จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2613

ตุบ ตุบ ตุบ!

เย่หยวนยกเท้าขึ้นเหยียบหน้าฮั่นเฉียนหยุนอย่างต่อเนื่องเพื่อระบายความไม่พอใจ

ฮั่นเฉียนหยุนปรากฏรอยเท้าประทับอยู่ทั่วทั้งหน้า

เย่หยวนได้เก็บโค่นสายลมฉบับปรับปรุงมาตั้งแต่ตอนที่ใช้ให้หวู่เฉิงเฉาหลอมครานั้น

และเขาก็ไม่นึกฝันว่าตัวเองจะได้เอามันออกมาใช้นอกแดนเนรเทศเช่นนี้

ตุบ ตุบ ตุบ!

แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเพราะตัวเหวินจิงซวนได้กระโดดขึ้นมาเหยียบหน้าฮั่นเฉียนหยุนตามไปอีกหลายครั้ง

ดูท่าความคับแค้นที่ผ่านมาหลายปีมันจะระเบิดออกมาเมื่อได้นางได้เห็นเย่หยวน

“แฮ่กๆ… ได้เหยียบมันเช่นนี้ช่างสะใจนัก!” เหวินจิงซวนกล่าวขึ้นมา

ได้เห็นสีหน้าโล่งใจของเหวินจิงซวน เย่หยวนกลับรู้สึกแปลกใจจนต้องขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา

สัญชาตญาณของเขามันบอกชัดเจนว่าคงเกิดเรื่องกับนิกายสวรรค์ยุทธมั่นแล้ว

“จิงซวน มันเกิดอะไรขึ้นกับนิกาย?” เย่หยวนถามขึ้น

เหวินจิงซวนหันมาหาเย่หยวนด้วยสีหน้าเหมือนเด็กที่จะฟ้องเรื่องราวให้พ่อแม่ฟัง

เวลานี้ความคับแค้นโศกเศร้าในจิตใจของนางมันได้ปะทุขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุม น้ำตาหลั่งไหลนองหน้าไปทั่ว

พูดเล่าไปเหวินจิงซวนก็มีน้ำตานองหน้าตลอดเวลาจนทำให้เย่หยวนเองก็รู้สึกผิดขึ้นมาจับใจ

เขาไม่นึกฝันว่าพันธมิตรโอสถมันกลับจะทรงอำนาจถึงปานนี้ ถึงขั้นสามารถจัดการนิกายสวรรค์ยักษ์ใหญ่ลงเช่นนี้ได้

แท้จริงแล้วตัวเฟิงซวนยี่เองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน

พันธมิตรโอสถนั้นปกติเวลาแล้วพวกเขาจะไม่เป็นศัตรูกับใครและไม่มีใครคิดเป็นศัตรูกับพวกเขาทำให้พวกเขาแทบไม่เคยแสดงถึงพลังอำนาจออกมา

แต่เมื่อมันปะทุขึ้นมานั้นมันกลับเหนือล้ำความคาดหมาย

เรื่องของฉินชุนนั้นมันกลับทำให้พันธมิตรโอสถที่ซุ่มเงียบมาตลอดเดือดปะทุขึ้นใหญ่ล้ำขุนเขา

การแสดงพลังครั้งนี้ของพันธมิตรโอสถมันทำให้คนทั้งทวีปพิรุณใสต้องตกตะลึง!

เป็นตอนนี้เองที่พวกเขาได้รู้ว่าพันธมิตรโอสถนั้นได้หยั่งรากลึกลงไปถึงแก่นของดินแดนสวรรค์ห้าแสงแล้ว

แม้แต่ยักษ์ใหญ่อย่างนิกายสวรรค์ยุทธมั่นเองก็ยังไม่อาจจะต้านทานและต้องยอมก้มหัวให้แก่พวกเขาไป

แต่จิตใจของเย่หยวนนั้นมันกลับรุ่มร้อนขึ้นมา

การโจมตีของพันธมิตรโอสถนั้นมันย่อมจะเป็นเรื่องที่เข้าใจได้

แต่การจะให้หลัวหยุนชิงไปก้มหัวเป็นตัวแทนขอโทษและส่งเหวินจิงซวนไปให้พวกมันใช้ตามใจชอบนั้นมันเกินรับไป!

