จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2816

สรุปบท ตอนที่ 2816 ลากมันออกไปประหาร!: จอมเทพโอสถ

ตอน ตอนที่ 2816 ลากมันออกไปประหาร! จาก จอมเทพโอสถ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 2816 ลากมันออกไปประหาร! คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายAction จอมเทพโอสถ ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ตอนที่ 2816 ลากมันออกไปประหาร!
ได้เห็นเหรียญตราของเย่หยวน เซียวชานก็ต้องสั่นสะท้านขึ้นทั้งกายด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ

“ตราแม่ทัพระดับสูง! นี่ เจ้าไปเอามันมาได้อย่างไรกัน?” เซียวชานนั้นร้องลั่นขึ้น

แม้ว่าเซียวชานนั้นจะตั้งคำถาม ทว่าบนตรานั้นก็มีชื่อเขียนไว้ชัดเจนว่า ‘เย่’ พร้อมด้วยคลื่นพลังที่เป็นเอกลักษณ์มันย่อมจะไม่มีทางปลอมแปลงกันได้

แนวหน้าทางเหนือนี้หากไม่นับยอดฝีมือระดับมหาจักรพรรดิแล้วแม่ทัพใหญ่ที่สุดของกองทัพก็ย่อมจะเป็นหมิงยี่ และต่ำกว่าตัวเขาลงมานั้นมันก็คือเหล่าจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุดที่เป็นแม่ทัพสูง

ต่ำจากแม่ทัพสูงลงมามันก็จะเป็นเหล่าจักรพรรดิเที่ยงทั้งหลายที่ได้ตำแหน่งแม่ทัพ

แต่ละคนนั้นต่างมีตราประจำตัวของตน

แต่เวลานี้เย่หยวนกลับหยิบเอาตราแม่ทัพสูงออกมา แน่นอนว่าเซียวชานนั้นย่อมจะตกตะลึงจนแทบลืมหายใจ

เพราะตรานี้มันมีอยู่แค่ห้าอันเท่านั้น!

ที่สำคัญไปกว่านั้นเหล่าผู้ถือครองมันนั้นต่างเป็นถึงจักรพรรดิเที่ยงขั้นสูงสุดทั้งหลาย!

แล้วเย่หยวนไปเอามันมาจากไหน?

“มหาจักรพรรดิตานเฟยท่านย่อมจะเป็นคนแต่งตั้งตำแหน่งแม่ทัพสูงนี้ให้ข้าขึ้นมา เพื่อไปนำทัพนักหลอมโอสถสวรรค์ทั้งหลาย! แม่ทัพเซียว ข้าสงสัยเหลือเกินว่า…เย่ผู้นี้จะเข้ามายุ่งเรื่องของกองทัพได้หรือไม่?” เย่หยวนมองหน้าเซียวชานก่อนจะกล่าวเน้นเสียงขึ้น

แน่นอนว่าเรื่องนี้ย่อมจะทำให้เกิดความแตกตื่น!

แต่ตัวเซียวชานนั้นได้แต่ต้องยิ้มแหยๆ ออกมาทันที

ตราแม่ทัพสูงนี้กลับเป็นของมหาจักรพรรดิตานเฟยที่แต่งตั้งขึ้น!

มหาจักรพรรดิตานเฟยนั้นคือแม่ทัพสูงสุดตัวจริงของแนวหน้าทางทิศเหนือนี้!

ปกติแล้วเขาย่อมจะไม่ได้ลงมือและมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวเบื้องล่างมากมาย เพราะว่าความสำคัญของกองทัพจักรพรรดิเซียนนั้นไม่ได้มีอะไร

แก่นของสงครามนี้มันคือเหล่ามหาจักรพรรดิทั้งหลายต่างหาก เพราะการต่อสู้ของพวกเขานั้นแทบจะสั่นสะท้านทั้งสวรรค์ได้เลย

พูดตามหลักการแล้วแค่ตัวแม่ทัพใหญ่อย่างหมิงยี่ก็มีอำนาจพอจะแต่งตั้งแม่ทัพสูงแล้ว แต่ว่าทัพนักหลอมโอสถสวรรค์นั้นมันไม่มีแม่ทัพสูงคอยดูแล จึงมีแต่เซียวชานที่ทำหน้าที่ดูแลคนอื่นๆ

เซียวชานนั้นมีกำลังฝีมือไม่พอที่จะได้รับตำแหน่งแม่ทัพสูง

แต่ใครจะไปคิดฝันว่ามหาจักรพรรดิตานเฟยนั้นกลับจะแต่งตั้งให้นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าอย่างเย่หยวนขึ้นมาเป็นแม่ทัพสูง!

เท่านี้มันก็กลายเป็นว่าเย่หยวนคนนี้ก้าวข้ามหัวขึ้นไปเป็นนายของเซียวชานไม่ใช่หรือ?

เรื่องนี้มันจะน่าขันเกินไปแล้ว!

นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าคนหนึ่งนั้นกลับก้าวขึ้นมาเป็นนายของนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับหกอย่างเขา?

แต่นี่คือสิ่งที่มหาจักรพรรดิตานเฟยแต่งตั้งขึ้นมาใครเล่าจะขัดได้?

ตัวเซียวชานและเต้าเฉินต่างก็สงสัยและถามถึงตัวตนของเย่หยวนมาก่อน เวลานี้นอกจากเย่หยวนจะเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพแล้วเขายังกลายเป็นแม่ทัพผู้ทรงอำนาจในกองทัพทางเหนือ

ผู้บัญชาการทัพนักหลอมโอสถสวรรค์ด้วย!

