จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2784

สีหน้าของเหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นเปลี่ยนสีไปทันที

มารกระทิงนั้นสมชื่อว่าเป็นจักรพรรดิเซียนรุ่นแรกๆ เขานั้นมีกำลังเหนือล้ำกว่าต้าวหยุนไปมากนัก

หลังจากผ่านไปได้ราวสองชั่วโมงมารกระทิงก็กลับออกมาพร้อมท่าทางหอบเหนื่อย

“เย่หยวน พลังของข้านั้นมันพอจะเข้าตาเจ้าบ้างหรือไม่?” มารกระทิงถามขึ้น

เพื่อจะแสดงพลังออกมานั้นเขาเองก็ยอมเสี่ยงชีวิตไปเช่นกัน

ระยะที่เขาเข้าไปได้นั้นมันลึกกว่าต้าวหยุนมากนัก

แต่ว่าปราณดาบนี้มันก็รุนแรงเสียจริง!

ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งทวีปพิรุณใสอย่างโฉปู้ฉุนนั้นมันย่อมจะไม่ได้ชื่อนี้มาเล่นๆ!

ต่อให้จะเป็นปราณดาบที่เขาทิ้งไว้กว่าหมื่นปีมาแล้วแต่ว่ามันก็ไม่ง่ายที่จะผ่านไปได้!

เย่หยวนยิ้มตอบ “พี่มารกระทิงนั้นมีฝีมือจริงๆ! ข้าเกรงว่าภูติแท้ในทวีปพิรุณใสนี้นอกจากต้าหวงแล้วมันคงไม่มีใครเก่งกว่าเจ้าได้!”

มารกระทิงนั้นได้แต่ยืนนิ่งไม่คิดตอบกลับอะไรไป

เพราะตั้งแต่ที่ต้าหวงตามติดเย่หยวนไปนั้นเขาก็พัฒนาตัวเองขึ้นไปมากจริงๆ

โดยบเฉพาะอย่างยิ่งกีบทุเรศไหวนั้นที่แม้จะมีท่าทางประหลาดแต่มันทรงพลังอย่างแท้จริง

หากมารกระทิงต้องปะทะกับต้าหวงในตอนนี้แล้ว ตัวเขาคงแพ้ลงแน่

“หึ! เจ้าอย่าได้เอาแต่พูดไปหน่อยเลย! เย่หยวน เรานั้นได้เขาไปเล่นกันแล้ว ในเมื่อเจ้าคิดอยากจะกดหัวเรานักเจ้าจะไม่เข้าไปเล่นหน่อยหรือ?” ต้าวหยุนถามขึ้นมา

เย่หยวนนั้นยิ้มตอบกลับไปอย่างไม่เร่งรีบ “สหายเต๋าทั้งสอง เจ้าคิดว่าปราณดาบนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

มารกระทิงนั้นกล่าวขึ้นมาก่อน “ปราณดาบนี้มันรุนแรงไร้เปรียบ ยิ่งเข้าไปลึกเท่าไหร่มันก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น! ต่อให้จะเป็นจักรพรรดิเซียนขั้นสุดเองก็คงไม่อาจจะผ่านเกาะนี้ไปได้!”

ต้าวหยุนยิ้มขึ้นมาเสริม “โฉปู้ฉุน นั้นเก่งกาจล้ำแน่นอน! ในชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนแล้วปราณดาบนี้มันคงหยุดได้ทุกคน ไม่มีใครจะผ่านมันไปได้แน่! แต่ว่ามันเกี่ยวอะไรกับเจ้า? หรือว่าดาบนี้เจ้าเป็นคนฟันไว้หรือ?”

เย่หยวนพยักหน้ารับก่อนจะหันไปมองหลัวหยุนชิง “พี่หลัว ข้าขอยืมดาบท่านหน่อย!”

