จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2622

“ลุงเหวิน!”

“ขอรับ!”

ในฝูงชนนั้นมันมีพลังหมัดหนึ่งพุ่งออกมาทำลายร่างของคันเฟยหงลงสิ้น

ที่ด้านข้างนั้นซุนซูได้แต่ต้องหันมามองอย่างไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

คนทั้งหลายนั้นต่างหันไปมองที่ต้นตอพลังและได้เห็นว่าพวกเขาเป็นคู่ชายหนุ่มกับชายแก่

ชายหนุ่มนั้นเดินนำขึ้นมาก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยความดูถูก “ยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ทันสู้ ทำพันธมิตรโอสถเราเสียหน้าสิ้น เจ้ามันสมควรตายแล้ว!”

“ท-ท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์? ซุนซูแห่งห้างเมฆเฉื่อยขอคารวะท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์!” ซุนซูก้มหัวลงกล่าวเพราะเขานั้นคาดเดาได้ทันทีว่าชายหนุ่มคนนี้คือใคร

ตัวหลัวหยุนชิงที่ข้างกายเย่หยวนนั้นก็ได้แต่กล่าวขึ้นมาอย่างกังวลใจ “เฒ่าคนนี้มันมีกำลังฝีมือแข็งแกร่งมาก มันเป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยก!”

เย่หยวนพยักหน้ารับอย่างไม่คิดสนใจมากมาย

เพราะในเมื่อมันเป็นการท้าทายด้านโอสถแล้ว ฝ่ายพันธมิตรโอสถเองก็ย่อมจะไม่ใช้กำลังแก้ปัญหา

แม้ว่าการสังหารเขาลงนั้นจะง่ายแต่ชื่อเสียงที่เสียไปมันจะกู้คืนได้ยากยิ่ง

หากคิดอยากจะกู้ชื่อเสียงคืนนั้นมันก็มีแต่ต้องเอาชนะเขาในการประลองโอสถลงให้ได้ก่อนเท่านั้น!

ชางหยงหนิงหันมามองดูเย่หยวนอย่างไม่คิดสนใจซุนซูที่ก้มหัวอยู่หน้าประตูนั้น “เป็นแค่หิ่งห้อยก็ริอาจมาเทียบแสงจันทร์! เด็กน้อย เจ้าคิดลบหลู่พันธมิตรโอสถเราแล้วรู้หรือไม่ว่ามันจะต้องรับผลอย่างไร?”

เมื่อชางหยงหนิงก้าวขึ้นมานั้นเขาก็ปล่อยพลังกดดันออกมารอบกาย

นี่มันคือท่าทางของคนที่เหนือหัวทุกชีวิตอย่างไม่ต้องสนใจใคร

เย่หยวนนั้นเป็นได้เพียงแค่มดปลวกในสายตาของเขา

เย่หยวนกล่าวตอบกลับไป “ลบหลู่พันธมิตรโอสถ? หึๆ เจ้ามีสมองบ้างหรือไม่? พันธมิตรโอสถของพวกเจ้านั้นคว่ำบาตรนิกายสวรรค์ยุทธมั่นเราและยังคิดบังคับหักดาบพี่หลัวข้า บอกให้เขาเป็นคนรับผิดก้มหัวขอโทษพวกเจ้าทั้งยังคิดจะชิงเอาศิษย์ของข้าไปเป็นของเล่นให้เจ้าสวะนั้น! เวลานี้เจ้ากลับเดินมาเชิดหน้าบอกว่าเป็นพวกข้าที่ไปลบหลู่พันธมิตรโอสถเจ้า? สมองของคนในพันธมิตรโอสถนั้นมันไปแย่งของสุนัขมาใช้หรือ?”

ชางหยงหนิงนั้นขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา “ปากร้ายนัก เด็กน้อย คิดจะวางตัวโอหังมันก็ต้องมีฝีมือรองรับ! ไม่เช่นนั้นแล้วเจ้าจะได้กลายเป็นแค่ตัวตลก! เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าแค่เอาชนะขยะได้ไม่กี่ชิ้นเจ้าก็จะเอาชนะพันธมิตรโอสถได้จริง?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เจ้าเองก็อยู่กับขยะมิใช่หรือ? เช่นนั้นเจ้าเองก็เป็นขยะด้วยหรือไม่? หรือว่าจริงๆ แล้วพันธมิตรโอสถมันเป็นกองขยะกัน?”

