จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2695

“ระยะหมื่นห้าพันก้าวคงเป็นขีดจำกัดของมันแล้ว!” ราชามังกรน้ำดำนั้นมองดูเย่หยวนพร้อมกล่าวขึ้นอย่างมั่นใจ

เพราะว่าเขานั้นเห็นได้ชัดเจนว่าเย่หยวนนั้นเหนื่อยหอบอย่างมากแล้วในตอนนี้

เขานั้นแทบจะไม่อาจก้าวเท้าเข้าไปได้อีก

นี่คือคอขวดของเขา!

แน่นอนว่าระยะหมื่นห้าพันก้าวนั้นมันคือขีดจำกัดของเย่หยวนในตอนนี้จริงๆ

แต่เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจ

บาดแผลบนร่างของเขานั้นมันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แต่มันราวกับว่าเขานั้นไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆ

เย่หยวนในตอนนี้รู้สึกตื่นเต้นอย่างสุดใจ

จัดการรับมือปราณดาบตรงหน้าอย่างต่อเนื่องเช่นนี้ มันเหมือนราวกับว่าเขานั้นกำลังประมือกับโฉปู้ฉุนก็ไม่ปาน

การแก้ปราณดาบตรงหน้านั้นมันได้ทำให้เขารู้สึกยินดีขึ้นในใจ

แม้แต่ตัวเย่หยวนเองก็ยังไม่รู้ตัวว่าตอนนี้เขากำลังเข้าสู่สภาวะการบรรลุ

ในเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมานี้แม้ว่าเย่หยวนจะบรรลุขึ้นชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำมาแต่กฎแห่งเต๋าดาบของเขานั้นมันกลับไม่ได้บรรลุขึ้นตาม

ยิ่งถูกทิ้งห่างไปมากเท่าใดมันก็ยิ่งยากแก่การเรียนรู้พลังแห่งกฎเท่านั้น

หลายครั้งที่คนเราจะบ่มเพาะแต่พลังจนทิ้งพลังแห่งกฎไว้ด้านหลังไกลลิบ

ถึงตอนนั้นมันก็คงเท่ากับคนที่หมดอนาคตไป

ถึงตอนนั้นต่อให้จะเป็นการบ่มเพาะพลังเองมันก็คงไม่ง่ายดายอีกต่อไป

แต่เวลานี้กฎแห่งเต๋าดาบของเย่หยวนนั้นมันเหมือนได้รับการร้องเรียกจนแทบจะผงาดขึ้นมาสู่ระดับสามเต็มทน!

ภายใต้พลังรุนแรงของโลกภายนอกนั้นเต๋าดาบของเย่หยวนมันได้ค่อยๆ เพิ่มพูนขึ้น

ตูม!

จู่ๆ เต๋าดาบของเขานั้นมันก็เหมือนเขื่อนที่แตกพุ่งทะยานพลังออกมาอย่างรุนแรง

กฎเต๋าดาบระดับสาม!

แต่ว่าเต๋าดาบของเย่หยวนนั้นมันแตกต่างกับเต๋าดาบของโฉปู้ฉุนไปอย่างสิ้นเชิง

ดาบของเขานั้นเป็นดาบแห่งความสมดุลครอบคลุมจักรวาล!

ดาบของโฉปู้ฉุนนั้นเป็นดาบที่เฉียมคมไร้ที่ติ สิ่งที่มันแสดงออกมานั้นคือความคมที่ตัดขาดทุกสิ่ง

ดาบของเขานั้นคือดาบที่บริสุทธิ์อย่างแท้จริง

ดาบเช่นนี้มันจะเกิดขึ้นมาได้จากการยอมทิ้งทุกสิ่งอย่างเพื่อวิ่งตามเส้นทางเต๋าแห่งดาบ

หากเทพขวางก็สังหารเทพ หากพระโพธิสัตว์ขวางก็สังหารโพธิสัตว์!