เรื่องของเหวินจิงซวนนั้นหากนางถูกส่งไปให้ฉินชุนจริงๆ แล้วชะตาชีวิตของนางคงมีแต่ความฉิบหายรออยู่

ส่วนหลัวหยุนชิงนั้นหากเขาต้องไปก้มหัวทั้งๆ ที่ไม่ผิดแล้วผลลัพธ์มันก็ย่อมจะเหนือล้ำคำบรรยาย!

หลัวหยุนชิงนั้นเป็นนักดาบที่มีจิตเป็นหนึ่ง ตัวเขานั้นเกลียดชังความอยุติธรรมแค่ไหน? ตัวเขานั้นหัวรั้นดื้อด้านเพียงใด?

เย่หยวนนั้นมั่นใจเลยว่าหลังจากไปขอโทษในครั้งนี้แล้วหลัวหยุนชิงจะต้องบ่มเพาะช้าลงไปเกือบเท่าตัวหรืออาจจะหมดใจในเส้นทางนักยุทธไปเลย

วันหน้าเขาอาจจะหยุดอยู่แค่จุดที่เขายืนอยู่ตอนนี้เท่านั้น

นักดาบนั้นฆ่าได้หยามไม่ได้!

ใครที่คิดขวางต้องถูกฟันลง!

การก้มหัวนั้นมันก็เหมือนการหักดาบของตัวเองลง

และดาบที่หักลงแล้วนั้นมันจะยังมาบ่มเพาะฝึกฝนอะไรได้อีก?

หากหลัวหยุนชิงนั้นอยู่ตัวคนเดียวไม่ต้องสนใจใคร เขาคงบุกเข้าไปสังหารพันธมิตรโอสถจนหมดสิ้นแน่

แต่เพื่อนิกายแล้วเขาย่อมจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องก้มหัว!

แววตาของเย่หยวนนั้นมันแผ่ความเย็นเยือกก่อนจะกล่าวขึ้นมา “ไปกัน!”

เหวินจิงซวนนั้นผงะไปเล็กน้อยก่อนจะถามขึ้นมา “ไปที่ไหนหรือ?”

“ไปช่วยศิษย์พี่เจ้า!”

…

หลี่โจวนั้นรู้สึกภาคภูมิในความสำเร็จของตัวเองอย่างมาก

เวลานี้นอกจากเขาจะบรรลุขึ้นชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่มาได้แล้วจนกลายเป็นศิษย์ของนิกายนอกแล้วเขายังได้คนหนุนหลังที่ยิ่งใหญ่

ฮั่นเฉียนหยุนนั้นเห็นว่าหลี่โจวนั้นภักดีและเลือกเขาเข้าเป็นศิษย์

สำหรับศิษย์นิกายนอกแล้วการได้กราบผู้พิทักษ์เป็นอาจารย์นั้นมันนับได้ว่าเป็นเรื่องที่ทรงเกียรติอย่างมาก

นอกจากเรื่องทั้งสองนั้นแล้วการได้กลั่นแกล้งหลินหลานศิษย์ของเย่หยวนนั้นยังเป็นเรื่องที่เขาสนุกสะใจอย่างมาก

ปัง!

หลี่โจวนั้นเตะหลินหลานจนลอยลิ่วไปก่อนจะหัวเราะขึ้น “เจ้าเฒ่า คลานลอดขาข้าไปแล้ววันนี้ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า! ไม่เช่นนั้นแล้วจะได้ไปนอนติดเตียงอีกหลายเดือนทีเดียว!”

หลินหลานนั้นถูกปลดลงมาเป็นแค่คนรับใช้และถูกผนึกพลังบ่มเพาะสิ้น เวลานี้เขาจึงเหลือพลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยและไม่อาจจะต้านทานหลี่โจวใดๆ ได้

หลายปีมานี้หลี่โจวมักจะมาหาเรื่องทรมานหลินหลานเสมอ