จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2741

เวลานี้ตัวหวูฟางย่อมคิดจะอวดเบ่งพลัง

หากมันเป็นนักบุญสูงภูติแท้คนอื่นๆ แล้วมันคงสังหารเขาลงด้วยกระบวนท่าเดียวแน่

แต่นักบุญสูงภูติแท้ทั้งหลายในที่แห่งนี้มันไม่มีสติปัญญา

ก่อนหน้าตอนที่หวูฟางโดนนักบุญสูงภูติแท้ตนนี้ไล่ไปนั้นเขาได้แต่ต้องหนีไปสุดหล้าฟ้าเขียว

ใครเล่าจะไปคิดฝันว่าในวินาทีสุดท้ายนั้นตัวเขากลับบรรลุพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวขึ้นมาได้ทำให้ศาสตร์คุมภูติของเขาเองก็บรรลุขึ้นมาเช่นกัน

เขานั้นยื้อกับภูติแท้นั้นไปกว่าครึ่งเดือนกว่าที่สุดท้ายจะเอาชนะมันลงได้

ใบหน้าของเหล่านักบุญสูงทั้งหลายดำมืดลงทันทีที่ได้เห็น

พวกเขานั้นต่างเสียหายกันไปใหญ่หลวงแต่เจ้าหมอนี่กลับได้ประโยชน์เสียอย่างนั้น!

“ยินดีกับพี่หวูฟางด้วย! พี่หวูฟางมีวิชาฝีมือเหนือล้ำกลับทำให้นักบุญสูงภูติแท้ยอมสยบลงได้!”

ในเวลานั้นเองที่มันมีเงาร่างหนึ่งขี่หลังกระทิงเหลืองเดินเข้ามาใกล้

เมื่อได้เห็นหน้าเย่หยวนคนทั้งหลายต่างก็หันไปมองด้วยดวงตาอาฆาตทันที

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าสิบสามนักบุญสูงนั้น พวกเขาต่างหวังจะฉีกร่างเย่หยวนเป็นชิ้นๆ

แต่เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจสายตาอาฆาตของคนทั้งหลายและเดินเข้าไปหาหวูฟาง

เหล่าคนทั้งหลายนี้มันมีแต่คนเจ้าเล่ห์มากกล หากเขาไม่วางแผนรับมือพวกเขาไว้ก่อนสุดท้ายคนที่เสียท่ามันก็จะกลายเป็นเย่หยวน

“หึๆ ยินดีกับเจ้าด้วย! เจ้าเองก็บรรลุขึ้นมาได้มิใช่หรือ? กว่าก่อนหน้าจนต้องอ้าปากค้าง

มันเร็วเกินไป!

ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นหากอยากเพิ่มพลังบ่มเพาะแล้วมันย่อมจะเป็นงานที่ยากยิ่ง

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเหล่านักบุญสูงทั้งหลายต่างต้องสะดุ้งตัวมองดูหน้าเย่หยวนอย่างคับแค้นกว่าเดิม

ที่ต้าหวงบรรลุขั้นมาได้นี้มันย่อมจะเป็นเพราะสมุนไพรสวรรค์นับไม่ถ้วนทั้งหลายนั้นแน่นอน!

ให้ตาย!

พวกเขานั้นเสียหายกันไปหนักหนาแต่กลับไม่ได้อะไรคืนมา!

ส่วนเรื่องการที่เย่หยวนบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นกลางขึ้นมานั้นมันย่อมจะไม่มีใครสนใจ

เพราะในที่แห่งนี้ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นกลางนั้นมันแสนจะอ่อนแอ

นักบุญสูงต้าวหยุนนั้นอดกล่าวขึ้นไม่ได้ “ไอ้หนู เจ้ายังมีหน้าโผล่หัวมาอีกหรือ? เจ้าคิดว่าพวกเราเหล่านักบุญสูงนั้นเป็นนักบุญจริงๆ หรืออย่างไร?”

เย่หยวนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก “พวกเจ้าย่อมมิใช่นักบุญแน่นอน แต่พวกเจ้านั้นก็มีแต่ต้องทำบุญ ทำไม? หรือว่าพวกเจ้ายังอยากจะลอง? ข้าพาพวกมันกลับมาได้ไม่ยากหรอกนะ”

ต้าวหยุนนั้นได้แต่ต้องหุบปากลงไปทันที

นักบุญสูงเทียนลู่นั้นกล่าวขึ้นมา “ช่างเถอะ ของดีจริงๆ มันย่อมจะอยู่ในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต มาเถียงกับมันไปก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี! หลังจากเข้าวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตไปแล้วข้ายังอยากรู้นักว่ามันจะเอาอะไรมาโอหังได้อีก!”

เย่หยวนตอบกลับไปด้วยคำพูดสั้นๆ “เรอะ เช่นนั้นเจ้าก็รอดู!”

แต่ในเวลานั้นเองที่มันได้มีเสียงหนึ่งกล่าวทักขึ้นมาจากด้านหลังเย่หยวน “คือว่า…น้องเย่ ข้ารวบรวมสมุนไพรสวรรค์ที่ใช้หลอมโอสถสี่ชีพมาแล้ว เจ้าพอจะ…”

เย่หยวนนั้นหันกลับไปมองและพบว่าเจ้าของเสียงมันคือชิเยว่

เขานั้นรู้แล้วว่าต้าหวงที่ติดตามเย่หยวนมานั้นเป็นถึงยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียน แน่นอนว่าเวลานี้เขาย่อมจะไม่มีทางทวงถามความแค้นใดๆ กับเย่หยวนได้

ครั้งนี้ชิเยว่นั้นมีโชคเหนือคนอื่นและไม่ได้ถูกเหล่านักบุญสูงภูติแท้ไล่ติดตาม

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือระหว่างที่เขาวิ่งหนีไปไม่รู้เหนือใต้นั้นเขากลับไปพบเข้ากับสวนสมุนไพรสวรรค์และได้สมุนไพรสวรรค์สำหรับหลอมโอสถสี่ชีพมาโดยบังเอิญ

เวลานี้เขาจึงได้เข้ามาลองคำที่เย่หยวนได้ให้ไว้

เมื่อเย่หยวนเห็นเขานั้นเย่หยวนก็อดผงะไปไม่ได้เช่นกัน

เพราะเจ้าหมอนี่กลับเก็บรวบรวมมันมาได้ครบจริง

แต่คำที่เย่หยวนเคยให้ไว้เขาย่อมจะไม่ปฏิเสธ “แน่นอน ย่อมได้!”

