จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2788

ความเร็วของพวกเขานั้นมันไม่เร็วหรือช้า

ส่วนตัวจิงเฟยนั้นได้กลับร่างกลายเป็นมังกรน้ำบินรอบหัวของคนทั้งสองด้วยท่าทางร่าเริง

ดูท่าแล้วพวกเขาคงไม่คิดสนใจให้ค่าเหล่าชาวทะเลมากมายเลย

“อาจารย์เย่ เราค่อยๆ ไปเช่นนี้มันจะดีหรือ?” ต้าหวงกล่าวขึ้นมา

“ให้ตายเถอะ เจ้ากระทิงเหลืองนี่ ทำไมถึงได้ปอดแหกนัก? พี่เย่หยวนนั้นไร้เทียมทานใต้ฟ้าดินมีหรือที่เผ่าทะเลกระจอกๆ มันจะทำอะไรเขาได้?” ก่อนที่เย่หยวนจะได้ตอบอะไรไปจิงเฟยก็แย่งตอบมาก่อน

เย่หยวนยิ้มตอบต้าหวงไป “มันมิใช่ว่าเราไม่คิดหนีแต่ว่าต่อให้อยากหนีมันก็คงไม่พ้นแน่แล้ว ในเมื่อสุดท้ายก็ยังต้องสู้กันเราก็สู้เก็บแรงไว้ก่อนดีกว่า”

“แต่หากว่าจักรพรรดิเที่ยงนั้นออกมา…”

“จักรพรรดิเที่ยงมันจะว่ากันขนาดนั้น? หากพวกเขาคิดลงมือจริงตัวโฉปู้ฉุนก็คงไม่อาจจะหนีออกไปได้แน่แล้ว มีหรือที่เขาจะยังหนีไปได้ถึงล้านกิโลเมตร?” เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป

ต้าหวงที่ได้ยินก็ต้องหยุดคิดขึ้นมาทันที

เพราะในสายตาของจักรพรรดิเที่ยงนั้นเรื่องของจักรพรรดิเซียนมันก็แค่เรื่องเล็กน้อย

สังหารจักรพรรดิเซียนนั้นมันง่ายเหมือนบี้มด มีหรือที่พวกเขาจะเดินทางออกมาแสนไกลเพื่อบี้มดตัวเดียว?

ตามแผนที่ทะเลนี้พวกเขาคงเดินทางมาได้ไม่ถึงครึ่งของดินแดนทะเลพันทานตะวัน

ทะเลระดับจักรพรรดิเที่ยงนั้นมันยิ่งใหญ่มาก เรียกได้ว่าใหญ่กว่าทะเลเจ็ดสมุทรนั้นเป็นหมื่นๆ เท่า!

ต่อให้เย่หยวนจะรีบร้อนแค่ไหนมันก็คงต้องใช้เวลาอย่างน้อยๆ ปีหรือสองปีกว่าจะเดินทางพ้นเขตแดน

มันไม่อาจจะหนีได้พ้นเลย

แต่จู่ๆ เย่หยวนก็ผงะลุกขึ้นยืน “พวกมันมาแล้ว! สองจักรพรรดิเซียนขั้นสุด!”

ต้าหวงที่ได้ยินนั้นก็ต้องรีบตั้งตัวเตรียมรับการโจมตีทันที

หลังจากผ่านไปได้อีกหลายอึดใจในที่สุดเหล่ายอดฝีมือนับสิบๆ ก็ได้โผล่ขึ้นมาพ้นผิวน้ำ

หลังจากลองมองและนับดูดีๆ แล้วจำนวนของจักรพรรดิเซียนที่มาในครั้งนี้มันมีมากกว่าหกสิบคน มากกว่าครั้งก่อนเป็นเท่าตัว!

จิงหลานนั้นเดินขึ้นมาร้องกล่าวต่อหน้าเย่หยวน “เจ้าหนู เจ้ากล้ามาก่อเรื่องในทะเลพันทานตะวันเรานี่คิดเบื่อชีวิตแล้ว?”

“เย่ผู้นี้ไม่ได้มาก่อเรื่อง แค่ว่าน้องข้ามันขี้เล่นเกินไปหน่อยทำให้สร้างเรื่องไว้มาก ความผิดของนางนั้นข้าจะรับมันไว้เอง!”

