จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2612

“เหวินจิงซวน ต่อให้เจ้าจะมาเฝ้าดูมันทุกวันก็ไม่มีทางที่เจ้าเด็กนั่นมันจะกลับออกมาได้! เวลาศิษย์นิกายเข้าแดนเนรเทศไปฝึกตัวพวกเขาต่างต้องเดินทางกันเป็นกลุ่มใหญ่ มีใครที่ไหนเข้าไปคนเดียวอย่างมัน? ข้าว่ามันคงได้ตายไปตั้งแต่วันแรกที่เข้าไปถึงแล้ว!”

ฮั่นเฉียนหยุนนั้นมองดูเหวินจิงซวนด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันอย่างสุดใจ

พริบตาเดียวนี้มันก็ผ่านไปได้เกือบยี่สิบปีแล้วตั้งแต่ที่เย่หยวนหายไปในแดนเนรเทศ

เวลานี้คนทั้งนิกายสวรรค์ยุทธมั่นนั้นต่างเชื่อว่าเย่หยวนได้ตายลงไปแล้ว

แต่หลายวันมานี้ตัวเหวินจิงซวนนั้นกลับมาเฝ้าดูที่ยอดเมฆาเคลื่อนเสมอ

เหวินจิงซวนนั้นไม่คิดสนใจฮั่นเฉียนหยุนและไม่คิดแม้แต่จะหันมามอง

“หึ! หากมิใช่เพราะไอ้เด็กนรกคนนั้นนิกายสวรรค์ยุทธมั่นเรามันก็คงไม่ถูกพันธมิตรโอสถกดหัวเช่นนี้แน่ เวลานี้คนทั้งนิกายตั้งแต่หัวจรดหางต่างเกลียดชังมันถึงกระดูกดำ! ทั้งอย่างนั้นเจ้านั้นกลับไม่คิดสำนึกบุญคุณนิกายและคิดเฝ้าหวังให้มันกลับมาหรือ? มันไม่มีทางจะกลับมาได้เป็นแน่อยู่แล้วหรือต่อให้มันจะรอดกลับมาได้จริงๆ มันก็ต้องถูกลงโทษโดยสภาผู้อาวุโส!” ฮั่นเฉียนหยุนกล่าวขึ้นมา

ยี่สิบปีมานี้ที่เย่หยวนอยู่ในแดนเนรเทศนั้นทางนิกายสวรรค์ยุทธมั่นต่างไม่เคยจะได้อยู่สุข

ตอนแรกๆ นั้นการพัฒนาของหอโอสถนั้นมันยังราบรื่นกำลังฝีมือของเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ทั้งหลายพัฒนาไปอย่างมากล้น

แต่เวลาดีๆ นั้นมันก็อยู่ได้ไม่นานนักเพราะปีที่สองหลังจากเย่หยวนเข้าแดนเนรเทศไปนั้นทางพันธมิตรโอสถก็ได้เริ่มการโจมตีขึ้น!

การโจมตีของพันธมิตรโอสถคือการคว่ำบาตรนิกายสวรรค์ยุทธมั่น

มาตรการคว่ำบาตรแรกนั้นคือการที่พันธมิตรโอสถตัดการร่วมมือกับนิกายสวรรค์ยุทธมั่นในทุกทางและถอนตัวเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ที่เคยส่งมาช่วยนิกายสวรรค์ยุทธมั่นกลับไปสิ้น

นอกจากนั้นแล้วพันธมิตรโอสถยังทำการตัดเส้นทางการส่งมอบสมุนไพรสวรรค์และโอสถสวรรค์ให้แก่นิกายสวรรค์ยุทธมั่นจนหมดสิ้น

เรียกได้ว่ามันเป็นการโจมตีที่ถอนรากถอนโคนกำลังทั้งหมดสิ้น

สำหรับนิกายยักษ์ใหญ่อย่างนิกายสวรรค์ยุทธมั่นนั้นปริมาณการใช้โอสถสวรรค์ในแต่ละวันมันย่อมจะมากล้ำจนเกินนับได้

แต่เมื่อถูกตัดขาดเช่นนี้แล้วนิกายสวรรค์ยุทธมั่นจึงเหมือนขาดแหล่งอาหารไปสิ้น

เมื่อไม่มีการส่งมอบสมุนไพรสวรรค์และโอสถสวรรค์ชุดใหม่เข้ามาแล้วแน่นอนว่ากำลังของนิกายสวรรค์ยุทธมั่นมันก็ย่อมจะตกต่ำลงอย่างมาก

