จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2740

ในป่าลึกนั้นมันมีฝุ่นตลบอบอวลไปทั่วด้วยความโกลาหล

นักบุญสูงต้าวหยุนนั้นถูกไล่ตามมาจนถึงที่นี่

“โฮ่ก!”

เสียงคำรามนั้นมันมาพร้อมกับการโจมตีของอสูรเหล็กดำส่งร่างของต้าวหยุนปลิวลอยไป

“ไอ้สารเลว ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!” ต้าวหยุนร้องลั่นขึ้นมา

แต่ในเวลานั้นเองที่ดวงตาของอสูรเหล็กดำมันกลับหันไปมองที่คนอีกผู้หนึ่ง

คนผู้นี้เป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกที่วิ่งหนีไปกับกลุ่มคนทั้งหลาย

ได้เห็นเช่นนั้นเขาก็ได้แต่ต้องทำหน้าเหยเกร้องออกมา “ให้ตายสิวะ ไอ้เด็กเวร! ข้าอุตส่าห์หลบซ่อนไม่แสดงตัวแล้วเจ้าจะต้องบังคับข้าออกไปให้ได้?”

พูดไปเขาก็ปลดปล่อยคลื่นพลังรุนแรงออกมาเป็นถึงยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นต้นสุด

แน่นอนว่าหน้าตาของเขาเองมันก็เปลี่ยนแปลงไปเช่นกัน

เมื่อต้าวหยุนได้เห็นใบหน้านั้นเขาก็อดร้องลั่นขึ้นมาไม่ได้ “ไอ้เวรชางเจี๋ย เจ้ากลับยังมีหน้ามาหลบซ่อนอยู่อีก!”

นักบุญสูงชางเจี๋ยนั้นร้องตอบกลับไป “เจ้าสิวะไอ้เวร! ทั้งตระกูลเจ้ามันมีแต่ไอ้เวร! เจ้าเหงามากหรือถึงต้องเปิดเผยตัวตนตั้งแต่ยังไม่ทันเข้ามา! ถึงต้องลากข้าเข้ามาเกี่ยวกับความฉิบหายที่เจ้าก่อนี่ด้วย?”

ต้าวหยุนนั้นตอบกลับไปด้วยใบหน้าดำมืด “เลิกพูดจาไร้สาระเสียที! ตอนนี้มาร่วมมือกันจัดการเจ้านี่ก่อนเถอะ! แม้ว่าเจ้าอสูรเหล็กดำนี้มันจะมีพลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นต้นแต่ว่ามันกลับเก่งกาจเกินมือข้าไปนัก!”

ชางเจี๋ยนั้นต้องร้องด่ากลับมา “ไอ้เวร! เช่นนั้นจะยังยืนนิ่งอะไรอีก? รีบๆ ลงมือได้แล้ว!”

นักบุญสูงทั้งสองนั้นต่างได้แต่ต้องด่าว่ากันไปมาไม่มีสิ้นสุด

เหล่านักบุญสูงภูติแท้ที่เย่หยวนปล่อยออกมานี้มันทำลายแผนการของทุกคนลงสิ้น

อย่างนักบุญสูงชางเจี๋ยนี้เองแม้แต่ตอนที่ได้เห็นทุ่งสมุนไพรสวรรค์นั้นเขาก็ยังไม่คิดเผยตัว แต่สุดท้ายเวลานี้เมื่อถูกไล่ล่าเขาก็มีแต่ต้องแสดงฝีมือออกมา

เหล่านักบุญสูงที่ซ่อนตัวอยู่คนอื่นๆ เองก็มีสภาพไม่ต่างจากเขา

หากยังซ่อนตัวต่อไปมันคงได้ตายในนามนักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกแล้ว

พวกเขานั้นไม่ยอมแสดงตัวออกมาเพราะหวังว่าจะออกมาในเวลาที่เหมาะสมได้เจอสมบัติที่แท้จริงเท่านั้น

แต่เวลานี้พวกเขากลับต้องเผยตัวออกมาอย่างจำใจ

แน่นอนว่าเหล่านักบุญสูงทั้งหลายนั้นย่อมจะด่าว่าเย่หยวนกันไม่ขาดปาก

พวกเขานั้นไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรับมือเหล่านักบุญสูงภูติแท้ทั้งหลายนี้

โชคยังดีที่พวกเขานั้นหนีมาได้ทันเวลาและเหล่าภูติแท้ทั้งหลายนี้ไม่ได้ฉลาดมากมาย ทำให้พวกเขาแยกย้ายกันหนีออกมาได้ไม่เช่นนั้นแล้วหากถูกภูติแท้พลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นกลาง และปลายมากมายนับสิบรุมล้อมโจมตีพวกเขาย่อมมีแต่ต้องตายกับตาย

เวลานี้กองกำลังใดๆ มันย่อมจะแตกกระจายหนีเอาชีวิตรอดตัวใครตัวมัน

ในเวลานี้บนเขาสูงต้าหวงกำลังค่อยๆ มีพลังพุ่งทะยานขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

เย่หยวนนั้นชิงเอาดอกกระจับน้ำฝังสวรรค์มาจากชิเยว่แต่โอสถสวรรค์ที่เขาต้องการหลอมนั้นมันยังขาดสมุนไพรสวรรค์หลักไปอีกสองชนิด

เขาเองก็ไม่นึกว่าจะได้มาเจอมันในที่แห่งนี้

เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่รอช้ารีบหลอมโอสถสวรรค์จักรพรรดิระดับสี่ให้แก่ต้าหวงทันที

เย่หยวนนั้นมองดูต้าหวงค่อยๆ บรรลุขึ้นมาแต่ก็อดขมวดคิ้วแน่นไม่ได้ “ข้าไม่นึกเลยว่าโอสถสวรรค์จักรพรรดินั้นกลับจะไม่อาจช่วยให้เขาผ่านชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นกลางขึ้นไปได้! แต่ละขั้นของชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นมันช่างยิ่งใหญ่นัก!”

“ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์นั้นก่อนจะถึงจักรพรรดิเซียนมันคงเรียกได้ว่าเป็นระดับพื้นฐานสิ้น! หลังจากขึ้นชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมาได้แล้วเท่านั้นที่ถึงจะเรียกว่าเป็นการบ่มเพาะที่แท้จริง! หลังขึ้นชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนแล้วทุกย่างก้าวมันย่อมยากเย็นล้ำต่อให้จะเป็นโอสถสวรรค์ระดับแท้มันก็ไม่อาจจะส่งผลได้มากมายในขั้นนี้! แน่นอนว่าหากเจ้าหลอมโอสถสวรรค์จักรพรรดิระดับห้าได้ฤทธิ์ของมันย่อมจะเป็นคนละเรื่องกันสิ้นเชิงแล้ว” หมี่เทียนกล่าวขึ้นมา

เย่หยวนได้แต่ต้องกลอกตาหนี มีหรือที่โอสถสวรรค์จักรพรรดิระดับห้ามันจะหลอมได้ง่ายๆ?

ยิ่งเป็นโอสถสวรรค์จักรพรรดิระดับสูงมันก็ยิ่งยุ่งยากซับซ้อน

ที่สำคัญไปกว่านั้นโอสถสวรรค์ระดับสี่และโอสถสวรรค์ระดับห้านั้นมันยังห่างกันสิ้นเชิง เหมือนชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกและชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียน

ในการโอสถนั้นมันก็ไม่ได้ง่ายไปกว่ากันเลย

แต่เวลานี้สมบัติประจำตระกูลได้หายไปแล้ว มีหรือที่ต้าวหยุนจะยังยิ้มได้?

เทียนลู่กล่าวขึ้นมาตามพร้อมกันฟันแน่น “ยังดีสิ! โอสถสวรรค์ระดับห้าที่ข้าเก็บไว้นานกว่าพันปีนั้นมันกลับถูกใช้ลงไปจนหมดสิ้น! หากครั้งนี้ข้าไม่ได้อะไรกลับไปจากวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตข้าผู้นี้คงถือว่าขาดทุนแล้ว! ไอ้เจ้าเวรนั่นมันช่างเล่นงานคนได้เจ็บช้ำนัก! นอกจากว่ามันจะได้ประโยชน์ไปมหาศาลแล้วมันกลับยังทำให้เราเสียหายกันมากล้น!”

“ให้ตายสิวะ พวกเจ้ายังดีสิ! ข้านั้นถูกนักบุญสูงภูติแท้เจ็ดตนไล่ล่า! มันมีถึงตัวที่พลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นปลายด้วย! นอกจากว่าข้าจะเสียโอสถสวรรค์ที่เก็บไว้ทั้งหมดแล้วข้ายังได้รับบาดเจ็บสาหัสมาอีก! เวลานี้ข้าใช้พลังได้แค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นต้นเท่านั้นแล้ว!”

คนที่พูดนั้นคือนักบุญสูงจีหยู เขานั้นเป็นถึงยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นกลางผู้เก่งกาจ

แต่เขานั้นโชคร้ายถูกฝูงนักบุญสูงภูติแท้ตามติดจนแทบต้องตายลงหลายครั้งด้วยกัน

โชคยังดีที่ภูติแท้ทั้งหลายนั้นมันไร้สติปัญญาทำให้สุดท้ายเขาหนีรอดชีวิตออกมาได้

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นเขาก็บาดเจ็บหนักจนเสียกำลังไปกว่าร้อยละสามสิบ!

เวลานี้เขานั้นจึงใช้พลังได้แค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นต้นเท่านั้น

นักบุญสูงคนอื่นๆ เองก็มีสภาพน่าสมเพชไม่แพ้กัน

แต่เบื้องหน้าทางขึ้นเขานั้นนอกจากเหล่านักบุญสูงทั้งหลายแล้วมันยังมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกและชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวหลายคนที่รอดมาได้ด้วย

แต่ว่าจากตอนแรกที่มีกองกำลังกว่าสี่ถึงห้าร้อยคนนั้นมันเหลือยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกเพียงแค่ไม่ถึงสองร้อยคน!

เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกนั้นตายไปมากกว่าครึ่ง

แต่ว่ามันก็มีบางคนในกลุ่มพวกเขาที่กำลังยิ้มกว้างด้วยความท่าทางร่าเริง

เขานั้นกลับจูงนักบุญสูงภูติแท้มาด้วย!

นักบุญสูงภูติแท้นี้ย่อมจะเป็นหนึ่งในตัวที่ไล่ล่าคนทั้งหลายก่อนหน้า

“ชิๆ จะว่าไปแล้วข้าก็ต้องขอบคุณเย่หยวนมันจริงๆ! หากไม่มีมันแล้วข้าเองก็คงไม่มีทางได้นักบุญสูงภูติแท้มาครอง! ชิๆ ไอ้หมอนั่นมันเอาต้าหวงมาหลอกข้าได้เจ็บแสบนัก แต่เวลานี้ก็ถือว่าหายกันแล้วกัน!”

แน่นอนว่าคนผู้นี้ย่อมจะเป็นหวูฟางแน่นอนแล้ว!