หลัวหยุนชิงโยนดาบมาให้เย่หยวนอย่างไม่คิดถามอะไร

ดาบมังกรวสันต์นั้นมันสลายลงไปตอนที่เย่หยวนสังหารหลี่ฉางเซิงแล้ว

เย่หยวนรับดาบของหลัวหยุนชิงมาก่อนจะยกมือขึ้นฟันโดยไม่มีท่าทางเหนือล้ำใดๆ

ตูม!

น้ำทะเลนั้นมันแยกออกเป็นสองทันทีที่ดาบฟันลง!

และปราณดาบนั้นมันก็พุ่งผ่านกลางเกาะนั้นไปปะทะกับปราณดาบของโฉปู้ฉุนทันที!

แต่ไม่นานนักทะเลก็กลับมาสงบราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไร้ซึ่งแรงระเบิดหรือสิ่งใด

สีหน้าของคนทั้งหลายนั้นเปลี่ยนสีไปทันที

หลัวหยุนชิงและต้าหวงนั้นต้องเบิกตากว้างขึ้น

“ช่างเป็นดาบที่ทรงพลังนัก! ดาบของเจ้านี้มันกลับแทนที่ปราณดาบที่ท่านโฉทิ้งไว้ได้สิ้นเชิง! ดาบของเจ้านี้มันแข็งแกร่งกว่าดาบของท่านโฉแล้ว!” หลัวหยุนชิงร้องลั่นขึ้นมา

“ฮ่าๆ ปราณดาบของเขามันผ่านกาลเวลามานับหมื่นปี มันย่อมจะไม่มีพลังเหมือนตอนที่เพิ่งฟันลงใหม่ๆ แล้ว! ข้าเกรงว่าปราณดาบที่เหลืออยู่นี้มันคงไม่ถึงร้อยละสามสิบจากพลังที่แท้ของโฉปู้ฉุน!” เย่หยวนยิ้มตอบไป

เย่หยวนนั้นถ่อมตัวแต่ว่าเหล่ายอดฝีมือทั้งหลายในที่นี้มีใครบ้างเล่าที่มองไม่ออกถึงความคมกริบของดาบนี้?

เย่หยวนนั้นกลับใช้ปราณดาบของตัวเองแทนที่ปราณดาบของโฉปู้ฉุน!

ใช่ มันคือการแทนที่ มิใช่แค่ทำลาย!

ดาบของเย่หยวนนั้นมันดูแสนปกติแต่ว่าแท้จริงแล้วมันกลับใช้ออกมาได้ซ้อนทับกับดาบของโฉปู้ฉุน

แต่พลังของมันนั้นกลับเหนือล้ำกว่า!

นอกจากว่ามันจะไม่ได้ลบปราณดาบของโฉปู้ฉุนออกไปแล้ว เขายังสามารถแทนที่ปราณดาบของโฉปู้ฉุนได้ด้วยปราณดาบของตน!

และที่น่ากลัวที่สุดก็คือมันไม่มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับตัวเกาะเลย!

ดาบนี้มันทำให้เหล่านักดาบทั้งหลายในที่นี้ต้องขนลุก

เพราะต่อให้คนผู้นั้นจะมีพลังมากพอแต่หากพลาดไปนิดเดียวมันก็จะเป็นการลบล้างพลังเก่าออกไป

แต่เย่หยวนนั้นกลับทำมันได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

นี่มันเป็นดาบที่น่ากลัวล้ำ!

สีหน้าของเหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นขาวซีดลงไปตามๆ กัน

หากให้พูดแล้วดาบนี้มันย่อมจะเกิดขึ้นแต่จากแปลงยอดเต๋าเท่านั้น

แต่เย่หยวนที่ไม่อาจแปลงยอดเต๋าได้นั้นกลับสามารถปล่อยดาบน่ากลัวเช่นนี้ออกมาได้?

สิ่งที่น่าตกตะลึงที่สุดก็คือเย่หยวนไม่ได้มีท่าทางเหนื่อยอ่อนใดๆ เลย!

ไม่มีใครรู้ได้ว่านี่เขาเอาจริงหรือยัง