จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2818
“ท่านบรรพบุรุษ ไอ้เด็กเย่หยวนนี้มันรังแกคนหนักมือเกินไปแล้ว! แค่นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าคนหนึ่งมันกลับกล้ามายืนบนหลังเสือและสังหารศิษย์นิกายยาสุดล้ำของเราได้ลง! หากเรื่องนี้ถูกปล่อยผ่านไปง่ายๆ แล้วนิกายยาสุดล้ำเราจะยังเอาหน้าที่ไหนอยู่ในพันธมิตรสวรรค์แรกได้?”
เบื้องหน้าของมหาจักรพรรดิจั่วเฉินนั้นเซียวชานกำลังร่ำร้องอย่างคับแค้นใจ
นิกายยาสุดล้ำนั้นสูงส่งแค่ไหน ศิษย์แต่ละคนนั้นทรงค่าปานใด?
แต่นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าคนหนึ่งกลับเดินมาเหยียบหัวพวกเขาจนจมดิน!
หากเรื่องนี้ยังทนได้แล้วมันจะมีอะไรที่ทนไม่ได้?
แต่ไม่ว่าเซียวชานจะร้องลั่นขึ้นมาแค่ไหนแต่จั่วเฉินก็ทำหน้าตาเฉยชาฟังไป
“แค่นี้หรือ? ข้าเข้าใจแล้ว” จั่วเฉินตอบ
เซียวชานนั้นผงะไป ท่าทางเช่นนี้หมายความว่าอะไร?
“บรรพบุรุษ เช่นนั้นเรื่องของเย่หยวน…”
“สั่งสอนศิษย์ของเราให้ดี ฟังคำสั่งเย่หยวนผู้นี้ให้มั่น! นี่คือกองทัพเขานั้นคือแม่ทัพสูงที่ดูแลทัพนักหลอมโอสถสวรรค์ ไม่ว่าเจ้าจะมาจากที่ไหนลงสนามรบไปเจ้าก็คือทหารต้องฟังคำสั่งของเขา!” จั่วเฉินกล่าวขึ้นมา
เซียวชานถึงกับหงายหลังไปอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
บรรพบุรุษจั่วเฉินนั้นเป็นถึงมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ แต่เขานั้นกลับจะปล่อยให้คนนิกายตัวเองตายเพราะฝีมือนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าหรือ?
“จ…จะทำอย่างนั้นได้อย่างไรกัน? หรือว่าศิษย์นิกายยาสุดล้ำเราจะต้องตายไปอย่างไร้ค่าเช่นนี้?” เซียวชานถามขึ้น
จั่วเฉินตอบกลับไป “ไร้ค่าอย่างไรเล่า? ความตายของจางซิ่วนั้นมันเป็นความตายที่ทรงเกียรติและมีค่ามาก สั่งคำสั่งออกไปยังทัพทั้งสามว่าจางซิ่วนั้นดูถูกเหยียดหยันคนอื่น ฝ่าฝืนคำสั่งนายและทำการรักษาโดยไม่สนใจชีวิตคน เขาสมควรได้รับโทษนี้แล้ว! เย่หยวนนั้นสร้างคุณไว้มากมายมหาศาล และมีวิชาการโอสถที่เหนือล้ำฟ้า ข้านั้นจะรับเขาเข้าเป็นศิษย์หลังจากศึกแนวหน้าทิศเหนือได้จบลงอย่างสิ้นเชิง และข้าจะไปรับเขาเข้าเป็นศิษย์อย่างเป็นทางการอีกครั้ง!”
เซียวชานนั้นได้แต่ยืนนิ่งอย่างมึนงงไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นตรงหน้ากันแน่
มหาจักรพรรดิจั่วเฉินนั้นกลับพูดเรื่องที่เขาไม่คิดว่าจะได้ยินออกมาติดต่อกันเป็นชุดใหญ่
เย่หยวนนั้นสังหารศิษย์นิกายยาสุดล้ำลงแต่บรรพบุรุษของพวกเขานั้นกลับไม่ปกป้อง แล้วยังบอกว่าเยี่ยมมากที่ฆ่าจางซิ่วไปอีก?
