จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2623

เมื่อคนทั้งสองนั้นตกลงโอสถที่จะหลอมกันได้ทางชางหยงหนิงก็กล่าวขึ้นมาด้วยสีหน้าเย้ยหยัน “บุตรศักดิ์สิทธิ์ผู้นี้จะทำให้เจ้าได้รู้เองว่าท้องฟ้ามันกว้างแค่ไหน! ข้าจะให้เจ้าได้รู้ตัวเสียทีว่าตัวเจ้านั้นมันเป็นได้แค่กบในกะลา!”

คำพูดของเขานั้นมันแสดงถึงกำลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ของพันธมิตรโอสถ

สำหรับคนทั้งหลายแล้วโอสถทองระดับเก้านั้นมันเป็นเพียงแค่ตำนาน

แต่พันธมิตรโอสถนั้นกลับสามารถหลอมสิ่งที่เรียกว่าโอสถสวรรค์ระดับแท้ได้!

ความแตกต่างนี้มันยิ่งใหญ่เกินไป!

และตัวชางหยงหนิงคนนี้ยังเป็นเพียงแค่ส่วนยอดของภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น

เขานั้นเป็นแค่บุตรศักดิ์สิทธิ์ แล้วเช่นนั้นกำลังฝีมือของเหล่าผู้อาวุโสพันธมิตรโอสถจะเป็นอย่างไร?

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่าผู้นำพันธมิตรโอสถนั้นจะต้องเก่งกาจสักแค่ไหน

ไม่อาจคาดเดา!

ที่สำคัญไปกว่านั้นพันธมิตรโอสถนั้นยังควบคุมสมุนไพรสวรรค์และโอสถสวรรค์ของแทบทั้งทวีปพิรุณใสนี้สิ้น เช่นนั้นพวกเขาจะสามารถสร้างยอดฝีมือขึ้นมาได้มากมายแค่ไหนกัน?

คิดมาถึงตรงนี้คนทั้งหลายก็รู้สึกขนลุกชันขึ้นมา!

พร้อมๆ กันนั้นพวกเขาก็ได้แค่ไว้อาลัยให้แก่เย่หยวน

เย่หยวนนั้นเป็นยอดอัจฉริยะที่รุนแรงดั่งดาวหาง เรื่องนี้ไม่มีใครจะปฏิเสธแน่

แต่สิ่งที่เขาทำพลาดนั้นมันคือการไปท้าทายพันธมิตรโอสถ!

เวลานี้เขาคงมีแต่ต้องพบจุดจบของชีวิตลงตรงนี้แล้ว

ไม่มีใครคิดฝันว่าเย่หยวนนั้นจะเอาชนะได้ เพราะว่าคนทั้งหลายนั้นยังไม่เคยได้ยินถึงระดับแท้มาก่อนเสียด้วยซ้ำ

ไม่เคยได้ยินมาก่อนแล้วจะยังหลอมมันได้อย่างไร?

วินาทีที่ชางหยงหนิงลงมือนั้นมันก็ทำให้คนทั้งหลายต้องหน้าถอดสี

เพราะแต่ละการกระทำของเขานั้นมันกลับแฝงล้ำไปด้วยพลังแห่งยอดเต๋า

ที่ใดที่เขายืน มันจะเหมือนเป็นโลกที่แตกแยกออกไปจนหมดสิ้น!

คลื่นพลังจากร่างกายของเขานั้นมันพุ่งพล่านมาจนถึงตัวเย่หยวน

“แข็งแกร่งนัก! นี่หรือคือพลังฝีมือที่แท้จริงของพันธมิตรโอสถ?”

“วินาทีที่บุตรศักดิ์สิทธิ์ลงมือหลอมนั้นเขากลับดูแตกต่างจากนักหลอมโอสถสวรรค์ทั่วๆ ไปสิ้นเชิง! ใครเก่งใครอ่อนมันสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนกับตา!”

“วิชาการหลอมที่ผสานเต๋าเข้าเป็นหนึ่งเช่นนี้! หนึ่งโอสถนั้นมันคือหนึ่งโลก บุตรศักดิ์สิทธิ์นั้นกลับทำมันออกมาได้อย่างชัดเจน! เย่หยวนคงสิ้นท่าแล้วจริงๆ!”

