จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3001

ตอนที่ 3001 คงคานิรันดร์!

ก่อนที่เขาจะได้ตื่นตะลึงกับภาพตรงหน้า หลงเจี้ยนในตอนนี้กลับต้องทำหน้าเหยเกยาวเป็นหน้าม้าออกมา

เพราะตัวเขา ยอดเจ้าโลกผู้นี้กลับต้องไปเรียกเย่หยวนว่าเป็นปู่?

‘เจ้านรกฉิบหาย!’

‘หลงชา ไอ้สัตว์นรกชาติสุนัข!’

แม้ว่าตอนนี้หลงชาจะตายลงไปสิ้นเชิงแล้วแต่หลงเจี้ยนนั้นก็ยังด่าและแช่งชักไปถึงต้นตระกูลของหลงชา

“ฮ่าๆๆ…ผู้อาวุโสหลงเจี้ยน ข้าก็แค่ล้อท่านเล่น จะทำหน้าเครียดไปทำไมเล่า?” เย่หยวนหัวเราะขึ้นมา

‘ไอ้เด็กนรกส่งมาเกิด ทำไมไม่พูดให้มันเร็วกว่านี้?’

แต่ได้ยินเช่นนั้นหลงเจี้ยนเองก็โล่งใจขึ้นอย่างมากเช่นกัน

เพราะอย่างน้อยๆ เจ้าเด็กนี่ก็ยังรู้กาลเทศะบ้าง!

“หึ ไอ้หนู ถือว่าเจ้าได้สร้างคุณใหญ่หลวงให้เผ่าเราแล้ว!” หลงเจี้ยนกล่าวขึ้นมากลบเกลื่อน

ส่วนเจ้าโลกคนอื่นๆ นั้นได้แต่ต้องอ้าปากค้าง!

เพราะสิ่งที่บรรพบุรุษหมี่เจิ้นท่านยังมองไม่ออก ตัวเย่หยวนคนนี้กลับมองเห็นถึงมันได้

เจ้าเด็กนี่มันจะไม่เก่งกาจเกินหน้าเกินตาไปหรือ?

ตอนนี้เย่หยวนที่ก่อนหน้าเป็นแค่เด็กน้อยในสายตาพวกเขามันดูสูงใหญ่ขึ้นมาทันตา

เพราะว่าบรรพบุรุษหมี่เจิ้นนั้นคือหนึ่งในเจ้าโลกที่แข็งแกร่งที่สุดบนสามสิบสามสวรรค์!

แม้แต่เขานั้นยังไม่อาจมองออก เช่นนั้นแล้วเย่หยวนทำไมถึงมองออกกัน?

การที่เย่หยวนสังหารหลงชาลงได้นั้นมันทำให้ความคิดที่คนทั้งแดนตรังค์ตะวันออกเปลี่ยนแปลงไปทันที

เจ้าหมอนี่มีไพ่ตายไม่รู้จักหมดสิ้น!

แต่พวกเขานั้นก็ต้องถอนหายใจยาวออกมาอย่างโล่งอกเช่นกัน

เพราะหากหลงชาหนีไปได้จริงๆ แล้วผลลัพธ์ที่ตามมามันคงเป็นหายนะ

เย่หยวนมองหน้าหมี่เจิ้นและกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “บรรพบุรุษ ข้าไม่นึกเลยว่ามันจะมีวันที่ท่านมองเรื่องราวผิดพลาดไปได้ด้วย”

มังกรฟ้าตัวยักษ์ที่ลอยอยู่กลางอากาศนั้นมันต้องดูยิ่งใหญ่ศักดิ์สิทธิ์แค่ไหน?

แต่ตอนนี้บรรยากาศรอบๆ ตัวเขานั้นมันกลับหนักอึ้ง

“ฮ่าๆ ทำได้ดีมาก! ไอ้หนู ข้าไม่นึกเลยว่าเจ้าจะยังมีวิชาบางอย่างที่เหนือล้ำกว่าข้าไป” หมี่เจิ้นได้แต่ต้องกล่าวชมเย่หยวนขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ

เย่หยวนยิ้มทำท่าน้อมตัวตอบกลับไป “ไม่เลย บรรพบุรุษท่านกล่าวเกินไปแล้ว การช่วยกำจัดมารร้ายออกจากเผ่านั้นมันเป็นสิ่งที่ชาวเผ่าทุกคนสมควรทำ!”

