จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2639

“ไม่ต้องดิ้นรนอีกต่อไปแล้ว เจ้าไม่มีหวังจะรอดแล้ว! ยอมตายไปเถอะ!” เสี่ยวเฟยไป่นั้นกล่าวออกมาต่อหน้าเฟิงซวนยี่ที่มีเลือดอาบทั้งกาย

เสี่ยวเฟยไป่นั้นต้องรับมือเฟิงซวนยี่

แต่เฟิงซวนยี่นั้นต้องรับมือมากกว่าแค่เสี่ยวเฟยไป่!

นี่มันคือสงครามทำลายนิกาย มันมิใช่การท้าทายรายบุคคล

เสี่ยวเฟยไป่นั้นแข็งแกร่งแต่เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกนับร้อยนี้เองมันก็มีพลังฝีมือเกือบเทียบเท่าเจ้านิกายได้!

จะอย่างไรพวกเขานั้นก็เป็นถึงยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นสุด ต่อให้จะอ่อนแอแค่ไหนมันก็ย่อมจะยังเป็นยอดฝีมืออย่างไม่ต้องสงสัย

กำลังของพันธมิตรโอสถนั้นเหนือล้ำกว่าแค่กำลังฝีมือของเสี่ยวเฟยไป่และหวงฟู่หยุนซือมากนัก

เฟิงซวนยี่ยืนมั่นด้วยเลือดที่อาบกายร่างกายมีแต่รอยแผล มันยังจะเหลือท่าทางของเจ้านิกายใดๆ อีกหรือ?

เพียงแค่ว่าสายตาของเขานั้นยิ่งกลับยังหนักแน่นไม่มีเปลี่ยนแปลง

จะอย่างไรเขาก็ยังเป็นเจ้านิกายคนหนึ่ง!

ต่อให้ผู้กล้าจะต้องพบเจอความตาย พวกเขาก็จะยังคงเปล่งประกายได้แม้ในวินาทีสุดท้ายของชีวิต!

ข้างกายเขานั้นมีเหล่าคนนิกายสวรรค์ยุทธมั่นที่ยืนหยัดอยู่ได้น้อยลงไปทุกที

ภายใต้พลังอันยิ่งใหญ่ของพันธมิตรโอสถ นิกายสวรรค์ยุทธมั่นไม่อาจจะต้านทานได้เลยแม้แต่น้อย

ระหว่างการต่อสู้นี้เขาเองก็ได้เห็นว่าศิษย์มากมายของนิกายนั้นต่างได้ฝ่าวงล้อมออกไปและทำให้เขารู้สึกโล่งใจขึ้นอย่างมาก

เขานั้นรู้สึกขอบคุณเย่หยวนอยู่ในใจเพราะคนที่ทำเช่นนี้ได้มันคงมีแต่เย่หยวนแล้ว!

“ฮ่าๆๆ…นิกายสวรรค์ยุทธมั่นของข้านั้นอยู่เหนือไม่ยอมสยบต่อสวรรค์! วันนี้คนที่จะตายนั้นมันจะมีเพียงแค่เจ้านิกายคนนี้เท่านั้น ข้าจะไม่ปล่อยให้เหล่าศิษย์ทั้งหลายต้องมาตายตกไปด้วยกัน! หยุนชิง เย่หยวน พวกเจ้าจงมีชีวิตต่อไป! หากมีพวกเจ้าอยู่แล้วนิกายสวรรค์ยุทธมั่นเราย่อมจะกลับมาผงาดโลกหล้าได้อีกครั้งแน่! อาจารย์ลุงเยียน เฟิงซวนยี่ขอตัวไปก่อนแล้ว!”

เฟิงซวนยี่นั้นจับหอกศึกสวรรค์สังหารไว้มั่นก่อนจะปลดปล่อยพลังที่เหนือล้ำกว่าที่ผ่านๆ มาออกมา

คลื่นพลังรุนแรงล้ำนี้มันทำให้โลกหล้าสั่นสะท้านขึ้นทันที

ในเวลานี้เจ้านิกายสวรรค์ยุทธมั่นคนนี้มันได้กลายเป็นราวกับจอมมารอันดุร้าย

เมื่อเสี่ยวเฟยไป่เห็นเช่นนั้นเขาก็อดผงะไปไม่ได้ สายตาของเขานั้นแสดงถึงความเคารพศัตรูร้ายคนนี้ขึ้นมา

เขานั้นรู้ดีว่าเฟิงซวนยี่นั้นกำลังเผาโลกของตัวเองเพื่อจะกระแทกพลังขึ้นไปให้ถึงระดับของชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนก่อนตาย!

