จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2624

เข็มของมันพุ่งทะยานขึ้นไปจนถึงระดับเก้าอย่างรวดเร็ว!

คนทั้งหลายแทบลืมหายใจจ้องมองดูที่ศิลามารดาก่อเมฆา

มีเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่วางท่าไม่สนใจ

หนึ่งนั้นย่อมเป็นชางหยงหนิงนั้นที่ยิ้มเย้ยขึ้นมาที่มุมปากเพราะเขานั้นมั่นใจอย่างมากว่าเย่หยวนจะไม่มีทางหลอมได้ถึงระดับเก้าขั้นสุดสมบูรณ์

ส่วนอีกคนที่ไม่คิดสนใจนั้นก็คือตัวเย่หยวนเอง เพราะเขานั้นไม่คิดสนใจ

หรือจะบอกว่าเขานั้นมั่นใจอย่างมากก็คงไม่ผิด

เพียงแค่ว่าความมั่นใจนี้มันย่อมจะเป็นได้แค่เรื่องน่าหัวเราะเมื่อชางหยงหนิงเห็นเข้า

เจ้าหมอนี่มันคิดว่าระดับเก้าขั้นสุดสมบูรณ์นั้นเป็นสิ่งที่จะหลอมกันได้ง่ายๆ หรือ?

ชางหยงหนิงต้องลำบากยากเย็นเพียงใดกว่าที่จะหลอมระดับเก้าขั้นสุดสมบูรณ์ขึ้นมาได้ มันมีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่เข้าใจ

หากไม่ได้ผ่านการฝึกฝนมาอย่างเข้มข้นแล้ว มันก็ย่อมเป็นระดับที่เกินเอื้อมถึงได้!

ความยุ่งยากซับซ้อนของการหลอมโอสถนั้นมันมีมากมายเพียงแค่ไหน?

หากมันต้องเขียนเรียงถึงจุดละเอียดอ่อนออกมาต่อให้จะมีกระดาษกี่แผ่นมันก็คงเขียนอธิบายไม่หมด!

และหากมันเกิดความผิดพลาดเพียงน้อยนิดในความยุ่งยากซับซ้อนทั้งหลายนั้นมันก็จะทำให้โอสถไม่มีทางมีคุณภาพถึงระดับเก้าขั้นสุดสมบูรณ์ได้

แม้แต่ในพันธมิตรโอสถเองมันก็ยังมีคำสอนหนึ่งที่ถูกยึดมั่นกัน

ระดับเก้านั้นง่ายแต่ขั้นสุดสมบูรณ์นั้นยากยิ่ง!

ต่อให้จะเป็นผู้อาวุโสที่มากอายุทั้งหลายเองแต่การจะก้าวขึ้นขั้นสุดสมบูรณ์มันก็เป็นเรื่องแสนยากเย็น!

มันชัดเจนแก่สายตาว่าความยากของมันนี้มากมายเพียงใด!

หากมิใช่เพราะเรื่องนี้ตัวเขาชางหยงหนิงเองก็คงไม่สามารถจะก้าวข้ามหัวคนมากมายขึ้นมาเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์ได้!

เพราะฉะนั้นมันจึงไม่มีทางใดที่เย่หยวนจะก้าวขึ้นมาถึงขั้นสุดสมบูรณ์ได้

เข็มนั้นมันค่อยๆ ชี้สูงขึ้นไปเรื่อยๆ จนไปถึงระดับเก้าขั้นสุดอย่างรวดเร็ว

เรื่องนั้นมันไม่ผิดคาดใด

เย่หยวนนั้นหลอมโอสถได้ระดับใดแค่มองดูมันก็ชัดเจนแก่สายตาของทุกผู้คน

แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าเขาจะหลอมได้ถึงขั้นสุดสมบูรณ์หรือไม่ต่างหาก!