“ฮ่าๆๆ…”

คำพูดของเย่หยวนนั้นมันทำให้เกิดเสียงหัวเราะขึ้นมาทันที

ชางหยงหนิงผงะไปก่อนจะร้องตอบกลับมา “ไอ้เด็กนรก เจ้ามันโอหังนัก! ในเมื่อเจ้ากล้าขนาดนี้แล้วเจ้าจะกล้าเดิมพันชีวิตกับข้าหรือไม่เล่า?”

“ทำไมจะไม่…”

“ไม่ได้!” เย่หยวนนั้นพูดยังไม่ทันจบแต่ตัวหลัวหยุนชิงก็กล่าวขึ้นมาขัด

ตัวตนของเย่หยวนนั้นคือความหวังและอนาคตของนิกายสวรรค์ยุทธมั่น มันย่อมจะปล่อยให้เกิดเรื่องใดๆ ไม่ได้

บุตรศักดิ์สิทธิ์คนนี้มันให้ความรู้สึกอันตรายล้ำทำให้เขาไม่อาจจะปล่อยให้เย่หยวนออกไปเสี่ยงได้

มันมิใช่ว่าเขานั้นไม่มั่นใจในฝีมือของเย่หยวนแต่เขานั้นไม่อยากจะให้เย่หยวนไปรับความเสี่ยงไว้

ชางหยงหนิงนั้นหัวเราะขึ้นตอบ “หากเจ้าไม่กล้าท้าทายก็ก้มหัวขอโทษรับความผิดตัวเสีย!”

“พี่หลัว ใจเย็นๆ ก่อน ท่านคงไม่คิดว่าข้าจะแพ้ให้ขยะอย่างมันหรอกใช่หรือไม่?” เย่หยวนหันมากล่าวกับหลัวหยุนชิงด้วยรอยยิ้ม

หลัวหยุนชิงนั้นขมวดคิ้วแน่นแต่ก็ยังไม่อาจยอมรับ

ชายหนุ่มคนนี้มียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกมาคอยดูแล มันย่อมจะมิใช่แค่ศิษย์ทั่วๆ ไปของพันธมิตรโอสถแน่แล้ว

การที่พันธมิตรโอสถส่งเขาออกมานี้มันย่อมจะเพราะพวกเขามั่นใจว่าชายหนุ่มคนนี้จะเอาชนะเย่หยวนได้

เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องระวังอย่างถึงที่สุด

เย่หยวนหันไปมองชางหยงหนิงพร้อมตอบ “ข้าจะเดิมพันกับเจ้าเอง!”

ชางหยงหนิงนั้นยิ้มตอบกลับมา “ได้ เช่นนั้นเจ้ากับข้ามาผูกคำสาปวิญญาณดั่งเดิมกัน! ผู้แพ้นั้นจะต้องถูกทำลายวิญญาณดั่งเดิมลง!”

เย่หยวนตอบรับ “ย่อมได้!”

หลัวหยุนชิงนั้นยังไม่คิดยอมรับแต่เย่หยวนกลับกล่าวขึ้นมาขัดก่อน “พี่หลัว ถอยตอนนี้มันย่อมจะเป็นการเสียเวลาที่ผ่านๆ มาสิ้นแล้ว! ท่านเองก็รู้ดีว่าพันธมิตรโอสถมันไม่ได้มีแค่ขยะพวกนี้มิใช่หรือ? กำลังฝีมือของพวกมันนั้นเหนือล้ำเกินกว่าที่เราจะจินตนาการได้! ที่สำคัญไปกว่านั้นคือหากเราเอาชนะบุตรศักดิ์สิทธิ์คนนี้มันลงได้นามของศาลาโอสถมันก็จะยิ่งเลื่องลือ!”

จริงๆ แล้วเย่หยวนเองก็รู้ดี

พันธมิตรโอสถนั้นเป็นกองกำลังที่สุดแสนแข็งแกร่ง พวกเขานั้นมีวิชาการโอสถที่เข้าถึงแก่นของเต๋าโอสถได้อย่างแท้จริง

พวกเขานั้นสามารถก้าวขึ้นมาถึงระดับของเย่หยวนได้ด้วยวิธีการที่แตกต่าง

ศัตรูที่เย่หยวนเอาชนะมาตลอดทางนั้นพวกเขาต่างมีรากฐานที่สุดแสนมั่นคงและทำให้พวกเขามากฝีมือล้น

แต่คนทั้งหลายนี้จะอย่างไรก็เป็นแค่คนที่ทางพันธมิตรโอสถส่งออกมาทำงานภายนอก

หลัวหยุนชิงชักดาบขึ้นมาฟันอย่างทันที

ลุงเหวินคนนั้นยกเท้าขึ้นกระทืบและต่อยหมัดสวนออกมา

ตูม!

