จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2733

“สนุกแล้ว! เมื่อยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวออกโรงเองเช่นนี้ ไอ้เจ้าเด็กคนนั้นมันคงไม่อาจจะวางตัวโอหังได้อีก!”

“เวลาตบหน้าคนนั้นมันคงสะใจมาก แต่ผลที่ตามมามันยิ่งใหญ่เกินรับ!”

“เขานั้นจะไปหาเรื่องใครไม่หา กลับไปหาเรื่องนิกายสวรรค์เจ็ดดาวผู้ยิ่งใหญ่ในดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงนี้ เป็นผู้บรรลุสวรรค์ที่โง่เง่าเสียจริง!”

…

ได้เห็นถังเฉียนกล่าวขึ้นมาเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ย่อมจะกล่าวว่าถึงความโง่เง่าของเย่หยวน

เหล่ายอดฝีมือในดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงนั้นส่วนมากแล้วต่างเป็นคนถิ่น ย่อมจะมีมุมมองไม่ค่อยดีต่อผู้บรรลุสวรรค์เป็นทุนเดิม

พวกเขานั้นย่อมไม่อยากจะให้เย่หยวนมายืนเหยียบหัวตัวเองแน่

เฉินไท่นั้นหรี่ตาลงกล่าว “มันกลับมีเรื่องเช่นนั้นขึ้นมาได้? เด็กน้อย เจ้ากลับกล้าลงมือต่อคนของนิกายสวรรค์เจ็ดดาวในถิ่นของนิกายสวรรค์หยกแท้หรือ! คุกเข่าขอโทษต่อผู้อาวุโสถังเสีย เจ้านิกายคนนี้จะเว้นชีวิตเจ้าให้!”

หลู่เจิ้งซินนั้นตายลงไปแล้วนิกายสวรรค์หยกแท้จึงอยากได้มิตรที่แข็งแกร่งเพิ่ม

นิกายสวรรค์เจ็ดดาวนั้นย่อมจะเป็นมิตรที่เหมาะสมที่สุดในเวลานี้

มีหรือที่เขาจะต้องไปสนใจชีวิตความเป็นความตายของผู้บรรลุสวรรค์คนหนึ่ง?

การสร้างสายสัมพันธ์กับถังเฉียนไว้นั้นมันย่อมจะดีกว่าเป็นไหนๆ

เพียงแค่ว่าเขานั้นไม่ได้รู้เลยว่าคนที่สังหารหลู่เจิ้งซินและทำให้นิกายสวรรค์หยกแท้ตกในห้วงวิกฤตนี้ แท้จริงแล้วเป็นเย่หยวนกับต้าหวงนี่เอง!

เมื่อเฉินไท่ประกาศกร้าวออกมาเช่นนั้นแล้วมันก็ย่อมจะทำให้แรงกดดันหนักหนามากขึ้นกว่าเก่า

เมื่อสองนิกายสวรรค์ใหญ่นี้ประกาศออกมาพร้อมๆ กันแล้วต่อให้เย่หยวนจะหนีรอดไปได้แต่เขาก็คงไม่อาจจะหาที่ซุกหัวนอนในดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงนี้ได้อีกต่อไป!

“นี่ เจ้าหนุ่ม ก้มหัวขอโทษมันเสียเถอะ! ถือว่าเห็นแก่ต้าหวงนั้นข้าจะช่วยไกล่เกลี่ยให้พวกมันเว้นเรื่องทำลายพลังบ่มเพาะเจ้า ข้าว่าพวกมันคงไว้หน้าข้าบ้างแหละ”

หวูฟางนั้นเดินเข้ามากล่าวกระซิบข้างๆ ตัวเย่หยวน

เย่หยวนนั้นหันไปมองเขาด้วยท่าทางประหลาดใจไม่น้อยเพราะไม่นึกฝันว่าเขาคนนี้กลับจะเสนอเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา

การยอมเสี่ยงเป็นศัตรูกับสองยอดนิกายสวรรค์นั้นมันย่อมจะแสดงให้เห็นได้ชัดเจนว่าหวูฟางผู้นี้ก็บ้าใช่ย่อย

สำหรับเหยื่อที่เขาหมายตา เขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อได้มันมา

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ไม่ต้องหรอก แค่ขยะไม่กี่ชิ้น ข้าไม่ต้องลงมือเองด้วยซ้ำ”

แต่หวูฟางนั้นกลับต้องหัวเราะตอบไป “ไอ้หนู เจ้าจะหลงตัวเองเกินไปแล้ว! เจ้าคงไม่รู้หรอกว่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวนั้นเก่งกาจแค่ไหน! ที่สำคัญไปกว่านั้นนิกายสวรรค์เจ็ดดาวมันยังมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวไม่น้อยเลยด้วย!”

การจะขึ้นมาเป็นยอดนิกายสวรรค์อันดับหนึ่งแห่งดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงได้นิกายสวรรค์เจ็ดดาวนั้นย่อมจะไม่อ่อนแอ

พลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวนั้นมันมีอยู่ไม่น้อยในนิกาย

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไปหาเฉินไท่ “คำเตือนของท่านเจ้านิกายเฉินเมื่อครู่มันช่างไร้เหตุผลเสียจริงๆ! หลายวันที่ข้าได้พักในนิกายสวรรค์หยกแท้มานี้ข้าได้เห็นชัดเจนเลยว่าทิวทัศน์ที่เขาหลังนั้นมันสวยงามไม่น้อย!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้แม้ว่าคนอื่นๆ จะไม่มีใครเข้าใจแต่เฉินไท่นั้นกลับทำหน้าเหมือนได้เห็นผี

เวลานี้มันเกิดคลื่นมรสุมยักษ์ขึ้นในใจเขา

นี่มันคือคำเตือน!