หมี่เจิ้นได้แต่ต้องกัดฟันแน่นร้องด่าขึ้นในใจ

ตอนนี้เขานั้นปวดหัวใจอย่างมากเพราะว่าหลงชานั้นคือยอดฝีมือที่เท้าอยู่ในอาณาจักรล้ำสวรรค์ไปครึ่งก้าวแล้ว!

แต่เขากลับต้องมาตายด้วยมือเดียว!

“เจ้าสร้างคุณใหญ่หลวงนักวันนี้ เจ้าต้องการรางวัลใด? บอกมาเถอะ” หมี่เจิ้นถามขึ้น

“ข้าอยากเข้าไปยังคงคานิรันดร์!” เย่หยวนกล่าวขึ้นมาอย่างไม่คิดลังเล

“คงคานิรันดร์? ด้วยกำลังของเจ้าในตอนนี้เข้าคงคานิรันดร์ไปมันก็เปล่าประโยชน์” หมี่เจิ้นกล่าวขึ้นมาขัด

“ไอ้หนู เจ้าเจียมเนื้อเจียมตัวและบ่มเพาะไปตามเรื่องตามราวเถอะ อย่าได้เอื้อมไกลเกินกว่าที่ตัวเองจะจับได้!” หลงเจี้ยนกล่าวขึ้นมาเสริม

หลงเจี้ยนนั้นเป็นคนฉลาดความคิดเฉียบคม เขานั้นคิดเสมอว่าเย่หยวนนั้นหลงตัวเองเกินไป

นิสัยเช่นนี้มันไม่เหมาะที่จะก้าวขึ้นมาเป็นยอดคน

แต่หลังจากเห็นเรื่องหลงชาแล้วเขาเองก็อดไม่ได้ที่ต้องมองดูเย่หยวนด้วยมุมใหม่

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ข้าแค่ได้ยินมาว่าคงคานิรันดร์นั้นมันเป็นต้นกำเนิดเผ่ามังกรเรา ข้าอยากจะเข้าไปดูเสียหน่อย บางทีข้าอาจจะได้ประโยชน์อย่างไม่คาดฝันก็ได้?”

เจ้าโลกทั้งหลายที่ได้ยินนั้นได้แต่ต้องฝืนกลืนคำด่าไว้ในใจ

เจ้าเด็กนี่มันช่างกล้าจนทำให้คนไม่อยากจะด่าว่าเสียด้วยซ้ำ!

คงคานิรันดร์นั้นมันคือแม่น้ำที่ไหลอย่างไม่มีวันเหือดแห้ง

ว่ากันว่าแม่น้ำนี้มันไหลผ่านทุกสวรรค์และเป็นต้นกำเนิดของทุกพิภพ

โลกทั้งหลายในฟ้าดินนี้เดิมทีแล้วมันเกิดขึ้นมาจากคงคานิรันดร์นี้เอง

ไม่มีใครรู้ได้ว่าต้นกำเนิดของแม่น้ำนี้มันมาจากที่ใด

แต่ว่าสามสิบสามสวรรค์นั้นเป็นดั่งกิ่งก้านที่แตกออกมาของคงคานิรันดร์

คงคานิรันดร์นั้นเป็นแม่น้ำแต่ก็มิใช่แม่น้ำ

เหมือนอย่างหมี่เจิ้น หมี่เทียน หลุนฮวยและพวกที่เกิดจากความโกลาหลทั้งหลายนั้นต่างเกิดขึ้นมาจากแม่น้ำนี้

บ้างก็เชื่อว่าต้นกำเนิดของคงคานิรันดร์นั้นมันคือประตูแห่งชีวานิรันดร์

แม่น้ำนี้มันไหลออกมาจากประตูแห่งชีวานิรันดร์และพัฒนาจนกลายเป็นสวรรค์ต่างๆ นานา

นี่เป็นความเชื่อหลักที่คนเชื่อถือกัน

แต่มันก็ไม่มีใครพิสูจน์ความจริงได้

เพราะว่าแม้แต่ยอดฝีมือระดับหมี่เทียนหรือหมี่เจิ้นนั้นเองก็ยังไม่อาจจะตามหาต้นกำเนิดของคงคานิรันดร์นี้ได้

เจ้าโลกทั้งหลายนั้นส่วนมากจะใช้เวลาในคงคานิรันดร์นี้เพื่อหาทางทำความเข้าใจบรรลุอาณาจักรล้ำสวรรค์