จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2846
คำโม้ของเย่หยวนที่ว่าจะไล่หวู่เจียงไปเขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์นั้นมันย่อมจะถูกคนทั้งนิกายเย้ยหยัน
แต่ไม่นานมันก็เกิดข่าวใหญ่อีกอย่างหนึ่งตามขึ้นมา
เพราะพวกหวู่เจียงนับร้อยนั้นได้ถูกขับไล่ไปจริงๆ!
คนที่ลบหลู่เย่หยวนที่หน้าประตูนิกายนั้นมันต่างไม่มีใครพ้นโทษนี้ไปได้!
เรื่องนี้ทำให้คนทั้งนิกายยาสุดล้ำนั้นสั่นสะท้านตั้งแต่หัวจรดหาง!
“ไอ้เด็กนี่มันทำได้อย่างไรกัน? มันเป็นแค่จักรพรรดิเซียนคนเดียวแต่กลับขับไล่จักรพรรดิเที่ยงและจักรพรรดิเซียนนับร้อยได้?”
“คำโม้ที่ดูเกินตัวนั้นมันกลับเป็นจริงได้! เรื่องนี้มันแพร่กระจายไปทั่วจากปากของพวกหวู่เจียงเอง สุดท้ายคนที่กลายเป็นตัวตลกมันกลับเป็นตัวหวู่เจียงเสียอย่างนั้น สมน้ำหน้ามันจริงๆ!”
“บ้าน่า? คนตั้งร้อยกว่าคนกลับถูกไล่ไปง่ายๆ เช่นนั้นหรือ? นี่หรือว่านิกายยาสุดล้ำเรามันจะมาถึงวันแห่งการเปลี่ยนแปลงแล้ว?”
“ในความคิดข้านะ ข้าว่ามันคงเป็นจั่วเฉินที่ออกตัวพูดช่วยเองแน่ๆ! เขานั้นเป็นคนที่เข้าใกล้ระดับเก้ามาก หากคนระดับนั้นคิดพูดขึ้นมาอย่างสุดตัวแล้วจริงๆ แม้แต่ท่านเจ้านิกายเองก็คงต้องไว้หน้าบ้าง! เพียงแค่ว่าจั่วเฉินนั้นจะเอาใจศิษย์ใหม่คนนี้มากจนเกินไปหรือไม่?”
…
เมื่อคำสั่งนี้มันออกมาจากปากของเจ้านิกายคนทั้งนิกายต่างก็ต้องคาดเดากันไปต่างๆ นานา
หวู่เจียงและพวกนั้นเป็นแค่คนธรรมดาๆ ทั่วไป ไม่ได้มีอำนาจมากมายไม่มีตระกูลใหญ่โตหนุน
ในสถานการณ์สงครามอันวิกฤตเช่นนี้มันกลับเกิดคำสั่งเช่นนี้ออกมามันย่อมจะทำให้คนทั้งหลายรู้สึกประหลาดใจ
เพราะว่าก่อนหน้าฝ่ายหัวโบราณและฝ่ายหัวใหม่นั้นต่างทำอะไรตามใจตัวเองไม่ยุ่งเกี่ยวกัน
และเจ้านิกายนั้นก็วางตัวเป็นกลางเสมอมา
แต่ครั้งนี้เขากลับขับไล่คนออกไปนับร้อยในคราเดียว มันเป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่สงครามกับเผ่าเลือดเริ่มขึ้น!
เพราะแม้ว่าศิษย์นิกายยาสุดล้ำกว่าครึ่งนั้นจะออกไปรบแนวหน้าที่เขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์แต่ว่าคนทั้งหลายนั้นต่างก็อาสาออกไปรบเอง
คนที่ไม่อยากออกไปสู้ในสนามรบไม่เคยโดยบังคับให้ต้องไปมาก่อน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด
แต่ครั้งนี้มันมิใช่!
นี่ลมของนิกายเปลี่ยนทิศแล้วหรือว่านี่เกิดขึ้นเพราะจักรพรรดิเซียนแค่คนเดียว?
แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร…คำพูดโม้ของเย่หยวนนั้นมันก็เกิดขึ้นมาจริงๆ!
สถานการณ์ที่พวกหวู่เจียงช่วยกันก่อขึ้นมานั้นนอกจากมันจะไม่ทำให้จั่วเฉินเป็นตัวตลกแล้วมันกลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ชื่อเสียงของจั่วเฉินยิ่งใหญ่ขึ้นกว่าเก่าแทน!
เพราะตอนนี้คนทั้งนิกายได้รู้แล้วว่าจั่วเฉินชนะ!
เช่นนั้นแล้วหมายความว่าฝ่ายหัวใหม่กำลังได้เปรียบหรือ?
เมื่อฮั่วจงได้ยินข่าวนี้เขาเองก็ต้องอ้าปากค้างไปเช่นกัน
เขานั้นถึงขั้นต้องถามย้ำว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่
จักรพรรดิเซียนคนหนึ่งกลับสามารถสั่งไล่พวกหวู่เจียงทั้งหลายและพวกนั้นกลับต้องออกไปจริง?
เขาย่อมจะนึกถึงตัวจั่วเฉินขึ้นมาทันที
นอกจากจั่วเฉินแล้วมันจะเป็นใครไปได้อีก?
แต่นี่มันก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าอาจารย์ของพวกเขานั้นให้ค่าเย่หยวนมากแค่ไหน!
ศิษย์พี่สามจูหยานตบหลังฮั่วจงพร้อมกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มแห้งๆ “พวกเราไปหาศิษย์น้องคนนี้ของเรากันเถอะ! อาจารย์ท่านนั้นสอนเราเสมอว่าศิษย์พี่น้องต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกันเหมือนครอบครัว ตอนนี้ศิษย์น้องเพิ่งเข้านิกายมาแต่กลับถูกเราทิ้งไว้ไม่ดูแล ดูท่าตัวท่านเองก็คงไม่พอใจไม่น้อยใช่หรือไม่?”
คนทั้งห้านั้นคือศิษย์พี่ศิษย์น้องกันทั้งสิ้น
ก่อนหน้านี้พวกเขายังประชุมกันเรื่องที่ว่าจะแก้ไขเรื่องนี้อย่างไรดี
แต่สุดท้ายปัญหาใดๆ มันกลับคลี่คลายลงไปอย่างที่พวกเขาไม่ต้องทำอะไร!
ที่สำคัญมันยังจบลงด้วยชัยชนะด้วย!
จั่วเฉินนั้นรับศิษย์มาทั้งหมดสิบหกคนและเสียชีวิตไปแล้วห้าคนในสงคราม
ตอนนี้มันเหลือศิษย์ห้าคนในนิกายโดยมีจูหยาน ศิษย์พี่สามคนนี้เป็นพี่ใหญ่ที่สุด
คนที่เหลือนอกจากนี้ต่างติดตามจั่วเฉินออกไปรบที่เขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์กันสิ้น
คนทั้งสิบเอ็ดนั้นมีเพียงแค่ฮั่วจงเท่านั้นที่เป็นจักรพรรดิเที่ยง คนอื่นๆ นั้นต่างเป็นมหาจักรพรรดิกันสิ้น
เมื่อจูหยานและพวกได้ยินถึงเรื่องราวพวกเขาก็ต้องไม่พอใจและไม่คิดจะออกไปพบเย่หยวนเลยแม้แต่น้อย
แต่ตอนนี้ความเป็นจริงมันกลับตบหน้าพวกเขาจนหัน
ความเป็นจริงนั้นได้บอกว่าอาจารย์ของพวกเขานั้นให้ค่าแก่เย่หยวนคนนี้มากกว่าที่พวกเขาคิดไปมาก!
ฮั่วจงนั้นยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “เราคงได้แต่ต้องทำเช่นนั้น! ดูท่าศิษย์น้องของเราคนนี้มันจะเป็นที่รักของอาจารย์เสียเหลือเกิน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ
DDD...