จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2986

ตอนที่ 2986 กู้ชื่อ!

ครึ่งเดือนจากนั้นที่ทะเลตะวันออก เมื่อเย่หยวนเดินทางมาถึงนั้นคนอื่นๆ เองก็มารออยู่ก่อนแล้ว

ชีหยูเห็นหน้าเย่หยวนเขาก็รีบยิ้มกล่าวขึ้นต้อนรับ “พี่เย่มาถึงจนได้!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ยินดีกับพี่ชีหยูด้วยที่ได้อันดับสามในอันดับท้าขุนเขามา”

ชีหยูยิ้มตอบกลับไป “เรื่องมันผ่านไปแล้ว! เมื่อเราไปถึงเกาะมังกรสวรรค์ทุกสิ่งอย่างมันก็ต้องเริ่มใหม่ตั้งแต่ต้น”

ดูอย่างไรชีหยูคนนี้ก็มีจิตใจที่เข้มแข็งอย่างมาก แต่ก็เพราะว่าจิตใจเช่นนี้ที่ทำให้เขาพัฒนาขึ้นมาจนมีทุกวันนี้ได้

เย่หยวนหันหน้าไปมองรอบๆ และพบว่าสภาพมันดูยุ่งเหยิงผิดปกติ นอกจากนั้นแล้วคลื่นพลังจากตัวชีหยูมันยังดูไม่สงบพร้อมรอยแผลสดๆ ร้อนๆ บนตัว ไม่ต้องเดาก็รู้ได้ว่ามันมีเรื่องอะไรกันก่อนที่เขาจะมาถึง

ชีหยูที่ได้เห็นสายตาของเย่หยวนนั้นจึงยิ้มกล่าวขึ้น “หวู่ฟานั้นไม่ยอมรับเรื่องที่ข้าได้อันดับสามเขาจึงท้าข้าดวล”

ไม่ไกลออกไปชายหนุ่มคนหนึ่งก็ทำหน้าเหยเกขึ้นมาทันทีเมื่อชีหยูกล่าวถึงเรื่องนี้

ไม่ต้องถามถึงผลใดๆ เช่นนี้มันย่อมจะเป็นชีหยูที่ชนะแน่แล้ว

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เก่งกาจจริงๆ พี่ชีหยู!”

ชีหยูยิ้มตอบกลับไป “แต่ข้านั้นไปท้าดวลกับหลงยี่และพ่ายแพ้ลง! เจ้าหมอนี่มันเก่งจริง เจ้าต้องระวังด้วย”

เย่หยวนที่ได้ยินนั้นต้องผงะไปและเข้าใจถึงความหมายแฝงในคำพูดนั้นทันที

ในเวลาเดียวกันนี้หลงยี่เองก็กำลังมองหน้าเขาด้วยท่าทางเย้ยหยันคิดท้าทาย

ไม่ต้องถามก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร

“เย่หยวน! หากเจ้าเป็นชายชาตรีก็รับคำท้าของข้าเสีย! เจ้าได้ตำแหน่งอย่างที่เราไม่ทันได้สู้กัน ข้าหลงยี่ไม่ขอยอมรับมัน!” ในที่สุดหลงยี่ก็กล่าวขึ้นมา

เย่หยวนได้แต่ต้องหัวเราะขึ้นมา “อันดับหนึ่งมันดีขนาดนั้น?”

หลงยี่ตอบกลับไปด้วยหน้านิ่ง “แน่นอนว่ามันดี! ไม่ว่าข้าจะไปที่ใดหลงยี่คนนี้ก็จะเป็นอันดับหนึ่งเสมอ!”

เย่หยวนได้แต่ต้องยักไหล่ตอบกลับไป “ขอโทษที แต่ข้าไม่สนใจ”

คนทั้งหลายนี้ไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะต้องเจอกับอะไร? ยังมีหน้ามาแข่งขันกันอีกว่าใครเหนือกว่าใครกัน

ได้อันดับหนึ่งไปแล้วทำไม?

คิดว่าตัวเองจะได้ไปเกาะมังกรสวรรค์จริงๆ หรือ?