การปะทะนี้มันทำให้หลัวหยุนชิงต้องเสียหลักกระเด็นกลับหลังออกมา

ส่วนตัวลุงเหวินคนนั้นกลับไม่ขยับแม้แต่ก้าวเดียว!

“นักดาบหน้าหยก สมชื่อดีเสียจริง! รับหมัดของข้าไปแล้วเจ้ากลับไม่บาดเจ็บแม้แต่น้อย!” ลุงเหวินคนนั้นกล่าวขึ้น

แต่ใบหน้าของหลัวหยุนชิงนั้นมันเหยเกอย่างถึงที่สุด

เพราะกำลังฝีมือของเฒ่าคนนี้ แม้แต่เขาก็ไม่อาจจะรับมือได้!

“พี่หลัว การเดิมพันชีวิตนั้นจะอย่างไรมันก็เป็นสิ่งที่ทั้งสองฝ่ายตกลงกันไปแล้ว! ในเมื่อพันธะมันถูกสร้างขึ้นมาแล้วสู้ไปมันก็ไม่ได้อะไร! ที่สำคัญไปกว่านั้นข้าว่าตัวมันเองก็คงไม่อาจจะหลอมโอสถสวรรค์ระดับแท้ได้ง่ายๆ เหมือนกันใช่ไหมเล่า?” เย่หยวนกล่าวขึ้น

ชางหยงหนิงนั้นหัวเราะตอบกลับมา “ใช่! การหลอมโอสถสวรรค์ระดับแท้นั้นมันต้องใช้ดวงจะตั้งใจแค่ไหนหลอมมันก็ไม่อาจจะทำได้ง่ายๆ! ในพันธมิตรโอสถนั้นมีผู้อาวุโสหลายคนที่สามารถหลอมระดับแท้ได้แต่มันก็มีโอกาสเพียงหนึ่งในสิบ แต่กำลังฝีมือของข้านั้นเหนือล้ำกว่าผู้อาวุโสทั้งหลายนั้นไปมาก! หากข้าได้หลอมห้าครั้งมันจะต้องมีครั้งหนึ่งแน่ที่ได้โอสถสวรรค์ระดับแท้ขึ้นมา! ไม่เช่นนั้นแล้วข้าจะก้าวขึ้นมาเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไรกัน?”

ระดับแท้นั้นมันเป็นสิ่งที่คนทั้งหลายไม่เคยมีใครได้ยิน

พวกเขานั้นไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อน ไม่ต้องถามเลยว่ามีใครเคยเห็นหรือไม่

แต่ดูแล้วมันย่อมจะเป็นระดับที่เหนือล้ำมือของคนทั่วๆ ไป

ผู้อาวุโสของพันธมิตรโอสถนั้นอย่างน้อยๆ ก็คงเป็นถึงนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสี่เช่นกัน!

แต่แม้คนระดับนั้นก็ยังหลอมได้แค่หนึ่งในสิบครั้ง แต่นี้มันก็ชัดเจนแล้วว่าชางหยงหนิงนั้นเป็นยอดฝีมือแค่ไหน

ก่อนหน้านี้ตัวเย่หยวนเองก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่ามันมีระดับนี้อยู่

เพราะแม้แต่ในบันทึกของจงเจียนโชวนั้นเขาก็ไม่เคยเขียนถึงมัน

ดูท่าแล้วตัวจงเจียนโชวเองก็คงยังไม่อาจจะก้าวขึ้นไปถึงระดับนี้ได้

เย่หยวนนั้นรู้สึกใจสั่นขึ้นมาไม่น้อยเพราะกำลังของพันธมิตรโอสถนั้นมันเหนือล้ำกว่าที่เขาคาดเดาไว้มาก

แค่ฟังจากปากของชางหยงหนิงนี้เขาก็พอเดาได้ว่าเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสี่ของพันธมิตรโอสถนั้นต่างสามารถก้าวขึ้นไปถึงระดับแท้นี้ได้สิ้น!

…………