่างความเป็นและตาย!”

ตู้ม!

ดาบรุนแรงกระแทกลงมาส่งร่างของเย่หยวนพุ่งกระแทกพื้นดิน

แม้ว่าดาบนี้มันจะยังไม่อาจผ่าค่ายกลดาบเอกภพเข้ามาได้แต่มันก็รุนแรงพอจะทำให้เย่หยวนกระอักเลือดอยู่ภายใน

หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเย่หยวนคงต้องแพ้พ่ายในอีกไม่ช้าแน่

คลื่นพลังจากร่างของจางซุนซิงหยู่มันดูยุ่งเหยิงอย่างมากเพราะหากคิดจะเจาะเกราะของเย่หยวนนี้เข้าไปเขาก็ไม่อาจจะออมมือได้เช่นกัน

แต่ได้เห็นเย่หยวนถูกกระทืบเช่นนี้ตัวเขาก็เริ่มจะกู้หน้าคืนได้

สะใจ!

“เด็กน้อย เจ้าโอหังมากมิใช่หรือ? คิดอยากสังหารข้าให้ตายศพไม่สวยมิใช่หรือ? สภาพของเจ้าตอนนี้เจ้าจะมีปัญญาเอาชนะข้าได้?” จางซุนซิงหยู่ก้มหน้าลงมองดูเย่หยวนที่จมอยู่ในดิน

เขายกดาบขึ้นมาสูงพร้อมด้วยจิตสังหารที่เย็นเยือก “ดาบนี้มันคือไม้ตายของข้า! นามว่ากำมายา ข้าจะใช้มันส่งเจ้าลงนรกให้เอง!”

จางซุนซิงหยู่นั้นพุ่งตัวเข้ามาพร้อมด้วยพลังที่เหนือล้ำนั้นอีกครั้ง

เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังของดาบนั้นคนทั้งหลายต่างก็ต้องหน้าซีดขาวลง

เพราะนี่มิใช่แค่ดาบธรรมดาๆ แต่คือดาบที่จางซุนซิงหยู่ทุ่มกำลังออกมาจนหมดตัวอย่างแท้จริง

ดาบนี้คือสุดยอดการผสานกฎของเขาแล้ว!

และดาบที่ฟันออกมาก่อนหน้านั้นล้วนแล้วแต่เป็นการปูทางเพื่อใช้ดาบนี้สิ้น

นี่มันคือไม้ตายอย่างแท้จริง!

ทุกคนนั้นเข้าใจทันทีว่ากระดองเต่าของเย่หยวนในเวลานี้มันคงได้แตกสลายลงแน่แล้ว!

เฮ่อหยุนเซียงส่ายหัวออกมา “ความแตกต่างเพียงน้อยนิดนั้นกลับต้องชดใช้ด้วยชีวิต! ดาบนี้มันคงปิดฉากการต่อสู้ลงแน่แล้ว!”

คนทั้งหลายที่ได้ยินต่างพยักหน้าแสดงความเป็นด้วยออกมา

ไม่มีใครคิดหวังว่าเย่หยวนจะยังรอดไปจากดาบนี้ได้อีกแน่

หากดาบนี้ถูกฟันลงแล้ว ร่างของเขาคงต้องแยกออกมาเป็นสอง!

จางซุนซิงหยู่ยิ้มขึ้นมาอย่างเย็นเยือกก่อนจะพุ่งมาถึงร่างที่นอนอยู่กับพื้นของเย่หยวน

ในเวลานั้นเองที่ค่ายกลดาบเอกภพของเย่หยวนมันกลับหุบลงจนหายไปสิ้น

จางซุนซิงหยู่ผงะไปทันที ‘มันคิดยอมแพ้แล้ว?’

แต่เขาก็ไม่คิดลังเล!

ดาบนี้ของเขามันจะมีความลังเลอยู่ไม่ได้!

แต่วินาทีเดียวกันนั้นมันไม่ได้มีใครทันสังเกตเห็นเลยว่าได้มีต้นอ่อนของอะไรบางอย่างผุดขึ้นมาที่ดินใกล้เท้าของเย่หยวน

เจ้าต้นอ่อนนั้นมันเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วจนงอกใบสองใบออกมาอย่างเปี่ยมชีวิต

และเหมือนว่าเจ้าต้นอ่อนนั้นมันจะสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่เย็นเยือกของจางซุนซิงหยู่ ใบหนึ่งของต้นมันจึงได้กลายเปลี่ยนเป็นดาบและพุ่งเข้าแทงจางซุนซิงหยู่จากด้านล่าง!

ฉึก!

จางซุนซิงหยู่นั้นไม่ทันตั้งตัว วินาทีต่อมาที่เขารู้สึกตัวคือมันได้มีปราณดาบรุนแรงพุ่งทะลวงวิชาดาบและพุ่งผ่านร่างของเขาไป!

“อัก!”

