จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2667

“นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสองก้าวขึ้นมาเป็นเจ้าหอสาม ตระกูลเราเองก็ไม่อาจจะรับมันได้เช่นกัน!”

“ใช่แล้ว เด็กน้อยนี้มันมีสิทธิอะไรมาเหยียบหัวพวกเรากัน?”

“โอสถสวรรค์ระดับแท้แล้วมันทำไมกันเล่า? สิ่งที่เราไม่มีทางจับต้องได้เช่นนั้นมันจะยังมีค่าอะไร!”

…

เหล่าตระกูลน้อยใหญ่ทั้งหลายที่พึ่งพาอำนาจของสามตระกูลใหญ่นั้นต่างก้าวออกมาแสดงความไม่เห็นด้วยพร้อมๆ กันทำให้เกิดภาพที่สุดแสนโกลาหลขึ้นมา

หอโอสถสวรรค์ใต้นั้นมันแตกต่างจากจวนเจ้าเมืองมาก

เจ้าเมืองเมิ่งฮั่นเฟิงนั้นเป็นตัวตนที่มีพลังถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวแล้ว แตกต่างจากเหล่าผู้คนทั้งหลายอย่างไม่อาจจะไปเทียบเคียงได้

แม้ว่าเมิ่งฮั่นเฟิงจะพึ่งพาตัวจ้าวซุนและอู้จี้อันอยู่มากแต่เหล่ายอดฝีมือด้านการโอสถในเมืองสวรรค์ใต้มันก็ไม่ได้มีแค่พวกเขานั้น

วิชาโอสถนั้นมันแตกต่างจากวิชายุทธที่ตัดสินกันด้วยความตาย

เจ้าหอทั้งสองนั้นมีกำลังฝีมืออย่างแท้จริงแต่ผู้นำตระกูลทั้งสามเองก็ย่อมจะเก่งกาจไม่น้อยเช่นกัน

เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงยังมีอำนาจในมือใหญ่หลวง

ทั้งสามตระกูลนั้นรวมๆ กันแล้วนับได้ว่าเป็นกำลังถึงร้อยละสี่สิบของหอโอสถสวรรค์ใต้

แม้ว่ามันจะไม่ได้สูงล้ำแต่มันก็มากพอจะเรียกว่าเป็นกองกำลังหลักได้

จ้าวซุนและอู้จี้อันรู้สึกว่าตัวเองช่างอับโชคเสียจริงๆ

พวกเขานั้นไม่นึกฝันว่ากลับจะถูกรวมหัวกันเล่นงานเช่นนี้!

“หมินหนานชาน เจ้าคิดขบถแล้ว?” จ้าวซุนนั้นกล่าวออกมา

หมินหนานชานนั้นยังคงกล่าวตอกกลับมาเสียงแข็ง “ท่านเจ้าหอใหญ่ ตระกูลทั้งสามของเรานั้นต่างเป็นคนของหอโอสถสวรรค์ใต้ หากลองถามใจเราดูแล้วเราย่อมจะเคารพเจ้าหอทั้งสองอย่างมาก การแสดงออกของเราในครั้งนี้มันเพียงแค่เพราะเราอยากจะสร้างความสงบให้แก่แดนสวรรค์ใต้เท่านั้น! ไม่ว่าท่านจะมองมันจากมุมไหนเจ้าเด็กคนนี้มันก็ไม่มีสิทธิจะขึ้นมาเป็นเจ้าหอสามได้แน่นอน!”

ซ่งเทียนหยางนั้นเองก็กล่าวขึ้นมาตาม “เจ้าเด็กคนนี้มันไร้ที่มาที่ไป ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วมันวางแผนการร้ายอะไรไว้อยู่หรือไม่?”

จ้าวซุนที่ได้ยินนั้นต้องตวาดตอบกลับไป “หากเจ้าหอผู้นี้คิดจะแต่งตั้งเขาเป็นเจ้าหอสามให้ได้เล่า?”

หมินหนานชานนั้นไม่คิดถอยกลับและกล่าวขึ้นมา “เช่นนั้นแล้วสามตระกูลของเราจะขอถอนตัวจากหอโอสถสวรรค์ใต้และไปเริ่มต้นกันใหม่ที่อื่น! ข้าว่าด้วยกำลังของตระกูลทั้งสามเราท่านเจ้าเมืองเองก็คงไม่คิดว่ากล่าวใดๆ มากมาย!”

ฮือ!

มันเกิดความแตกตื่นขึ้นมาในฝูงชนทันที!