สิ่งที่เขาทำลายนั้นมิใช่พลังจากภายนอกที่ไหนแต่มันคือพลังทั้งหมดของชีวิตเขา

แน่นอนว่าเขาย่อมจะไม่มีทางบรรลุขึ้นไปถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกได้ด้วยวิธีการเช่นนี้

แต่กำลังฝีมือของเฟิงซวนยี่นั้นมันจะพุ่งทะยานขึ้นไปอย่างมากในเวลาสั้นๆ หลังจากทำมัน

นี่มันคือความภาคภูมิสุดท้ายของเขา!

หลังจากที่เผามันแล้วโลกใบน้อยของเขาก็ย่อมจะกลายเป็นแค่เถ้า

“ท่านเจ้านิกาย ข้าจะติดตามท่านไปเอง!” ได้เห็นเฟิงซวนยี่ยอมแลกชีวิตเช่นนั้นตัวหลัวหยุนชิงก็ร้องขึ้นมาตาม

ในนิกายสวรรค์ยุทธมั่นคนที่หลัวหยุนชิงเคารพที่สุดคือเฟิงซวนยี่

ก่อนนั้นเขาแทบจะจางหายไปกับฝูงชนแต่ก็เป็นตัวเฟิงซวนยี่นี้ที่มีสายตาเฉียบคมลากเขาขึ้นมาจนมีวันนี้ได้

ลูกผู้ชายนั้นย่อมยอมตายได้เพื่อสหาย!

เพื่อนิกายสวรรค์ยุทธมั่นแล้วหลัวหยุนชิงย่อมจะพร้อมสละชีพตนเช่นกัน

แต่ในเวลาก่อนที่เขาจะทันได้เริ่มทำลายโลกของตนนั้นมันกลับเกิดพลังกดดันรุนแรงหนึ่งมากดร่างของเขาไว้

“หยุนชิง เจ้าจะยังตายไม่ได้! จำไว้ จากวันนี้ไปเย่หยวนจะเป็นเจ้านิกายสวรรค์ยุทธมั่น! เจ้านั้นต้องช่วยเหลือเขาฟื้นฟูนิกายสวรรค์ยุทธมั่นกลับมาให้ได้!” เฟิงซวนยี่กล่าวขึ้น

หลัวหยุนชิงนั้นสั่นสะท้านไปทั้งร่างก่อนจะหันไปมองเย่หยวนที่กำลังยืนโซเซอยู่หลังชายแก่ชุดดำนั้น

เวลานี้แม้แต่เย่หยวนเองก็ยังต้องอ้าปากค้าง

เฟิงซวนยี่นั้นไม่ได้เลือกหลัวหยุนชิงแต่กลับเลือกเขา!

นี่มันเป็นภาระที่หนักหน่วงเหลือเกิน!

เฟิงซวนยี่นั้นหันกลับมามองดูเย่หยวน

เขานั้นรู้ดีว่าปราณดาบของหลัวหยุนชิงนั้นมันคมกริบเหนือโลกหล้าแค่ไหน เขานั้นเป็นดาบที่ไร้ปรานีและเย่อหยิ่งล้ำ

แต่เขานั้นไม่เหมาะสมที่จะขึ้นมาเป็นผู้นำของนิกาย

กลับกัน ตัวเย่หยวนนั้นเป็นคนที่มีความสามารถในการสั่งการและความเป็นผู้นำที่เหนือล้ำพอจะทำให้นิกายสวรรค์ยุทธมั่นกลับมายิ่งใหญ่ได้

หลัวหยุนชิงนั้นกัดฟันแน่นก่อนจะร้องขึ้นด้วยน้ำตานองหน้า “ท่านเจ้านิกาย หยุนชิงเข้าใจแล้ว!”

เฟิงซวนยี่นั้นถือหอกยาวในมือไว้มั่นก่อนจะร้องสั่น “ข้าจะเปิดทางให้! พวกเจ้าออกไปเสีย!”

ฟุบ!