แต่เต๋าดาบของเย่หยวนนั้นมันคือความหมายของเอกภพ!

แยกดินฟ้าด้วยดาบ

หนึ่งดาบ หนึ่งโลก!

โฉปู้ฉุนนั้นมีดาบที่น่าเกรงกลัวแต่มันก็มีข้อเสีย

เพราะหากดาบนั้นของเขาไปเจอเข้ากับคนที่ไม่อาจเอาชนะได้ ดาบมันก็อาจจะถึงขั้นหักพังลง

นี่คือสิ่งที่เรียกว่าแข็งเกินจนหัก

ส่วนเต๋าดาบของเย่หยวนนั้นมันอาจจะไม่ได้แข็งแกร่งอย่างบ้าคลั่งเช่นนั้นแต่มันกลับจะหมุนวนทำงานอย่างต่อเนื่องไม่มีวันหยุดพัก

หากให้เทียบแล้วมันคงพูดได้ยากว่าฝ่ายไหนเหนือกว่าหรือฝ่ายไหนอ่อนแอกว่า

เพราะสุดท้ายแล้วมันก็ขึ้นอยู่กับตัวของผู้ใช้เต๋าดาบมัน

เหมือนอย่างตอนนี้ที่เย่หยวนบรรลุขึ้นมาและไม่มีใครจะหยุดเขาได้

ปราณดาบที่ระยะหมื่นห้าพันก้าวนั้นมันไม่อาจจะหยุดเขาลงได้อีก!

ฟุบ!

ร่างของเขาพุ่งทะยานไปด้านหน้าพุ่งเข้าไปจนถึงจุดแยกระหว่างสองเกาะ

เมื่อราชามังกรน้ำดำได้เห็นเช่นนั้นเขาก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมา

“เจ้าหมอนี่มันกลับบรรลุได้!”

“ไอ้เด็กคนนี้มันช่างมีความสามารถในการเรียนรู้ที่บ้าบอนัก มีจิตใจที่มั่นคงอะไรปานนี้!”

แทบจะพร้อมๆ กันทั้งตัวราชามังกรน้ำดำและหมี่เทียนก็กล่าวขึ้นมาชื่นชม

การบรรลุเต๋าในวินาทีแห่งความเป็นความตายนั้นมันเป็นสิ่งที่สุดยอดมากแต่คนที่ทำได้นั้นมันคงมีเพียงแค่เทพบนสวรรค์

ในเมื่อมันเป็นการบรรลุระหว่างความเป็นความตาย เช่นนั้นหากพลาดไปเพียงน้อยนิดคนผู้นั้นก็คงต้องตายตกลงไปที่สำคัญคนที่ใช้การบรรลุเช่นนี้มันเป็นเพียงแค่คนจำนวนน้อยที่ไม่กลัวตายเท่านั้น และส่วนมากคนที่คิดใช้วิธีนี้แรกๆ อาจจะยังพอรอดมาได้แต่สุดท้ายพวกเขาก็จะต้องไม่พ้นตายลงกลางสนามรบไปแต่สำหรับเย่หยวนแล้วนี่มันไม่ได้ต่างอะไรจากการกินข้าวเช้า เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่เขาทำอยู่ตลอด

เวลานี้ความเร็วของเย่หยวนนั้นมันพุ่งทะยานจนเข้าระยะหมื่นก้าวไปทันที ระยะหมื่นก้าวนั้นมันเป็นจุดสูงสุดที่ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกจะไปถึงได้แล้วต่อให้จะเป็นราชามังกรน้ำดำตอนที่มีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวเองก็ยังไปได้อีกเพียงแค่สามพันก้าว ย่างก้าวของเย่หยวนในตอนนี้มันทำให้โลกหล้าลุกเป็นไฟแต่เย่หยวนยังไม่คิดหยุดเท้าลง

เขานั้นยังก้าวต่อไป!

เก้าพันก้าว!

แปดพันก้าว!

…