จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2756

เหยียนยูเจินนั้นมีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งและเฉียบคมมาก เขานั้นจ้องมองดูทุกการซึมซับพลังหักโมฆะเซียนผงาดของเย่หยวนอย่างไม่วางตา และมันก็ไม่มีอะไรผิดปกติแม้แต่น้อย!

“พอ!”

เหยียนยูเจินร้องขึ้นมาก่อนจะดึงเอาหักโมฆะเซียนผงาดกลับคืนไป สิ่งนี้มันล้ำค่าเกินไป ใช้เพื่อทดสอบยังพอว่าแต่หากทดสอบมากไปมันมีแต่จะเสียของ สิ่งนี้มันเป็นกุญแจที่สำคัญต่อการบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยงของเขา! หากเย่หยวนใช้มันไปหมดแล้วเขาจะยังเอาอะไรมาบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยงอีก?

เย่หยวนมองหน้าเหยียนยูเจินก่อนจะขมวดคิ้วแน่น “ทีนี้เจ้าจะปล่อยพวกลี่เอ๋อไปได้หรือยัง?”

แต่เหยียนยูเจินนั้นยิ้มตอบกลับไปอย่างเย็นเยือก

“เย่หยวน เจ้ามันอันตรายเกินไป! ข้านั้นไม่อยากจะมีศัตรูเช่นเจ้า สุดท้ายมันจะได้กลายเป็นแค่หินให้เจ้าเหยียบข้ามไป! หากข้าปล่อยพวกมันไปแล้วข้าจะยังเอาอะไรมาควบคุมเจ้าได้? แน่นอนว่าหากเจ้ามีปัญญาเจ้าจะเดินทางไปยังโลกใบน้อยเบื้องล่างอันนับไม่ถ้วนนั้นเพื่อหามิตรสหายและคนรักของเจ้าก็คงไม่มีปัญหา”

เย่หยวนขมวดคิ้วแน่นก่อนจะกล่าวขึ้น “เจ้าต้องการอะไรกันแน่?”

เขานั้นรู้ว่าเหยียนยูเจินนั้นคงมีแผนอะไรอยู่และไม่มีทางปล่อยให้เรื่องจบลงแค่นี้ หวังให้เขาปล่อยคนนั้นมันย่อมจะไม่มีทางเกิดขึ้นได้

แต่ว่าเย่หยวนนั้นก็ไม่ได้รีบร้อนใดๆ ตราบเท่าที่เหยียนยูเจินนั้นใช้หักโมฆะเซียนผงาดบ่มเพาะไป สักวันเขาต้องสิ้นท่าแน่

เย่หยวนนั้นไม่ได้แสดงท่าทางโกรธเคืองไม่ออกใจออกมามากมายเพราะเหยียนยูเจินรู้ดีว่าเวลาที่เขาโกรธจริงๆ มันจะไม่มีอาการแสดงออกภายนอกมากมาย

การแสดงท่าทีว่าคับแค้นสุดใจออกมาตอนนี้มันมีแต่จะทำให้อีกฝ่ายคิดสงสัยขึ้นมาแทน

แท้จริงตั้งแต่ที่เย่หยวนกลับมาถึงมหาพิภพถงเทียนนั้นคนทั้งสองต่างก็ต่อสู้กันด้วยปัญญาอย่างดุเดือดมาตลอด

เย่หยวนนั้นรู้ดีว่าทุกการกระทำของเขานั้นมันอยู่ใต้สายตาของอีกฝ่าย

หากเขาเผยท่าทางพิรุธออกมา อีกฝ่ายคงเริ่มสงสัยทันที

นี่เป็นครั้งแรกที่เย่หยวนได้เห็นร่างจริงของเหยียนยูเจิน เรียกได้ว่าเขานั้นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชายคนนี้เลย

แต่ชายคนนี้เก่งกาจพอที่จะเล่นกับชีวิตของเขาและยังหนีออกมาจากวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตอันแสนอันตรายนั้นได้ มันย่อมจะมิใช่เรื่องที่คนทั่วๆ ไปจะทำได้แล้ว

หากคิดสู้กับมันต่อไปเย่หยวนเองก็ย่อมจะต้องตั้งจิตให้มั่นเกินร้อย!

เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงได้ระวังทุกการกระทำและคำพูด

เหยียนยูเจินนั้นดูพอใจกับท่าทางของเย่หยวนอย่างมากก่อนจะยิ้มกล่าวขึ้น “ไม่มีอะไรมาก ข้านั้นแค่คิดจะสังหารเจ้าลงเสียหลังบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยง! หลังสังหารเจ้าได้แล้วข้าจะส่งคนรักทั้งหลายของเจ้าตามเจ้าไป! ให้พูดตรงๆ ข้าเองก็ไม่มั่นใจว่าตัวข้าในตอนนี้จะเอาชนะเจ้าได้หรอก แต่หากปล่อยให้เจ้าได้เติบโตต่อไปอย่างไม่ระวังแล้วมันคงทำให้ข้ากินไม่ได้นอนไม่หลับ”

การประเมินนี้มันเรียกได้ว่าสูงล้ำ

เขานั้นมีพลังถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นสุด แม้เขาจะเป็นแค่กายวิญญาณดั่งเดิมแต่เขากลับไม่มั่นใจว่าจะสังหารนักยุทธพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกได้

แน่นอนว่าที่เขาคิดเช่นนี้ขึ้นมาได้มันเพราะว่าเขานั้นรู้จักเย่หยวนดี

หากเขาลงมือไปตอนนี้ มันไม่แน่ว่าเย่หยวนจะตายลงและอาจจะหาทางหนีพ้นมือเขาไป

ที่สำคัญไปกว่านั้นข้างกายเย่หยวนยังมีต้าหวงอยู่ด้วย เหยียนยูเจินนั้นมีร่างเป็นวิญญาณดั่งเดิม พลังการต่อสู้ของเขาย่อมจะลดลงกว่าตอนมีร่างเนื้อมาก

เขานั้นมิใช่คนเผ่าวิญญาณ ไม่มีวิชาวรยุทธลับที่เน้นไปที่วิญญาณดั่งเดิมใดๆ

เย่หยวนหรี่ตาลงมองก่อนจะกล่าวขึ้น “หรือก็คือเจ้าจะไม่ยอมรามือจนกว่าเราจะตายกันไปข้าง?”

เหยียนยูเจินยิ้มตอบกลับไป “เย่หยวน ทำไมเรา…ไม่มาเล่นเกมกันหน่อยเล่า?”

“เล่นอะไร?” เย่หยวนนั้นไม่มีทางเลือกจึงได้แต่ต้องถามออกไป

“เวลานี้ข้าจะกลับขึ้นสามสิบสามสวรรค์ไปและเข้าสู่การเก็บตัวเพื่อบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยง! ข้านั้นทิ้งตราประทับวิญญาณดั่งเดิมไว้บนร่างของคนรักทั้งหลายของเจ้าและสามารถสังหารมันได้ทุกเวลา ส่วนเจ้านั้นจงเดินทางข้ามโลกต่างๆ ไปเพื่อหาเหล่าคนรักและสหายของเจ้าและหาวิธีบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนเสีย!”

“หากเจ้าบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนได้ก่อนที่ข้าจะบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยง ข้าจะหนีไปให้สุดหล้าแม้จะบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยงแล้วก็ตาม! แต่หากข้านั้นบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยงได้ก่อนแล้ว…ก็คงต้องขออภัย! ข้าจะสังหารพวกมันทั้งหมดลงไปพร้อมๆ กับเจ้าเสีย! ว่าอย่างไร? มันน่าเล่นดีมิใช่หรือ?”

เหยียนยูเจินมองหน้าเย่หยวนด้วยความมั่นใจว่าเขาต้องตอบตกลง

ใช่ เขารู้จักเย่หยวนดี!

