จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2927

ตอนที่ 2927 วางเดิมพัน!

คำพูดนี้มันทำให้เกิดความแตกตื่นขึ้นทันที!

หลายคนเริ่มจะมีความรู้สึกอยากถอนตัวแล้ว

“ม…มันกลับเป็นเต๋าไฟโกลาหล! ที่สำคัญยังมากถึงสี่สิบเก้าแบบด้วย!”

“เต๋าไฟโกลาหลนั้นมันเผาทำลายได้ทุกสิ่ง ข้าได้ยินมาว่าแม้แต่เจ้าโลกเองก็ยังไม่รอดจากมันไป! เช่นนี้แล้วเราจะไม่เข้าไปรนหาที่ตายหรือ?”

“รอบนี้มันคงมีแต่พวกเย่หยวนหรือฉินซื่อเถียนที่จะพอสามารถผ่านได้แล้ว! การเข้าโถงวิญญาณนิพพานนั้นมันยากยิ่งนัก!”

…

เสียงของผู้เข้าทดสอบนั้นดังขึ้นทั่วทิศเพราะคำว่า เต๋าไฟโกลาหล

เพราะในความเป็นจริงด่านที่สามนี้มันก็เป็นด่านที่นับว่ายากที่สุดเช่นกัน!

ในด่านทั้งสามนั้นป่าสุวิมลมันถือว่าง่ายที่สุด

แม้ว่าเส้นทางคุมวิญญาณนั้นมันจะยากเย็นแต่ในรอบหมื่นๆ ปีมันย่อมจะมีคนที่ผ่านได้ปรากฏขึ้นมาบ้าง

แต่ด่านที่สามนั้น เตาหลอมวิญญาณนี้จนถึงวันนี้มันก็ยังมีคนที่ผ่านไปได้แค่หยิบมือ!

คนที่สามารถผ่านมันไปได้นั้นล้วนกลายเป็นยักษ์ใหญ่ในเผ่าวิญญาณทั้งสิ้น!

คนเหล่านั้นคือตัวตนที่สามารถยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับเจ้าโลกหยุนซานได้ทีเดียว

เมื่อซีเฉินเห็นว่ามีหลายคนที่ไม่อาจตัดสินใจได้เช่นนั้นเขาจึงยิ้มกล่าวขึ้นตาม “ข้าจะบอกพวกเจ้าทั้งหลายให้ฟังไว้ การทดสอบแต่ละครั้งนั้นด่านที่สามนี้มันมีอัตราการตายมากถึงเจ็ดในสิบ! หมายความว่าจากพวกเจ้าเก้าสิบกว่าคนนี้มันคงเหลือคนรอดชีวิตออกมาได้แค่ราวสามสิบคน!”

ได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องขนลุกตั้งทันที

อัตราการตายเจ็ดในสิบนั้นมันเป็นอะไรที่น่ากลัวล้ำ

เพราะจะอย่างไรเสียคนที่ผ่านมาถึงด่านสามนี้ได้ก็ล้วนแล้วแต่เป็นยอดอัจฉริยะของเผ่าวิญญาณทั้งสิ้น

แต่พวกเขานั้นกลับยังมีอัตราการตายที่สูงล้ำเช่นนั้น

“ข้า…ขอถอนตัว!”

“ข้าถอนตัวด้วย!”

“ช่างเถอะ ข้ายอมแพ้แล้ว!”

…

คำพูดของซีเฉินนั้นมันทำให้คนที่อยู่อันดับรั้งท้ายเริ่มถอนใจไปตามๆ กัน

สำหรับคนทั้งหลายนั้นเตาหลอมวิญญาณมันเหมือนเครื่องบดเนื้อที่พวกเขาไม่อาจตอบโต้ใดๆ ได้

ไม่นานคนกว่าสิบคนก็ต้องถอนตัวออกไป

แต่ในตอนนั้นเองที่ฉินซื่อเถียนได้หันมายิ้มใส่เย่หยวนและกล่าวท้าทาย “เย่หยวน เรามาเดิมพันกันดีหรือไม่? มาเดิมพันกันในเตาหลอมวิญญาณนี้เจ้าว่าอย่างไร?”