…

การประลองของนักหลอมโอสถสวรรค์นั้นหลายๆ ครั้งมันสามารถบ่งบอกว่าใครชนะแพ้ได้ตั้งแต่เริ่ม ไม่ต้องรอให้ทำการหลอมโอสถเสร็จสิ้นลงไป

วินาทีที่ชางหยงหนิงลงมือนั้นคนทั้งหลายต่างก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมา

บ้างนั้นหลอมโอสถด้วยสัญชาตญาณ

บ้างนั้นหลอมด้วยประสบการณ์นานปี

แต่บ้างนั้นกลับใช้พลังความรู้ที่เหนือล้ำในการหลอมโอสถออกมา!

นักหลอมโอสถสวรรค์ส่วนใหญ่นั้นจะเป็นสองประเภทแรก

แต่นักหลอมโอสถสวรรค์สองประเภทแรกนั้น ไม่ว่าจะมีสัญชาตญาณที่เหนือล้ำแค่ไหน ต่อให้จะมากประสบการณ์สักเพียงใด สุดท้ายมันก็จะรู้สึกเหมือนปลาที่อยู่ในบ่อโคลนไม่อาจขยับเคลื่อนไหวได้ดั่งใจนึก

พวกเขานั้นแค่รู้ว่าต้องทำอย่างไร แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องทำเช่นนั้น

แต่ประเภทที่สามนั้นจะลงมือด้วยแผนการที่เหนือล้ำได้เปรียบคนอื่นๆ พวกเขานั้นจะมีเป้าหมายและรู้ถึงสิ่งที่ตัวเองทำอย่างถ่องแท้

เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงแทบจะไม่เคยหลอมโอสถผิดพลาดและสามารถหลอมให้มันมีคุณภาพสูงล้ำได้เสมอ

คนประเภทที่สามนั้นเป็นเหมือนดั่งแม่ทัพที่ช่ำชองสนาม แต่ละย่างก้าวที่พวกเขาทำในการหลอมนั้นต่างมีเป้าหมายมิใช่แค่ทำลอกเลียนแบบชาวบ้าน

การหลอมโอสถของคนประเภทนี้มันจะไม่มีความผิดพลาดเกิดขึ้น

บุตรศักดิ์สิทธิ์นั้นเองก็เป็นหนึ่งในคนประเภทนี้

เย่หยวนเองก็สัมผัสได้ถึงพลังของชางหยงหนิงเพียงแค่ว่าเขาไม่คิดสนใจ

ยิ่งศัตรูแข็งแกร่งเท่าใดมันก็ยิ่งทำให้เขานั้นมีใจสู้มากขึ้นเท่านั้น

เขานั้นสงบจิตใจลงก่อนจะยกมือขึ้นประกบเผยให้เห็นตราแปดทิศขึ้น

คลื่นพลังแห่งยอดเต๋าปะทุขึ้นมาพร้อมๆ กับการปรากฏของมันนั้นทำให้ยอดเต๋าของบุตรศักดิ์สิทธิ์ถูกกดดันกลับไปทันที!

ชางหยงหนิงมีสมาธิมากล้นแต่เมื่อเผชิญกับคลื่นพลังของยอดเต๋าอันรุนแรงนี้เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะผงะไป

เขานั้นไม่นึกฝันว่าเย่หยวนนั้นกลับจะมีวิชาการโอสถที่เหนือล้ำได้ถึงขั้นนี้

แต่วินาทีนี้เขากำลังหลอมโอสถ เขาย่อมจะไม่มีเวลามาสนใจใดๆ เย่หยวนมากมายนัก

พวกเขานั้นไม่อาจจะประมาทได้แม้แต่เสี้ยววินาที

จากนั้นทั้งสองก็จึงเริ่มลงมือหลอมโอสถไปอย่างดุเดือดจนทำให้คนที่ได้เห็นแทบหยุดลมหายใจ

วินาทีที่เย่หยวนลงมือนั้นมันก็ทำให้เกิดเสียงโห่ร้องขึ้นมาเช่นกัน

คุณภาพของโอสถสวรรค์นั้นมันย่อมจะแบ่งแยกย่อยๆ ไปในความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ได้อีก

