จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2738

“นั่นมันดอกทานตะวันฟ้าสู้ใต้!”

“เกสรเซียนกระจกวารี!”

“พระเจ้าช่วย นี่มันมีแต่สมุนไพรสวรรค์ระดับสี่และห้าทั้งสิ้น สมบัติธรรมชาติที่ปกติแทบต้องพลิกแผ่นดินหานั้นมันกลับขึ้นอยู่เต็มบริเวณไปหมด!”

…

เบื้องหน้าของพวกเขานั้นมันเป็นลานกว้าง

ในลานกว้างตรงหน้านี้มันมีสมุนไพรสวรรค์มากมายหลายชนิดขึ้นอยู่ทั่ว

เมื่อเหล่ายอดฝีมือทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นมาด้วยความโลภ

ด้วยสมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายนี้ต่อให้จะไม่ได้หลอมเป็นโอสถสวรรค์มันก็ยังมีฤทธิ์แรงพอช่วยให้พวกเขาบรรลุได้

“พวกเจ้าไสหัวไปให้หมด! ใครบอกว่าพวกเจ้าจะเอาไปได้? ถังเฉียน พาคนของเราไปเก็บสมุนไพรสวรรค์ให้หมด!”

ในเวลานี้นักบุญสูงต้าวหยุนก็ได้ก้าวขึ้นมาด้วยคลื่นพลังรุนแรงจนทำให้เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกทั้งหลายหน้าซีดขาว

เมื่อมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนอยู่ด้วยแล้วพวกเขาก็ย่อมจะไม่คิดแบ่งของดีให้แน่

สีหน้าของคนทั้งหลายนั้นซีดขาวลงเพราะการลงมานี้ของต้าวหยุนมันโหดร้ายเสียเหลือเกิน!

นิกายสวรรค์เจ็ดดาวนั้นกลับกินเนื้อสิ้นและไม่เหนือแม้แต่น้ำให้พวกเขากิน

ส่วนตัวถังเฉียนที่ได้ยินเช่นนั้นก็ต้องยิ้มกว้างขึ้นมาทันทีเพราะพื้นที่ว่างตรงหน้านี้มันมีสมุนไพรสวรรค์ระดับสี่และห้าอยู่นับพันๆ ชนิด!

บ้างนั้นเป็นสมุนไพรสวรรค์ที่มีฤทธิ์รุนแรงล้ำช่วยเขาให้เพิ่มพูนพลังได้แน่นอน

หากกินมันเข้าไปแล้วเขาคงสามารถบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขึ้นมาได้ในไม่ช้าแน่!

ถึงเวลานั้นเขาเองก็จะได้กลายเป็นนักบุญสูงเช่นเดียวกัน!

คิดมาถึงตรงนี้ได้ถังเฉียนก็ยิ่งยิ้มกว้างขึ้น

ส่วนเรื่องความตายของเว่ยหยูนั้นมันมิใช่เรื่องที่เขาจะสนใจมากมาย

“หึๆ นักบุญสูงต้าวหยุนนั้นช่างเก่งกาจล้ำนัก! ข้าสงสัยแค่ว่านิกายสวรรค์เมฆาพราวของเราจะขอเก็บไปบ้างได้หรือไม่?”

ชายวัยกลางคนผู้นั้นเดินออกมาจากฝูงชน

พร้อมด้วยคลื่นพลังที่ค่อยๆ พุ่งทะยาน!

ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนอีกคนหนึ่ง!

เมื่อคนนิกายสวรรค์เมฆาพราวได้เห็นเขานั้นพวกเขาทั้งหลายต่างก็ต้องยิ้มกว้าง

“นักบุญสูงเทียนลู่!”

“ขออภัย นิกายสวรรค์เพลิงฟ้าของข้าเองก็อยากจะขอแบ่งไปบ้างจะได้หรือไม่?”

