จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2938

“นี่…ขนาดนี้ก็ยังไม่ตายหรือ?”

“หรือว่าเขาจะปลุกร่างวิญญาณอมตะขึ้นมาได้จริงๆ?”

“นี่มันจะน่ากลัวเกินไปแล้ว! ถึงเฟิงรุ่ยนั้นจะเก่งกาจกว่าชัดเจน แต่ว่ายิ่งเก่งแค่ไหนมันก็ยิ่งเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเย่หยวนนั้นมีร่างวิญญาณอมตะ!”

…

ในโถงวิญญาณนิพพานนั้นคนทั้งหลายต่างอ้าปากค้างร้องขึ้นมาตามๆ กัน

พวกเขานั้นไม่รู้ได้หรอกว่าร่างวิญญาณของเย่หยวนมันเป็นร่างวิญญาณอมตะจริงๆ หรือไม่

แต่ดูจากสภาพนี้แล้ว มันย่อมจะมิใช่ร่างวิญญาณกึ่งอมตะอันต่ำต้อยใดๆ แน่นอน

“ร่างวิญญาณอมตะห่าเหวใดกัน! แค่ขยะอย่างเจ้านั้นมันก็จะปลุกร่างวิญญาณอมตะขึ้นมาได้?”

เฟิงรุ่ยนั้นหรี่ตาลงร้องกลับไปเพราะความอับอาย!

เขาจึงได้ปล่อยดาบเทพสายฟ้านภาสวรรค์ออกมาอีกครั้ง!

ภายใต้พลังของดาบเทพสายฟ้านภาสวรรค์นี้เย่หยวนย่อมจะไม่อาจขัดขืนใดๆ ได้

การปลุกร่างวิญญาณนั้นมันเป็นแค่ก้าวแรกของการฝึกฝน

สิ่งที่สำคัญนั้นคือการพัฒนาต่อและฝึกฝนมันจากนั้นต่างหาก

แม้จะปลุกร่างวิญญาณเหมือนๆ กันขึ้นมาได้แต่พลังที่แสดงออกมามันก็อาจจะแตกต่างกันลิบลับ

เย่หยวนนั้นบ่มเพาะกำเนิดเทพ แต่ว่าเฟิงรุ่ยเองก็มีสุดยอดวรยุทธของแดนวิญญาณอมตะ

มันถือเป็นยอดวิชาในหมู่มหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์ขั้นต้น

วิชาการควบคุมร่างวิญญาณของเขานั้นมันเรียกได้อยู่ในขั้นสมบูรณ์แบบ

ต่อให้จะต้องเจอกับมหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์ขั้นกลางหรือขั้นปลายมันก็ไม่แน่ว่าเขาจะพ่ายลง!

แค่มองดูก็รู้ได้ว่าหยุนหนีนั้นให้ค่าเฟิงรุ่ยมาก

การถูกยอดฝีมือระดับนั้นให้ค่ามันย่อมจะหมายความว่าตัวเขาเองก็ไม่ธรรมดา!

หากเย่หยวนนั้นสามารถบรรลุมหาจักรพรรดิขึ้นไปได้

แน่นอนว่าเขาย่อมจะเอาชนะเฟิงรุ่ยลงได้ไม่ยาก

แต่ตอนนี้เขายังไม่อาจทำได้!

ตูม!

ภายใต้พลังของสายฟ้านั้นร่างของเย่หยวนมันก็แตกกลายเป็นหมอกอีกครั้ง

เฟิงรุ่ยกล่าวขึ้นมาอย่างดุดัน “สายฟ้าเทวะโกลาหล ทำลายฟ้าดิน! สังหารมันลง!”

บนท้องฟ้านั้นมันมีสายฟ้าพุ่งผ่านไปมาและกระแทกลงใส่พื้นดิน!

ครั้งนี้สายฟ้าเทวะโกลาหลที่เฟิงรุ่ยใช้ออกมานั้นมันรุนแรงเสียยิ่งกว่าสายฟ้าเทวะรวบสวรรค์ก่อนหน้า

ที่ใดที่มันผ่านไปนั้นมันจะไม่เหลือแม้แต่เศษหญ้าอยู่เลย!

ไม่นานนักร่างหมอกของเย่หยวนมันก็จางหายไปสิ้น

เฟิงรุ่ยนั้นหรี่ตาลงมองดูรอบๆ เพื่อหาตัวเย่หยวนกลัวว่าอีกฝ่ายจะรวมร่างขึ้นมาใหม่

ได้เห็นว่าเย่หยวนไม่คืนชีพมาเฟิงรุ่ยก็ต้องถอนใจยาวด้วยความโล่ง

“เฮอะ! ร่างวิญญาณอมตะห่าเหวใดกัน! มันก็แค่ฆ่าตายยากหน่อยแค่นั้น! หากเจ้าคืนชีพขึ้นมาอีก ข้าก็จะสังหารเจ้าลงอีกให้ดู!” เฟิงรุ่ยร้องลั่นขึ้นมา

แต่วินาทีที่เขาพูดจบนั้นมันก็เกิดหมอกหนาพุ่งเข้ามารวมตัวกันกลายเป็นร่างของเย่หยวนยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าเขา

เฟิงรุ่ยนั้นต้องเบิกตาค้าง

เจ้าบ้านี่มันจงใจแล้ว!

จงใจรอให้เขาโม้จบแล้วค่อยปรากฏตัวขึ้นมาตบหน้า!

‘ไอ้…ฉิบหาย!’

“อ่าวเรอะ? เช่นนั้นครั้งนี้ข้าก็คงยังไม่ตายดี คงต้องรบกวนเจ้าโลกหนุ่มเฟิงลงมืออีกครั้งแล้ว!” เย่หยวนยิ้มกว้างกล่าวขึ้นมา

เขานั้นมั่นใจแล้วว่าเฟิงรุ่ยนั้นไม่มีปัญญาที่จะสังหารตัวเองลงได้!

เย่หยวนนั้นไม่รู้ว่าร่างวิญญาณของเขาในตอนนี้มันเป็นร่างวิญญาณอมตะหรือไม่…

แต่อย่างน้อยๆ เขาก็จะไม่มีทางตายลงได้ง่ายๆ แล้ว

แค่เฟิงรุ่ยนี้ก็ไม่อาจทำได้!

เย่หยวนนั้นพบว่าการคืนชีพของตนนั้นเหมือนยืมพลังจากสวรรค์มาใช้และไม่ได้ใช้พลังวิญญาณของตัวเอง

มันราวกับว่าเขาได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับโลกไป

และเฟิงรุ่ยก็คิดไม่ผิด เพราะเย่หยวนนั้นแค่รอให้เขาโม้ให้เสร็จค่อยปรากฏตัวจริงๆ

เฟิงรุ่ยนั้นหน้าแดงก่ำขึ้นทันที

เขานั้นเป็นอัจฉริยะผู้ปลุกร่างวิญญาณกำเนิดห้าสายฟ้าและสามารถบ่มเพาะสายฟ้าได้ถึงห้ารูปแบบ!

ที่สำคัญไปกว่านั้นสายฟ้านั้นยังเป็นของแสลงของเผ่าวิญญาณ มันให้เขานั้นกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ของเผ่าแทบไม่เคยพ่ายแพ้ให้ใครไป

แต่วันนี้เขากลับถูกมดปลวกเย้ยหยัน!