จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2744

ใบหน้าของเหล่านักบุญสูงทั้งหลายนั้นดูมืดดำคร่ำเครียดลงทันที

มีหรือที่พวกเขาจะไม่เคยคิดถึงเรื่องที่เย่หยวนกล่าวนี้?

แต่ด้วยสภาพของพวกเขานั้นนอกจากนอนรอความฉิบหายแล้วมันยังจะทำอะไรได้?

สู้ไปอย่างไร้หนทางชนะนั้นมันก็มีแต่เร่งความตายของตัวเองเท่านั้น

พันธมิตรโอสถนั้นแข็งแกร่งจนเกินไป!

“หากไม่คิดยอมรับแล้วจะให้ทำอย่างไรได้เล่า?” ต้าวหยุนกล่าวขึ้นมาด้วยท่าทางหมดแรง

“หากไม่ยอมพวกเจ้าก็ต้องลุกขึ้นต้าน! พวกเจ้านั้นต่างเป็นยอดคนที่อยู่บนจุดสูงสุดของทวีปพิรุณใส มีแต่ต้องร่วมมือกันเท่านั้นถึงจะพอต่อต้านพันธมิตรโอสถได้บ้าง!” เย่หยวนกล่าวขึ้นมา

แต่นักบุญสูงจื่อหยางนั้นกลับส่ายหัวปฏิเสธขึ้นทันที “เปล่าประโยชน์! ต่อให้เราจะรวมตัวกันมันก็คงไม่อาจเทียบพันธมิตรโอสถนั้นได้!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “อีกฝ่ายมันก็แค่ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนราวยี่สิบคน! ในที่แห่งนี้พวกเจ้าก็มีถึงสิบสองคนแล้ว! ยอดฝีมือในห้ายอดแดนสวรรค์นี้อย่างน้อยๆ มันก็คงมีถึงสิบห้าคนมิใช่หรือ? บวกกับเหล่านักบุญสูงแห่งเขาหมื่นอสูรนั้นแล้วพวกเจ้าย่อมจะมีกำลังมากกว่าพันธมิตรโอสถแน่! ส่วนเรื่องกำลังต่อสู้ระดับสูงนั้นให้ข้าเป็นคนจัดการมันเอง!”

“อะไรนะ?! เขาหมื่นอสูรนั้นมีนักบุญสูงเพิ่มถึงเก้าคนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” จื่อหยางนั้นอดร้องถามขึ้นไม่ได้

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “พันธมิตรโอสถนั้นมีโอสถสวรรค์ระดับแท้สร้างยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนได้นับไม่ถ้วน ทำไมข้าจะทำบ้างไม่ได้? หากมีสมุนไพรสวรรค์มากพออย่าว่าแต่เก้า ต่อให้จะเก้าสิบข้าก็สร้างได้!”

คนทั้งหลายนั้นได้แต่มองหน้าเย่หยวนอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

พวกเขานั้นต้องทนยากลำบากแค่ไหนกว่าจะบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขึ้นมาได้?

แต่เมื่อมันออกมาจากปากเย่หยวนนั้น ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นกลับเข้าถึงได้ง่ายดายราวกับการหายใจ

ทำเอาคนทั้งหลายแทบอยากจะสิ้นใจลงตรงนั้น!

แต่คิดไปแล้วมันก็ทำให้คนทั้งหลายโล่งใจขึ้นมากเช่นกัน

ทำไมพันธมิตรโอสถมันถึงได้มียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรรดิเซียนมากมายปานนั้น?

มันเพราะว่าโอสถสวรรค์ระดับแท้มิใช่หรือ?

“เย่ผู้นี้ไม่ต้องให้พวกเจ้าช่วยลงมืออะไรด้วย หลังจากเย่ผู้นี้กลับไปถึงห้ายอดแดนสวรรค์ได้แล้วข้าหวังว่าพวกเจ้าจะช่วยเหลือข้าลับๆ เท่านั้น! การเก็บเกี่ยวครั้งนี้มันย่อมจะไม่ธรรมดา ข้าจะช่วยพวกเจ้าหลอมโอสถสวรรค์และพัฒนาพลังฝีมือไปเอง วันหน้าหลังจากทำลายพันธมิตรโอสถมันลงได้แล้วเย่ผู้นี้จะก่อตั้งศาลาโอสถขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งและสั่งสอนวิชาการหลอมโอสถสวรรค์ระดับแท้ ให้คนทั้งหลายไม่ต้องเกรงกลัวอยู่ใต้อำนาจของใครอีก! พวกเจ้าคิดอย่างไร?”

