จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2616

“มา! เจ้าและข้ามาสู้กันให้สาใจ!”

หลัวหยุนชิงยกดาบขึ้นมาฟันลงพร้อมสีหน้าที่สดใสขึ้นอย่างมากราวกับว่าเป็นคนละคนกับก่อนหน้า

เมื่อฉือเฟยหยูได้เห็นเช่นนั้นสีหน้าของเขาก็ต้องเปลี่ยนไป

เขาวางแผนการมาอย่างยาวนานคิดที่จะทำลายจิตใจใฝ่ดาบของหลัวหยุนชิงแต่ไม่คิดฝันว่าวินาทีที่เย่หยวนกลับมาถึงนั้นเขาก็กลับจะได้สติขึ้นมาทันที!

“ฮ่าๆ มันต้องอย่างนี้!” เย่หยวนหัวเราะขึ้น

“น้องเย่ เจ้าต้องระวังให้ดี! ครั้งนี้ข้าจะไม่ลังเลอีกแล้ว!” หลัวหยุนชิงนั้นยิ้มตอบกลับมา

“หึๆ คิดจะเอาชนะข้าท่านนั้นยังไม่พอหรอก!”

เย่หยวนหัวเราะลั่นขึ้นก่อนจะเปลี่ยนใบไม้ทั้งสองเป็นดาบแสงพุ่งเข้าโจมตีหลัวหยุนชิงในทันใด

หลัวหยุนชิงนั้นผสานเข้าเป็นหนึ่งเดียวกับดาบจึงทำให้เวลานี้ร่างกายของเขามันดูคมกริบไปทุกส่วน

เคร้ง เคร้ง เคร้ง…

พริบตาเดียวนั้นคนทั้งสองก็แลกดาบกันไปหลายกระบวนท่าทำให้คนทั้งหลายแทบไม่อาจจะมองตามได้ทัน

ความได้เปรียบก่อนหน้าของเย่หยวนนั้นมันจางหายไปหมดสิ้น!

ในสายตาของคนทั้งหลายมันเหมือนกับว่าคนทั้งสองได้กลายเป็นดาบที่คมกริบตัดผ่านกันไปมา

คนทั้งสองนั้นมีเต๋าดาบที่เหนือล้ำจนถึงขีดสุด!

ในเวลานี้หลัวหยุนชิงได้กลับมามีสติสมบูรณ์พร้อม แน่นอนว่าทั้งร่างกายของเขาและการเคลื่อนไหวมันย่อมจะเฉียบคมอย่างเหนือล้ำ

แต่เย่หยวนเองก็ไม่ได้ด้อยกว่าเขา!

ดาบของเย่หยวนนั้นเน้นที่ความสมดุลรอบด้านและมั่นคง ไม่เปิดช่องโหว่ให้ถูกโจมตีได้

ไม่ว่าดาบของหลัวหยุนชิงนั้นจะคมกริบแค่ไหนเขาก็ไม่อาจจะทะลุผ่านมันไปได้!

เฟิงซวนยี่นั้นได้แต่ต้องเบิกตากว้างขึ้นมาด้วยความรู้สึกโชคดีอย่างบอกไม่ถูก

ยอดอัจฉริยะอย่างหลัวหยุนชิงและเย่หยวนนั้นการได้รับพวกเขามามันคือโชคลาภ แต่หากจะเสียพวกเขาไปมันคงเป็นบาปกรรม!

หากมิใช่เพราะการกลับมาของเย่หยวนนั้นนิกายสวรรค์ยุทธมั่นคงได้สูญเสียครั้งใหญ่แน่แล้ว!

คำพูดของเย่หยวนก่อนหน้านี้มันทำให้เขารู้สึกอับอายขึ้นมา

เจ้านิกายผู้นี้กลับไม่อาจจะมองเรื่องง่ายๆ เช่นนั้นออกได้

หลัวหยุนชิงก็ไม่ต่างจากเขา คิดจะสละตัวเพื่อปกป้องนิกาย

แต่การให้เขาสละตัวไปจะช่วยให้พวกเขารอดพ้นจากมือศัตรูจริงหรือ?

ในโลกหล้านี้ไม่เคยมีใครเอาชนะศัตรูได้ด้วยการก้มหัวกราบกระดิกหางให้อีกฝ่าย

หากคิดอยากจะรอดมันก็มีแต่ต้องขัดขืนเท่านั้น!

คนเองก็เป็นเช่นนั้น!

นิกายเองก็เป็นเช่นกัน!

เมื่อเขาตัดสินใจไล่ฉินชุนออกไปเขาก็คาดเดาว่าผลลัพธ์ที่ตามมามันจะต้องเลวร้ายไม่น้อย

เพียงแค่ว่าพันธมิตรโอสถนั้นกลับทรงพลังมากกว่าที่เขาคาดคิดไปมาก

เพราะฉะนั้นเขาจึงเกิดลังเลใจขึ้นมาอีกครั้ง!

สละยอดอัจฉริยะที่สุดของนิกายเพื่อรับความช่วยเหลือระยะสั้นจากพันธมิตรโอสถ

มันคุ้มค่าหรือไม่?

แต่เหล่าศิษย์ทั้งหลายนั้นไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งมากมายเพราะการต่อสู้ของเย่หยวนและหลัวหยุนชิงนั้นมันทำพวกเขาทุกคนต้องรู้สึกเดือดพล่านขึ้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าศิษย์ที่เป็นนักดาบทั้งหลายนั้นพวกเขายิ่งแทบลืมหายใจ

เวลานี้แม้แต่เหล่าผู้พิทักษ์ทั้งหลายก็ยังต้องมองศึกนี้ตาไม่กะพริบ

“พวกเขาทั้งสองนั้นพัฒนาเต๋าดาบขึ้นไปจนถึงที่สุด!”

“ผู้อาวุโสหลัวนั้นยังว่าแต่ทำไมเย่หยวน นักหลอมโอสถสวรรค์นั้นมันถึงได้มีเต๋าดาบที่เหนือล้ำดุดันปานนี้กัน?”

“สุดยอดจริง! แปลงยอดเต๋าของเย่หยวนนั้นมันอยู่ในระดับสมบูรณ์ไปแล้ว! นี่เขาไปเจออะไรในแดนเนรเทศมากันแน่?”

…

การต่อสู้ของคนทั้งสองนั้นมันทำให้เกิดความแตกตื่นขึ้นมารอบด้าน