เย่หยวนไม่คิดแปลกใจอะไรและถามกลับไป “อ่า? เจ้าจะเดิมพันอะไรเล่า?”

ฉินซื่อเถียนกล่าวขึ้น “ในโถงวิญญาณนิพพานกล้วยไม้สงบนี้สถิติสูงสุดของเตาหลอมวิญญาณนิพพานมันคือสี่ต่อเจ็ด ยี่สิบแปดเต๋าไฟ! เรามาขอให้ท่านอาจารย์ช่วยลงมือปิดทางออกของเตาหลอมวิญญาณไว้กัน! หากไปไม่ถึงห้าต่อเจ็ด สามสิบห้าเต๋าไฟแล้วเราก็ห้ามจะออกมา!”

เมื่อคนทั้งหลายได้ยินเช่นนั้นสีหน้าก็ต้องเปลี่ยนสีไป

นี่เป็นการเดิมพันที่ยิ่งใหญ่!

แม้จะไม่ต้องพูดถึงห้าต่อเจ็ด สามสิบห้าเต๋าไฟนั้นแต่แค่สองต่อเจ็ด ยี่สิบแปดเต๋าไฟมันก็รุนแรงล้ำแล้ว!

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียพลังของเต๋าไฟในเตาหลอมวิญญาณนั้นมันก็จะเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ

แค่พลังของยี่สิบแปดเต๋าไฟนั้นมันก็มากพอจะเผาทำลายจักรพรรดิเที่ยงลงได้ง่ายๆ!

แต่สามสิบห้าเต๋าไฟนั้นมันคือสิ่งที่ไม่มีทางผ่านไปได้แน่นอน

แม้แต่มหาจักรพรรดิล้ำตงหยางเองก็ยังต้องเบิกตากว้างเมื่อได้ยิน

แต่ไม่นานเขาก็ต้องยิ้มขึ้นมา

นี่แหละคือฉินซื่อเถียน!

เขานั้นกำลังบังคับให้ตัวเองเข้าสู่สภาวะคับขันจะได้สามารถดึงความสามารถทั้งหมดออกมาใช้ได้!

เจ้าเด็กคนนี้มันมีความมุ่งมั่น กำลังฝีมือและพรสวรรค์ที่แตกต่างจากคนทั่วไปสิ้นเชิง

ที่สำคัญไปกว่านั้นนี่ยังเป็นศึกทางจิตใจด้วย

หากเย่หยวนถอยไปตอนนี้แล้วตัวฉินซื่อเถียนก็คงกลายเป็นผู้ชนะไปทันที

แต่หากยอมรับคำท้าแล้วมันก็คงมีแต่ต้องตาย

ในรอบนี้ตัวเขาได้เปรียบเรื่องร่างวิญญาณจริง

แต่หากไปถึงช่วงหลังๆ แล้วตอนที่พลังของเต๋าไฟมากมายปะทุขึ้นแค่ร่างวิญญาณมันย่อมจะไร้ค่าใด

ต่อให้จะเป็นสิบรูปเองมันก็ยังเป็นแค่จักรพรรดิเที่ยงสิบรูปเท่านั้น

แต่ว่าการทดสอบด่านนี้มันต้องใช้ทุกอย่าง

แต่พลังของคำพูดนั้นมันรุนแรงกว่าของเดิมหลายเท่า!

ฉินซื่อเถียนไม่อาจจะทนรับไว้ได้ เขามิใช่คนโง่มากมาย รู้ดีว่าเย่หยวนกำลังท้าทายเขา

แต่เขาจะถอยได้หรือ?