เหล่าคนทั้งหลายนั้นต่างเป็นเฒ่ามากเล่ห์ หากไม่แน่ใจว่าจะสำเร็จแน่นแล้วต่อให้จะช่วยชีวิตพวกเขาไว้สุดท้ายพวกเขาก็คงไม่ยอมรับปากช่วย

หรือต่อให้จะรับปากช่วยไปตรงนี้พวกเขาก็อาจจะเอาข่าวนี้กลับไปบอกพันธมิตรโอสถเพื่อแลกรางวัลเล็กๆ น้อยๆ ก็เป็นได้

หากคิดอยากดึงพวกเขาเข้าร่วมจริงๆ แล้วมันก็ต้องยื่นผลประโยชน์ให้เห็นกับตาก่อน!

สั่งสอนวิชาโอสถหลอมโอสถสวรรค์ระดับแท้ มันย่อมจะน่าดึงดูดมากสำหรับพวกเขาทั้งหลาย

เพื่อที่จะกดหัวพวกเขาทั้งหลายไว้ทางพันธมิตรโอสถนั้นย่อมจะไม่ปล่อยให้พวกเขาได้โอสถสวรรค์ระดับห้ามาใช้แน่นอนเพื่อตัดเส้นทางที่พวกเขาอาจจะพัฒนาเหนือล้ำพวกตน

ไม่เช่นนั้นแล้วมีหรือที่คนทั้งหลายนั้นจะยอมเสี่ยงชีวิตลงมายังดินแดนอันตรายอย่างวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนี้?

คนอื่นๆ นั้นอาจจะไม่รู้แต่พวกเขานั้นย่อมรู้ดีว่าวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมันเป็นสถานที่อันตรายแค่ไหน!

ก่อนนั้นกลุ่มยอดฝีมือของยุคสมัยได้ลงมายังที่แห่งนี้และมีเพียงแค่โฉปู้ฉุนเท่านั้นที่รอดออกไป

มีหรือที่พวกเขาจะเดาไม่ได้ว่ามันอันตรายแค่ไหน?

เพียงแค่ว่าพวกเขานั้นไม่มีทางเลือก!

แน่นอนว่าเมื่อเย่หยวนกล่าวถึงเรื่องนี้ขึ้นมาเหล่านักบุญสูงทั้งหลายต่างก็ต้องเบิกตากว้าง

“น้องเย่ นี่เจ้าพูดจริง?” นักบุญสูงจื่อหยางกล่าวถาม

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “จริงเสียจริงกว่าจริง! วันหน้านั้นหลังจากข้าตั้งศาลาโอสถขึ้นมาใหม่แล้วบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนได้การช่วยพวกเจ้าทั้งหลายขึ้นสู่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นสุดมันก็คงมิใช่เรื่องยากเช่นกัน! พวกเจ้ารู้ดีว่ามันมิใช่เรื่องเกินมือข้า”

ด้วยทรัพยากรที่จำกัดนี้เย่หยวนย่อมจะแทบไม่มีหนทางใดที่จะฝึกฝนโอสถสวรรค์ระดับห้าขึ้นถึงระดับแท้ในทวีปพิรุณใสนี้ได้

เย่หยวนนั้นคาดเดาว่าฝ่ายพันธมิตรโอสถเองก็คงยังไม่อาจจะหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าให้ถึงระดับแท้ได้เช่นกัน

เพราะจะอย่างไรเสียสมุนไพรสวรรค์ระดับห้าบนทวีปพิรุณใสนั้นมันก็แทบเรียกได้ว่าไม่มีอยู่จริง!