เขายุ่งได้ไหม?

ต้องได้แน่!

เพราะว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจากนักหลอมโอสถสวรรค์ และเกิดขึ้นจากตัวเซียวชาน!

ย่อมจะอยู่ในอำนาจของเย่หยวนอย่างแน่นอน!

แท้จริงแล้วการที่เซียวชานมาจับตัวจ่าวเฉินไปลงโทษ มันก็ถือว่าใช้อำนาจเกินไป เพราะจ่าวเฉินนั้นไม่ใช่คนในบังคับบัญชาของเซียวชาน

แต่นิกายยาสุดล้ำนั้นมีอำนาจมากและไร้เหตุผล แถมด้วยตำแหน่งแม่ทัพของเซียวชาน เขาจึงเหมือนเป็นแม่ทัพระดับสูงของเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์แม้จะเป็นนายทัพของจ่าวเฉินเองก็คงไม่กล้าขัด

แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว

“หากแม่ทัพเซียวมีเรื่องสงสัยก็ไปถามแม่ทัพใหญ่หมิงยี่ได้!” เย่หยวนกล่าวขึ้น

“ไม่ต้อง! ตรานี้มันย่อมจะไม่มีทางปลอมแปลงได้แล้ว!” เซียวชานนั้นกล่าวขึ้น

เขานั้นไม่เคยรู้สึกหน้าชาขนาดนี้มาก่อน!

นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับหกจากนิกายยาสุดล้ำอย่างเขา ย่อมจะได้รับการเคารพยกย่องในกองทัพอย่างมากแม้แต่จักรพรรดิเที่ยงทั้งหลายก็ยังต้องมาก้มหัวให้ แต่ตอนนี้เขากลับถูกนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าคนหนึ่งเอาเท้ากดหัว มีหรือที่เขาจะไม่ชาไปทั้งหน้าได้?

ทหารรับใช้ทั้งสองนายนั้นหันกลับมามองเซียวชานอย่างลังเลใจ

เซียวชานนั้นโบกมือขึ้นสั่งให้พวกเขาปล่อยทำให้พวกเขารีบถอนตัวกลับออกไปทันที เพราะการได้รับคำสั่งที่ขัดแย้งจากแม่ทัพระดับสูง

ตอนนี้มันอึดอัดจนแทบไม่อาจหายใจได้!

เมื่อจ่าวเฉินหลุดออกมาได้ดวงตาของเขาก็ต้องเบิกกว้างขึ้น

เขาไม่นึกฝันเช่นกันว่าอาจารย์เย่คนนี้กลับจะเป็นถึงแม่ทัพระดับสูง แถมยังเดินออกมาตบหน้าเหล่าคนนิกายยาสุดล้ำจนหันข้างเช่นนี้ได้!

เพราะพวกเขานั้นหลังจากพ่ายแพ้อย่างไม่เป็นท่าครั้งนี้พวกเขาต่างก็ถือความคับแค้นไว้ในใจ

ดูอย่างไรมันก็เป็นหายนะจากมือคน แต่พวกเขานั้นกลับไม่อาจทำอะไรคนผิดได้

นิกายยาสุดล้ำนั้นมีชื่อเสียงที่ยิ่งใหญ่จนปิดความผิดพลาดนี้ไว้ได้หมดสิ้น

แต่ความผิดพลาดมันก็คือความผิดพลาด!

เวลานี้เมื่อเย่หยวนออกมาพูดแทนใจพวกเขาแล้วเหล่าทหารทั้งหลายก็ย่อมสะใจและโล่งขึ้นมาอย่างมาก

แต่จากนั้นเย่หยวนก็ร้องขึ้นมาสั่งอีก “จ่าวเฉิน จัดการกับจางซิ่วเอาเขาลงเสีย!”

จ่าวเฉินสั่นสะท้านไปทั้งกายก่อนจะพุ่งตัวเข้าจับจางซิ่วไว้ทันที

จางซิ่วร้องลั่นขึ้น “อาจารย์ลุงเซียวชานช่วยด้วย!”

เซียวชานนั้นกัดฟันแน่นขึ้นมาด้วยใบหน้าดำสนิท “แม่ทัพระดับสูง ท่านต้องทำเช่นนี้จริงหรือ? นิกายยาสุดล้ำข้านั้นรังแกไม่ได้ง่ายๆ หรอกนะ! ท่านเพิ่งมาถึงอาจจะยังไม่รู้ แต่ว่าในหมู่มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ที่มาทิศเหนือครั้งนี้มันมีบรรพบุรุษของนิกายยาสุดล้ำของข้ามาด้วย!”

มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ที่มาช่วยทางทิศเหนือนั้นย่อมจะไม่ได้มีแต่ตานเฟย

แต่ว่าตานเฟยนั้นเก่งกาจที่สุด

แต่เย่หยวนกลับไม่คิดสนใจและสั่งออกมา “กฎกองทัพไม่มีทางขัดขืนได้! วันนี้หากข้าไม่สังหารคนแล้วพวกเจ้าก็คงไม่รู้ถึงคุณค่าของชีวิต! พี่น้องเราไม่ใช่หนูทดลองให้มาลองซ้อมมือกัน! จ่าวเฉินลากมันออกไปประหารเสีย!”

……………………………………………………