จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2938

“นี่…ขนาดนี้ก็ยังไม่ตายหรือ?”

“หรือว่าเขาจะปลุกร่างวิญญาณอมตะขึ้นมาได้จริงๆ?”

“นี่มันจะน่ากลัวเกินไปแล้ว! ถึงเฟิงรุ่ยนั้นจะเก่งกาจกว่าชัดเจน แต่ว่ายิ่งเก่งแค่ไหนมันก็ยิ่งเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเย่หยวนนั้นมีร่างวิญญาณอมตะ!”

…

ในโถงวิญญาณนิพพานนั้นคนทั้งหลายต่างอ้าปากค้างร้องขึ้นมาตามๆ กัน

พวกเขานั้นไม่รู้ได้หรอกว่าร่างวิญญาณของเย่หยวนมันเป็นร่างวิญญาณอมตะจริงๆ หรือไม่

แต่ดูจากสภาพนี้แล้ว มันย่อมจะมิใช่ร่างวิญญาณกึ่งอมตะอันต่ำต้อยใดๆ แน่นอน

“ร่างวิญญาณอมตะห่าเหวใดกัน! แค่ขยะอย่างเจ้านั้นมันก็จะปลุกร่างวิญญาณอมตะขึ้นมาได้?”

เฟิงรุ่ยนั้นหรี่ตาลงร้องกลับไปเพราะความอับอาย!

เขาจึงได้ปล่อยดาบเทพสายฟ้านภาสวรรค์ออกมาอีกครั้ง!

ภายใต้พลังของดาบเทพสายฟ้านภาสวรรค์นี้เย่หยวนย่อมจะไม่อาจขัดขืนใดๆ ได้

การปลุกร่างวิญญาณนั้นมันเป็นแค่ก้าวแรกของการฝึกฝน

สิ่งที่สำคัญนั้นคือการพัฒนาต่อและฝึกฝนมันจากนั้นต่างหาก

แม้จะปลุกร่างวิญญาณเหมือนๆ กันขึ้นมาได้แต่พลังที่แสดงออกมามันก็อาจจะแตกต่างกันลิบลับ

เย่หยวนนั้นบ่มเพาะกำเนิดเทพ แต่ว่าเฟิงรุ่ยเองก็มีสุดยอดวรยุทธของแดนวิญญาณอมตะ

มันถือเป็นยอดวิชาในหมู่มหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์ขั้นต้น

วิชาการควบคุมร่างวิญญาณของเขานั้นมันเรียกได้อยู่ในขั้นสมบูรณ์แบบ

ต่อให้จะต้องเจอกับมหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์ขั้นกลางหรือขั้นปลายมันก็ไม่แน่ว่าเขาจะพ่ายลง!

แค่มองดูก็รู้ได้ว่าหยุนหนีนั้นให้ค่าเฟิงรุ่ยมาก

การถูกยอดฝีมือระดับนั้นให้ค่ามันย่อมจะหมายความว่าตัวเขาเองก็ไม่ธรรมดา!

หากเย่หยวนนั้นสามารถบรรลุมหาจักรพรรดิขึ้นไปได้

แน่นอนว่าเขาย่อมจะเอาชนะเฟิงรุ่ยลงได้ไม่ยาก

แต่ตอนนี้เขายังไม่อาจทำได้!

ตูม!

ภายใต้พลังของสายฟ้านั้นร่างของเย่หยวนมันก็แตกกลายเป็นหมอกอีกครั้ง

เฟิงรุ่ยกล่าวขึ้นมาอย่างดุดัน “สายฟ้าเทวะโกลาหล ทำลายฟ้าดิน! สังหารมันลง!”

บนท้องฟ้านั้นมันมีสายฟ้าพุ่งผ่านไปมาและกระแทกลงใส่พื้นดิน!

ครั้งนี้สายฟ้าเทวะโกลาหลที่เฟิงรุ่ยใช้ออกมานั้นมันรุนแรงเสียยิ่งกว่าสายฟ้าเทวะรวบสวรรค์ก่อนหน้า

ที่ใดที่มันผ่านไปนั้นมันจะไม่เหลือแม้แต่เศษหญ้าอยู่เลย!

ไม่นานนักร่างหมอกของเย่หยวนมันก็จางหายไปสิ้น

เฟิงรุ่ยนั้นหรี่ตาลงมองดูรอบๆ เพื่อหาตัวเย่หยวนกลัวว่าอีกฝ่ายจะรวมร่างขึ้นมาใหม่

ได้เห็นว่าเย่หยวนไม่คืนชีพมาเฟิงรุ่ยก็ต้องถอนใจยาวด้วยความโล่ง

“เฮอะ! ร่างวิญญาณอมตะห่าเหวใดกัน! มันก็แค่ฆ่าตายยากหน่อยแค่นั้น! หากเจ้าคืนชีพขึ้นมาอีก ข้าก็จะสังหารเจ้าลงอีกให้ดู!” เฟิงรุ่ยร้องลั่นขึ้นมา

แต่วินาทีที่เขาพูดจบนั้นมันก็เกิดหมอกหนาพุ่งเข้ามารวมตัวกันกลายเป็นร่างของเย่หยวนยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าเขา

เฟิงรุ่ยนั้นต้องเบิกตาค้าง

เจ้าบ้านี่มันจงใจแล้ว!