แต่เย่หยวนนั้นมีรากฐานที่สุดแสนมั่นคงสำหรับโอสถสวรรค์ระดับห้าพื้นฐานทั้งหลายแล้วมันคงไม่เกินความสามารถหากจะหลอมให้ถึงระดับเก้า

นักบุญสูงจื่อหยางนั้นหันไปมองหน้าเหล่านักบุญสูงทั้งหลาย “พี่น้อง พวกเจ้าเห็นว่าอย่างไรกันบ้าง? ชายหนุ่มคนนี้มันคือคนที่อาจจะขึ้นถึงระดับของหลี่ฉางเซิงคนนั้นได้!”

ชัดเจนเลยว่าเขานั้นตัดสินใจแล้ว

“โอสถสวรรค์ด้วย! โอสถสวรรค์มากมาย!”

“นั่นมัน…หักโมฆะเซียนผงาด! ภูติล้ำสวรรค์โศก! ใบสวรรค์น้ำแข็งเงิน! ซี้ด…มันมีแต่สมบัติล้ำค่าสิ้น!”

“ให้ตายเถอะ! พลังปิดกั้นนี้มันไม่ได้อ่อนแอไปกว่าที่เราเปิดใช้ก่อนหน้ามาเลย!”

…

ได้เห็นสมบัติแต่ไม่อาจแตะต้องนั้นมันย่อมจะทำให้เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งหลายแทบคลั่งไป

แต่เย่หยวนนั้นกลับยิ้มกล่าวขึ้น “ไม่ต้องกังวลไป ข้าจะเข้าไปเอามาเอง!”

นักบุญสูงจื่อหยางนั้นหรี่ตาลงกล่าวทันที “น้องเย่ อย่าได้พูดจาไร้สาระ! ต่อให้เจ้าจะคุ้นเคยกับที่แห่งนี้แต่พลังปิดกั้นนี้มันก็เกินมือเจ้าแน่นอน!”

หักโมฆะเซียนผงาดนั้นอยู่ตรงหน้านี้!

ก่อนนั้นเหตุผลที่เหยียนยูเจินไม่อาจเอาหักโมฆะเซียนผงาดไปได้มันก็คงเพราะว่าพลังปิดกั้นนี้เช่นกัน

เย่หยวนนั้นไม่คิดต่อล้อต่อเถียงใดๆ และก้าวเดินเข้าไปในค่ายกลทันที

เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายนั้นต่างร้องขึ้นมาสุดเสียงแทบพร้อมๆ กัน

แต่พวกเขานั้นกลับพบว่าเย่หยวนยังเดินเข้าไปต่อได้อย่างปลอดภัย

เย่หยวนนั้นเดินหน้าสองก้าวถอยหนึ่งก้าวเอียงซ้ายขวาไปมาค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้เรื่อยๆ อย่างไม่ทำให้ค่ายกลปิดกั้นทำงาน

เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายนั้นต่างต้องอ้าปากค้าง

“เขาทำได้อย่างไรกัน? ค่ายกลปิดกั้นนี้อย่างน้อยๆ มันต้องระดับหกแน่! หรือว่าเขานั้นจะรู้วิชาค่ายกลระดับหก?” นักบุญสูงต้าวหยุนกล่าวขึ้นมา

“ค่ายกลระดับคนนั้นมันมิใช่สิ่งที่จะปรากฏขึ้นบนทวีปพิรุณใสได้เลย! แล้วผู้บรรลุสวรรค์อย่างเขานั้นทำมันได้อย่างไร?” นักบุญสูงจื่อหยางเองก็อดร้องขึ้นไม่ได้

เรื่องก่อนๆ มานั้นหากบอกว่าเย่หยวนบังเอิญไปเจอแผนที่วังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นมันยังพอเข้าใจได้

แต่การเดินผ่านค่ายกลปิดกั้นระดับหกนี้มันย่อมจะเหนือความคาดหมายคนทั้งหลายไป

เพราะจะอย่างไรเสียยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยงนั้นมันก็ไม่เคยปรากฏขึ้นบนทวีปพิรุณใสมาก่อนเลย ไม่ต้องพูดถึงปรมาจารย์ค่ายกลระดับหกเลย