เข็มนั้นมันค่อยๆ ขยับไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีท่าทีจะหยุดลงทำให้คนทั้งหลายต่างแทบลืมหายใจ

ชางหยงหนิงนั้นยิ้มกล่าวขึ้น “การก้าวขึ้นมาถึงระดับนี้ได้เจ้าก็ควรภูมิใจในฝีมือได้แล้ว! แน่นอนว่าหากมิใช่เพราะเรื่องนี้บุตรศักดิ์สิทธิ์ผู้นี้เองก็คงไม่ต้องลงมาจัดการเจ้าเอง!”

แม้จะเห็นเข็มขยับไปเรื่อยๆ เช่นนั้นตัวชางหยงหนิงก็ยังยิ้มเย้ยขึ้นมาได้

แต่เข็มนั้นมันก็ยังไม่คิดจะหยุดและค่อยๆ ขยับเข้าใกล้ขั้นสุดสมบูรณ์ไปเรื่อยๆ

หัวใจของคนทั้งหลายต่างเต้นรัวขึ้น

เวลานี้มันอยู่ห่างจากระดับเก้าขั้นสุดสมบูรณ์เพียงแค่เส้นผมเท่านั้น

มันจะก้าวขึ้นถึงขั้นสุดสมบูรณ์ได้หรือ?

ในเวลานี้ชางหยงหนิงนั้นก็เริ่มทำหน้าเครียดขึ้นมาบ้างแล้ว

ห่างไปเพียงแค่เส้นผม!

แต่เข็มมันกลับยังไม่หยุดและค่อยๆ ขยับผ่านเส้นผมนั้นไป

จากนั้นมันก็เข้าใกล้ขั้นสุดสมบูรณ์ขึ้นเรื่อยๆ

ชางหยงหนิงนั้นเริ่มหายใจแรงขึ้นมาทุกครั้งที่เข็มมันขยับเข้าใกล้ที่สุดของตราวัต

“สุดแล้ว!” ในเวลานั้นเองหลัวหยุนชิงก็ร้องขึ้นมาพร้อมๆ กันที่เข็มมันไปแตะปลายสุดของตราวัด

เขานั้นกังวลเสียยิ่งกว่าใครๆ มาตลอด

ระหว่างการทดสอบนั้นเขารู้สึกกดดันเสียยิ่งกว่าการลงสนามรบเอง

ความผิดพลาดและแตกต่างเพียงเล็กน้อยนั้นมันจะตัดสินชีวิตของเย่หยวน!

วินาทีที่เข็มมันไปหยุดที่สุดตราวัดนั้นตัวหลัวหยุนชิงจึงอดไม่ได้ที่จะร้องขึ้นมาอย่างโล่งใจ

“ระดับเก้าขั้นสุดสมบูรณ์! เย่หยวนเองก็หลอมได้ถึงระดับเก้าขั้นสุดสมบูรณ์!”

“พระเจ้าช่วย เขานั้นกลับเสมอกับบุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งพันธมิตรโอสถได้!”

“ที่แท้แล้วกำลังฝีมือของเย่หยวนกลับแข็งแกร่งปานนี้! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงกล้าตั้งศาลาโอสถขึ้นมาเป็นคู่แข่งกับพันธมิตรโอสถ!”

…

มันเกิดเสียงโห่ร้องขึ้นมารอบด้านด้วยความตกตะลึงของทุกผู้คน

พวกเขานั้นไม่ได้เข้าใจวิชาการโอสถใดๆ แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าระดับเก้าขั้นสุดสมบูรณ์นั้นมันยิ่งใหญ่แค่ไหน

จะบอกว่าเข็มของศิลามารดาก่อเมฆานั้นมันไม่เคยดีดไปจนสุดก็คงพูดได้

ระหว่างการหลอมที่สุดแสนยุ่งยากซับซ้อนมันจะมีใครบ้างที่ไม่ทำเรื่องผิดพลาดลงไปเลย?

บุตรศักดิ์สิทธิ์ของพันธมิตรโอสถทำมันได้นั้นมันย่อมจะเป็นเพราะว่าเขานั้นคือจุดสุดของยอดวิชาการโอสถ!

เขานั้นมีความรู้ที่ได้รับสืบทอดมาอย่างเต็มที่จากพันธมิตรโอสถ!