จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2936

“แค่ปลุกร่างวิญญาณพิเศษขึ้นมาได้ต่อให้มันจะเป็นขยะแค่ไหนมันก็ยังดีกว่าไม่มี!”

“เจ้าบ้านี่กลับไปท้าทายยอดฝีมืออาณาจักรมหาจักรพรรดิเสียอย่างนั้น ที่สำคัญอีกฝ่ายนั้นยังเป็นสุดยอดอัจฉริยะในหมู่มหาจักรพรรดิด้วย นี่มันจะไม่เท่าขุดหลุมฝังตัวเองหรือ?”

…

เมื่อคนทั้งหลายได้เห็นว่าเย่หยวนนั้นช่างดื้อด้านพวกเขาก็ต้องส่ายหัวออกมาตามๆ กัน

พวกเขาเองก็ไม่อาจจะทนความเย่อหยิ่งของเฟิงรุ่ยได้เช่นกัน

แต่ทนไม่ได้แล้วทำไม?

เฟิงรุ่ยและฉินซื่อเถียนนั้นแตกต่างกันอย่างฟ้ากับเหว!

เฟิงรุ่ยนั้นคือยอดอัจฉริยะที่แท้จริง!

แม้ว่ามันอาจจะฟังดูไม่เข้าหูแต่สิ่งที่เขาพูดมามันก็ถูกต้อง พวกเขาทั้งหลายนั้นเป็นได้แค่คนบ้านนอก

มีหรือที่เฟิงรุ่ยมหาจักรพรรดิผู้มีร่างวิญญาณระดับสวรรค์ขั้นกลางนี้จะเป็นตัวตนที่จักรพรรดิเที่ยงคนหนึ่งมาท้าทายได้?

“อาจารย์ ในเมื่อเจ้ามดนี่มันท้าทายข้า มันก็คงไม่มีปัญหาหากข้าจะสังหารมันลงใช่หรือไม่?” เฟิงรุ่ยกล่าวขึ้นมา

หยุนหนีนั้นยังคงวางหน้านิ่งไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาพร้อมกล่าว “ไม่มีปัญหา”

คำพูดของนางนั้นมันมีความเยือกเย็นและเย้ยหยันแฝงออกมาอย่างชัดเจน

ในสายตาของนางนั้นเย่หยวนก็แค่มดตัวหนึ่ง ไม่มีค่าอะไรมากมาย

การสังหารมดนั้นมันไม่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ใดๆ

เรื่องราวเช่นนี้เย่หยวนย่อมจะได้เจอมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว

เขานั้นย่อมจะเดือดดาลอยู่ในใจแต่ไม่ได้แสดงออกมาใดๆ เพราะเขารู้ดีว่ายิ่งจะทำให้อีกฝ่ายเย้ยหยันดูถูก

วิธีที่ดีที่สุดที่จะจัดการคนเช่นนี้มันคือการพิสูจน์ด้วยกำลัง!

เฟิงรุ่ยนั้นยิ้มกว้างลอยตัวลงมา

“อัจฉริยะจากโลกภายนอก เจ้ามันคงไม่ได้รู้ช่องว่างระหว่างแดนวิญญาณอมตะและโลกภายนอกเลย วันนี้เจ้าโลกหนุ่มคนนี้จะทำให้เจ้าได้เข้าใจเอง! ไม่ว่าเจ้าจะเป็นอัจฉริยะผู้เย่อหยิ่งมาจากไหนมันก็ไม่มีค่าใดๆ ในแดนวิญญาณอมตะ!” เฟิงรุ่ยกล่าวขึ้น

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ข้าถนัดเรื่องการตบหน้าคนโง่ๆ อย่างเจ้านัก! เลิกพูดมากปากเหม็นและลงมือได้แล้ว”

เฟิงรุ่ยนั้นหรี่ตาลงพร้อมโจมตีวิญญาณออกมาทันที

เย่หยวนนั้นสังหารสิบรูปลงได้ด้วยการแค่มองหน้า

แน่นอนว่าเขาย่อมจะคิดสังหารเย่หยวนลงด้วยวิธีเดียวกัน

เขานั้นต้องการให้คนทั้งหลายได้เข้าใจว่าคนจากโลกภายนอกมันไม่มีคำว่าอัจฉริยะใดๆ!

ให้พวกเขาทั้งหลายได้รู้สึกเชิดชูแดนวิญญาณอมตะให้มากกว่าเก่า!

ปัง!

เย่หยวนกระอักร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บและต้องถอยร่างออกไปในทันที

จากนั้นร่างวิญญาณของเขาก็จางลงไปอย่างมาก

ดูท่าแล้วการโจมตีนี้มันคงรุนแรงล้ำ!

เมื่อคนทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นสีหน้าของพวกเขามันก็ต้องเปลี่ยนสีไป

“แข็งแกร่งนัก! แค่โจมตีง่ายๆ แค่นั้นกลับทำให้เย่หยวนต้องบาดเจ็บหนักเช่นนี้!”

“ก่อนหน้านี้ฉินซื่อเถียนใช้ถึงวรยุทธวิญญาณกึ่งกำเนิดก็ยังไม่อาจทำร้ายเย่หยวนได้!”

“ยอดอัจฉริยะจากแดนวิญญาณอมตะนั้นเก่งกาจกันขนาดนี้หมดเลยหรือ?”

…

ได้เห็นสีหน้าคนบ้านนอกทั้งหลายนั้นเฟิงรุ่ยก็ต้องอมยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจ

เพียงแค่ว่าตอนนี้ใบหน้าเย็นเยือกของหยุนหนีนั้นมันมีแววตาที่ตกตะลึงปรากฏขึ้น

แท้จริงแล้วตัวเฟิงรุ่ยเองก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน

เพราะการโจมตีของเขานั้นมันแตกต่างจากคนบ้านนอกทั้งหลาย!

วรยุทธที่เหล่าคนแดนวิญญาณอมตะนั้นฝึกฝนล้วนแล้วแต่เป็นสุดยอดวิชาวิญญาณที่มีพลังเหนือล้ำวรยุทธจากโลกภายนอกไม่อาจจะเอาขึ้นมาเทียบเคียงได้เลย

ที่สำคัญเขานั้นยังเป็นถึงมหาจักรพรรดิพลังของเขานั้นจะต้องรุนแรงยิ่งปานใด?

แต่เย่หยวนกลับแค่ถอยไป?

เฟิงรุ่ยนั้นไม่พอใจกับผลนี้อย่างมาก

ในความคิดของเขานั้น เขาควรจะสังหารเย่หยวนลงไป!

เย่หยวนนั้นอย่างมากที่สุดก็คงมีร่างวิญญาณระดับเหลืองขั้นสูงและยังมีพลังบ่มเพาะต่ำกว่าหากเฟิงรุ่ยคิดสังหารแล้วมันก็ควรจะไม่ยากเย็นใดๆ มิใช่หรือ?

แต่เย่หยวนนั้นกลับถึกทนกว่าที่เขาคาดคิดไว้มาก