จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2960

ตอนที่ 2960 เกือบสำเร็จ!

“ไม่นึกเลยว่าการใช้หวนฝันและกำเนิดเทพออกมาพร้อมๆ กัน มันจะสร้างพลังที่ทรงอานุภาพขนาดนี้ขึ้นมาได้!”

เย่หยวนนั้นมองดูเจ้าโลกทั้งสองที่นอนกองอยู่กับพื้นด้วยสภาพปางตายอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

วินาทีก่อนหน้าในตอนที่ถูกโจมตีนั้นเย่หยวนและหยุนหนีได้ใช้พลังของกำเนิดเทพและหวนฝันออกมาพร้อมๆ กัน

วินาทีนั้นพลังวิญญาณของคนทั้งสองกลับผสานเข้าด้วยกัน

จนทำให้เกิดพลังงานที่เหนือล้ำกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการออกมาได้

และด้วยความที่หยุนหนีนั้นมีไหวพริบดี

นางจึงได้ใช้โอกาสนั้นส่งพลังออกมาพร้อมลากเจ้าโลกทั้งสองนี้เข้าสู่ห้วงความฝันและให้พวกเขาโจมตีกันเองไป

โดยที่เจ้าโลกทั้งสองนั้นไม่ได้รู้เลยตัวเลยแม้แต่น้อย!

แต่ว่าหยุนหนีนั้นก็บาดเจ็บหนักจริงๆ

แต่นี่ก็ถือเป็นเหยื่อที่ทำให้สามารถใช้งานห้วงความฝันออกมาได้

ในวินาทีนั้นตอนที่ห้วงความฝันปะทุพลังขึ้นมาสองเจ้าโลกนั้นติดอยู่ภายในอย่างลึกล้ำจนไม่อาจถอนตัวขึ้น

เจ้าโลกทั้งสองนั้นตกสู่ห้วงความฝันและคิดว่าต่างฝ่ายต่างเป็นหยุนหนีและเย่หยวนไป

จนตอนที่แลกชีวิตกัน!

มันอาจจะฟังดูง่ายแต่ว่าการที่ต้องให้เจ้าโลกทั้งสองเกือบตายลงก่อนที่ห้วงความฝันนี้จะคลายออกนั้นมันเป็นเรื่องที่ยากเย็นจนแทบไม่อาจจะคาดคิดถึงได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพที่หลูนั้นเตรียมตัวรับมือห้วงความฝันมาก่อนแล้ว

แม้ว่ากำเนิดเทพของเย่หยวนนั้นมันจะยังอ่อนแอนัก แต่ว่าพลังของมันก็สุกใสอย่างมาก

มันจึงสามารถช่วยเสริมพลังให้แก่หวนฝันของหยุนหนีได้หลายเท่าตัว

หยุนหนีนั้นมีห้วงความฝันที่ทรงพลังอยู่แต่ก่อนแล้ว

ตอนนี้เมื่อมีพลังรุนแรงมาเสริมให้ แม้แต่เจ้าโลกทั้งสองก็ยังไม่อาจจะหนีจากวิชาของนางไปได้ในที่สุด

“มันมิใช่แค่เพราะว่าสองวรยุทธศักดิ์สิทธิ์นั้น! เพราะเมื่อกี้มันเป็นพลังงานวิญญาณของเราด้วยที่ผสานเข้าด้วยกัน! นี่มันคือจุดสำคัญ!” หยุนหนีกล่าวขึ้น

เมื่อลองนึกย้อนกลับไปถึงความรู้สึกแปลกประหลาดก่อนหน้าเย่หยวนก็อดพยักหน้าออกมาไม่ได้

เมื่อสักครู่นั้นเขารู้สึกได้ถึงการผสานของวิญญาณระหว่างตัวเขาและหยุนหนีจริงๆ

มันมิใช่แค่เพียงหยุนหนีเท่านั้น แต่ในเวลาเดียวกันพลังวิญญาณของเขาก็พุ่งทะยาน

เรื่องนี้มันเป็นอะไรที่เขาไม่เคยรู้สึกและสัมผัสมาก่อน!

ได้ยินคำของคนทั้งสองนั้นสองเจ้าโลกก็ต้องรู้สึกคับแค้นสุดหัวใจ!

ผสานพลังวิญญาณ!

