จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2804
“ตาย! ตายแน่แล้ว! เขานั้นคงต้องตายเพราะส่งข่าวให้เราด้วยทัณฑ์สวรรค์แน่แล้ว! เฮ้อ!” ซ่งเหมียวนั้นร้องถอนใจยาวออกมา
เจ็ดเต๋าทุกข์เก้ากฎนั้นมันน่ากลัวจนเกินรับสำหรับจักรพรรดิเซียน ไหนจะยังเป็นเจ็ดเต๋าทุกข์เก้ากฎที่ลงมาทีละสามสายเช่นนี้แล้วด้วย
เย่หยวนคงไม่อาจทนรับไว้ได้อีกแล้ว!
หลัวชวนหัวเราะลั่นขึ้น “เจ้าไม่มีทางทนรับเต๋าทุกข์นี้ไปได้แน่! ตายเพราะเต๋าทุกข์ไปนี้มันถือว่าเจ้าดวงดีแล้ว! ฮ่าๆๆ”
เขานั้นชิงชังเย่หยวนจนถึงกระดูก
เพราะว่าเรื่องที่เย่หยวนก่อนี้มันสร้างความเสียหายใหญ่โต!
เวลานี้ได้เห็นเย่หยวนตายลงเพราะเต๋าทุกข์มันย่อมจะเป็นสิ่งที่เขาสะใจล้ำ
พูดไปสายฟ้าเต๋าทุกข์สามสายมันก็ผ่าลงมาอีก
เย่หยวนนั้นไม่อาจจะเรียกเต๋าดาบออกมาได้อีกแล้ว!
ในความคิดของคนทั้งหลายนั้น เย่หยวนย่อมจะต้องตายลงแน่ในครั้งนี้
แต่ในตอนนั้นเองที่วิญญาณดั่งเดิมของเย่หยวนมันกลับพุ่งออกมาจากกายเนื้อ
จากนั้นธนูก็ถูกง้างพร้อมศรวิญญาณ
“ธนูเทพล้าง!”
คลื่นพลังวิญญาณรุนแรงนั้นมันกระแทกกลับสายฟ้าไปด้วยธนูเทพล้าง
ธนูเทพล้างนั้นถูกปล่อยออกมาพร้อมๆ กันถึงสามดอกสวนกลับสายฟ้าแห่งเต๋าทุกข์ทั้งสามไป
ปัง! ปัง! ปัง!
คลื่นพลังรุนแรงนั้นมันซัดร่างของจักรพรรดิเซียนเผ่าเลือดรอบๆ จนลอยลิ่วไปไกล
บ้างนั้นอยู่ใกล้จนเกินไปจนร่างกายถูกบดขยี้ไปใต้พลังนี้ก็มี
เต๋าทุกข์ของเย่หยวนนั้นมันรุนแรงจนเกินไป จะอยู่ใกล้ไม่ได้เด็ดขาด
วิญญาณดั่งเดิมของเย่หยวนนั้นมันก็จางลงไปมาก
หลัวชวนนั้นหน้าเปลี่ยนสีเมื่อได้เห็น เจ้าเด็กนี่มันกลับยังไม่ยอมตาย!
การโจมตีด้วยวิญญาณดั่งเดิมนั้นมันช่างรุนแรงล้ำ!
“หึๆ เจ้าคงผิดหวังแล้ว! ความดื้อด้านของสหายหนุ่มผู้นี้มันทำให้แม้แต่ข้ายังต้องยอมรับ!” ซ่งเหมียวหัวเราะลั่น
เย่หยวนในเวลานี้บาดเจ็บอย่างหนักหน่วงแต่ว่าปราณ ชีพและวิญญาณของเขานั้นมันกลับพัฒนาขึ้นไปอย่างไม่หยุดยั้ง
นี่คือผู้บ่มเพาะนอกรีตอย่างแท้จริง!
แม้จะต้องเผชิญกับเต๋าสวรรค์พวกเขาก็ไม่ยอมแพ้!
เพียงแค่ว่าเย่หยวนนั้นดูเหมือนจะเป็นผู้บ่มเพาะนอกรีตที่อยู่นอกของนอกรีตไปอีกที
เต๋าทุกข์นี้มันตกลงมาต่อเนื่องอย่างรวดเร็วราวกับว่ามันกำลังตอบสนองต่อการต่อต้านของเย่หยวน
เย่หยวนยิงธนูเทพล้างออกไปติดๆ กันนับสิบดอกจนกายวิญญาณของเขาเลือนลางแทบมองไม่เห็นอีกต่อไป เหมือนแทบจะสิ้นวิญญาณลงได้ทุกเมื่อ
แต่เขานั้นกลับยังไม่ยอมแพ้
วิญญาณดั่งเดิมของเขาเลือนลางไปเย่หยวนจึงพุ่งตัวกลับเข้าร่างเนื้อและเปลี่ยนร่างเป็นมังกรฟ้า
พุ่งตัวขึ้นสู่สวรรค์!
แม้แต่ตอนนี้เขาก็ยังไม่มีท่าทีที่จะยอมแพ้แม้แต่น้อย
‘ดาบเต๋าพังทลาย ข้าจะใช้วิญญาณดั่งเดิม วิญญาณดั่งเดิมจางหาย ข้าจะใช้กายเนื้อ!’
‘คิดอยากให้ข้า เย่หยวนยอมแพ้นั้นมันย่อมมีแต่ต้องสังหารข้าลงเท่านั้น!’
ปัง! ปัง! ปัง!
ร่างมังกรฟ้านั้นของเย่หยวนมันพุ่งเข้าปะทะสายฟ้าเต๋าทุกข์จนร่วงตกลงจมดิน
แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่ยอมแพ้และพุ่งตัวกลับขึ้นไป
เขานั้นบินขึ้นลงอยู่อย่างนั้นนานแสนนานแต่ก็ไม่เคยจะยอมแพ้
เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายที่ได้เห็นนั้นต้องอ้าปากค้าง
หลัวชวนนั้นได้แต่ต้องกัดฟันแน่น
เขานั้นสัมผัสได้ถึงความไม่ยอมแพ้ของเย่หยวน ความไม่ยอมแพ้ที่แม้แต่เต๋าสวรรค์ยังไม่อาจสั่นคลอนได้!
นี่มันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิต!
เขานั้นรู้ดีว่าทัณฑ์สวรรค์ครั้งนี้มันคงไม่อาจจะเอาชีวิตเย่หยวนไปได้อีกแล้ว
แต่เวลานั้นเองที่มันมีคลื่นพลังรุนแรงอีกหลายสายพุ่งตัวเข้ามาจากทุกทิศทาง
เหล่าเจ้าเมืองรอบนอกนั้นต่างมุ่งหน้ามาเพื่อช่วยเหลือ!
เขานั้นไม่อาจจะอยู่ได้อีกต่อไป เพราะหากยังอยู่ต่อไปมันก็คงไม่อาจจะหนีกลับไปได้แน่แล้ว
“ไอ้เด็กนี่มันต้องกลายเป็นศัตรูร้ายของเผ่าเลือดเราแน่! น่าเสียดายที่ข้าไม่อาจสังหารมันได้!”
หลัวชวนนั้นถอนใจยาวก่อนจะเปล่งแสงสีแดงเลือดออกมาจากร่างพร้อมต่อยหมัดรุนแรงใส่คนทั้งเจ็ดตรงหน้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ
DDD...