จางซุนซิงหยู่กระอักเลือดออกมาพร้อมพุ่งถอยหลังไปทันที

การเปลี่ยนแปลงนี้มันทำให้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง

วิชาสังหารของจางซุนซิงหยู่นั้นกลับถูกทำลายลงง่ายๆ เช่นนี้?

“นี่มัน… เกิดอะไรขึ้นกัน? เจ้าต้นไม้น้อยๆ นั้นกลับเอาชนะการโจมตีสุดตัวของจางซุนซิงหยู่ได้?”

“เจ้าหมอนี่มันจะบ้าเกินไปแล้ว! จนถึงตอนนี้มันยังเก็บไม้ตายไว้อยู่อีกหรือ?”

“เจ้าโง่รึไง? ดูอย่างไรมันก็คงเพิ่งจะเป็นวิชาที่สำเร็จขึ้นมาแน่! สัตว์ประหลาดโดยแท้!”

…

ไม่กี่วินาทีก่อนนั้นคนทั้งหลายยังคิดว่าเย่หยวนต้องตายลงด้วยดาบของจางซุนซิงหยู่แน่แล้ว

แต่พริบตาต่อมานั้นจางซุนซิงหยู่กลับเป็นฝ่ายตายลงแทน!

พวกเขานั้นสัมผัสได้ชัดเจนว่าพลังที่โจมตีออกมานั้นมันเหนือล้ำจนทำให้จางซุนซิงหยู่ไม่อาจจะสู้ต่อได้อีกแล้ว

เพราะดาบทั้งหมดทั้งหลายที่เขาปล่อยออกมานั้นมันไม่อาจจะเทียบได้กับการโจมตีของเจ้าต้นไม้นี้แม้แต่น้อย

เพราะแปลงยอดเต๋านั้นมันก็มีระดับสูงต่ำแตกต่างกันไป

บ้างนั้นอาจจะแปลงเป็นเสือร้ายที่ดูโหดเหี้ยมแต่ไม่อาจจะพัฒนาไปได้มากมาย

ส่วนบ้างแปลงเป็นมังกรฟ้า มันย่อมจะมีพัฒนาการที่แตกต่างจากเสือไปสิ้นเชิง

แต่เย่หยวนนั้นกลับแปลงเป็นต้นอ่อนที่ดูแสนอ่อนแอแทบไม่อาจต้านแรงลมไหว แต่ทั้งๆ ที่เห็นแบบนั้นมันกลับสุดแสนจะแข็งแกร่ง

เพราะไม่ว่าจะอย่างไรเสียจางซุนซิงหยู่ก็เป็นยอดฝีมือที่แท้จริง!

เขานั้นมีพลังแห่งกฎที่ห่างชั้นจากระดับแปลงยอดเต๋าไปแค่ไม่มาก!

พลังบ่มเพาะขั้นสุดพร้อมด้วยพลังแห่งกฎที่เหนือล้ำ จางซุนซิงหยู่นั้นคงเรียกได้ว่าเป็นสุดยอดที่สุดของชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยแล้ว

แต่เย่หยวนที่มีพลังบ่มเพาะด้อยไปกว่าไปหนึ่งขั้นกลับเอาชนะเขาได้

ต่อให้จางซุนซิงหยู่จะแปลงยอดเต๋าขึ้นมาได้บ้างมันก็คงไม่ง่ายที่จะเอาชนะ

เรื่องฆ่าสังหารยิ่งแล้วไปกันใหญ่

แต่ตัวเฮ่อหยุนเซียงนั้นเห็นมัน

เห็นชัดเจนว่าเย่หยวนนั้นยังไม่ได้ใช้พลังที่แท้จริงของแปลงยอดเต๋าออกมา!

เพราะเขานั้นใช้แค่ใบไม้เดียวในการโจมตีจางซุนซิงหยู่เมื่อครู่!

เช่นนั้นหากเขาใช้ทั้งสองใบของมันเล่า?

ในเวลานั้นเองเย่หยวนก็ได้กล่าวขึ้นมา “เพื่อเป็นการขอบคุณเจ้าที่ช่วยให้ข้าบรรลุแปลงยอดเต๋าได้ รวมถึงเป็นการทำตามคำพูด ข้าจะให้เจ้าได้สัมผัสถึงรูปร่างแรกของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ครอบเอกภพก่อนเจ้าตาย!”

เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวออกมาคนทั้งหลายก็ตัวสั่นขึ้นทันที

จางซุนซิงหยู่นั้นเบิกตากว้างอย่างสิ้นหวังก่อนจะใช้วิชาเคลื่อนย้ายพุ่งตัวหนีหายไปสุดฟ้า

แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเย่หยวนก็ใช้ต้นอ่อนปล่อยใบไม้ทั้งสองออกตามหลังไป!

ฉัวะ!

ร่างของจางซุนซิงหยู่ถูกตัดแยกออกเป็นสามส่วนอย่างสวยงาม!

…………………………