เรื่องนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

สิ่งที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนนั้นมันเป็นสิ่งที่จบชีวิตพวกเขาทั้งสองลง!

พวกเขานั้นจะอย่างไรก็เป็นเจ้าโลกระดับแนวหน้ามิใช่แค่เจ้าโลกขยะๆ

แต่ปาฏิหาริย์ของเย่หยวนและหยุนหนีมันกลับทำให้พวกเขาทั้งสองพ่ายแพ้ลงง่ายๆ อย่างนี้

หยุนหนีนั้นไม่เปิดโอกาสให้คนทั้งสองได้ฟื้นพลังและลงมือสังหารเจ้าโลกทั้งสองลงไปทันที

สองเจ้าโลกนั้นได้ตายลงด้วยมือของเด็กน้อยสองคนด้วยประการฉะนี้

“เอาล่ะ เจ้าไปเถอะ!” หยุนหนีกล่าว

เย่หยวนที่ได้ยินต้องผงะไป “เจ้าจะกลับไปสู้?”

หยุนหนีพยักหน้ารับ “ท่านว่างหนิงนั้นมีคุณกับข้าล้นพ้น ข้าจะปล่อยท่านตายไปไม่ได้!”

เย่หยวนหยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะกล่าวขึ้น “ข้านั้นจะไปช่วยบรรพบุรุษบู๋เมี่ย เจ้าจะมาด้วยกันหรือไม่?”

หยุนหนีนั้นหันมามองเย่หยวนด้วยความตกตะลึง “บรรพบุรุษบู๋เมี่ยนั้นถูกสามยอดเจ้าโลกกักขังไว้ ด้วยกำลังของเจ้าคนเดียวนั้นจะทำอะไรได้? มีแต่ไปรนหาที่ตายสิ!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “มันอาจจะไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป! พวกเขาทั้งสามนั้นคงต้องเสียกำลังอย่างมากเพื่อขังท่านบู๋เมี่ยไว้ หลังจากออกมาจากเจดีย์เจ็ดสีแล้วข้าถึงได้เข้าใจว่าบรรพบุรุษบู๋เมี่ยท่านนั้นทรงพลังแค่ไหน! แข็งแกร่งอย่างมาก! บางทีเราอาจจะมีช่องว่างทำอะไรบ้างก็ได้!”

หยุนหนีขมวดคิ้วแน่นกล่าวขึ้น “เรื่องนี้มันมิใช่เรื่องของเจ้าแท้ๆ ทำไมถึงได้คิดอยากไปช่วยบรรพบุรุษบู๋เมี่ยท่าน?”

เย่หยวนตอบกลับไป “เจ้าคงสงสัยสิว่าเป้าหมายที่ข้ามายังเผ่าวิญญาณนั้นคืออะไร? เป้าหมายที่แท้จริงของข้านั้นคือบรรพบุรุษบู๋เมี่ยนั่นแหละ! ข้าต้องการพลังของร่มคลื่นม่วง!”

“เพื่อ?” หยุนหนีอดตระหนกขึ้นไม่ได้

การเดินทางนี้มันอันตรายจนเกินไป!

เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่าร่มคลื่นม่วงนั้นมันอยู่ในมือเจ้าโลกบู๋เมี่ย หนึ่งในตัวตนระดับสูงสุดของสามสิบสามสวรรค์!

ต่อให้มันจะได้ประโยชน์อะไรขนาดไหนมันก็ไม่ถึงขั้นต้องลองเสี่ยงตายใช่หรือไม่?

แต่เจ้าเด็กนี่มันกลับกล้า!

เย่หยวนตอบกลับไป “เรื่องนั้นค่อยไปเล่าระหว่างทางก็ยังทัน! หากเรายังไม่ออกเดินทางกันตอนนี้มันคงไม่มีโอกาสให้ไปอีกแล้ว! ตอนนี้มันเป็นโอกาสดีที่จะออกไปช่วยท่านบรรพบุรุษบู๋เมี่ย! หากสามฝ่ายนั้นมันรู้ว่าเรื่องครั้งนี้พลาดมันอาจจะทุ่มกำลังไปจัดการท่านบู๋เมี่ยแทน! ถึงตอนนั้นต่อให้อยากจะไปช่วยท่านมันก็คงสายเกินไปแล้ว!”