ฉินซื่อเถียนนั้นย่อมจะไม่มั่นใจว่าตัวเองจะผ่านไปได้ถึงจุดไหน

แต่เขานั้นอยากจะลองท้าทายตัวเอง

พร้อมๆ กันนั้นก็จะได้กดหัวเย่หยวนลงไปด้วย

แต่ใครจะไปคิดว่าเย่หยวนนั้นกลับบ้าบิ่นกว่าตัวเขา กลับคิดท้าทายสี่สิบสองเต๋าไฟแทน!

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียเต๋าไฟมากมายขนาดนั้นแค่เพิ่มขึ้นไปหนึ่งมันก็ไม่ต่างอะไรจากการต้องแบกเขาเพิ่มบนหลังอีกลูก

ความอันตรายของมันนั้นไม่อาจจะประมาทได้เลย

เขาจะทนได้หรือ?

“ได้สิ ข้ายอมรับ!” ฉินซื่อเถียนเงียบไปพักใหญ่ก่อนที่สุดท้ายจะร้องตอบกลับไป

มหาจักรพรรดิล้ำตงหยางนั้นขมวดคิ้วแน่นกล่าวขึ้นขัด “ซื่อเถียน!”

ฉินซื่อเถียนเงยหน้ากลับไปบอกมหาจักรพรรดิล้ำตงหยาง “อาจารย์ ข้านั้นผ่านความเป็นความตายมามากมายในสนามรบเจาะชาดมีหรือที่ข้าจะไม่รู้ว่ามันกำลังขู่ให้ข้าถอย? แต่แล้วทำไม? มียอดฝีมือคนใดบ้างที่ไม่เคยผ่านความเป็นความตายมา? คนอย่างพวกมันนี้จะเป็นเจ้าโลกได้หรือ?”

พูดไปเขาก็ชี้หน้าคนที่ถอนตัวไปทั้งหลายนั้น

คนทั้งหลายนั้นได้แต่ยืนหน้าแดงก่ำคิดอยากจะมุดดินหนีไปให้พ้นๆ

เมื่อมหาจักรพรรดิล้ำตงหยางได้ยินเขาก็ต้องพยักหน้ารับออกมา “ข้าเข้าใจแล้ว ไปเถอะ! ข้านั้นจะปิดเตาไว้จนกว่าจะถึงหกต่อเจ็ด สี่สิบสองเต๋าไฟ!”

ฉินซื่อเถียนยกมือขึ้นคารวะ “ขอบพระคุณอาจารย์ที่ช่วยสนองความเห็นแก่ตัวของข้า!”

เขานั้นมองหน้าเย่หยวนด้วยรอยยิ้ม “ว่าอย่างไรเล่า? เจ้าคงไม่คิดว่าข้าจะตอบตกลงใช่หรือไม่? ขุดหลุมฝังตัวเองนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ไม่หรอก หากเจ้าพอใจก็ดีแล้ว”

ฉินซื่อเถียนแทบจะต้องกระอักเลือดขึ้นมา เจ้าบ้านี่มันช่างน่าชังนัก!

เขายิ้มกล่าวขึ้นมา “ข้าได้ยินอาจารย์ท่านพูดไว้ว่าเต๋าไฟโกลาหลแต่ละอย่างในเตาหลอมวิญญาณนั้นมันมีพลังจนถึงที่สุดของจักรพรรดิเที่ยง หลังจากผ่านเต๋าไฟโกลาหลที่ยี่สิบเอ็ดไปแล้วต่อให้จะเป็นยอดฝีมือสิบรูปมันก็ไม่แน่ว่าจะรอดออกมาได้เช่นกัน! เจ้าอย่าคิดว่าแค่มีเก้ารูปแล้วจะรอดออกไปได้ง่ายๆ เล่า!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เช่นนั้นหรือ? เช่นนั้นเจ้าที่มีแค่หกรูปนั้นคงต้องระวังให้มากกว่าข้าแล้ว”

————-