จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2755

“แน่นอนว่าเป็นข้า! เจ้าคิดว่าแค่ไอ้เด็กพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยคนหนึ่งมันจะทำอะไรได้มากมาย? มันก็แค่หมากตัวหนึ่งของข้าเท่านั้น! หลังจากที่ข้าหนีจากมิติวิเศษกรองศักดิ์สิทธิ์มาได้แล้วข้าก็ยังไม่กล้ากลับขึ้นไปบนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดและได้แต่ต้องซ่อนตัวอยู่ในโลกใบน้อยนี้! หลังจากโฉปู้ฉุนมันออกไปแล้วข้าก็จึงได้เริ่มแผนการ!”

“แม้ว่ามดจากภพเบื้องล่างนั้นมันจะไร้ซึ่งพลังใดๆ แต่ว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของพวกมันก็ยังมีประโยชน์อยู่บ้าง! เพราะฉะนั้นข้าจึงได้สังหารสามยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์ที่ปกครองโลกนี้อยู่และกลืนวิญญาณดั่งเดิมของพวกมันมา จากนั้นก็ใช้พลังสุดท้ายจัดการโลกนี้ปิดทางเข้าออกมันด้วยเขาแห่งถงเทียนและดูดพลังของโลกมาให้เป็นพลังงานเขาแห่งถงเทียนนี้! จากนั้นข้าก็ใช้กฎแห่งเวลาจนถึงที่สุดเปลี่ยนแปลงกระแสเวลาของมหาพิภพถงเทียน เมื่อจัดการเรื่องทั้งหลายเสร็จสิ้นข้าก็ตกสู่ห้วงหลับใหลอันยาวนาน”

“ภายใต้เวลาที่หมุนไปอย่างรวดเร็วนั้นมันก็ได้กำเนิดยอดฝีมือหลายยุคหลายสมัยขึ้นมา ส่งพลังงานให้แก่วิญญาณดั่งเดิมของข้าผู้นี้! วิญญาณดั่งเดิมของข้านั้นมันก็ค่อยๆ ฟื้นคืนสภาพกลับมาจนถึงสุดท้ายที่ข้าตื่นขึ้นมา ตั้งแต่นั้นมาข้าก็เริ่มวางแผนทำการดูดกลืนเสี้ยววิญญาณศักดิ์สิทธิ์โดยตรง”

“หลังจากที่ข้าตื่นขึ้นมาได้แล้วนั้นเขาแห่งถงเทียนมันก็ยังไม่คืนสภาพสมบูรณ์และข้าเองก็ยังสุดอ่อนแอจนไม่อาจกลับขึ้นสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดไปได้ แต่ว่าหลังจากตื่นขึ้นมานั้นข้ากลับพบเรื่องแปลกประหลาดเพราะเวลาที่ข้าตั้งไว้นั้นมันกลับเกิดความผิดปกติขึ้น! ในโลกนี้มันกลับมีคนที่ทำให้พลังกฎแห่งเวลาของข้าปั่นป่วนได้ มันย่อมหมายความว่ามีคนที่เข้าใจพลังแห่งกาลเวลาจนถึงระดับกฎ! นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ข้าได้พบเจ้า!”

“หึๆ การได้เจอเจ้านั้นมันเป็นอะไรที่น่าตกตะลึงมากทีเดียว เพราะเจ้านั้นกลับใช้หัวใจแห่งถงเทียนสร้างวรยุทธบ่มเพาะชั้นบรรยากาศสวรรค์ของตัวเองขึ้นมาได้ เก่งกาจเสียจริง! ที่สำคัญไปกว่านั้นระหว่างที่เจ้าบ่มเพาะไปใกล้ถึงจุดสุดยอดเรื่อยๆ นั้นเขาแห่งถงเทียนมันก็ค่อยๆ คืนกลับสภาพมาเช่นกันวิญญาณดั่งเดิมของข้ามันจึงฟื้นฟูขึ้นอย่างรวดเร็ว! ตอนที่เจ้ายกเขาแห่งถงเทียนเปิดทางกลับขึ้นสามสิบสามสวรรค์นั้นนอกจากว่าวิญญาณดั่งเดิมของข้าจะฟื้นสภาพได้สมบูรณ์แล้วแต่มันกลับพัฒนาไปอีกขั้นด้วย ขั้นมาถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นสุด!”

เหยียนยูเจินนั้นไม่คิดปกปิดอะไรเล่าออกมาทั้งหมดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนมหาพิภพถงเทียนราวกับว่าสิ่งที่เขาทำนั้นมันแสนเล็กน้อย แต่เย่หยวนนั้นกลับหน้าแดงหน้าดำเมื่อได้ยิน!

