จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2649

“โอสถหยางบริสุทธิ์จักรพรรดิฟู่ซีของเก่อหลิง ระดับหกขั้นสุด! เมืองสงบทักษิณชนะ!”

แม้แต่ตัวชุยถงที่เป็นคนประกาศเองก็ยังดูแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

หากเป็นครั้งเดียวนั้นมันยังจะกล่าวว่าโชคได้

แต่ครั้งที่สองนี้เก่อหลิงก็ยังเอาชนะซัวเฟิงไปได้อย่างขาดลอยขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่ง! มันย่อมจะไม่มีทางเป็นเรื่องบังเอิญใดๆ อีกต่อไป!

ก่อนหน้านี้ชุยถงนั้นเพิ่งจะประกาศออกไปว่าโอสถมหาโมฆะเก้าหม้อของซัวเฟิงนั้นมันมีระดับหกขั้นสูง

คงเรียกได้ว่าซัวเฟิงเองก็ลงมือได้อย่างยอดเยี่ยมกว่าครั้งไหนๆ!

แต่เขาก็ยังแพ้!

ระดับหกขั้นสุดนั้นมันเป็นสุดเขตแดนก่อนถึงระดับเจ็ด เรียกว่ามันอยู่เหนือกว่าระดับของซัวเฟิงไปลิบลับ

เมื่อเก่อหลิงได้เห็นเช่นนั้นเองเขาก็ยังต้องเบิกตากว้างขึ้นมา

เพราะหลังจากศึกแรกไป เขาก็เริ่มจะเข้าใจในคำสอนของเย่หยวนมากขึ้น

การหลอมโอสถในครั้งนี้เองมันจึงสามารถทำได้ตามคำแนะนำมากกว่าเก่า

และผลลัพธ์มันก็ทำให้แม้แต่ตัวคนหลอมอย่างเขาเองยังต้องตกตะลึง

“ชนะอีกแล้ว! มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้ว!”

“พระเจ้าช่วย มันจะบ้าเกินไปแล้ว! นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสองคนหนึ่งนั้นกลับเปลี่ยนหินให้กลายเป็นทองได้ ทำให้อาจารย์เก่อนั้นเก่งกาจขึ้นมาในเวลาอันแสนสั้น”

“ว่าแต่เจ้าหนุ่มคนนี้มันเป็นใครมาจากไหนกัน? ทำไมข้าไม่เห็นเคยเห็นหน้าเห็นตาเขามาก่อน?”

…

จู่ๆ ท่าทางของคนทั้งหลายที่เคยมองเย่หยวนว่าเป็นตัวตลกกลับกลายเป็นตัวตนที่แสนลึกลับไป

เวลานี้ไม่มีใครคิดว่านักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่คนนี้เป็นคนธรรมดาอีกต่อไป

พวกเขาทั้งสามก็ต้องหันมามองเย่หยวนเป็นตาเดียวเช่นกัน

ซูยี่ที่ได้เห็นยิ่งหัวเราะดังลั่นขึ้นมา “ซุนหยุนจิง เจ้าบอกว่าเมื่อกี้บังเอิญหรือ? เช่นนั้นเก่อหลิงนี้จะโชคดีเกินไปแล้วจริงๆ! ฮ่าๆๆ…”

เขานั้นสะใจอย่างไม่อาจอธิบายได้

งานชุมนุมโอสถสวรรค์เก้าเมืองในแต่ละครั้งนั้นเขาย่อมจะเป็นตัวตลกในสายตาเจ้าเมืองคนอื่นๆ แน่นอนว่าซุนหยุนจิงนั้นย่อมจะเป็นคนที่เยาะเย้ยหนักที่สุด

เวลานี้เมื่อได้ตบหน้าเขากลับไปซ้ายขวาเช่นนี้แล้ว มันย่อมจะรู้สึกสะใจเหมือนทาสที่ได้ปลดปล่อย

ความรู้สึกในตอนนี้ของเขาเหมือนว่าบนหลังของเขามีปีกใหญ่งอกออกมา

ได้เห็นใบหน้ายิ้มเย้ยของซูยี่นั้นซุนหยุนจิงก็แทบอยากจะต่อยหน้าอีกฝ่าย แต่เขานั้นได้แต่ต้องทนรับมันไว้!

เก่อหลิงนั้นเก่งกาจขึ้นมาเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?

เขานั้นไม่อาจจะคิดหาเหตุผลได้ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร!

“ท่านเจ้าเมือง ขอโอกาสข้าอีกครั้งเถอะ! ครั้งนี้ข้าจะต้องทำให้เก่อหลิงมันนั้นได้รู้ที่ต่ำที่สูงเอง!” ซัวเฟิงนั้นเดินมาหยุดลงตรงหน้าซุนหยุนจิง ดูท่าแล้วเขาคงยังทำใจยอมแพ้ไม่ได้

ซัวเฟิงนั้นเป็นคนจากเมืองสวรรค์ใต้ และปกติย่อมจะดูถูกเก่อหลิงที่เป็นแค่นักหลอมโอสถสวรรค์บ้านนอกมาตลอด

แต่เวลานี้เขากลับถูกคนที่เคยเย้ยหยันนั้นก้าวข้ามหัวไป มีหรือที่เขาจะยอมรับความเจ็บแค้นนี้ไว้ได้ง่ายๆ

แต่ซุนหยุนจิงนั้นย่อมจะไม่ให้โอกาสใดๆ เขาอีก

“ซัวเฟิง เจ้าเองก็ลำบากมากแล้ว ไปพักก่อนเถอะ ที่เหลือให้เจียงหลี่จัดการต่อ” ซุนหยุนจิงตอบกลับไป