โอสถสวรรค์แบ่งระดับคุณภาพออกเป็นเก้าระดับ แต่นั่นมันก็แค่คุณภาพระดับกว้างๆ

แท้จริงแล้วแม้จะเป็นระดับเก้าขั้นปลายเหมือนๆ กันแต่คุณภาพของโอสถมันก็ยังแตกต่างกันไปแล้วแต่คนหลอม

แน่นอนว่าความแตกต่างน้อยนิดนี้คนทั้งหลายย่อมจะไม่มีใครคิดสนใจมันให้มากมายนัก

แต่เมื่อสองยอดฝีมือที่เทียบเคียงกันได้มาประลองกันเช่นนี้ ความแตกต่างน้อยๆ นั้นแหละที่มันจะกลายเป็นตัวตัดสิน

ความแตกต่างเล็กน้อยนี้มันไม่อาจจะสัมผัสได้มีแต่ต้องทำการวัดด้วยศิลามารดาก่อเมฆาเท่านั้นที่จะสามารถแยกออกได้

เมื่อเย่หยวนได้ยินเขาก็ยักไหล่ตอบกลับไป “ขยะมันเอาอะไรมามั่นใจนักหนา? เลิกพูดมากแล้ววัดๆ กันให้จบเถอะ!”

ชางหยงหนิงนั้นหัวเราะเย้ยก่อนจะส่งโอสถสวรรค์ในมือพุ่งลงมาวางบนศิลามารดาก่อเมฆา

เข็มชี้คุณภาพของมันนั้นพุ่งทะยานขึ้นไปจนถึงระดับสุดของที่สุดอย่างไม่เหลือช่องให้ขยับอีก!

ฮือ!

เกิดเสียงโห่ร้องขึ้นมาจากกลุ่มคนที่มุงดูนั้น

เรื่องนี้มันแสดงถึงอะไร?

มันย่อมจะแสดงถึงว่าโอสถสวรรค์ที่ชางหยงหนิงหลอมขึ้นมานั้นมันเป็นระดับเก้าขั้นสุดที่สมบูรณ์แบบ!

ดั่งที่เขาว่า ไร้ซึ่งข้อผิดพลาดใด!

“มันจบแล้ว! บุตรศักดิ์สิทธิ์คงชนะแน่แล้ว!”

“อย่างน้อยๆ บุตรศักดิ์สิทธิ์ก็ยืนอยู่ในจุดที่จะไม่พ่ายแพ้แน่แล้ว!”

“อย่างมากที่สุดเย่หยวนก็คงทำได้แค่เสมอแต่ข้าว่าแค่เสมอมันก็ยาก! บุตรศักดิ์สิทธิ์มีกำลังฝีมือที่เหนือล้ำที่สุดของระดับเก้าขั้นสุดและสามารถหลอมมันได้ถึงระดับแท้! แต่โอสถสวรรค์ของเย่หยวนนั้นอย่างน้อยๆ มันก็คงมีจุดบกพร่องอยู่บ้างแน่!”

…

คนทั้งหลายต่างส่ายหัวออกมาตามๆ กันเพราะผลลัพธ์นี้มันชัดเจนแล้ว

นี่มันคือการแข่งขันหลอมโอสถสวรรค์ระดับเก้าขั้นสุด เว้นเสียแต่ว่าเย่หยวนจะหลอมระดับแท้ขึ้นมาได้

ไม่เช่นนั้นเขาก็ทำได้เพียงแค่เสมอไม่มีวันชนะ

แต่แค่จะเสมอมันก็ยากเย็นแค่ไหนแล้ว?

ชางหยงหนิงหัวเราะขึ้นมาก่อนจะยื่นศิลามารดาก่อเมฆาไปให้เย่หยวน “เด็กน้อย ตาเจ้าแล้ว! แค่นึกภาพของเจ้าที่นอนดิ้นทุรนทุรายด้วยพลังของคำสาปวิญญาณดั่งเดิมข้าก็รู้สึกสะใจขึ้นมาแล้ว! ฮ่าๆๆ…”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไปแต่ก็ไม่คิดจะเถียงใดๆ เขาทำเพียงแค่วางโอสถสวรรค์ลงบนศิลามารดาก่อเมฆา