จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2649

“โอสถหยางบริสุทธิ์จักรพรรดิฟู่ซีของเก่อหลิง ระดับหกขั้นสุด! เมืองสงบทักษิณชนะ!”

แม้แต่ตัวชุยถงที่เป็นคนประกาศเองก็ยังดูแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

หากเป็นครั้งเดียวนั้นมันยังจะกล่าวว่าโชคได้

แต่ครั้งที่สองนี้เก่อหลิงก็ยังเอาชนะซัวเฟิงไปได้อย่างขาดลอยขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่ง! มันย่อมจะไม่มีทางเป็นเรื่องบังเอิญใดๆ อีกต่อไป!

ก่อนหน้านี้ชุยถงนั้นเพิ่งจะประกาศออกไปว่าโอสถมหาโมฆะเก้าหม้อของซัวเฟิงนั้นมันมีระดับหกขั้นสูง

คงเรียกได้ว่าซัวเฟิงเองก็ลงมือได้อย่างยอดเยี่ยมกว่าครั้งไหนๆ!

แต่เขาก็ยังแพ้!

ระดับหกขั้นสุดนั้นมันเป็นสุดเขตแดนก่อนถึงระดับเจ็ด เรียกว่ามันอยู่เหนือกว่าระดับของซัวเฟิงไปลิบลับ

เมื่อเก่อหลิงได้เห็นเช่นนั้นเองเขาก็ยังต้องเบิกตากว้างขึ้นมา

เพราะหลังจากศึกแรกไป เขาก็เริ่มจะเข้าใจในคำสอนของเย่หยวนมากขึ้น

การหลอมโอสถในครั้งนี้เองมันจึงสามารถทำได้ตามคำแนะนำมากกว่าเก่า

และผลลัพธ์มันก็ทำให้แม้แต่ตัวคนหลอมอย่างเขาเองยังต้องตกตะลึง

“ชนะอีกแล้ว! มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้ว!”

“พระเจ้าช่วย มันจะบ้าเกินไปแล้ว! นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสองคนหนึ่งนั้นกลับเปลี่ยนหินให้กลายเป็นทองได้ ทำให้อาจารย์เก่อนั้นเก่งกาจขึ้นมาในเวลาอันแสนสั้น”

“ว่าแต่เจ้าหนุ่มคนนี้มันเป็นใครมาจากไหนกัน? ทำไมข้าไม่เห็นเคยเห็นหน้าเห็นตาเขามาก่อน?”

…

จู่ๆ ท่าทางของคนทั้งหลายที่เคยมองเย่หยวนว่าเป็นตัวตลกกลับกลายเป็นตัวตนที่แสนลึกลับไป

เวลานี้ไม่มีใครคิดว่านักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่คนนี้เป็นคนธรรมดาอีกต่อไป

พวกเขาทั้งสามก็ต้องหันมามองเย่หยวนเป็นตาเดียวเช่นกัน

ซูยี่ที่ได้เห็นยิ่งหัวเราะดังลั่นขึ้นมา “ซุนหยุนจิง เจ้าบอกว่าเมื่อกี้บังเอิญหรือ? เช่นนั้นเก่อหลิงนี้จะโชคดีเกินไปแล้วจริงๆ! ฮ่าๆๆ…”

เขานั้นสะใจอย่างไม่อาจอธิบายได้

งานชุมนุมโอสถสวรรค์เก้าเมืองในแต่ละครั้งนั้นเขาย่อมจะเป็นตัวตลกในสายตาเจ้าเมืองคนอื่นๆ แน่นอนว่าซุนหยุนจิงนั้นย่อมจะเป็นคนที่เยาะเย้ยหนักที่สุด

เวลานี้เมื่อได้ตบหน้าเขากลับไปซ้ายขวาเช่นนี้แล้ว มันย่อมจะรู้สึกสะใจเหมือนทาสที่ได้ปลดปล่อย

ความรู้สึกในตอนนี้ของเขาเหมือนว่าบนหลังของเขามีปีกใหญ่งอกออกมา

ได้เห็นใบหน้ายิ้มเย้ยของซูยี่นั้นซุนหยุนจิงก็แทบอยากจะต่อยหน้าอีกฝ่าย แต่เขานั้นได้แต่ต้องทนรับมันไว้!

เก่อหลิงนั้นเก่งกาจขึ้นมาเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?

เขานั้นไม่อาจจะคิดหาเหตุผลได้ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร!

“ท่านเจ้าเมือง ขอโอกาสข้าอีกครั้งเถอะ! ครั้งนี้ข้าจะต้องทำให้เก่อหลิงมันนั้นได้รู้ที่ต่ำที่สูงเอง!” ซัวเฟิงนั้นเดินมาหยุดลงตรงหน้าซุนหยุนจิง ดูท่าแล้วเขาคงยังทำใจยอมแพ้ไม่ได้

ซัวเฟิงนั้นเป็นคนจากเมืองสวรรค์ใต้ และปกติย่อมจะดูถูกเก่อหลิงที่เป็นแค่นักหลอมโอสถสวรรค์บ้านนอกมาตลอด

แต่เวลานี้เขากลับถูกคนที่เคยเย้ยหยันนั้นก้าวข้ามหัวไป มีหรือที่เขาจะยอมรับความเจ็บแค้นนี้ไว้ได้ง่ายๆ

แต่ซุนหยุนจิงนั้นย่อมจะไม่ให้โอกาสใดๆ เขาอีก

“ซัวเฟิง เจ้าเองก็ลำบากมากแล้ว ไปพักก่อนเถอะ ที่เหลือให้เจียงหลี่จัดการต่อ” ซุนหยุนจิงตอบกลับไป

“ท่านเจ้าเมือง!” ซัวเฟิงนั้นยังไม่คิดยอมรับ

แต่ในเวลานั้นเองที่เจียงหลี่ได้กล่าวขึ้นมา “ซัวเฟิง เจ้ายังไม่เห็นอีกหรือ? เก่อหลิงนั้นมันพัฒนาไปมากกว่ารอบก่อนมาก! แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าเด็กคนนั้นมันทำได้อย่างไร แต่มันย่อมจะมีความสามารถเปลี่ยนหินให้เป็นทองได้จริง! หากข้าเดาไม่ผิดรอบหน้าการหลอมโอสถสวรรค์ของเก่อหลิงมันคงพ้นคอขวดบรรลุขึ้นไปถึงระดับเจ็ดได้แน่! ถึงเวลานั้นเจ้าจะยิ่งมีแต่แพ้หนักขึ้นเท่านั้น!”

ซัวเฟิงนั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายก่อนจะเงียบปากลง

เจียงหลี่ตบบ่าของเขาก่อนจะกล่าวขึ้นมา “ไปพักเถอะ ที่เหลือข้าจัดการต่อเอง”

ซัวเฟิงนั้นลุกไปนั่งที่ตัวเองด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ส่วนด้านของการประมูลนั้นโอสถหยางบริสุทธิ์จักรพรรดิฟู่ซีที่เก่อหลิงหลอมขึ้นมานี้ มันมีราคาสูงล้ำไปถึงหกแสนผลึกสวรรค์เป็นราคาที่สูงที่สุดเท่าที่เคยมี

ในเวลานั้นเองเจียงหลี่ที่นั่งข้างๆ ซุนหยุนจิงได้ลุกขึ้นมา

เมื่อเขาขยับตัวมันย่อมจะทำให้เกิดความแตกตื่นขึ้นรอบๆ