จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2694

“ที่นี่?”

เย่หยวนมองดูสองเกาะที่อยู่ด้านหน้านั้นอย่างไม่อาจทราบได้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ในหัว

ระหว่างเกาะทั้งสองนั้นมันเหมือนมีรอยแยกของฟ้าดินเกิดขึ้น

ดูสภาพแล้วมันคงเกิดขึ้นมาจากพลังดาบของใครสักคนที่ผ่าเกาะนี้ออกเป็นสอง!

เวลานี้เย่หยวนนั้นอยู่ห่างจากเกาะนี้อย่างมากแต่เขาก็ยังสัมผัสได้ถึงพลังปราณดาบที่ทำให้จิตใจต้องสั่นระรัว

ข้างกายของเย่หยวนนั้นมีชายผู้มีหัวเป็นมังกรและร่างเป็นมนุษย์ยืนอยู่ มันจะเป็นใครไปได้นอกจากราชามังกรน้ำดำ?

เวลานี้มันผ่านมากว่าหนึ่งปีแล้วหลังจากที่เย่หยวนเดินทางไปยังแดนมังกรหลับ

เย่หยวนนั้นไม่ได้ไปจากทะเลหนามใต้ในทันทีและคอยอยู่ดูแลจัดการเรื่องราวให้สงบเข้าที่เข้าทางในทะเลหนามใต้

ราชามังกรน้ำดำนั้นย่อมจะเกลียดชังเย่หยวนจนถึงกระดูกดำแต่เขานั้นก็ไม่อาจจะตำหนิการกระทำนี้ของเย่หยวนได้ เพราะเวลานี้ตัวเขานั้นเป็นได้แค่คนพิการที่ไม่มีพลังใดๆ ต่อต้านผู้คน

หลังจากอยู่ต่อมาอีกนับปีเย่หยวนก็ย่อมจะเข้าใจถึงเรื่องราวของเผ่าทะเลต่างๆ ได้มากขึ้น

ไม่นานก่อนหน้านี้เย่หยวนได้ฟังจากคำเล่าของฉลามดำว่าหลายหมื่นปีก่อนนั้นมันได้มียอดฝีมือชาวมนุษย์บุกลงเจ็ดทะเลเพื่อจะเดินทางไปยังทิศใต้

ในตอนนั้นมันย่อมจะทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นในเจ็ดทะเลอย่างมาก

เจ็ดทะเลในตอนนั้นมันไม่ได้มีการแบ่งแยกเป็นเจ็ดราชวงศ์อย่างในตอนนี้ พวกเขาทั้งหลายนั้นอยู่ใต้การปกครองของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนสามคนด้วยกัน

การปรากฏตัวขึ้นของยอดฝีมือชาวมนุษย์นั้นมันทำให้ยอดฝีมือทั้งสามนั้นคิดร่วมมือกันจัดการภัยร้าย

ผลสุดท้ายมันจึงทำให้เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งสี่นั้นได้ปะทะกันที่เกาะตรงหน้าเย่หยวนนี้

ยอดฝีมือชาวมนุษย์คนนั้นจัดการสังหารยอดฝีมือชาวทะเลทั้งสามคนลงด้วยดาบเดียวบนเกาะแห่งนี้

ที่เกาะมันแยกออกเป็นสองซีกนั้นเองก็เพราะว่าดาบเดียวของยอดฝีมือชาวมนุษย์คนนั้น!

ตั้งแต่นั้นมาเจ็ดทะเลมันก็ตกสู่ห้วงความโกลาหล

จนถึงตอนที่เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวทั้งเจ็ดนั้นก้าวขึ้นมามันจึงทำให้เจ็ดทะเลเริ่มมีความสงบและการปกครองที่เป็นระบบระเบียบขึ้นอย่างทุกวันนี้

“ใช่แล้ว ที่นี่แหละ! คือที่เกิดเหตุยิ่งใหญ่สะท้านเจ็ดทะเลในคราวนั้น ตอนที่เกิดเรื่องข้าเองก็ยังมีพลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำขั้นต้นและโชคดีที่ได้เห็นมันจากระยะไกล ยอดฝีมือชาวมนุษย์คนนั้นมันแข็งแกร่งจนบ้าคลั่ง!”

