จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2878

ตอนที่ 2878 สระโลหิต!
เก้าว่าที่ร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนที่เพิ่งเอาชนะมาได้นั้นต่างย่อมจะภาคภูมิใจในตัวเองอย่างมาก

แต่พริบตาต่อมาพวกเขาก็หายไปสิ้น!

“บ้า! จะบ้าเกินไปแล้ว! ไอ้นี่มันคนสติไม่ดีหรือ?”

“มันไม่รู้หรืออย่างไรหากว่าที่ร้อยบุตรได้ตำแหน่งมาแล้วพวกเขาจะได้การคุ้มครองจากวิหารโลหิตเทวาถือเหรียญทองเว้นตาย?”

“เรื่องนี้มันไม่จบง่ายๆ แล้วแน่! วิหารโลหิตเทวานั้นย่อมจะไม่ยอมจบเรื่องนี้ลงง่ายๆ แน่!”

“ชิๆ เรื่องราวเช่นนี้มันคงเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์การคัดเลือกร้อยบุตรแน่!”

…

คนทั้งหลายนั้นต่างตกตะลึงในการกระทำของเย่หยวน

เหล่าคนทั้งหลายนั้นได้ตำแหน่งว่าที่ร้อยบุตรมาแล้วย่อมจะถือว่าเป็นศิษย์ของวิหารโลหิตเทวา

แต่เย่หยวนกลับสังหารพวกเขาลงสิ้น!

เช่นนั้นแล้วถามว่าเฉียเจียนหยุดเย่หยวนไม่ได้หรือ?

เขาย่อมจะหยุดได้!

แต่เขาเลือกจะไม่หยุด

เฉียเจียนนั้นยิ้มขึ้นมาอย่างเย็นเยือก “ไอ้หนู เจ้ามันโอหังอย่างไม่รู้จักฟ้าดินแท้ๆ! แต่ครั้งนี้ข้าอยากเห็นนักว่าใครจะยังมาช่วยเจ้าได้อีก!”

เย่หยวนได้กลอกตากลับไปมองเฉียเจียน “เลิกใช้ลูกไม้โง่ๆ ของเจ้าเถอะ! เจ้านั้นไม่ได้เข้าใจโลกของผู้แข็งแกร่งอย่างแท้จริงเลย! หากปล่อยให้ขยะพวกนี้มันไปถึงวิหารโลหิตเทวาแล้วมันก็คงมีแต่จะไปอวดโง่เท่านั้น เมืองข่ายยักษ์นั้นมีข้าไปคนเดียวก็เกินพอแล้ว!”

“พูดได้ดี!”

เงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นมาบนท้องฟ้า ตัวเขาคนนี้มีคลื่นพลังที่เหนือล้ำกว่าพวกเฉียเจียนทั้งสองคนไปเล็กน้อย

แต่สีหน้าของเฉียเจียนนั้นมันกลับซีดขาวลง

เพราะเขาคิดไปว่าท่านทูตโลหิตนั้นจะต้องลงโทษเย่หยวนเป็นแน่

ใครจะไปคิดว่าเขากลับกล่าวชมว่าพูดได้ดีแทน!

ทูตโลหิตคนนั้นมองหน้าเย่หยวนด้วยสายตาที่ชื่นชม “ไอ้หนู ข้าถูกใจเจ้าไม่น้อย!”

คำพูดเดียวนี้มันทำให้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้างขึ้นมาอีกครั้ง!

ทูตโลหิตหันมามองเฉียเจียนและกล่าวขึ้นอย่างผิดหวัง “เฉียเจียน เจ้าทำให้ทูตผู้นี้ผิดหวังมากแล้ว! การพัฒนาพลังบ่มเพาะของเจ้ามันกลับทำให้จิตใจของเจ้าถดถอยลงแทน! ก่อนนั้นเจ้าเองก็เป็นร้อยบุตรคนหนึ่งที่สังหารศัตรูอย่างเลือดเย็นไม่เว้นหน้า! แต่ความเฉียบคมของเจ้านั้นมันได้หายไปจนสิ้นแล้ว เจ้าลืมเป้าหมายหลักของการเลือกร้อยบุตรไปแล้ว?”