ไม่นานสีหน้าของเหล่านักบุญสูงทั้งหลายต่างเปลี่ยนสีไปทันที

“ระดับเก้าขั้นสุดสมบูรณ์!”

“โอสถสวรรค์จักรพรรดิระดับสี่! ฝีมือเช่นนี้มันคงเทียบได้กับเหล่าผู้อาวุโสระดับสูงทั้งหลายของพันธมิตรโอสถเลยมิใช่หรือ?”

“ข้าว่าข้าเข้าใจแล้วว่าทำไมนักบุญสูงต้าหวงนั้นจึงได้ติดตามเขามาเช่นนี้!”

…

ได้เห็นโอสถสี่ชีพระดับเก้าขั้นสุดสมบูรณ์นั้นเหล่านักบุญสูงทั้งหลายต่างต้องเปลี่ยนสีหน้าไป

การจะหลอมโอสถสวรรค์จักรพรรดิขึ้นมาให้ได้ถึงระดับนี้มันมีแต่เหล่ายอดฝีมือของยอดฝีมือเท่านั้น!

เพราะเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนบนทวีปพิรุณใสนั้นคือตัวตนที่สูงล้ำหัวเหล่าเจ้านิกายทั้งหลายไปสิ้น

“นี่มันยังมิใช่ทางขึ้นเขาหลัก?” เย่หยวนที่นึกขึ้นมาก็อดถามขึ้นไม่ได้

“แน่นอนว่ายังไม่ใช่! ด้วยกำลังของเจ้าในตอนนี้มีหรือที่จะไปถึงประตูหลังของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตได้? นี่แห่งนี้มันยังนับเป็นนิกายนอกของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตไม่ได้ด้วยซ้ำ! หากเจ้าไปถึงประตูหลักได้จริงๆ แล้วแม้แต่ข้าเองก็คงช่วยเหลือปกป้องเจ้าไม่ได้! ที่แห่งนั้นแม้แค่จะโดนเศษฝุ่นปลิวมาใส่เจ้าก็คงตายลงแน่” หมี่เทียนกล่าวขึ้นมา

เย่หยวนที่ได้ยินนั้นต้องยืนนิ่งไปอย่างมึนงง แค่เศษฝุ่นมันจะฆ่าคนได้อย่างไร

“ไม่รู้ว่าหักโมฆะเซียนผงาดนั้นมันอยู่ที่ใด” เย่หยวนขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา

วังนี้มันแสนยิ่งใหญ่ ต่อให้เป็นเย่หยวนเองก็ยังไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากที่ไหน

เหยียนยูเจินนั้นบอกแค่ว่าต้องการหักโมฆะเซียนผงาด ไม่ได้บอกว่ามันอยู่ที่ไหน

แต่มาคิดๆ ดูแล้วที่แห่งนี้มันก็อันตรายเสียจริง

ไม่เช่นนั้นแล้วด้วยกำลังของเหยียนยูเจินในตอนนั้น มีหรือที่เขาจะเอามันกลับออกไปไม่ได้

“อ้าก!”

“กรี๊ด!”

…

คนทั้งหลายที่เดินเข้ามานั้นต่างต้องยกมือขึ้นปิดหูเพราะเสียงจากด้านหลัง

เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายนั้นต่างต้องหันกลับไปมองและพบว่าที่ด้านหลังนั้นมันมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกตายลงไปหลายคน

สีหน้าของคนทั้งหลายเปลี่ยนสีไปทันทีเพราะไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ด้านหลังของพวกเขานั้นมันกลับมีกลุ่ม ‘คน’ อีกกลุ่มหนึ่งปรากฏขึ้น

‘คน’ ทั้งหลายเหล่านี้มันมีชุดร่างที่มอมแมมพร้อมถือดาบยาวในมือมีการเคลื่อนไหวที่แสนรวดเร็ว

พวกเขานั้นดูเหมือนมนุษย์แต่ดวงตาและปากของพวกเขานั้นมันกลับมีหมอกควันสีดำไหลออกมา

เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกทั้งหลายนั้นเตรียมตัวรับมือพวกมันขึ้นทันที

เหล่าคนที่รอดมาถึงตอนนี้ได้ล้วนแล้วแต่มีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นปลายขึ้นไปทั้งสิ้น ไม่มีใครอ่อนแอ

แต่เมื่อได้ปะทะกับกลุ่ม ‘คน’ ทั้งหลายนี้แล้วพวกเขานั้นกลับไม่อาจจะทำอันตรายอีกฝ่ายได้แม้แต่น้อย

เสียงของคนผู้หนึ่งร้องขึ้น “พลังงานอัปยศในที่แห่งนี้มันรุนแรงเกินไป ศพทั้งหลายนั้นมันนอนกองอยู่ในพลังงานอัปยศมาแสนนานทำให้หอกดาบไม่อาจทำอันตรายใดๆ พวกมันได้กลายเป็นศพอัปยศไป!”

…………………………