จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2839
เมื่อวางมือลงหยุนซานก็ต้องหันไปมองเย่หยวนที่ยืนอ้าปากค้างอยู่ด้วยความสะใจ
‘ใครสั่งให้เจ้ามาทำพ่อเจ้าตกใจเช่นนั้น? เวลานี้พ่อเจ้าจะขอเอาคืนบ้างแล้ว!’
มีฝีมือแค่นี้เจ้าก็ไม่คิดเห็นหัวคนอื่นแล้ว?
คิดว่าปรมาจารย์โอสถสวรรค์โกลาหลนั้นมันเล่นหัวด้วยได้?
เหนือจากนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับเก้าไปนั้นมันคือปรมาจารย์โอสถสวรรค์โกลาหล!
เปลี่ยนจากคำว่านักหลอมกลายเป็นปรมาจารย์มันย่อมจะชัดเจนแล้วว่านักหลอมโอสถสวรรค์ระดับเจ้าโลกนั้นแตกต่างจากนักหลอมโอสถสวรรค์ทั่วไปแค่ไหน
เมื่อขึ้นมาถึงระดับเจ้าโลกแล้วการควบคุมยอดเต๋ามันก็อยู่ที่ปลายนิ้ว แตกต่างจากโอสถทั่วๆ ไปสิ้นเชิง
เหนือฟ้าใต้สวรรค์นี้มันไม่มีใครที่จะอ่อนแอ!
สำหรับเหล่าปรมาจารย์โอสถสวรรค์โกลาหลทั้งหลายนั้นพวกเขาสามารถหลอมได้แม้แต่คนเป็นๆ ฝีมือของพวกเขานั้นมันเหนือล้ำจนน่ากลัว
แต่ว่าเจ้าโลกหยุนซานนั้นเองก็รู้สึกผิดไม่น้อย
การลงมือของเขานั้นมันอาจจะดูเหนือล้ำแต่ว่ามันก็สร้างความเหน็ดเหนื่อยให้ร่างแยกของเขามาก
เพื่อที่จะกดดันเย่หยวนให้ยอมรับนี้เขาต้องทุ่มกำลังของร่างแยกทั้งหมดออกมา
“ไอ้หนู เจ้ายอมรับหรือยัง?” หยุนซานถามขึ้น
เมื่อได้ยินคำถามนั้นเย่หยวนจึงได้สติกลับมามองดูหยุนซานอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
ที่แท้ปรมาจารย์โอสถสวรรค์โกลาหลมันกลับเก่งกาจได้ล้ำฟ้าปานนี้!
เจ้าโลกหยุนซานนั้นทำการแจงเต๋าออกมาอย่างแตกต่างไปสิ้นเชิงจากการแจงเต๋าของเย่หยวน
การแจงเต๋านี้มันเหมือนการถามคำตอบ เย่หยวนนั้นทำออกมาตามปกติแต่นอกจากหยุนซานจะตอบคำถามแล้วเขายังเชื่อมโยงมันเข้าสู่หัวข้อใหญ่ไปอีกด้วย!
นี่มันแตกต่างกันสิ้นเชิง!
ในเต๋าโอสถนั้นเย่หยวนคิดมาเสมอว่าตัวเองจะไม่แพ้ให้ใครแต่วันนี้เขากลับยอมรับหมดใจถึงความพ่ายแพ้แล้ว
ช่องว่างนี้มันใหญ่เกินไป!
“ไอ้หนู เจ้ามีพรสวรรค์มาก บางทีวันหนึ่งเจ้าอาจจะก้าวขึ้นมาถึงระดับของข้าก็ได้! แต่เต๋าโอสถนั้นมันไร้สิ้นสุด มีคนแนะนำให้มันย่อมจะดีกว่าไม่มีมิใช่หรือ?” เจ้าโลกหยุนซานถามขึ้นมา
เย่หยวนสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะเดินมากราบลงหน้าจั่วเฉิน “เป็นอาจารย์วันเดียวก็ถือเป็นอาจารย์ชั่วชีวิต! จากนี้ไปท่านก็จะยังเป็นอาจารย์ของข้า เย่หยวนคนนี้!”
เย่หยวนนั้นไม่เคยกราบอาจารย์ในวิชาการโอสถมาก่อน
หากกราบเป็นอาจารย์แล้วเย่หยวนก็ย่อมจะไม่เตะเขาทิ้งเมื่อหมดประโยชน์แน่นอน
แม้ว่าพวกเขานั้นจะไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบศิษย์อาจารย์กันอย่างแท้จริงแต่ว่าจั่วเฉินและเขานั้นก็เป็นศิษย์อาจารย์กันในนามไปแล้ว
เวลานี้การที่เขาจะไปกราบหยุนซานเป็นอาจารย์และให้จั่วเฉินมาเรียกเขาว่าเป็นปรมาจารย์นั้นเย่หยวนไม่อาจจะรับไว้ได้
จั่วเฉินนั้นพยักหน้ารับด้วยลมหายใจติดขัด “ไอ้หนู แค่คำพูดนี้ของเจ้ามันก็มากเกินพอแล้ว!”