ก่อนที่จากนั้นเขาจะหันไปมองหน้าพวกหยางชิงทั้งหลาย “เผ่าเลือดของเรานั้นไม่กลัวตาย สิ่งที่เรากลัวนั้นคือกลัวจะอ่อนแอ! มีเพียงผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะรอดชีวิตไปได้! คนอ่อนแอนั้นมันต้องตาย! เฉียเจียนนั้นมีพรสวรรค์ที่เหนือล้ำอย่างที่ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน! เจ้าคิดว่าข้าผู้นี้จะลงโทษเฉียชิงเพราะขยะพวกนี้หรือ? บ้าบอ! สิ่งที่เขาพูดมานั้นมันถูกต้องแล้ว เมืองข่ายยักษ์นั้นมีแค่เขามันก็เกินพอ!”

คนทั้งหลายที่ได้ยินต้องเงียบปากลงทันที หลายต่อหลายคนได้แต่ต้องก้มหน้าด้วยความอับอาย

ตอนนี้แม้แต่เฉียเจียนเองก็ยังได้แต่ก้มหน้าอย่างอับอาย

คนทั้งสองนี้ไปตกลงอะไรกันมาก่อนหรือ?

ทำไมเขาถึงถูกตบหน้ารัวๆ จากทุกด้านเช่นนี้?

แต่หยางชิงนั้นต้องหัวเราะขึ้นมาในใจเมื่อได้ยิน เจ้าโง่นี่มันโผล่มาจากไหนกัน?

แน่ใจหรือว่าจะไปสนับสนุนคนอย่างมันนี้?

หากได้รู้ว่าคนที่ตัวเองสนับสนุนมันเป็นสายลับจากเผ่ามนุษย์แล้วเจ้าจะทำหน้าอย่างไรกัน?

แค่คิดหยางชิงก็แทบหลุดหัวเราะออกมา!

หยางชิงเฝ้ารอให้วันนั้นมาถึงไวๆ

เย่หยวนนั้นมันช่างก่อปัญหาได้สวยงามนัก!

“เอาล่ะ ในเมื่อการคัดเลือกจบลงแล้วพวกเจ้าทั้งสิบเอ็ดก็ออกเดินทางไปยังเมืองมหาจักรพรรดิเลือดสวรรค์สัมบูรณ์กับข้าแล้วกัน!”

…

เมื่อมาถึงเมืองมหาจักรพรรดิเลือดสวรรค์สัมบูรณ์นั้นต่อให้จะเป็นเย่หยวนเขาก็ต้องอ้าปากค้างกับความยิ่งใหญ่ของมันเช่นกัน!

เขานั้นสัมผัสได้ว่ากำแพงเมืองนี้มันก่อขึ้นมาจากสมบัติระดับสูงที่ส่งคลื่นพลังอันตรายอย่างมากออกมา

แม้ว่าเย่หยวนจะไม่เห็นว่ากำแพงเมืองนั้นมีค่ายกลใดๆ ติดตั้งอยู่แต่ว่ามันย่อมจะสามารถโจมตีผู้รุกรานได้อย่างรุนแรงแน่นอน!

มหานครฉีใต้นั้นมันไม่อาจจะมาเทียบเคียงกับเมืองมหาจักรพรรดิเลือดสวรรค์สัมบูรณ์นี้ได้เลย

เมืองมหาจักรพรรดิเลือดสวรรค์สัมบูรณ์นี้มันสร้างขึ้นมาด้วยเลือดเนื้อของเผ่าเลือดอย่างแท้จริง!

ต่อให้จะเป็นเจ้าโลกมาบุกมันก็คงไม่อาจจะครอบครองเมืองนี้ได้ง่ายๆ!

“ท่านเสี่ยวเฟย เมืองมหาจักรพรรดิเลือดสวรรค์สัมบูรณ์นี้มันดูต่างจากเมืองอื่นๆ ไปสิ้นเชิงเลย!” เย่หยวนถามขึ้นอย่างสงสัย

ร้อยบุตรกลุ่มพวกเขานั้นต่างเป็นแค่เด็กบ้านนอกที่เพิ่งได้เข้าเมืองใหญ่ แน่นอนว่าพวกเขาย่อมจะตกตะลึงกับความยิ่งใหญ่ของเมืองมหาจักรพรรดิเลือดสวรรค์สัมบูรณ์ไม่ต่างจากเย่หยวน