จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2882

เสี่ยวเฟยนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมาอย่างสะใจ!

ได้เห็นสีหน้าของทูตโลหิตหกคนที่เหลือเขาก็ต้องหัวเราะลั่นขึ้นมาอย่างสะใจ!

เพราะครั้งนี้เขารู้สึกสะใจดีจริงๆ!

แท้จริงแล้วตอนที่เขาปล่อยให้เย่หยวนไปก่อเรื่องในสระโลหิตนั้นเขาก็แค่ให้เย่หยวนเข้าไปท้าทายคนระดับสูงๆ เท่านั้น

เขาเชื่อว่าด้วยฝีมือของเย่หยวน อันดับหนึ่งหรือสองมันย่อมจะเอามาได้ไม่ยาก

ใครจะไปคิดว่าเย่หยวนนั้นกลับเล่นใหญ่ท้าทายคนทั้งเก้าสิบเก้าพร้อมๆ กัน

และยังประกาศว่าจะสังหารให้หมดสิ้น

ตอนนั้นเขาได้แต่ต้องลอบด่าเย่หยวนว่าโง่

‘เจ้าคิดว่าที่นี่คือเมืองข่ายยักษ์หรือ?’

ใครจะไปคิดว่าเย่หยวนนั้นกลับซ่อนฝีมือไว้จนสังหารยอดอัจฉริยะได้หมดสระโลหิตจริงๆ!

สุดยอด!

ยอดเยี่ยม!

‘เท่านี้ข้าก็คงสามารถยืดอกเวลาคุยกับคนอื่นได้แล้ว?’

แต่ทูตโลหิตหกคนที่เหลือนั้นกลับทำหน้าตาเหยเกขึ้นมา

ยอดอัจฉริยะของพวกเขานั้นกลับกลายเป็นแค่ซากศพไป?

ได้เห็นหน้าของเสี่ยวเฟยในตอนนี้ พวกเขาแทบคิดอยากจะต่อยให้หงายหลัง!

ซวย!

ที่น่าคับแค้นที่สุดก็คือเย่หยวนนั้นมิใช่แค่ชนะ แต่สังหารหัวกะทิยอดอัจฉริยะของพวกเขาจนสิ้น!

เช่นนั้นแล้วงานคัดเลือกร้อยบุตรรอบนี้พวกเขาจะเอาอะไรไปเข้าร่วมอีก?!

…

หลานเฉียนั้นกลัวจนฉี่แตก!

เขานั้นกลัวจนฉี่ไหลออกมาส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งไปทั่วบริเวณทำให้แม้แต่เย่หยวนยังต้องถอยหนี

เจ้าหมอนี่พิการแล้ว

ขยะเช่นนี้เวลาพูดคิดเย้ยหยันคนอื่นนั้นต้องประกาศให้โลกได้รู้

แต่พอเจอตบหน้าเข้าไป ตัวมันกลับไม่กล้าแม้แต่จะยอมรับ

เย่หยวนหมดอารมณ์ที่จะสังหารและเดินผ่านสังเวียนประลองเข้าไปยังสระโลหิตทันที

เมื่อเข้าไปใกล้สระโลหิตนั้นเขาก็ได้กลิ่นเหม็นคาวชวนอ้วกขึ้นมาทันที

เบื้องหน้าของเขานั้นมันมีสระโลหิตใหญ่โตที่กินพื้นที่กว่าหมื่นกิโลเมตร

แต่เย่หยวนที่ได้เห็นนั้นต้องเดือดดาลขึ้นมาในใจ

สระโลหิตใหญ่โตเช่นนี้ มันต้องสังเวยกี่ชีวิตกัน?!

เย่หยวนที่แทรกซึมเข้ามาในเผ่าเลือดนั้นย่อมจะได้เห็นและได้ยินเรื่องราวมากมาย

เผ่าอื่นๆ นั้นต่างถูกจับเป็นทาสและใช้ชีวิตย่ำแย่เสียยิ่งกว่าสัตว์

เผ่าเลือดนั้นย่อมจะไม่สังหารเผ่าทั้งหลายลงสิ้นเชิง พวกมันนั้นยังคงเลี้ยงดูยอดฝีมือเผ่าต่างๆ ไว้ในเล้าเหมือนหมูเหมือนหมาเมื่อใดที่ต้องการเลือดก็จะไปเจาะดูดออกมาโดยไม่ให้ถึงตาย

เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายนั้นกลายเป็นเหมือนสัตว์ไร้ความคิด

แน่นอนว่ายอดฝีมือส่วนมากนั้นไม่มีค่าพอจะเก็บมาเลี้ยงไว้เช่นนั้น

ส่วนมากแล้วจะตายลงไปสิ้น

เผ่าเลือดนั้นมีความกระหายเลือดที่ไม่อาจจะอธิบายเป็นคำพูดได้

พวกเขาเหล่านี้มันคือผีดูดเลือดอย่างแท้จริง!

สระโลหิตตรงหน้านี้มันเป็นสระใหญ่แต่ถูกแบ่งไว้ด้วยค่ายกลเป็นเก้าสิบเก้าส่วน

และส่วนที่อยู่กลางสระนั้นจะเป็นส่วนที่มีเลือดหนาแน่นที่สุด ถึงได้ถูกเรียกว่าเป็นสระหมายเลขต่ำๆ

เย่หยวนนั้นพุ่งตัวเข้าไปหยุดยืนกลางสระโลหิตทันที

เมื่อคนทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ต้องจ้องมองด้วยความริษยา

คนผู้เดียวใช้สระโลหิตเช่นนี้มันย่อมจะไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อนในเมืองมหาจักรพรรดิเลือดสวรรค์สัมบูรณ์

น่าอิจฉานัก!

เย่หยวนนั้นค่อยๆ ทิ้งตัวลงไปในสระโลหิตก่อนจะสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่แทรกเข้าถึงกระดูกดำ

เลือดพวกนี้มันเหมือนกำลังจะหลอมละลายร่างกายของเขาลง

แต่ไม่นานเย่หยวนก็สัมผัสได้ว่าทุกส่วนของร่างกายนั้นมันทำการอย่างบ้าคลั่ง

เหมือนราวกับว่าเลือดในร่างของเขานั้นมันได้เปลี่ยนแปลงไป

ความรู้สึกนี้มันยากเกินกว่าที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูด แต่ว่าสิ่งที่เขาสัมผัสได้แน่ๆ