ได้เห็นฝีมือและพรสวรรค์ของเย่หยวนนั้นจั่วเฉินก็ไม่กล้าจะทำตัวเหนือล้ำเป็นยอดคนใดๆ อีกแล้ว
การได้รับเย่หยวนเป็นศิษย์นั้นมันมิใช่บุญของเย่หยวนแต่เป็นบุญของเขา!
ได้เห็นเช่นนั้นตัวเจ้าโลกหยุนซานเองก็อดพยักหน้ารับขึ้นมาด้วยไม่ได้
เพราะดูท่าแล้วเหตุผลที่เย่หยวนไม่ยอมกราบเขาเป็นอาจารย์มันคงมิใช่แค่เพราะความโอหังอวดดีอย่างเดียว
ความรู้สึกผิดต่อจั่วเฉินนั้นคงมีส่วนด้วยอย่างมาก
เจ้าเด็กคนนี้มันมีนิสัยที่ยอดเยี่ยม!
เจ้าโลกหยุนซานนั้นให้ค่าเย่หยวนมากขึ้นไปกว่าเก่าเมื่อได้เห็นเช่นนี้
เมื่อก้มกราบจั่วเฉินครบสามครั้งแล้วเย่หยวนก็เดินมาหยุดหน้าเจ้าโลกหยุนซานก่อนจะก้มหัวลงคารวะสามครั้ง “ศิษย์เย่หยวนกราบคารวะอาจารย์!”
“ฮ่าๆ เยี่ยม! ศิษย์ที่ดี! ปกติแล้วเมื่อข้าคิดรับศิษย์ข้าย่อมจะต้องประกาศให้โลกหล้ารับรู้ ให้ยอดคนจากทั่วฟ้ามาร่วมเฉลิมฉลอง! แต่ว่าสถานการณ์บ้านเมืองตอนนี้มันไม่สงบสุข เพื่อความปลอดภัยของเจ้านั้นเราต้องทำการโดยเงียบ! เผ่าเลือดนั้นมันมียอดฝีมือมากมายแฝงตัวมาในเขตแดนสวรรค์สมบูรณ์ หากมันรู้ถึงตัวตนของเจ้าเข้าแล้วชีวิตของเจ้าคงตกที่นั่งลำบากแน่! เพราะฉะนั้นเจ้าต้องระวังตัวไว้ให้มาก เข้าใจหรือไม่?” เจ้าโลกหยุนซานนั้นกล่าวเตือน
เย่หยวนพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
เจ้าโลกหยุนซานกล่าวขึ้นต่อ “ในเมื่ออาจารย์รับเจ้าเป็นศิษย์แล้วข้าย่อมจะต้องมอบของขวัญให้แก่เจ้าด้วยเป็นการรับเข้าสำนัก นี่เจ้าเองก็กำลังจะบรรลุระดับลึกล้ำในไม่ช้าแล้ว ข้าจะถือโอกาสนี้แสดงให้เจ้าได้เห็นว่าระดับลึกล้ำนั้นมันคืออะไร เจ้าจะได้ทำความเข้าใจได้ง่ายและบรรลุขึ้นไปอย่างรวดเร็ว!”
พูดจบเจ้าโลกหยุนซานนั้นก็ขยับแขนเริ่มทำการหลอมดอกบัวทองเปล่ากลางอากาศ
เย่หยวนนั้นต้องเบิกตากว้าง นี่ปรมาจารย์โอสถสวรรค์โกลาหลทั้งหลายหลอมสมุนไพรสวรรค์กันเช่นนี้?
ไม่นานจากนั้นเขาก็จ้องมองไปยังดอกบัวทองเปล่าด้วยกายและใจอย่างสุดตัว
เขาค่อยๆ เห็นว่าดอกบัวทองเปล่านั้นมันกลายเป็นเม็ดโอสถไปต่อหน้าต่อตา!
พร้อมๆ กันนั้นรอบๆ โอสถนั้นมันก็มีคลื่นพลังที่สุดแสนลึกล้ำอยู่
เย่หยวนเบิกตากว้างขึ้นเรื่อยๆ เมื่อได้เห็น
เขานั้นเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจไปพร้อมๆ กัน
มันเหมือนกับว่ามีปราสาทลอยอยู่กลางฟ้า
เขานั้นรู้สึกว่าคอขวดของเขาในตอนนี้มันถูกบรรลุผ่านไปได้แล้ว!
แต่แน่นอนว่าเขายังไม่บรรลุจริงๆ
แต่ว่าเขานั้นก็ได้เห็นถึงระดับลึกล้ำผ่านช่องแคบๆ ไปแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ
DDD...