จงใจรอให้เขาโม้จบแล้วค่อยปรากฏตัวขึ้นมาตบหน้า!

‘ไอ้…ฉิบหาย!’

“อ่าวเรอะ? เช่นนั้นครั้งนี้ข้าก็คงยังไม่ตายดี คงต้องรบกวนเจ้าโลกหนุ่มเฟิงลงมืออีกครั้งแล้ว!” เย่หยวนยิ้มกว้างกล่าวขึ้นมา

เขานั้นมั่นใจแล้วว่าเฟิงรุ่ยนั้นไม่มีปัญญาที่จะสังหารตัวเองลงได้!

เย่หยวนนั้นไม่รู้ว่าร่างวิญญาณของเขาในตอนนี้มันเป็นร่างวิญญาณอมตะหรือไม่…

แต่อย่างน้อยๆ เขาก็จะไม่มีทางตายลงได้ง่ายๆ แล้ว

แค่เฟิงรุ่ยนี้ก็ไม่อาจทำได้!

เย่หยวนนั้นพบว่าการคืนชีพของตนนั้นเหมือนยืมพลังจากสวรรค์มาใช้และไม่ได้ใช้พลังวิญญาณของตัวเอง

มันราวกับว่าเขาได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับโลกไป

และเฟิงรุ่ยก็คิดไม่ผิด เพราะเย่หยวนนั้นแค่รอให้เขาโม้ให้เสร็จค่อยปรากฏตัวจริงๆ

เฟิงรุ่ยนั้นหน้าแดงก่ำขึ้นทันที

เขานั้นเป็นอัจฉริยะผู้ปลุกร่างวิญญาณกำเนิดห้าสายฟ้าและสามารถบ่มเพาะสายฟ้าได้ถึงห้ารูปแบบ!

ที่สำคัญไปกว่านั้นสายฟ้านั้นยังเป็นของแสลงของเผ่าวิญญาณ มันให้เขานั้นกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ของเผ่าแทบไม่เคยพ่ายแพ้ให้ใครไป

แต่วันนี้เขากลับถูกมดปลวกเย้ยหยัน!

หยุนหนีเองก็เช่นกัน!

ตอนนี้แม้แต่ตัวนางเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าเย่หยวนรอดชีวิตได้อย่างไร?

แต่ตอนนี้นางมั่นใจแล้วว่าร่างวิญญาณของเย่หยวนนั้นมิใช่แค่ร่างวิญญาณธรรมดาๆ

ต่อให้จะไม่ใช่ร่างวิญญาณอมตะมันก็คงเป็นร่างวิญญาณระดับสวรรค์แน่แล้ว!

นางนั้นรู้ถึงฝีมือของเฟิงรุ่ยดี

คนที่จะมาเล่นหัวเขาได้นั้นไม่ได้มีมากมาย!

หนึ่งอึดใจ สองอึดใจ…

จนสุดท้ายก็ผ่านไปถึงสิบห้านาที

เฟิงรุ่ยนั้นมองดูอยู่ตรงนั้นอยู่นานถึงสิบห้านาที

สิบห้านาทีที่ผ่านมานี้ไม่มีใครพูดอะไร

หากเห็นลมพัดแม้แต่น้อยคนทั้งหลายก็จะจ้องมองดูว่ามันเป็นเย่หยวนหรือไม่

แต่สุดท้ายเขาก็ยังไม่ฟื้นคืนชีพกลับมา!

ได้เห็นเช่นนั้นเฟิงรุ่ยก็ต้องหัวเราะลั่นขึ้นมา “ฮ่าๆๆ ก็บอกแล้วว่าร่างวิญญาณอมตะมันจะปรากฏขึ้นในโลกภายนอกได้อย่างไร? เย่หยวน ทำไมไม่ลองคืนชีพมาอีกเล่า? คืนชีพให้ข้าดูหน่อยสิ!”

ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้เฟิงรุ่ยถึงได้รู้สึกโล่งอกอย่างมากทั้งๆ ที่ตัวเองแค่สังหารจักรพรรดิเที่ยงคนหนึ่งไปก็เท่านั้น

เขานั้นเกลียดความรู้สึกนี้อย่างมากแต่ก็ไม่อาจห้ามปากตัวเองได้!

แต่หลังจากเขาพูดจบประโยคนั้นมันก็เกิดหมอกหนาขึ้นมา

หมอกนั้นค่อยๆ พัดผ่านเข้ามา

คนทั้งหลายต้องหันมามองหน้าเฟิงรุ่ยเป็นตาเดียว

“ฮ่าๆๆ!”

บางคนถึงขั้นกลั้นขำไว้ไม่ได้

เย่หยวน เจ้าบ้านี่มันชั่วร้ายจริงๆ!

เขานั้นรอถึงสิบห้านาทีเพื่อจะให้เฟิงรุ่ยพูดโม้ออกมา

แต่ได้เห็นการตบหน้าเช่นนี้มันก็น่าสะใจอย่างมาก!

เพราะเย่หยวนคนนี้เป็นตัวแทนของโถงวิญญาณนิพพานกล้วยไม้สงบของพวกเขา!