ที่เขาเตือนไปเมื่อครู่มันคือเรื่องอะไร?

เขานั้นเตือนคนทั้งหลายว่านิกายสวรรค์หยกแท้นั้นยังมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนอยู่!

เช่นนั้นแล้วเขาหลังมันหมายถึงอะไร?

มันย่อมหมายถึงยอดปักหยกที่เป็นเขาหลังของนิกายสวรรค์หยกแท้!

เมื่อเชื่อมเรื่องทั้งสองนี้เข้าด้วยกันแล้วมันก็คงไม่ต้องอธิบายอะไรกันอีก!

เย่หยวนนั้นกล่าวออกมาอย่างชัดเจนต่อเขาว่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนของนิกายสวรรค์หยกแท้ตายลงไปแล้วแท้ๆ แต่กลับยังมีหน้ามาวางท่าขู่ผู้คน?

น่าขัน!

การตายของหลู่เจิ้งซินนั้นมันเป็นความลับขั้นสูงของนิกาย

ทั้งนิกายสวรรค์หยกแท้นั้นมันมีแค่เขากับผู้อาวุโสใหญ่เท่านั้นที่รู้

เช่นนั้นแล้วเย่หยวนรู้ถึงข่าวนี้ได้อย่างไร?

มันย่อมมีคำตอบเดียว!

การตายของหลู่เจิ้งซินมันต้องเกี่ยวข้องอะไรกับเย่หยวนสักอย่าง!

ปกติแล้วฆาตกรมันย่อมจะต้องปกปิดตัวตนกลัวใครจะรู้ถึงความผิด

แต่เย่หยวนนั้นกลับก้าวออกมายอมรับหน้าตาเฉย

ให้ตายเถอะ จะโอหังเกินไปแล้ว!

เฉินไท่นั้นอยากจะสังหารเย่หยวนลงให้ได้เสียตอนนี้

แต่เขานั้นไม่อาจทำ!

ตราบเท่าที่เย่หยวนกล่าวออกมาว่านิกายสวรรค์หยกแท้มันไม่มียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนปกปักอีกต่อไปแล้วมันก็คงถึงกาลอวสานของนิกายสวรรค์หยกแท้

เมื่อกี้ยังใช้นามของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนข่มขู่ผู้คน?

ตอนนี้ไม่มียอดฝีมือคนนั้นแล้วเจ้าจะยังเอาอะไรมาขู่คนได้อีก?

นี่มันคือพลังของชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวอย่างแท้จริง

“ย่างเจ็ดดารา ฝ่ามือสยบสวรรค์! นี่มันสองสุดยอดวิชาของนิกายสวรรค์เจ็ดดาว! ดูท่าผู้อาวุโสถังท่านจะเอาจริงแล้ว!”

“ไอ้เด็กคนนั้นมันช่างไม่รู้ฟ้ารู้ดิน! คิดหรือว่าแค่มีกระทิงผิดปกติโกลาหลขี่แล้วมันจะเก่งกาจเหนือฟ้าดิน?”

“ฮ่าๆ คนหนุ่มมันย่อมไร้ประสบการณ์ คิดว่าตัวเองเก่งกาจที่สุดในโลกหล้า!”

…

เมื่อถังเฉียนขยับตัวออกมานั้นมันก็ย่อมจะทำให้เกิดคลื่นพลังรุนแรงที่แม้แต่เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวทั่วๆ ไปยังไม่อาจเทียบ

สุดยอดวิชาของนิกายสวรรค์เจ็ดดาวนั้นมันถือเป็นสุดยอดวิชาของดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงนี้เช่นกัน

วินาทีที่มันถูกปล่อยออกมานั้นมันย่อมจะรุนแรงล้ำ

แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดสนใจและยิ้มกล่าวขึ้น “ต้าหวง แสดงความทุเรศออกมาหน่อย!”

ต้าหวงนั้นได้แต่ต้องหันมามองหน้าเย่หยวนอย่างไม่อยากเชื่อแต่สุดท้ายก็ต้องเริ่มขยับตัว

“อาจารย์เย่ ท่านทำให้ข้าต้องอับอายอีกแล้ว!”

พูดไปต้าหวงนั้นก็ปล่อยกีบทุเรศไหวออกมา!

“ฮ่าๆๆ!”

ท่าทางของต้าหวงนั้นมันเหมือนกระทิงที่กำลังเกี้ยวพาราศีอย่างทุเรศจนทำให้คนทั้งหลายต้องหัวเราะขึ้นมา

ภาพนี้มันน่าขันจนเกินไป

ย่างเจ็ดดาราของถังเฉียนนั้นมันย่อมรวดเร็วล้ำ

พริบตาเดียวเขาก็เข้าถึงตัวเย่หยวนได้

แต่เป็นวินาทีเดียวกันนั้นเองที่ต้าหวงถีบเท้าออกไป!

กีบเท้านี้มันดูเหมือนช้าแต่ช่างรวดเร็ว ถึงก่อนทั้งๆ ที่ปล่อยหลัง

ปัง!

ใบหน้าของถังเฉียนนั้นถูกกีบเข้าถีบเข้าอย่างแรง

เสียงหัวเราะใดๆ ที่เคยมีเงียบกริบลงสิ้น!

ไม่มีใครคิดฝันว่าแม้แต่ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวอย่างถังเฉียนนี้ก็จะยังถูกถีบหน้าเข้าในที่สุด!