จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2770

ยิ่งกั๋วห้วยสู้ไปเท่าไหร่เขาก็ยิ่งตระหนกมากขึ้นเท่านั้นเพราะว่าเขานั้นสัมผัสได้ชัดเจนว่าการบ่มเพาะของเย่หยวนมันกำลังค่อยๆ พัฒนาขึ้นมาต่อหน้าต่อตาเขา การปรับตัวกลางสนามรบของเจ้าบ้านี้มันเหนือมนุษย์ไปแล้ว เมื่อพลังบ่มเพาะยิ่งหนักแน่นขึ้นค่ายกลดาบของเย่หยวนมันก็ยิ่งจะทรงพลังมากขึ้น

เดิมทีนั้นกระบี่ของกั๋วห้วยยังพอกดดันเย่หยวนได้แต่ตอนนี้คนทั้งสองต่างไม่มีใครกดดันใครได้อีกต่อไปแล้ว แท้จริงแล้วเย่หยวนนั้นเริ่มจะแสดงท่าทีว่าจะบรรลุและค่อยๆ ชิงความได้เปรียบไปได้เรื่อยๆ!

การพัฒนาในระดับนี้มันน่ากลัวจนเกินกว่าจะเชื่อ!

“หึๆ ดูท่าเจ้าจะรับมือข้าไม่ไหวแล้วนะ!” เย่หยวนหัวเราะขึ้น

คลื่นพลังจากร่างของเขานั้นมันพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้กั๋วห้วยไม่อาจจะรับมือได้อีก

กั๋วห้วยนั้นหน้าซีดลงร้องลั่นขึ้นอย่างหวาดกลัว “เจ้า…เจ้ากำลังจะบรรลุหรือ?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “สำหรับพวกเจ้าแล้วการบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมันอาจจะเป็นเรื่องยากล้ำแต่ว่าสำหรับข้านั้นมันกลับเป็นเรื่องปกติไม่ต่างจากการกินนอน เวลานี้ข้ามีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นสุดแล้ว ขาดไปอีกแค่ก้าวเดียวเท่านั้น!”

บนท้องฟ้านั้นมันเริ่มมีเมฆลมพัดรุนแรงขึ้น

สัญญาณแห่งการบรรลุมาถึงแล้ว!

เรื่องนี้มันทำให้กั๋วห้วยยิ่งตกตะลึงอย่างสุดหัวใจ

เขานั้นไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลยว่ามันจะมีอัจฉริยะที่ไหนบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนได้ง่ายดายปานนี้!

ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นคือช่องว่างอันยิ่งใหญ่

ต่อให้จะมากพรสวรรค์แค่ไหนมันก็คงต้องใช้เวลาฝึกฝนบ่มเพาะอยู่นานหลายปีกว่าจะหาโอกาสบรรลุได้

แต่เย่หยวนนั้นไม่ต้องการอะไรแบบนั้นเลย!

แต่ในเวลานั้นเองที่เย่หยวนก็ต้องผงะไป

เพราะมันเกิดคลื่นมรสุมขึ้นในใจของเย่หยวน

เวลาเดียวกันนั้นกั๋วห้วยก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมา

เพราะเขาเองก็สัมผัสถึงสิ่งนั้นได้!

“นี่…เป็นไปได้อย่างไรกัน? เจ้ากลับ…จะเผชิญเต๋าทุกข์แล้ว?” กั๋วห้วยร้องขึ้นมา

ใช่แล้ว!

วินาทีก่อนหน้าเขานั้นสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังของเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียน!

เย่หยวนนั้นกลับเรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมาพร้อมๆ กับการบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียน!

นี่มันบ้าบอมาก!

เต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนทั่วๆ ไปนั้นมันจะเกิดขึ้นเมื่อผ่านการบ่มเพาะไปนานปีแล้ว

บางคนนั้นอาจจะเรียกมันลงมาทุกๆ หมื่นปี บ้างอาจจะแค่ไม่กี่พันปี

และยิ่งระยะห่างของเต๋าทุกข์สั้นเท่าไหร่มันก็จะยิ่งแสดงถึงว่าคนผู้นั้นมากพรสวรรค์แค่ไหน!

ในชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนี้มันยังไม่เคยมีใครมาก่อนที่บรรลุขึ้นชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนพร้อมๆ กับเรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมาด้วย!

กั๋วห้วยนั้นแทบไม่อาจหายใจได้

พันธมิตรโอสถไปท้าทายสัตว์ประหลาดแบบไหนมากัน!

แต่จู่ๆ ร่างของเย่หยวนก็หยุดลง

กั๋วห้วยนั้นหันมองหน้าเย่หยวนด้วยความหวาดกลัวสุดขีด

เพราะเจ้าหมอนี่มันคือสัตว์ประหลาดโดยแท้!

เย่หยวนนั้นถอยตัวออกจากสนามรบและลดพลังของตัวเองลงทันทีราวกับว่าเขานั้นกำลังหยุดการบรรลุของตัวเองไว้

กั๋วห้วยหรี่ตาลงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เย่หยวน เจ้าคงกลัวแล้ว! การเรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมาพร้อมๆ กับการบรรลุนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน! เต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนของเจ้าจะต้องรุนแรงมากแน่!”

เย่หยวนนั้นหันมามองหน้ากั๋วห้วยด้วยรอยยิ้ม “เจ้าคิดมากไปแล้ว! ที่ข้ากดพลังตัวเองลงนั้นมิใช่เพราะข้ากลัวเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนแต่ข้านั้นคิดว่าที่นี่มันไม่เหมาะจะบรรลุก็เท่านั้น”

กั๋วห้วยนั้นหัวเราะตอบกลับไป “เปล่าประโยชน์! เวลานี้พรสวรรค์ของเจ้ามันทำให้สวรรค์ริษยาไปแล้ว ไม่ว่าเจ้าจะเก็บไปบรรลุเมื่อไหร่เต๋าสวรรค์ก็จะสังหารเจ้าลงแน่!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไปอย่างไม่สนใจ “กั๋วห้วย เจ้านั้นพาคนมาทำลายนิกายสวรรค์ล้ำคาด! สังหารคนในนิกายสวรรค์ล้ำคาดไปกว่าห้าพันคน ความผิดบาปของเจ้านั้นมันยิ่งใหญ่นัก! เดิมทีข้านั้นคิดจะสังหารเจ้าลงเสียตรงนี้แต่ข้าเปลี่ยนใจแล้ว!”

กั๋วห้วยที่ได้ยินต้องหน้าซีดลงคิดว่าไม่ได้การแต่วินาทีเดียวกันนั้นสมองของเขาก็หยุดทำงานลงชั่วขณะไป

“อัก!”

วินาทีที่กั๋วห้วยได้สติมาอีกครั้งเขาก็ต้องร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด

เพราะเย่หยวนนั้นได้ทำลายพลังบ่มเพาะของเขาลงแล้ว!

ก่อนนั้นเย่หยวนได้ช่วยคนนิกายสวรรค์ยุทธมั่นไว้มากมายด้วยค่ายกลร้อยพิษทำให้ศิษย์มากมายของนิกายหนีไปได้คนละทิศคนละทาง

แต่นิกายสวรรค์ล้ำคาดนั้นไม่มีเย่หยวน