จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2615

เมื่อสัมผัสได้ถึงปราณดาบที่พุ่งทะลวงฟ้านั้นหลัวหยุนชิงก็ต้องก้มหน้าเงียบลง

เขารู้ดีว่าเย่หยวนหวังดีแต่ตัวเขานั้นจะยังเอาจิตใจที่ไหนมาต่อสู้ได้อีก?

เย่หยวนกลับมานั้นเขาจะก้าวข้ามทุกความยากเย็นไปได้หรือ?

หลัวหยุนชิงนั้นคิดแล้วคิดอีกแต่ก็ไม่เห็นถึงความเป็นไปได้ใดๆ

บางทีอีกสักพันปี เย่หยวนอาจจะก้าวขึ้นมานำให้นิกายสวรรค์ยุทธมั่นก้าวล้ำเหนือค่ายกำลังอื่นๆ ได้สิ้น

แต่ตัวเย่หยวนในตอนนี้ไม่อาจจะทำได้!

“พี่หลัว สู้หรือไม่!”

เย่หยวนนั้นถามขึ้นมาเป็นครั้งที่สามด้วยน้ำเสียงที่ดังลั่นราวกับสายฟ้าฟาดจากสวรรค์!

พร้อมๆ กันนั้นปราณดาบของเขามันก็ถูกรีดออกมาจนถึงที่สุด

คนทั้งหลายนั้นต่างหน้าซีดขาวลงเมื่อสัมผัสถึง

“ช่างเป็นปราณดาบที่รุนแรงนัก! ข้าแทบจะไม่อาจลืมตามองข้างหน้าได้เลยแม้แต่น้อย!”

“ดาบของเขาในตอนนี้มันเหนือล้ำกว่าตอนที่เขาสังหารลู่จ้านหยวนไปไม่รู้กี่เท่า! ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะกล้าท้าทายหลัวหยุนชิงเช่นนี้!”

…

ปราณดาบของเขานั้นมันทำให้ศิษย์นิกายสวรรค์ยุทธมั่นทั้งหลายต่างต้องถอยหลังออกไปตามๆ กัน

เวลานี้แม้แต่ตัวหลัวหยุนชิงเองก็ยังต้องตกตะลึง

เพราะว่าเวลานี้ปราณดาบของเขาเองมันก็ค่อยๆ ไหลออกมาจากร่างอย่างไม่อาจควบคุม

แม้ว่าพลังบ่มเพาะของเย่หยวนนั้นมันจะด้อยกว่าเขาไปมากแต่ปราณดาบนี้มันกลับรุนแรงจนทำให้เขาไม่อาจหลบเลี่ยงได้

เคร้ง!

ดาบนั้นตีกับปราณดาบที่ไหลออกมาจากร่างของหลัวหยุนชิง

เสียงของมันนั้นเหมือนราวกับนกที่กำลังจะขาดใจ เป็นเสียงที่เปี่ยมด้วยความสิ้นหวัง!

คนอื่นๆ นั้นอาจจะไม่เข้าใจแต่หลัวหยุนชิงนั้นรู้ดีอยู่แก่ใจถึงความเศร้าโศกอันนี้

เขานั้นหัวเราะขึ้นมาอย่างขื่นขม “ช่างเถอะ ข้าจะตอบสนองความต้องการของเจ้าและเข้าสู้ในสนามรบเป็นครั้งสุดท้าย! มาเถอะ สหาย!”

หลัวหยุนชิงยื่นมือออกมาเรียกดาบนั้นพุ่งเข้ามาหาทันที

เย่หยวนเองก็ยื่นมือออกมาเผยให้เห็นถึงต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ครอบ!

หลัวหยุนชิงหรี่ตาลงทันทีที่ได้เห็น “แปลงยอดเต๋า!”

ฟุบ!

เย่หยวนไม่คิดสนใจท่าทางของหลัวหยุนชิงและพุ่งตัวเข้าไปพร้อมด้วยเอกภพ สองดาบของเขาตัดลงฟันยังร่างของหลัวหยุนชิงทันที

หลัวหยุนชิงนั้นปลดปล่อยจิตต่อสู้สวนกลับมาและยกดาบขึ้นรับ!

แต่ว่าหลัวหยุนชิงนั้นก็ได้ลดพลังบ่มเพาะของตัวเองลงมาอยู่ที่ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่ขั้นต้นเช่นกัน

เพราะไม่ว่าจะอย่างไรเสียศักดิ์ศรีของเขาก็ทำให้เขาไม่อาจจะเอาเปรียบเย่หยวนได้

แต่วินาทีที่ได้ปะทะกันนั้นตัวเขากลับสัมผัสได้ว่ามันมีอะไรผิดปกติไป

แข็งแกร่ง!

ดาบสองขั้วเอกภพของเย่หยวนนั้นมันการโจมตีราวพายุที่โหมซัดไม่เปิดโอกาสให้ได้หายใจ

เป็นตอนนี้เองที่เขาได้เข้าใจว่าเย่หยวนพัฒนาไปมากแค่ไหนในแดนเนรเทศนั้น!

หลัวหยุนชิงนั้นแปลงยอดเต๋าเพียงแค่หนึ่งกฎ เขานั้นมีเพียงแค่เต๋าดาบในมือและไม่ได้ฝึกฝนวิชาอื่นใด

แต่ก็เพราะว่าเช่นนั้นที่ทำให้ดาบของเขามันหนักแน่นและแข็งแกร่งที่สุด เหนือล้ำกว่าใครๆ!

สิ่งที่เขาแปลงขึ้นมานั้นมันย่อมจะมิใช่สิ่งใดอื่นนอกจากดาบที่เขาถืออยู่ในมือนี้!

ดาบนี้มันอยู่กับเขา พัฒนามาพร้อมกับเขาจนถึงวันนี้

เพราะฉะนั้นทุกสิ่งอย่างในการแปลงของเขามันจึงถูกฝังลงในดาบนี้สิ้น

หลัวหยุนชิงนั้นฟูมฟักดาบนี้มาด้วยจิตวิญญาณของตนเอง!

เต๋าดาบของเย่หยวนนั้นมันคือการอยู่ร่วมกันของยอดเต๋าอย่างสมดุล

แต่เต๋าดาบของหลัวหยุนชิงนั้นมันคือจุดสูงสุด ขีดจำกัดของเต๋าดาบ

เส้นทางที่ทั้งสองเลือกเดินนั้นมันเป็นเต๋าดาบที่แตกต่างกันไปอย่างสุดขั้ว

แต่แปลงเต๋าดาบของหลัวหยุนชิงนั้นมันกลับไม่ได้อ่อนแอกว่าการแปลงสามยอดเต๋าทั่วๆ ไปเลย!

แต่คู่มือของเขานั้นกลับเป็นเย่หยวน!

กอปรกับเรื่องที่ว่าหลัวหยุนชิงนั้นหมดจิตใจจะต่อสู้มาตั้งแต่แรกแล้ว แน่นอนว่าเขาย่อมจะไม่ได้มีฝีมือเทียบเคียงกับหลัวหยุนชิงในอดีตเลยแม้แต่น้อย!