เมื่อพูดถึงคนผู้นั้นราชามังกรน้ำดำก็ตัวสั่นขึ้นมาอย่างไม่อาจห้าม

เพราะจะอย่างไรเสียเผ่าทะเลนั้นย่อมจะได้เปรียบมนุษย์ในการต่อสู้กลางทะเล

แต่คนผู้นั้นกลับเอาชนะสามยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนชาวทะเลได้ด้วยตัวคนเดียว

นี่มันคือพลังที่ทำให้คนที่ได้เห็นต้องขนลุกสั่น

เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องหรี่ตาลงนึกย้อนถึงตำนานของคนผู้หนึ่งทันที

โฉปู้ฉุน!

เมื่อคำนวนถึงช่วงเวลาแล้วมันก็น่าจะเป็นช่วงการหายตัวไปของโฉปู้ฉุนพอดี

ตำนานว่ากันไว้ว่าโฉปู้ฉุนนั้นเดินทางลงใต้ไป เพียงแค่ว่าคนทั้งหลายเองก็ไม่มีใครพิสูจน์ความจริงของเรื่องนี้ได้

แต่ดูสภาพตรงหน้านี้แล้วมันคงเป็นเรื่องจริงแท้แน่นอน

เย่หยวนนั้นไม่อาจจะนึกได้เลยว่ามันมีใครในทวีปพิรุณใสนี้นอกจากตัวโฉปู้ฉุนที่สามารถจะเอาชนะยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนเผ่าทะเลถึงสามคนได้ด้วยตัวคนเดียวอีก!

แต่จู่ๆ เย่หยวนนั้นก็ก้าวเดินเข้าไปยังเกาะนั้น

ราชามังกรน้ำดำที่ได้เห็นนั้นต้องกล่าวห้ามขึ้นทันที “เจ้าเข้าไปไม่ได้! ปราณดาบในที่แห่งนี้มันแฝงไปด้วยพลังของยอดเต๋า มันอยู่ติดกับเกาะนี้มานานนับหมื่นๆ ปีและยังไม่จางหายไปไหนแม้แต่น้อย! ต่อให้จะเป็นเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวอย่างพวกข้าเองก็ยังไม่อาจจะเข้าไปถึงจุดที่ดาบถูกฟันได้เลย! หากเจ้าเข้าไปเจ้านั้นจะได้ตายอย่างไร้ที่กลบฝังแน่!”

เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจและยังคงเดินต่อไป

ยิ่งเข้าไปใกล้เท่าไหร่พลังของปราณดาบอันเย็นเยือกมันก็รุนแรงมากขึ้นเท่านั้น

ฟุบ!

ใบหน้าของเย่หยวนถูกปราณดาบนั้นเฉือนเข้าจนเกิดเป็นแผลยาว

แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดสนใจและเดินต่อไป

พร้อมๆ กันนั้นปราณดาบของตัวเขามันก็ถูกปลดปล่อยออกมาสู่ กลายร่างเป็นต้นไม้น้อยๆ ในมือ

เมื่อราชามังกรน้ำดำได้เห็นเช่นนั้นเขาก็ได้แต่ต้องด่าแช่งออกมา “ไม่ฟังคำผู้ใหญ่ ระวังจะได้เจอความฉิบหาย! พลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นมันมิใช่สิ่งที่เจ้าจะเอาตัวไปเทียบได้ ขอให้โดนปราณดาบนั้นสับจนเละเป็นชิ้นๆ ไปเถอะ!”

ราชามังกรน้ำดำนั้นมีความรู้สึกขัดแย้งอยู่ในใจกับเรื่องของเย่หยวน

เขานั้นอยากจะให้เย่หยวนตายไปให้พ้นๆ จริง

แต่สภาพของทะเลหนามใต้ตอนนี้มันก็ยังขาดเขาไปไม่ได้

ในความคิดของเขานั้นการกระทำของเย่หยวนมันไม่ได้ต่างจากการรนหาที่ตาย

ต่อให้เย่หยวนจะควบคุมสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกจนเอาชนะเขาลงได้แต่ปราณดาบนี้มันแตกต่างกับพลังของราชามังกรน้ำดำสิ้นเชิง

หมี่เทียนเองก็กล่าวขึ้นมาจากภายในทะเลจิตของเย่หยวน “ช่างเป็นปราณดาบที่รุนแรงนัก เจ้าเข้าไปไม่ได้แน่”

ดูท่าเขาเองก็คงจะสัมผัสได้ถึงปราณดาบรุนแรงนี้จนต้องตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล

“ข้ารู้” เย่หยวนตอบกลับไป