จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2881
เย่หยวนค่อยๆ เดินเข้าไปกลางกลุ่มคนทั้งหลายไม่คิดสนใจเหล่ายอดอัจฉริยะทั้งหลายแม้แต่น้อย
หมัดก่อนหน้าของเขานั้นมันทำให้คนทั้งหลายผงะไป
แข็งแกร่งมาก!
แม้ว่ามินเหวินนั้นจะไม่ได้เก่งกาจระดับต้นๆ แต่ว่าพวกเขาเองก็คงไม่อาจสังหารมินเหวินลงได้ด้วยหมัดเดียวเช่นนี้!
“ไม่มีใครเข้ามาหรือ? เช่นนั้นข้าบุกเอง!”
เย่หยวนไม่คิดพูดพร่ำให้มากความ เริ่มพุ่งตัวเข้าไปกลางกลุ่มคนด้วยหมัดที่หนักหน่วง และที่ใดที่เขาผ่านไปนั้นมันจะมีแต่ฝุ่นเลือดกระจายขึ้นมา!
แม้ว่าพวกเขาทั้งหลายเหล่านี้จะเก่งกาจกว่าคนในเมืองข่ายยักษ์ไม่น้อยแต่ว่าอย่างมากมันก็แค่พอรับหมัดของเย่หยวนได้สามหมัดเท่านั้น
จากนั้นพวกเขาก็จะต้องตายลง!
เหล่ายอดอัจฉริยะทั้งหลายนั้นต่างเป็นคนที่แข็งแกร่งในเผ่าเลือด พวกเขาย่อมจะมีเกียรติและไม่คิดร่วมมือกันรุมทำร้ายคนผู้เดียว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเฉียหยู่นั้นที่ทำแค่มองห่างๆ จากนอกวง
แต่ว่าเมื่อเห็นเย่หยวนลงมือจริงๆ พวกเขาก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นมาอย่างหวาดกลัว
เพราะไม่กี่อึดใจผ่านไปนี้เย่หยวนได้สังหารยอดอัจฉริยะลงไปไม่น้อยด้วยพลังที่เหนือกว่า!
ใบหน้าของพวกเฉียหยู่นั้นเหยเกขึ้นมาทันทีเพราะว่าในหมู่คนที่ตายลงไปนั้นมันมีบางคนที่มีพลังฝีมือมากพอจะเป็นถึงว่าที่ต้นกล้า
แต่พวกเขานั้นกลับไม่อาจจะรับมือเย่หยวนได้เกินสิบกระบวนท่า!
เย่หยวนนั้นก็ไม่คิดจะแสดงความปรานีออกมาแม้แต่น้อยต่อยออกไปอย่างไม่คิดยั้งมือ
หมัดแรกต่อยจนกระอักเลือด!
หมัดสองต่อยจนกระดูกหัก!
หมัดสามต่อยเอาชีวิตไป!
หมัดนี้มันดูเหมือนเป็นแค่วิชาหมัดทั่วๆ ไปแต่ว่าพลังของมันนั้นกลับเหนือล้ำอย่างไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน!
“พวกเจ้าจะยังยืนโง่อะไรกันอีก? โจมตีมันพร้อมๆ กัน! หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเราได้ตายกันหมดแน่!” หลานเฉียร้องลั่นขึ้นมา
คนทั้งหลายนั้นหันไปมองหน้าหลานเฉียด้วยใบหน้าแปลกๆ เขาเองนี้มิใช่หรือที่ไปเย้ยหยันไว้มากที่สุด?
ตอนนี้คงถูกตบจนหน้าชาแล้ว?
ก่อนหน้านี้หลานเฉียนั้นกลัวว่าเย่หยวนจะลืมตัวตนของเขา
เขาจึงประกาศว่าตัวเขานั้นจะอยู่รอที่สระหมายเลขเจ็ด
ตอนนี้เขาคงภาวนาให้เย่หยวนลืมตัวเองไปแล้ว!
แต่ว่าเรื่องนี้จะไปโทษหลานเฉียอย่างเดียวก็คงไม่ถูกนัก
เพราะว่าเฉียชิงคนนี้ต่างหากที่ประหลาดจนเกินไป!
ใครมันจะไปคิดว่าจักรพรรดิเซียนขั้นปลายคนหนึ่งกลับจะแข็งแกร่งได้ปานนี้?
ตอนนี้คนที่ตกตะลึงที่สุดมันย่อมจะเป็นตัวหลานเฉียคนนี้
เย่หยวนนั้นเก่งกาจจนทำให้เขาสิ้นหวัง!
‘ฉิบหาย ข้าไปทำอะไรไว้นะ?’
‘เย้ยหยันมัน?’
‘บอกว่ามันไม่ประเมินตัวเอง?’
ที่แท้แล้วเขานั้นต่างหากคือคนที่ไม่รู้อะไรเลย!
เพราะเขาคนนี้มีฝีมือเหนือล้ำจนทำให้คนสิ้นหวัง!
‘ไม่ได้การแล้ว! ข้าต้องสังหารมันลงให้ได้!’
ตอนนี้เฉียหยู่ที่มองดูอย่างเงียบงันมาตลอดนั้นก็ได้ขานรับขึ้นมา “สังหารมัน!”
คำพูดนี้มันย่อมจะเป็นการตอบรับต่อคำพูดของหลานเฉียแล้ว
เหล่ายอดอัจฉริยะทั้งหลายร่วมมือกัน!
เวลานี้เย่หยวนจึงต้องรับมือยอดฝีมือรอบด้านมากขึ้นเป็นเท่าตัว
“ฮ่าๆ เข้ามาๆ!” เย่หยวนหัวเราะลั่นขึ้นพร้อมปลดปล่อยพลังออกมาจากร่าง
เหล่ายอดอัจฉริยะทั้งหลายนั้นแทบจะต้องกระอักเลือด
‘เจ้ากลับยังซ่อนพลังเอาไว้!’
แต่ว่าพวกเฉียหยู่ทั้งหลายนั้นเองก็เก่งกาจอย่างมาก
เมื่อเหล่ายอดอัจฉริยะระดับต้นๆ ร่วมมือกันพวกเขาก็เริ่มจะชิงความได้เปรียบจากเย่หยวนไปได้
เพียงแค่ว่าพวกเขานั้นเห็นชัดแก่ตาว่าเย่หยวนนั้นช่างโชคดี!
การโจมตีใดที่มันสามารถจะทำร้ายตัวเขาได้นั้น เขากลับสามารถหลบหลีกมันได้ไปทุกครั้ง!
หากพวกเขาคิดจะทำร้ายเย่หยวนนั้นมันคงทำได้แค่ฝันไป!
“เฉียชิง เจ้าคิดสังหารพวกเราให้หมดมิใช่หรือ? ทำไมไม่ลองดูเล่า! ฮ่าๆๆ…” หลานเฉียนั้นหัวเราะขึ้นเมื่อเห็นว่าพวกตนได้เปรียบ
เขานั้นไม่รีบโจมตีเย่หยวนมากนัก เพราะถ้าทำเช่นนี้ต่อไปอีกไม่นานเย่หยวนคงจะต้องหมดแรงและตายตกลงไปแน่!
เพียงแค่ว่าคำพูดของเขานั้นมันช่างฟังดูหน้าด้าน แม้แต่ยอดอัจฉริยะทั้งหลายก็ยังรู้สึกอับอายขึ้นมาแทนในหัวใจ
เจ้ารู้จักคำว่ายางอายหรือไม่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ
DDD...