พูดไปอีกร่างหนึ่งก็ปลดปล่อยพลังออกมา

“นักบุญสูงหยวนอี้!”

นักบุญสูงคนที่สาม!

สีหน้าของเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกทั้งหลายนั้นเปลี่ยนสีไปทันที

ปกติแล้วเหล่านักบุญสูงทั้งหลายนั้นเป็นตัวตนที่เหนือฟ้าดิน แต่วันนี้พวกเขาถึงสามคนกลับปรากฏตัวขึ้นมา!

“หึๆ ดูท่าเหล่านิกายใหญ่ทั้งหลายมันจะยิ่งใหญ่เหลือเกิน! พวกเราเหล่านักยุทธจรนั้นจะเอาไปบ้างไม่ได้เลยหรือ?”

พูดไปนั้นมันก็เกิดพลังรุนแรงอีกสามสายพุ่งทะยานขึ้นมา จะเป็นอะไรไปได้นอกจากยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียน?

“นั่นมัน…นักบุญสูงจื่อหยาง!”

“ไหนจะยังนักบุญสูงฉงซานและนักบุญสูงอี้เฉินอีก! พวกเขาทั้งสามนั้นคือนักยุทธอิสระพลังชั้นบรรยากาศสวรค์จักรพรรดิเซียน!”

“มัน…วันนี้กลับมีนักบุญสูงปรากฏตัวขึ้นถึงหกคนหรือ นี่พวกเราจะไม่กลายเป็นเพียงแค่โล่มนุษย์ไปหรือ?”

…

พวกเขานั้นไม่นึกฝันว่ามันกลับจะมีนักบุญสูงปรากฏตัวขึ้นมาถึงหกคนพร้อมๆ กัน!

เหล่าสมุนไพรสวรรค์ที่หาได้ยากยิ่งนี้มันทำให้พวกเขาต้องเผยตัวออกมา

ต้าวหยุนนั้นได้แต่ต้องทำหน้าเหยเก

เพราะเขานั้นรู้อยู่แล้วว่านักบุญสูงที่มามันคงมิใช่แค่เขา แต่ก็ไม่นึกว่าจะมากันมากขนาดนี้

แน่นอนว่าเขานั้นไม่ได้รู้เลยว่าแท้จริงแล้วมันยังมีนักบุญสูงที่ซ่อนตัวอยู่อีกถึงเจ็ดคนในกลุ่มนี้

พวกเขาทั้งเจ็ดนั้นเป็นคนที่ระมัดระวังตัวกว่าคนทั้งหกมาก

เพียงแค่ว่าพวกเขานั้นอาจจะหลบรอดสายตานักบุญสูงคนอื่นๆ ไปได้แต่มีหรือที่จะหลบรอดสายตาของหมี่เทียนไปได้?

“หึ! พวกเจ้ายอมเผยตัวออกมาจนได้นะ!” นักบุญสูงต้าวหยุนกล่าว

“ฮ่าๆ ได้เห็นของดีขนาดนี้อยู่ตรงหน้ามีหรือที่จะไม่เผยตัวได้! หากเรายังไม่เผยตัวออกมาเจ้าก็คงเอาไปคนเดียวหมดสิ้นแล้วมิใช่หรือ?” นักบุญสูงจื่อหยางตอบ

“แต่การเผยตัวของเจ้านั้นมันช่างไร้ค่านัก คิดหวังสมบัติยอดหมอกของคนอื่นแต่สุดท้ายกลับถูกเตะเข้ากลางหน้า เพื่อ?” นักบุญสูงเทียนลู่กล่าวเย้ย

มันมิใช่ว่าเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งหลายไม่อยากได้สมบัติยอดหมอก เพียงแค่ว่าพวกเขานั้นมีความคิดกว่าต้าวหยุน

แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีใครคิดว่าต้าหวงนั้นเป็นถึงนักบุญสูงภูติแท้แต่ฝีมือของต้าหวงนั้นมันก็ไม่ธรรมดา