“ท่านเจ้าเมือง!” ซัวเฟิงนั้นยังไม่คิดยอมรับ

แต่ในเวลานั้นเองที่เจียงหลี่ได้กล่าวขึ้นมา “ซัวเฟิง เจ้ายังไม่เห็นอีกหรือ? เก่อหลิงนั้นมันพัฒนาไปมากกว่ารอบก่อนมาก! แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าเด็กคนนั้นมันทำได้อย่างไร แต่มันย่อมจะมีความสามารถเปลี่ยนหินให้เป็นทองได้จริง! หากข้าเดาไม่ผิดรอบหน้าการหลอมโอสถสวรรค์ของเก่อหลิงมันคงพ้นคอขวดบรรลุขึ้นไปถึงระดับเจ็ดได้แน่! ถึงเวลานั้นเจ้าจะยิ่งมีแต่แพ้หนักขึ้นเท่านั้น!”

ซัวเฟิงนั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายก่อนจะเงียบปากลง

เจียงหลี่ตบบ่าของเขาก่อนจะกล่าวขึ้นมา “ไปพักเถอะ ที่เหลือข้าจัดการต่อเอง”

ซัวเฟิงนั้นลุกไปนั่งที่ตัวเองด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ส่วนด้านของการประมูลนั้นโอสถหยางบริสุทธิ์จักรพรรดิฟู่ซีที่เก่อหลิงหลอมขึ้นมานี้ มันมีราคาสูงล้ำไปถึงหกแสนผลึกสวรรค์เป็นราคาที่สูงที่สุดเท่าที่เคยมี

ในเวลานั้นเองเจียงหลี่ที่นั่งข้างๆ ซุนหยุนจิงได้ลุกขึ้นมา

เมื่อเขาขยับตัวมันย่อมจะทำให้เกิดความแตกตื่นขึ้นรอบๆ

“หากอาจารย์หลี่หลอมโอสถสวรรค์ระดับสองนั้นมันย่อมจะต้องมีคุณภาพไม่ต่ำกว่าระดับเก้าแน่ จะยังแข่งอะไรกัน?”

…

แม้ว่าเย่หยวนนั้นจะดูลึกลับสักเพียงแค่ไหนแต่มันก็ย่อมจะไม่มีทางเทียบเคียงกับเจียงหลี่ได้แน่

เจียงหลี่นั้นมีฝีมือที่มากล้ำ ทุกคนต่างเข้าใจเรื่องนี้กันดี

เย่หยวนนั้นสั่งสอนคนได้แต่เจียงหลี่นั้นเป็นตัวตนที่ชนะนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสี่ได้!

“ไม่สนใจ!” เย่หยวนตอบกลับไป

“หึๆ ดูท่าน้องชายจะรู้จักแต่พูดไม่มีฝีมือจริง เช่นนั้นเจียงผู้นี้คงประเมินเจ้าสูงไปเอง” เจียงหลี่นั้นยิ้มตอบกลับมา

เย่หยวนหันไปมองเขาด้วยใบหน้าเรียบเฉย “เจ้าไม่ต้องมาหลอกล่อข้าหรอก ข้าไม่คิดรับคำท้านั้นเพราะว่าเจ้าไม่มีค่าพอจะให้ข้าลงมือ”

“ฮือ!…”

เสียงฮือฮาของคนทั้งหลายดังขึ้นมาอีกครั้ง!

เจ้าหมอนี่มันโอหังจนเกินเยียวยาจริงๆ!

เขาคงไม่ได้รู้เลยใช่หรือไม่ว่าเจียงหลี่นั้นคือใคร?

เจียงหลี่นั้นเองก็เป็นคนที่ใจเย็นไม่น้อยแต่เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาก็ยังรู้สึกขุ่นข้องใจขึ้นมาจนได้

“หึๆ เด็กน้อย เจ้าจะประเมินตัวเองสูงเกินไปหรือไม่? ต่อให้จะเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสี่เองมันก็ยังไม่มีใครกล้าพูดกับข้าเช่นนี้!” เจียงหลี่นั้นกล่าวขึ้นมา

“นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสี่? หึๆ หากเจ้าคิดอยากจะเห็นฝีมือข้าจริงมันก็ย่อมได้ แต่เจ้านั้นต้องเตรียมใจให้ดีเพราะหากข้าลงมือแล้วเมืองน้ำพองเจ้ามันจะไม่มีโอกาสได้ชนะอีก” เย่หยวนกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มมีนัย

คำพูดของเขานั้นมันเปี่ยมล้นไปด้วยความเย้ยหยัน

ในสายตาของเย่หยวนนั้นนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสี่มันย่อมจะไม่ได้ยิ่งใหญ่ใดๆ

ในศาลาโอสถนั้นเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสี่ต่างกราบเขาเป็นดั่งอาจารย์สิ้น

เจียงหลี่นั้นหรี่ตาลงตอบ “เช่นนั้นหรือ? เช่นนั้นข้าเตรียมใจพร้อมแล้ว เจียงผู้นี้อยากจะเห็นนักว่าเมืองน้ำพองมันจะไม่มีโอกาสชนะได้อย่างไร!”

เย่หยวนที่ได้ยินต้องหัวเราะขึ้นมาพร้อมส่ายหัวตอบไป “หากเจ้าอยากจะเห็นนัก ก็ดูให้ดีเถอะ”