คำพูดของเย่หยวนนั้นมันซื่อตรงอย่างไม่สนใจใคร

เขาย่อมจะไม่คิดส่งจิงเฟยไปแน่

ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วเขาก็มีแต่ต้องแบกรับความผิดให้แก่นาง!

จิงหลานนั้นหัวเราะตอบกลับมา “แค่จักรพรรดิเซียนขั้นต้นก็คิดจะรับความผิดของนางไว้แทนได้?”

เย่หยวนตอบกลับไปตรง “ข้าจะรับมันได้หรือไม่เจ้าก็ต้องลองดูก่อน!”

“ได้ เช่นนั้นข้าจะขอลองหน่อยแล้ว!”

จิงหลานนั้นร้องตอบก่อนจะต่อยหมัดออกมา

วาฬยักษ์ปรากฏขึ้นโจมตีเย่หยวนในทันที

เย่หยวนต้องเลิกคิ้วสูงเมื่อได้เห็นเพราะว่าเขาคนนี้กลับเป็นยอดฝีมือแปลงยอดเต๋า

แต่เย่หยวนก็ไม่คิดลังเลต่อยหมัดกลับออกมา

ตูม!

ผิวทะเลสั่นสะท้านพร้อมๆ กับตัววาฬยักษ์นั้นที่สลายกลับกลายเป็นน้ำไปด้วยหมัดนี้ของเย่หยวน!

การประมือนี้มันซัดเหล่าจักรพรรดิเซียนคนอื่นๆ จนลอยลิ่วไป

แค่นี้มันก็ชัดเจนแล้วว่าพลังของคนทั้งสองนั้นแข็งแกร่งปานใด

จิงหลานนั้นหรี่ตาลงด้วยความตื่นตะลึงต่อฝีมือของเย่หยวน

“ที่แท้เป็นผู้บ่มเพาะนอกรีต! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าถึงได้เก่งกาจนัก!” จิงหลานนั้นร้องขึ้น

เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องผงะถามไป “เจ้ากลับรู้จักผู้บ่มเพาะนอกรีตด้วย?”

จิงหลานนั้นตอบกลับมาด้วยท่าทางภาคภูมิ “มันแปลกอะไรเล่า? ในทะเลนั้นมียอดอัจฉริยะมากเท่าใด มันย่อมจะมีคนที่ถูกสวรรค์ริษยาอยู่บ้าง! แต่ว่าเมื่อเจ้าก้าวขึ้นมาในเส้นทางนี้แล้วชีวิตของเจ้ามันก็คงเหลือน้อยเต็มที! ส่งนังเด็กนั่นมาแล้วข้าจะปล่อยให้เจ้าได้ใช้ชีวิตสั้นๆ ของเจ้าอย่างสงบ”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ชีวิตที่เหลือของข้านั้นยืนยาวจนเกินนับ ไม่ต้องมาห่วงข้าหรอก”

จิงหลานนั้นหัวเราะตอบกลับไป “ไอ้หนู เลิกหลงตัวเองก่อนเถอะ! ต่อให้จะเป็นผู้บ่มเพาะนอกรีตในทะเลเราแต่เมื่อบ่มเพาะขึ้นไปถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยงได้แล้วพวกเขาต่างก็ต้องตายลงเพราะเต๋าทุกข์ทั้งสิ้น ไม่มีใครรอดมันไป! เจ้าเอาอะไรมามั่นใจว่าตัวเองจะรอดกัน?”

เย่หยวนยิ้มตอบไป “เพราะชะตาของข้านั้นอยู่ในมือข้า ไม่ต้องพึ่งสวรรค์!”

จิงหลานนั้นหัวเราะตอบกลับไป “ดูท่าเจ้ามันจะเป็นพวกไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาสินะ! ซิงเหยา โจมตีมันพร้อมกันเถอะ!”

อีกด้านนั้นซิงเหยาก็พยักหน้ารับก่อนจะพุ่งตัวหายไป

เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายที่ได้เห็นเช่นนั้นต่างต้องถอยหนีไปไกล

วินาทีต่อมามันก็เกิดดาวห้าแฉกขึ้นมารอบตัวเย่หยวน

เย่หยวนหน้าเปลี่ยนสีรู้สึกได้ถึงความอันตราย