เพราะว่าเขานั้นรู้จักเย่หยวนเขาจึงได้คิดเกมที่แสดงถึงความหวาดหวั่นต่อเย่หยวนเช่นนี้ออกมา

มีแต่ต้องบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยงไปเท่านั้นเขาถึงมั่นใจได้ว่าจะสังหารเย่หยวนลงได้!

หากเขาบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยงได้จริงๆ เขาคงหนีรอดได้

แน่นอนว่าหากเขานั้นเป็นผู้บรรลุขึ้นมาได้ก่อนเขาย่อมจะมั่นใจว่าพลังของตนจะสังหารเย่หยวนลงได้จริงๆ

ถึงเวลานั้นเขาก็คงไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว

ต่างฝ่ายนั้นต่างเป็นคนฉลาด เย่หยวนนั้นเข้าใจถึงความต้องการของอีกฝ่ายทันทีที่ได้ยินก่อนจะตอบกลับไป “ได้ ข้าจะเล่นกับเจ้า!”

เหยียนยูเจินยิ้ม

แน่นอนว่าเย่หยวนไม่คิดปฏิเสธจริงๆ

ทุกสิ่งอย่างมันเป็นไปตามแผน!

เย่หยวนนั้นเอากำไลมิติยื่นให้ต้าหวงก่อนจะกล่าว “ต้าหวง เจ้าเอาของพวกนี้กลับไปยังเขาหมื่นอสูรก่อน! แบ่งเหล่าโอสถสวรรค์ให้แก่เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวทั้งหลายของเขาหมื่นอสูรและแดนสวรรค์ใต้!”

ต้าหวงนั้นลังเลไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำสั่ง

“อาจารย์เย่ระวังตัวด้วย!” แต่ในที่สุดต้าหวงนั้นก็รับคำและพุ่งตัวออกจากมหาพิภพถงเทียนไป

เย่หยวนหันมามองหน้าเหยียนยูเจินก่อนจะกล่าว “หากเจ้าคิดอยากเล่นเกมเช่นนี้กับข้า เจ้าต้องรีบบรรลุขึ้นไปให้ได้แล้ว!”

เหยียนยูเจินนั้นยังไม่ทันได้กล่าวใดๆ กลับไปแต่เย่หยวนกลับแปลงกายเป็นมังกรก้าวพุ่งหายเข้าไปในห้วงมิติทันที

ได้เห็นเช่นนั้นเหยียนยูเจินเองก็ต้องผงะไป

เขานั้นสัมผัสดูถึงคลื่นพลังที่หลงเหลือจนต้องร้องขึ้นมาด้วยใบหน้าซีดขาว “ไม่ผิดแน่ นี่มันคลื่นพลังของภูติแท้โกลาหล! ไอ้เด็กคนนี้มันกลับก้าวขึ้นเป็นภูติแท้โกลาหลได้ด้วยร่างกายของมนุษย์จากภพล่าง! ข้าก็นึกไปว่ามันจะเลือกหาทางบรรลุก่อน ไม่นึกเลยว่า…มันกลับจะเลือกหาตัวคนก่อน! ไอ้เด็กคนนี้มันพูดไม่ผิดแล้ว ข้าต้องรีบบรรลุขึ้นให้ได้ก่อนมัน!”

แต่วินาทีต่อมาเขาก็ต้องหัวเราะลั่นขึ้น “ข้าจะกลัวอะไรกัน? ต่อให้มันจะเดินทางข้ามห้วงมิติได้แต่มันก็คงไม่มีเวลาไปบ่มเพาะระหว่างทางแล้ว! ต่อให้มันจะหาคนรักเจอได้สุดท้ายหลังข้าบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยงข้าย่อมจะชนะมันได้สิ้นเชิง!”

เมื่อคิดได้เช่นนั้นแล้วเหยียนยูเจินก็พุ่งตัวหายขึ้นไปจากมหาพิภพถงเทียนทันที!

……………