เพียงแค่ว่าคำพูดทั้งหลายนี้เย่หยวนย่อมจะไม่กล่าวมันออกมา

แต่นอกจากตัวชีหยูแล้วนั้นคนทั้งแปดย่อมจะไม่มีใครคิดเปิดทางให้เย่หยวนได้ถอย

“เย่หยวน ที่แท้เจ้ามันเป็นแค่คนกระจอกที่รู้จักแต่รังแกคนอ่อนแอกว่า! ไอ้ขี้ขลาด!”

“เจ้าท้าทายเราแต่ตอนนี้พอมาเจอหลงยี่ที่เก่งจริงๆ แล้วเจ้ากลับกลัว? หากข้าเป็นเจ้าข้าคงไม่มีหน้าไปยังเกาะมังกรสวรรค์หรอก!”

“แค่จะกู้ชื่อตัวเองยังไม่กล้าทำ เจ้ามันมีค่าใดให้ไปยังเกาะมังกรสวรรค์กัน?”

“เกาะมังกรสวรรค์นั้นรับแต่ยอดฝีมือเข้าไป ขยะอย่างเจ้ามันไม่มีค่าจะเข้าไปแม้แต่น้อย!”

…

คนที่พูดขึ้นมาทั้งหมดนั้นต่างเคยพ่ายแพ้ด้วยน้ำมือเย่หยวน

พวกเขานั้นเก็บเรื่องนี้ไปฝังใจเจ็บแค้นจนถึงทุกวันนี้ ไม่ได้มีจิตใจที่ขวางใหญ่เหมือนชีหยูแม้แต่น้อย

ได้เห็นว่าเย่หยวนไม่คิดรับคำท้าเช่นนั้นพวกเขาย่อมจะช่วยกันท้าทายและคิดว่าเย่หยวนกำลังกลัว

นอกจากนั้นแล้วฝีมือของหลงยี่มันเป็นเช่นไรชีหยูก็ได้พิสูจน์ให้คนทั้งหลายเห็นกับตา

คนที่เอาชนะชีหยูในตอนนี้ได้นั้นมันย่อมจะแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย

เพราะตัวชีหยูในตอนนี้เขามีกำลังฝีมือที่เรียกได้ว่าเป็นคนละคนกับชีหยูที่เคยต่อสู้กับเย่หยวนเมื่อสองปีก่อน!

“เฮอะ! จะรับคำท้าหรือไม่นั้นเจ้ามิใช่คนตัดสินแล้ว!” หลงยี่ตะโกนขึ้นก่อนจะปล่อยคลื่นพลังสายเลือดออกจากร่างต่อยหมัดเข้าใส่เย่หยวน

เพราะว่าตอนนี้พวกเขาได้หลุดพ้นจากท้าขุนเขามาแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำตามกฎใดๆ อีก

หากไม่พอใจก็สามารถซัดกันได้ทันที

ตูม!

ตูม!

ตูม!

พริบตาเดียวนั้นคนทั้งสองก็ปะทะกันจนเกิดคลื่นพลังปลิวว่อนไปทั่วทิศ

บนผิวน้ำทะเลนั้นมันมีคลื่นรุนแรงสาดซัดพร้อมห้วงมิติที่ดูบิดเบี้ยวขึ้น

กำลังของคนทั้งสองนั้นแข็งแกร่งจนเกินความคาดหมายของผู้คน

ในมหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์นั้นมันคงไม่มีใครเก่งกาจไปกว่าคนทั้งสองแล้ว

“แข็งแกร่งนัก! ที่แท้เจ้าบ้านี่มันเก่งกาจปานนี้!”

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? มันกลับสามารถสู้ได้อย่างสูสีกับหลงยี่!”

“ที่แท้ตอนที่มันเอาชนะพวกเรานั้นมันไม่ได้ใช้ฝีมือที่แท้จริงออกมาเลย!”

…

ได้เห็นภาพนี้คนทั้งหลายก็ต้องอ้าปากค้าง

เพราะฝีมือของเย่หยวนนั้นมันเหนือล้ำกว่าที่คาดหมายไปมากมายนัก