จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2698

สมบัติยอดหมอก นั่นมันคือสมบัติที่แม้แต่เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนยังเฝ้าฝันถึง!

แต่เวลานี้มันกลับปรากฏขึ้นมาในมือของเด็กหนุ่มพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำคนหนึ่ง มีหรือที่เขาจะไม่ตกตะลึง?

แต่ไม่นานนักสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนจากความตกตะลึงเป็นความโลภ!

ความร่ำรวยของคนผู้หนึ่งมันจะทำให้เกิดความโลภในใจของอีกคน!

ในสายตาของลู่เหยียนนั้นนักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำคนหนึ่งกลับมาถือครองสมบัติยอดหมอกไว้มันย่อมจะเหมือนเป็นการเอาสมบัติมามอบให้แก่เขา

“ฮ่าๆๆ เยี่ยม! เยี่ยมจริง! ไอ้หนู แม่ทัพผู้นี้ต้องขอขอบคุณเจ้าที่เอาสมบัติเช่นนี้มามอบให้ข้า!” ลู่เหยียนนั้นกล่าวขึ้นมาพร้อมเสียงหัวเราะลั่น

คลื่นพลังที่เหนือล้ำเกินความเข้าใจนี้แม้แต่ตัวซูยี่เองก็ยังสัมผัสได้

คลื่นพลังเช่นนี้มันย่อมจะมีเพียงแค่สมบัติยอดหมอกที่ปล่อยออกมาได้ ต่อให้เขาจะไม่เคยเห็นมันมาก่อนแต่เขาก็พอคาดเดาได้

ได้เห็นเช่นนั้นสีหน้าของเขาก็ซีดขาวลงทันที “เจ้าหอสามจะบ้าบิ่นเกินไปแล้ว! เอาสมบัติเช่นนี้ออกมาแล้วมีหรือที่เจ้าแม่ทัพนั้นมันจะออมมือให้อีก?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับลู่เหยียนไป “หากเจ้ามีปัญญาก็มาเอาไปสิ?”

ลู่เหยียนนั้นยิ้มกว้างขึ้นทันที “ไอ้หนู เจ้าจะประมาทพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกมากเกินไปแล้ว! วันนี้ข้าจะให้เจ้าได้เห็นถึงพลังที่แท้จริงของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกเอง!”

“โฮ่ก!”

ลู่เหยียนนั้นเงยหน้าขึ้นคำรามพร้อมเปลี่ยนสภาพของร่างกายตนเองให้กลายเป็นสัตว์สี่ขามีขนสีเขียวปกคลุมร่างกาย มันย่อมจะเป็นอสูรหินขจีร่างต้นของเขาแล้ว!

ตูม!

จากนั้นลู่เหยียนก็ร้องลั่นขึ้นมาทำให้แผ่นดินพังทลายลง

เย่หยวนนั้นรู้สึกได้ทันทีว่าขาของตัวเองมันจมดินกับพื้นราวกับว่ามันถูกอะไรยึดจับไว้

คลื่นแรงโน้มถ่วงที่รุนแรงนั้นมันแทบทำให้เขาไม่อาจหายใจ

“ฮ่าๆๆ เป็นยังไงล่ะไอ้หนู? นี่คือห้วงแรงดึงดูดพันเท่า! แม้แต่เหล่าผู้มีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกทั้งหลายเองก็ยังไม่อาจจะหลบหนีจากกรงขังแรงดึงดูดของข้าได้ง่ายๆ! ข้าล่ะอยากจะรู้จริงๆ ว่าสมบัติของเจ้านั้นมันจะยังทำอะไรได้อีก! ฝนดาวตกจงมา!”

ท่ามกลางเสียงหัวเราะนั้นลู่เหยียนก็เตะหินหลายก้อนขึ้นไปบนท้องฟ้า

เจ้าหินทั้งหลายนั้นมันต่างได้รับพลังเสริมแกร่งไปจากกฎแห่งดินและมีสภาพแข็งอย่างถึงที่สุด

พริบตาต่อมามันก็เป็นการโจมตีที่รุนแรงสะท้านฟ้าดิน!

“ฮ่าๆๆ ไอ้เจ้าเด็กคนนี้ หรือว่าเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกมันมีพลังเพียงแค่นี้? ห้วงแรงดึงดูดพันเท่านี้ต่อให้จะเป็นคนระดับเดียวกันกับท่านแม่ทัพก็ยังยากที่จะหลุดพ้นไปได้!”

“ไอ้เด็กนั่นขยับได้แล้ว มันจะยังใช้สมบัติอะไรได้อีก? โง่เง่าเสียจริง!”

“ท่านแม่ทัพคนนี้คงรวยแล้วครั้งนี้ นั่นมันเป็นถึงสมบัติยอดหมอกทีเดียว!”

…

เมื่อเหล่าภูติแท้ทั้งหลายได้เห็นเย่หยวนติดอยู่ในห้วงแรงดึงดูดนั้นพวกเขาต่างก็ตัดสินไปก่อนแล้วว่าเย่หยวนคงตายแน่

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียต่อให้สมบัติจะแข็งแกร่งแค่ไหนแต่หากไม่ได้ใช้มันก็เปล่าประโยชน์

ต่อให้จะใช้มันได้แต่ภายในห้วงแรงดึงดูดพันเท่านี้การขยับเคลื่อนไหวใดๆ มันก็ย่อมจะเชื่องช้าอ่อนแรงลงไปเป็นพันเท่า

ก่อนที่เจ้าจะได้ขยับตัวนั้นเจ้าคงได้ตายไปก่อนแล้ว

“ไอ้หนู สมบัติยอดหมอกนั้นแม่ทัพผู้นี้จะขอรับมันไปล่ะ! ฝนดาวตก! ร่วง!”

ลู่เหยียนนั้นทำท่าดึงเอาหินที่ลอยอยู่สูงนั้นพุ่งลงมายังจุดที่เย่หยวนยืนอยู่

ความรุนแรงของมันนั้นอาจจะทำให้คนทั้งหลายรู้สึกราวกับฟ้าถล่มลงมาตรงหน้าก็ไม่ปาน

ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายภูติแท้หรือว่าฝ่ายยอดฝีมือของเมืองสงบทักษิณพวกเขาต่างต้องจ้องมองมันด้วยใบหน้าขาวซีด

ลู่เหยียนนั้นขึ้นมาเป็นถึงแม่ทัพได้ มันย่อมจะหมายความว่าเขานั้นเก่งกาจกว่าใครๆ ไม่น้อย

แม้แต่กับเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกทั้งหลายเองเขาก็นับได้ว่าเป็นยอดฝีมือคนหนึ่ง!

คนที่จะเทียบเคียงเขาได้ในระดับเดียวกันนั้นมันคงมีเพียงแค่หยิบมือ!

เมื่อซูยี่ได้เห็นเช่นนั้นเขาก็ต้องถอนใจยาวออกมาอย่างเศร้าใจ

แต่ก่อนที่หินทั้งหลายมันจะทันได้ตกลงใส่ร่างเย่หยวนมันก็เกิดภาพแสนแปลกประหลาดขึ้นมาแทน!

ตูม!

ท่ามกลางฝนดาวตกนั้นมันกลับมีเงาร่างของมังกรยักษ์ปรากฏขึ้นมากัดทำลายหินทั้งหลายจนกลายเป็นแค่เศษดิน

แต่เจ้ามังกรนั้นกลับไม่คิดหยุดและยังคงพุ่งตรงเข้าไปหาลู่เหยียนทันที

“โฮ่ก!”