นักหลอมโอสถสวรรค์ภายในนิกายสวรรค์ยุทธมั่นนั้นมันมีจำนวนไม่มากมายอยู่แล้ว ต่อให้จะพยายามหนักแค่ไหนพวกเขาก็ไม่มีทางจะตอบสนองความต้องการของคนทั้งนิกายได้

ตลอดเวลามานี้นิกายสวรรค์ยุทธมั่นนั้นต้องพึ่งพาโอสถสวรรค์และสมุนไพรสวรรค์ที่ซื้อจากพันธมิตรโอสถเสมอมา

เมื่อเวลานี้พวกเขาถูกคว่ำบาตรตัดขาดการค้าสิ้นแล้วการบ่มเพาะของเหล่าศิษย์ทั้งหลายย่อมจะช้าเชื่องลงไป

สภาพเช่นนี้มันดำเนินต่อเนื่องมากว่าสิบปีแน่นอนว่าเหล่าศิษย์นิกายสวรรค์ยุทธมั่นต่างต้องดิ้นรนอย่างสุดตัว

เพราะเหตุนี้ทำให้จิตใจของเหล่าศิษย์หลายต่อหลายคนเริ่มหวั่นไหว

ไม่กี่ปีก่อนความเกลียดชังจึงได้หันมาพุ่งเป้าใส่เย่หยวนผู้ที่ก่อให้เกิดเรื่องทั้งหมดขึ้นมานี้แต่แรก

แน่นอนว่าเมื่อเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นฉือเฟยหยูย่อมจะชอบใจ

เพราะฉะนั้นเขาจึงได้ออกมาเป็นหัวหอกโทษความผิดทั้งหลายให้แก่เย่หยวนไป

เวลานี้หลินหลานนั้นได้กลายเป็นคนรับใช้ทำงานทั่วไปพร้อมถูกคนทั้งหลายด่าว่าไม่ขาดปาก

เหวินจิงซวนนั้นยิ่งร้ายเพราะนางจะถูกส่งไปให้ฉินชุนที่พันธมิตรโอสถ!

อีกไม่กี่วันจากนี้นางจะต้องเดินทางออกจากนิกายไป!

และนอกจากตัวนางแล้วมันยังจะมีหลัวหยุนชิงด้วย!

หลัวหยุนชิงนั้นจะไปแทนนิกายสวรรค์ยุทธมั่นเพื่อรับโทษแทนคนทั้งนิกาย

เรื่องนี้ย่อมจะเป็นความอัปยศที่เขาไม่อยากจะยอมรับ!

แต่มันไม่มีทางอื่น

เรื่องนี้มันจะปล่อยให้ช้าไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว

แม้ว่าคนที่ตัดสินใจไล่ฉินชุนไปนั้นมันจะเป็นเฟิงซวนยี่แต่เขานั้นก็เป็นถึงเจ้านิกาย จะให้ออกไปรับหน้าเป็นคนผิดเองมันก็คงถึงคราวจบสิ้นของนิกายสวรรค์ยุทธมั่นแน่แล้ว

เพราะฉะนั้นเขาจึงได้แต่ต้องตัดใจสละหลัวหยุนชิง

เพราะเวลานี้แม้แต่ตัวเฟิงซวนยี่เองก็ไม่อาจจะทนรับสภาพนี้ต่อไปไหว!

เมื่อฮั่นเฉียนหยุนเห็นว่าเหวินจิงซวนไม่คิดสนใจเขาตัวเขาจึงรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเต็มอก

เขาหัวเราะขึ้น “เจ้าคิดว่าไอ้เด็กคนนั้นมันจะยังออกมาช่วยเหลือเจ้าอีกครั้งหรือ? หึ! หากมันออกมาจริงข้าฮั่นเฉียนหยุนนี้แหละที่จะไม่ปล่อยให้มันรอดไป! ผู้อาวุโสห่าเหวใดกัน ตอนนี้มันเป็นได้แค่คนบาปของนิกายสวรรค์ยุทธมั่นเราเท่านั้น! ตอนนี้นิกายสวรรค์ทั้งสี่นั้นต่างหัวเราะเยาะเย้ยสภาพของเราอย่างสุดใจ เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเพราะมันคนเดียว!”

ตอนที่เย่หยวนเข้าแดนเนรเทศไปนั้นเขาทำให้คนทั้งนิกายสวรรค์ยุทธมั่นแตกตื่นตกตะลึง

แต่สิ่งที่ฮั่นเฉียนหยุนคับแค้นที่สุดนั้นมันก็คือเรื่องที่เย่หยวนนั้นเหยียบหน้า