การลงมือครั้งนี้มันเป็นการตัดขาอย่างรุนแรง!

หากสามตระกูลใหญ่ถอนตัวไปแล้วมันย่อมจะทำให้หอโอสถสวรรค์ใต้เสื่อมอำนาจลงอย่างมากแน่นอน

พร้อมๆ กันนั้นมันก็จะเกิดคู่แข่งที่เทียบเท่าหอโอสถสวรรค์ใต้ขึ้นมา

เรียกได้ว่ามีแต่เสียกับเสีย!

จ้าวซุนเองก็ไม่คิดฝันว่าหมินหนานชานนั้นกลับจะกล้ามากถึงขั้นนี้

ปกติแล้วตระกูลใหญ่ทั้งสามเอาแต่จะเล่นงานกันเองทำให้ตัวเขาที่เป็นเจ้าหอใหญ่ได้นั่งครองตำแหน่งสบายใจไม่มีใครคิดยุ่งเกี่ยวกับเขามากมาย

แต่เวลานี้การปรากฏตัวขึ้นของเย่หยวนมันทำให้ตระกูลใหญ่ทั้งสามเกิดไม่พอใจขึ้นมาพร้อมๆ กัน

นี่มันเป็นเรื่องที่ยากจะจัดการได้แล้ว

จ้าวซุนอดไม่ได้ที่จะหันไปมองเย่หยวนด้วยใบหน้ารู้สึกผิด ไม่นึกฝันว่ามันกลับจะเกิดเรื่องราวเช่นนี้ขึ้นมาได้

แต่เป็นฝ่ายเย่หยวนต่างหากที่นั่งฟังคนทั้งหลายพูดกล่าวไปอย่างเงียบสงบราวกับว่ามันไม่ใช่เรื่องของตน

แต่จู่ๆ เถี่ยซินนั้นก็ลุกขึ้นมากล่าวเสริม “เจ้าหอทั้งสองและผู้นำตระกูลทั้งสาม จะอย่างไรพวกท่านทั้งหลายก็เป็นคนของหอโอสถสวรรค์ใต้ ทำไมถึงต้องมาขัดแย้งกันเองเช่นนี้ด้วย? แม้ว่าเถี่ยซินผู้นี้จะไร้ความสามารถแต่ข้าก็พอจะเห็นทางออกของเรื่องวันนี้ได้? พวกท่านสนใจจะฟังความเห็นของข้าบ้าหรือไม่?”

ได้เห็นเถี่ยซินเปิดปากกล่าวขึ้นมาจ้าวซุนก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

เดิมทีเขานั้นย่อมจะไม่ได้มีเรื่องขัดแย้งบาดหมางใดๆ กับเถี่ยซินนั้นแต่เรื่องที่เถี่ยซินทำในเมืองสงบทักษิณมันทำให้เขาเกลียดชังชายผู้นี้อย่างมาก

เพียงแค่ว่าตอนนี้เขาเองก็ไร้ทางออกได้ เมื่อได้ฟังเถี่ยซินกล่าวเช่นนี้ขึ้นมาเขาก็ยังอยากจะรับฟังมันไว้ก่อน

“ว่ามา!” จ้าวซุนนั้นกล่าวขึ้น

เถี่ยซินยิ้มตอบกลับไป “แท้จริงแล้วตระกูลใหญ่ทั้งสามนั้นเองก็ได้สร้างคุณให้แก่แดนสวรรค์ใต้เราไว้มากเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้นำตระกูลหมินนั้นเขาได้ฝึกฝนและพัฒนาตัวเองขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง หากให้เขาขึ้นเป็นเจ้าหอสามแล้วข้าว่ามันย่อมจะไม่มีใครคัดค้านแน่ ส่วนไอ้เด็กคนนี้ มันก็มิใช่คนแดนสวรรค์ใต้เราอยู่แล้ว ให้มันกลับค่ายสำนักของมันไปเถอะ”

จ้าวซุนนั้นหรี่ตาลงทันทีที่ได้ยิน เขานั้นเข้าใจทันทีว่าสมองของชายคนนี้คงถูกทำลายไปตอนที่เขาพ่ายให้แก่พลังของสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกแล้ว

หากคนเรายังมีสมองอยู่ในหัวแล้ว มันจะคิดเสนอเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาได้?

การให้หมินหนานชานขึ้นมาเป็นเจ้าหอสามและไล่เย่หยวนไปย่อมจะมีแต่เขาที่คิดได้!