ไม่ มันยังไม่ใช่แค่นี้!
รับเป็นศิษย์!
มหาจักรพรรดิจั่วเฉินนั้นกลับจะรับเย่หยวนเข้าเป็นศิษย์ของตัวเอง!
นี่มัน…จะบ้าเกินไปแล้ว!
มหาจักรพรรดิจั่วเฉินนั้นเป็นถึงมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์
เขานั้นกลับจะลดตัวลงไปเก็บเอาจักรพรรดิเซียนคนหนึ่งมาเป็นศิษย์?
เรื่องนี้มันเหลือเชื่อยิ่งกว่าบอกว่าตะวันขึ้นทางตะวันตกด้วยซ้ำ!
หรือว่าเหล่ามหาจักรพรรดิจะบ้ากันไปหมดแล้ว?
เย่หยวนนั้นได้กลายเป็นอาจารย์ลุงของเขา นี่มันจะบ้าเกินรับไหวแล้ว!
เด็กบ้านนอกคนหนึ่งกลับจะกลายมาเป็นอาจารย์ลุงของเขา!
เซียวชานนั้นรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหมุนวนรอบตัว เขานั้นไม่รู้ว่าตัวเองเดินออกมาจากห้องได้อย่างไรเสียด้วยซ้ำไป
จั่วเฉินนั้นเป็นยอดฝีมือระดับสูง เขาย่อมจะไม่คิดเสียเวลาอธิบายเรื่องให้เซียวชานฟัง
เพราะสิ่งที่เขาอยากทำ เขาก็ทำไม่มีใครกล้าขัดได้
หมิงยี่นั้นมีกำลังมีฝีมือที่พอได้ และยังเป็นถึงมหาจักรพรรดิครึ่งก้าว ตานเฟยจึงให้ค่าแก่หมิงยี่ไม่น้อย
แต่เซียวชานนั้นแค่จักรพรรดิเที่ยงขั้นสุดเขายังไม่ถึงเลย จึงยังไม่มีค่าพอจะให้จั่วเฉินอธิบาย
ทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นในวันนั้นมันเหมือนคนทั้งแดนเหนือได้ฝันไป
อย่างแรกคือมหาจักรพรรดิตานเฟยนั้นแต่งตั้งเย่หยวนขึ้นมาเป็นแม่ทัพสูงควบคุมทัพนักหลอมโอสถสวรรค์
จากนั้นบรรพบุรุษของนิกายยาสุดล้ำมหาจักรพรรดิจั่วเฉินก็ได้ออกมาประกาศว่าจะรับเย่หยวนเข้าเป็นศิษย์ในการดูแล!
สองมหาจักรพรรดินั้นกลับแสดงความชื่นชอบจักรพรรดิเซียนตัวน้อยคนหนึ่งแทบพร้อมๆ กัน!
ตำแหน่งแม่ทัพสูงนั้นมันเป็นตำแหน่งที่ได้รับการยกย่องสูงอยู่แล้วในกองทัพ
แต่เวลานี้เมื่อเย่หยวนได้ถูกยกให้เป็นศิษย์ของมหาจักรพรรดิจั่วเฉินมันยิ่งทำให้ตำแหน่งของเขาสูงขึ้นไปอีกเพราะแม้จะไม่นับเรื่องอื่นใด นับแค่ยศของเย่หยวนในตอนนี้มันก็มากพอจะทำให้จักรพรรดิเซียนกลัวจนตายได้!
เพราะในนิกายยาสุดล้ำนั้นต่อให้จะเป็นมหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์เอง หากต้องมาเจอเย่หยวนก็คงต้องก้มหน้าเรียกเขาว่าเป็นอาจารย์ลุงอย่างไม่มีข้อแม้!
จั่วเฉินนั้นมีกำลังที่เหนือล้ำในหมู่มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ด้วยกัน
ตำแหน่งของเขาในนิกายยาสุดล้ำก็ย่อมจะสูงส่งไม่แพ้กัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ
DDD...