เฟิงซวนยี่พุ่งตัวออกไปด้วยหอกยาวแทงผ่านท้องฟ้าไปด้วยคลื่นพลังสายฟ้ารุนแรง!

ความเร็วของเขาเพิ่มมากล้ำขึ้นกว่าก่อนหน้าอย่างไม่อาจเทียบ

เฟิงซวนยี่เองก็ตกตะลึงไม่น้อยเช่นกันแต่เขาก็ไม่คิดสนใจให้มากรีบยกหอกพุ่งเข้ามาซ้ำทันที

คนทั้งสองนั้นเริ่มการต่อสู้กันดุเดือดขึ้นกลางอากาศ

โชคยังดีที่มีเฟิงซวนยี่นำออกมาทำให้คนทั้งสองนั้นสามารถหลุดพ้นจากวงล้อมได้ในที่สุด

หลัวหยุนชิงนั้นพุ่งตัวหายไปยังสุดขอบฟ้า

แต่ว่ามันกลับมีอีกเงาร่างหนึ่งพุ่งตามเขาไปติดๆ

แน่นอนว่ามันย่อมจะเป็นเสี่ยวเฟยไป่แล้ว

ดูท่าแล้วทางพันธมิตรโอสถเองก็คงต้องการถอนรากถอนโคนปัญหาให้สิ้น!

แต่เฟิงซวนยี่นั้นก็ไม่เหลือช่องจะไปหยุดเขาลงแล้ว

ชายแก่ชุดดำนั้นเองก็ไม่กล่าวตอบอะไร แต่เวลานี้เองที่เขาได้พูดขึ้นมา “เจ้าหนุ่ม เจ้าไปเสีย! เจ้าได้ยินคำของซวนยี่มันหรือไม่?”

แกรก แกรก แกรก…

เย่หยวนนั้นกำหมัดแน่นจนนิ้วของเขาลั่นขึ้นมา

สิ่งที่เขาได้ประสบพบเจอมาจนถึงตอนนี้มันมากมายเกินรับ

แต่ศึกในคราวนี้มันก็ยังทำให้เขารู้สึกปวดร้าวไปทั้งใจ

นิกายสวรรค์ยุทธมั่นที่ยิ่งใหญ่นั้นมันกลับจะแตกสลายลงไปง่ายๆ เช่นนี้!

ใช่แล้ว จากวันนี้ไปมันจะไม่เหลือนิกายสวรรค์ยุทธมั่นใดๆ ในทวีปพิรุณใสอีกต่อไป!

เย่หยวนนั้นเองก็มิใช่นักบุญใดๆ ต่อให้เขาจะมากประสบการณ์แห่งความเจ็บปวด เมื่อเกิดเรื่องร้ายๆ ขึ้นมาอีกครั้งเขาก็ยังต้องรู้สึกจุกขึ้นในอก

เขานั้นพยักหน้ารับ “ผู้อาวุโสวางใจเถอะ แค้นนี้ข้าจะชำระมันแน่!”

ชายแก่ชุดดำนั้นหันหน้ากลับมาหาเย่หยวนด้วยใบหน้าที่เปี่ยมล้นไปด้วยรอยย่นของผู้สูงวัย

แต่บนใบหน้าของเขานั้นมันกลับมีรอยยิ้มน้อยๆ หนึ่งปรากฏให้เห็น “ไม่ต้องรีบล้างแค้นไปหรอก! แต่เจ้านั้นต้องสืบทอดความยิ่งใหญ่ของนิกายสวรรค์ยุทธมั่นเราให้ดี! พันธมิตรโอสถนั้นมันเป็นศัตรูที่เหนือล้ำความเข้าใจของเจ้า มันมิใช่ตัวตนที่เจ้าจะรีบร้อนจัดการลงได้! จำไว้ให้ดี จงรวบรวมกำลังให้ดีก่อนที่จะเริ่มทำการล้างแค้นใด!”

พูดจบชายแก่นั้นก็ยกมือขึ้นมาพัดเย่หยวนไป

เย่หยวนนั้นรู้สึกว่าเบื้องหน้ามันมืดดับลงเพราะตัวเขานั้นกลับถูกผลักลงในห้วงมิติ

เขานั้นตกตะลึงอย่างสุดใจเพราะชายแก่คนนี้กลับมีกฎแห่งห้วงมิติที่แข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ!

แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเองที่มันได้เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น!