ชีวิตนับล้านๆ บนมหาพิภพถงเทียนนั้นมันกลับเป็นได้แค่เศษอาหารของเหยียนยูเจิน และเส้นทางการเติบโตของเย่หยวนนั้นมันกลับเป็นการช่วยเหยียนยูเจินฟื้นฟูตัว!

เขานั้นไม่รู้มาก่อนเพราะตอนนั้นเขาช่างอ่อนแอ ในสายตาของยอดฝีมือระดับเหยียนยูเจินแล้ว เขาคงเป็นแค่มดที่กัดเจ็บกว่าตัวอื่นๆ หน่อย

เย่หยวนกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าดำมืด “เพราะฉะนั้นหลังจากข้าบรรลุสวรรค์ขึ้นไปได้เจ้าจึงคิดว่าจะใช้งานข้าต่อและเปิดเผยเส้นทางของทั้งสองโลกและคิดจะให้ข้าลงไปเอาหักโมฆะเซียนผงาดมาให้?”

เหยียนยูเจินยิ้มกว้างขึ้น “ไม่เลว! ในความคิดข้า เจ้าเป็นหมากตัวสำคัญเสมอมา แต่ข้าก็ไม่นึกว่าเจ้ากลับจะสลัดพ้นโซ่ตรวนของโลกนี้ได้! ข้าจึงคิดว่าจะใช้งานเจ้าต่อได้อีกหน่อย! เพราะเจ้านั้นช่างมีพรสวรรค์เหลือเกิน!”

เย่หยวนบรรลุเต๋ากลายเป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์และมีพลังทำลายดวงดาว

สำหรับคนบนสามสิบสามสวรรค์นั้นเรื่องนี้คงแสนจะธรรมดา

แต่เหยียนยูเจินนั้นรู้ดีว่ามันยากแค่ไหนสำหรับเย่หยวน!

แค่เย่หยวนมีวรยุทธบ่มเพาะที่ส่งเขาถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์ได้มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขานั้นจะบรรลุได้จริง

เพราะว่าโลกใบน้อยนี้มันเป็นโลกที่ถูกเหยียนยูเจินตัดขาดจากสวรรค์พลังงานใดๆ มันไม่เข้ากับเต๋าสวรรค์ของสามสิบสามสวรรค์เลย!

สำหรับคนบนมหาพิภพถงเทียนแล้ว เหยียนยูเจินนั้นคือตัวร้ายที่ตัดเส้นทางสู่สวรรค์ของพวกเขาทุกคน

แต่เย่หยวนนั้นกลับทำได้!

ทำเช่นนี้ได้แค่คำว่าสุดยอดยังน้อยไป!

ผู้บรรลุสวรรค์จากโลกใบน้อยนั้นไม่ว่าจะเก่งกาจแค่ไหนแต่กว่าจะขึ้นไปถึงสามสิบสามสวรรค์ได้นั้นพวกเขาก็ต้องมีอายุรุ่นปู่ย่าแล้ว!

แน่นอนว่ามันก็ยังมีคนอย่างโฉปู้ฉุนเป็นข้อยกเว้น

แต่เหยียนยูเจินนั้นรู้ดีว่าต่อให้เย่หยวนจะขึ้นไปบนสามสิบสามสวรรค์แล้ว เขาก็คงยังจะเป็นยอดคนไร้ที่เปรียบบนทวีปพิรุณใสเช่นกัน

สิ่งที่โฉปู้ฉุนทำไม่ได้ เย่หยวนอาจจะทำได้!

ก่อนนั้นที่โฉปู้ฉุนเข้าไปยังวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นแม้เขาจะไม่ได้สมบัติใดๆ กลับไปแต่เขาก็ไม่ตายและรอดกลับมาได้แบบหวุดหวิด

แต่เหยียนยูเจินนั้นคิดว่าเย่หยวนอาจจะทำได้ จึงได้สร้างเรื่องราวเช่นนี้ขึ้นมา

“แล้วเจ้าเอาหักโมฆะเซียนผงาดกลับมาได้หรือไม่? หากเจ้าไม่มีมันก็คงไม่มีค่าจะเก็บคนรักของเจ้าเป็นตัวประกันแล้ว” เหยียนยูเจินยิ้มขึ้นมา

เย่หยวนโยนขวดใบน้อยที่มีหักโมฆะเซียนผงาดอยู่ไปให้ด้วยใบหน้าไม่พอใจ